Ο γάμος και ο κουμμουνισμός...

Μία γυναίκα ξυπνάει στη μέση της νύχτας και ανακαλύπτει ότι ο άντρας της δεν είναι δίπλα της στο κρεβάτι. Φοράει τη ρόμπα της και βλέποντας φως στη κουζίνα πηγαίνει προς τα εκεί. Βλέπει τον άντρα της να κάθεται στο τραπέζι με μία κούπα καφέ μπροστά του, να κοιτάζει απλανώς τοντοίχο και να σκουπίζει κλεφτά ένα δάκρυ από τα μάτια του. - Τι συμβαίνει αγάπη μου; τον ρωτά... - Θυμάσαι τον καιρό που βγαίναμε ραντεβού πριν 20χρόνια; της λέει.- Βέβαια τον θυμάμαι. Γιατί με ρωτάς; - Θυμάσαι που ήσουνα 16 χρονών και μας τσάκωσε ο πατέρας σου να τοκάνουμε μέσα στο αυτοκίνητό μου;- Έλα μωρό μου τώρα, πώς δεν το θυμάμαι!!- Θυμάσαι που έβγαλε το υπηρεσιακό του περίστροφο, μου το έχωσε στημούρη και μου είπε ότι ή σε παντρεύομαι ή με χώνει φυλακή για 20χρόνια;- Έλα αγάπη μου, περάσανε αυτά. Τι σε έπιασε τώρα;- Σήμερα θα αποφυλακιζόμουνα, γαμώτο μου!!!

Γιατί αυτό το ανέκδοτο μου θυμίζει την Ελλάδα και τον κομμουνισμό;
Πολλοί λένε ότι ευτυχώς δεν επικράτησε ο ΕΛΑΣ και δεν γίναμε κουμμουνιστικό κράτος και γλιτώσαμε ότι περνούσαν οι πολίτες αυτών των κρατών όπως και την κατάρευση.

Εκ του αποτελέσματος, και βλέποντας τι επικρατεί στο σύγχρονο ελληνικό μπουρδ... εμ κράτος διαφωνώ πλέον σφόδρα...

Οι χώρες αυτές μετά από 50 χρόνια βγήκαν από τον κουμμουνισμό, ταρακουνήθηκαν, και τελικά μπήκαν στην Ευρώπη.
Τελικά εμείς, σαν Ελλάδα, που είμασταν οι τελευταίοι των 15 σύντομα θα γίνουμε και οι τελευταίοι των 27.
Θα μείνουμε οι τελευταίοι βαλκάνιοι, με την χείριστη έννοια, με την Αλβανία και τα Σκόπια.

Αν έβλεπαν μακροπρόθεσμα τότε (το ‘45-’46) θα ομονοούσαν όλοι οι Έλληνες να μπούμε στον κουμμουνισμό. Έτσι θα αποκτούσαμε δομές, γραφειοκρατία και κάποια αίσθηση συλλογικότητας που τώρα θα μας ήταν χρησιμότερα...

Θα χάναμε μάλλον και κάποια στοιχεία ατομικά όσο και κοινωνικά της ανατολής... και κάποια στοιχεία σουρεαλισμού όσο και παράνοιας έχουμε...

50 χρόνια μετά θα αποφυλακιζόμασταν, γαμώτο μας...