Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008

Για το 2009...


Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008

...για την Κωνσταντίνα


Από την Σαλάτα εποχής http://salata.wordpress.com/2008/12/26/1-15/ με απόλυτη συναίνεση.

Επειδή είναι στιγμές που η πλάκα, σοβαρή ή όχι είναι πολύ λίγη για να εκφράσει συναισθήματα, παρακαλούμε δώστε βάση σ’ αυτό και διαδώστε το.

Ο λογαριασμός ενίσχυσης της Κωνσταντίνας Κούνεβα, της συνδικαλίστριας που έπεσε θύμα δολοφονικής επίθεσης με βιτριόλι της εργοδοτικής τρομοκρατίας.

5012 019021 277 Τράπεζα Πειραιώς
DECHEVA ELENA KUΝEVA KOSTADINKA NIKOLOVA

Σχετικά γράψαμε στο προ-προηγούμενο δημοσίευμα. Επειδή τα έχουμε πάρει στο κρανίο και επειδή το γεγονός έχει θάφτει από τα ΜΜΕ ανάμεσα στα έκτακτά μέτρα της τροχαίας για την έξοδο και τις ευχές του πατριάρχη για τα Χριστούγεννα, ας βάλουμε τα δυνατά μας.
Προσφέρουμε ότι μπορούμε όχι από αυτά που μας περισσεύουν αλλά από αυτά που θα μας λείψουν.
Δεν πειράζει. Είναι στοιχειώδης υποχρέωση κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης.

Και φυσικά Δεν μένουμε στην οικονομική ενίσχυση. Διαδίδουμε το μήνυμα το δημοσιεύουμε σε blog και sites και συμμετέχουμε σε κάθε κίνηση έμπρακτης αλληλεγγύης και δράσης.

σε "νόμιμη" άμυνα το Ισραήλ

Μια εικόνα εκατομύρια λέξεις. Αυτή είναι η πραγματικότητα για την κατάσταση στην Γάζα. Μια περιοχή που οι απόγονοι των Εβραίων που σφαγιάστηκαν στο ολοκαύτωμα έχουν μετατρέψει σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Μη ξεγιελιέται κανείς. Ένα διαχρονικό έγκλημα κατά του ανθρώπου εξελίσσεται και η Δύση, ακόμη και αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση, που ανήκουμε και μεις, ποιεί τη νήσσαν.

Ακόμη μια φορά ντροπή μας που δεν αντιδρούμε....

Χρόνια Πολλά





(*παίζω με τη φωτιά αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό...)

του είπε χρόνια πολλά...


Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

Μην μοιάσετε στους γονείς σας.!

Μην μοιάσετε στους γονείς σας.! Αυτή είναι η τελευταία ελπίδα της χώρας μας.Μην συνεχίσετε τον αφόρητο αυτό κόσμο που δημιούργησαν και συντηρούν μανιασμένα με την καθημερινή τους ψήφο οι γονείς σας.· Αυτοί οι ανώνυμοι δημοκράτες γονείς σας, που κρύβονται πίσω από τις κουκούλες της μεγαλοστομίας, της υπερδημοκρατίας, της ελευθερίας και της αοριστολογίας, που δεν τήρησαν και δεν τηρούν κανένα νόμο στα νοσοκομεία, στους δήμους, στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στη δουλειά τους, στις παραλίες, στις πολεοδομίες, στις εφορίες, στις προσωπικές ακόμη εκδηλώσεις και πράξεις της ζωής τους. Που δεν έχουν ιερό και όσιο πολιτικό και κοινωνικό.

http://nefestoras1.blogspot.com/2008/12/blog-post_20.html

Προσωπικά δεν έχω να συμπληρώσω κάτι...

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

Πυροβολήθηκε λεωφορείο των ΜΑΤ...


Καλές γιορτές..



...


Στην Ελλάδα αγαπάμε τα ψέματα...

"Η μισή αστυνομική δύναμη της Αθήνας είναι στο πόδι για να προστατεύσει ένα ψεύτικο δέντρο.
Αυτό που κάνει παράδοξο αυτό το γεγονός είναι πως συμβαίνει σε μια χώρα στην οποία πριν από ενάμισι χρόνο κάηκαν σχεδόν τα μισά αληθινά δέντρα, χωρίς κάποιος να δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για να τα προστατεύσει.
Η εξουσία ενδιαφέρεται πολύ για το ψεύτικο δέντρο και καθόλου για τα αληθινά δέντρα.
Μα γιατί τόση αγάπη για το ψεύτικο δέντρο και τόση αδιαφορία για τα αληθινά;
Τελικά, ίσως αυτό να μην είναι και τόσο περίεργο: Παραδοσιακά, η Ελλάδα αγαπάει τα ψέματα και μισεί την αλήθεια." πιτσιρίκος

http://pitsirikos.blogspot.com/

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

Άλλαξε ο καταλληλότερος...

Μπροστά πέρασε ο Γ.Α.Π. (Γεώργιος Α. Παπανδρέου) στις δημοσκοπήσεις για καταλληλότερος (όσο πιο πολύ ανεβαίνει τόσο και σιωπά).

Προσοχή λοιπόν στο διάκενο, αν και μέσα έχουμε πέσει προ πολλού και δεν βλέπω να θέλουμε να βγούμε...






Άλλο διαδήλωση άλλο βιαιοπραγίες...

Άλλο διαδήλωση άλλο βιοπραγίες, δηλώνει ο πρωθυπουργός της Ελλάδος κ. Καραμανλής.
Μάλλον πρέπει να δει περισότερο τις αναλύσεις στο εξωτερικό για να καταλάβει τι γίνεται στη χώρα του, και να κόψει τις μαλακ.. ε! την τηλεόραση για την ενημέρωσή του

"Οι συγγραφείς του, Μαρίτα Φόλμπορν και Βλαντ Νταν Γκεοργκιέσκου, εξηγούν τους λόγους: «Δεν είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς τα αίτια της πιθανής αναταραχής. Οι μεταρρυθμίσεις που έγιναν τα τελευταία 10 χρόνια στο όνομα της παγκοσμιοποίησης και της οικονομίας δεν δημιούργησαν μόνο ένα κοπάδι από εφτά εκατομμύρια άνεργους αλλά ταυτόχρονα διέρρηξαν τον κοινωνικό ιστό (...). Η δυσαρέσκεια, η απογοήτευση και οι κοινωνικές ανισότητες κατατρώγουν εκ των έσω την κοινωνία μας, σαν καρκίνωμα». "

http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=94662308

Βρέθηκε τρόπος να μην βεβυλωθεί ξανά η Ακρόπολη για πολιτικούς λόγους...

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

Ανάρτηση πανό στην Ακρόπολη

Πολλοί διαμαρτυρήθηκαν για βεβήλωση του ιερού χώρου. Αν και είναι μεγάλη συζήτηση με επιχειρήματα ένθεν και ένθεν θα ήθελα σημειώσω δύο πραγματάκια ως λίπασμα (γόνιμης κοπριάς) στη συζήτηση.

Το ένα είναι ότι από αρχαιοτάτων χρόνων ο χώρος της ακροπόλεως ήταν ενεργό θέρετρο πολιτικών αντιδικιών και εξελίξεων. Όποιος ήθελε την εξουσία καταλάμβανε την Ακρόπολη.

Το δεύτερο είναι ότι δεν είναι ένα νεκρό μνημείο αλλά ένα ζωντανό σύμβολο που πάνω του μπορούν να διαδραματιστούν ακόμη εξελίξεις κοινωνικές.

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

τιμή και δόξα... (βελτιωμένο με επιλογές)


τιμή και δόξα




Επιτέλους η αλήθεια για το σκάνδαλο


οι γνωστοί άγνωστοι...




mea κόλπο


Ζητώ συγγνώμη που για όλα φταίνε οι...


Εμείς η μεσαία τάξη
ήμεθα η μόνη τάξη
με έντιμη συνείδηση,εθνική
παρασυρώμενοι όμως απʼ τις άλλες τάξεις
στα νοήματα και στις πράξεις δίνουμε χροιά πολιτική
για όλα φταίνε οι γκόμενες
οι πρώην και οι επόμενες
ανώνυμες και επώνυμες και γενικώς

Και όπως είναι φυσικό η μεσαία τάξη
θέλει και εκείνη λιγάκι να διατάξει
να γίνει άρχουσα δηλαδή
στην κλειδαρότρυπα σκυμμένη
και το χέρι στην τσέπη
χρόνια τώρα περιμένει και βλέπει
όμως την εμποδίζει ένα κλειδί
και τούτο εδώ είναι ένα μικρό παιδί
που τρυπάει το μπαλόνι του με δυο καρφιά
για να τρομάξει αυτό το κύριο
που καπνίζει το τσιμπούκι του και κούχου κούχ
και που ρωτάει το μηχάνημα
που μας λέει την αλήθεια εκατό φορές
ότι για όλα φταίνε οι γκόμενες
οι πρώην και οι επόμενες
ανώνυμες και επώνυμες γενικώς

Και τον δικό μου τον καημό
τώρα ποιος να τον μάθει
που έχω κάτσει πάνω σε ένα αγκάθι
και τη βρίσκω κάπως μαζοχιστικ
όλα ωραία και στο βάθος κήπος
πληροφορίες κίτρινος ο τύπος
και νομίζουν πως τη βάψαμε κανονικά
και τούτη δω η εφημερίδα
μοιάζει τέντα στην αυλόπορτα
που σκιάζει το μικρό παιδί
που τρυπάει το μπαλόνι του με δυο καρφιά
για να τρομάξει αυτό το κύριο
που καπνίζει το τσιμπούκι του και κούχου κούχ
και που ρωτάει το μηχάνημα
που μας λέει την αλήθεια εκατό φορές
ότι για όλα φταίνε οι γκόμενες
οι πρώην και οι επόμενες
ανώνυμες και επώνυμες γενικώς

Το να λέει όμως κανένας την αλήθεια
είναι μια πολύ κακή συνήθεια
που αν την έχεις την πληρώνεις κάπως ακριβά
αλλά από δω παιδιά αρχίζει άλλη ιστορία
άλλο κεφαλαίο και στην ουσία
κάτι τέτοια δεν λέγονται τραγουδιστά
και ιδού εγώ μοναχός
αγκαλιά με την κιθάρα μου να τραγουδάω
για την εφημερίδα τέντα στην αυλόπορτα
που σκιάζει το μικρό παιδί
που τρυπάει το μπαλόνι του με δυο καρφιά
για να τρομάξει αυτό το κύριο
που καπνίζει το τσιμπούκι του και κούχου κούχ
και που ρωτάει το μηχάνημα
που μας λέει την αλήθεια εκατό φορές
ότι για όλα φταίνε οι γκόμενες
οι πρώην και οι επόμενες
ανώνυμες και επώνυμες γενικώς.

Στίχοι: Δήμος Μούτσης
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Πρώτη εκτέλεση: Δήμος Μούτσης

...Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,

Αυτούς τους έχω βαρεθεί
Στίχοι: Μουσική: Μικρούτσικος Θάνος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Άλλες ερμηνείες: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,
τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν,
που απ' τους άλλους θεν παλικαριά
κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά,
σ' αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί,
τους έχω βαρεθεί.

Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα,
των γραφειοκρατών η φάρα,
στήνει με ζήλο περισσό,
στο σβέρκο του λαού χορό,
στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή,
την έχω βαρεθεί.

Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους,
τους γερμανούς τους προφεσόρους,
που καλύτερα θα ξέρανε πολλά,
αν δεν γεμίζαν ολοένα την κοιλιά,
υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί,
τους έχω βαρεθεί.

Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας νταντάδες,
κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,
κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,
με ιδεώδεις υποτακτικούς,
που είναι στο μυαλό νωθροί,
μα υπακοή έχουν περισσή,
τους έχω βαρεθεί.

Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ' όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα 'χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα 'χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί.
Σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί.

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Ανακοινώθηκαν οι ποινές για τους υπεύθυνους της "ζαρντινιέρας"

http://www.tvxs.gr/v1795

Καραμανλής Δεσμώτης


Πάλι δεσμεύθηκε προσωπικά ο πρωθυπουργός.
Όταν τα πράγματα ζορίζουν πολύ ο κ. Καραμανλής εξαργυρώνει από τα ποσοστά της προσωπικής του αίγλης και δημόσιας αποδοχής, πόσο έχει μείνει ακόμη;

...μόνο μια πολιτική ευθύνη υπάρχει...

http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=96019892

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

Ας επινοήσουμε λοιπόν....

Το σύστημά μας είναι σε σήψη. Κυριολεκτικά.
Πολλά συμβαίνουν και κανείς δεν αντιδρά με την ελπίδα να διαφθαρεί και αυτός.
Ενδεχομένως κανένα από τα πολιτεύματα που υπάρχουν ή υπήρχαν να μην μπορούν να λειτουργήσουν.
Ας επινοήσουμε λοιπόν κάτι νέο.
Αλλά για να το κάνουμε αυτό πρέπει να προβληματιστούμε.
Για να προβληματιστούμε πρέπει να καταλάβουμε.
Για να καταλάβουμε πρέπει να συμμετάσχουμε.

Σημασία έχει η διαιώνιση της καθειστκείας τάξης(;)

Σημασία έχει η διαιώνιση της καθειστκείας τάξης (;)
Αυτό που συμβαίνει είναι εξέγερση. Δεν έχει σημασία η κατάληξή της, επιτυχής ή ανεπιτυχής. Δεν έχει σημασία η διάρκειά της, μία εβδομάδα ή ένας χρόνος. Σημασία έχει η αναγνώριση του φαινομένου. Κάτι που δεν συμβαίνει από τα ΜΜΕ.
Σημασία έχει η διαιώνιση της καθεστηκυίας τάξης και μόνο.
Με την ιδιότητα της δημοσιογράφου που παρουσιάζεται (και όχι ως μέλος του κόμματος της κυβερνιτικής πλειοψηφίας) η κα Φωτεινή Πιπιλή δήλωσε ότι «όλα αυτά έχουν σκοπό να πλήξουν την οικονομία και ότι δεν θα παραξενευτεί αν μεταξύ των επαναστατών βρίσκονται και υψηλόμισθοι».
Κάποιος να ενημερώσει την δημοσιογράφο κα Πιπιλή ότι δεν κινούνται τα πάντα στη ζωή του ανθρώπου γύρω από την οικονομική του ευμάρεια. Αν ήταν έτσι δεν θα είχε επινοηθεί τίποτα σημαντικό, όπως η Δημοκρατία ας πούμε.
Επίσης είναι τιμή για υψηλόμισθους να συμμετέχουν στον κοινωνικό αναβρασμό. Βασικά και γω στα 40 μου πια, με δύο παιδιά και αρκετά υψηλόμισθος, συμμετέχω στην «τακτική ασφυξία της πόλης» (όπως λέει και ο Άρης Πρωτοσάλτε), παίρνοντας μέρος στις διαμαρτυρίες.
Μέσα από το δικό μου πρίσμα οπτικής δεν καταγγέλω κανένα από τα επεισόδια που συμβαίνουν. Τουναντίον νιώθω ότι την χαμένη αξιοπρέπειά μου, στο να μην έχει ανοίξει ρουθούνι σε ότι έχει συμβεί ως τώρα, αναψυκτήριο Μαγγίνα, αυθείρετο Σουφλιά, βίος και πολιτεία Βουλγαράκη σε όλα τα υπουργεία που διετέλεσε –υποκλοπές, offshore – νόμιμο και ηθικό, ανυπαρξία προστασίας περιβάλλοντος, κάψιμο της Ελλάδος –και πολιτών της- κοροϊδία, πλιάτσικο δημόσιας περιουσίας, ανομία και αταξία δημόσιου βίου, βατοπαίδι, κουμπάροι, διάλυση παιδείας και υγείας (ακόμη οι ασφαλισμένοι του δημοσίου πληρώνουν τα φάρμακα-αν έχουν). Και παραπονιόμαστε για τις σπασμένες βιτρίνες λες και είναι το πιο σημαντικό.
Ευτυχώς που τα παιδιά αυτά σώσανε ένα κομμάτι της αξιοπρέπειας μας.
Μην παραξενεύεσται κα Πιπιλή. Επιζητώ κάτι περισότερο από την κενότητα του συστήματος που με πάθος υπερασπίζεστε. Επιζητώ κάτι παραπάνω για τα παιδιά μου από το ζοφερό μέλον μιας χώρας που εσείς διαχειρίζεστε.
Φωνάζεται για τις βιτρίνες και τις τράπεζες που σπάσανε κα Πιπιλή αλλά τι κάνατε για να ανατρέψετε την πραγματικότητα που παρέλαβε η γενιά σας και τη διαχειρίζεται; Για να πούμε την αλήθεια ΤΙΠΟΤΑ – εκτός από το να ξυπνάτε τα αντανακλαστικά των νοικοκυραίων ώστε να διατηρήσουτε αυτό που είναι.
Ας φανούμε μια φορά ειλικρινείς και ας αναγνωρίσουμε τι συμβαίνει. Αν είμασταν και αληθινοί απέναντι σε μας, στα παιδια και στην ιστορία αυτής της χώρας θα ευχόμασταν και να πετύχει.

«Μια μωβ σκιά»...

«Μια μωβ σκιά»...
Αρθρο του ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ για τα επεισόδια που έγιναν τον Μάιο του 1986... Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Το Τέταρτο»
«...Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Οσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή. Και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους ενόχλησαν τους Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο.
Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι. Γιατί δεν ρίχνουν δακρυγόνα. Και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτισμένοι με τα τριάντα-εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούνε να παραδεχτούν πως η όποια ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους.
Που δεν μπορούν να αντιληφθούν γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπηλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς.
Κι ο προπηλακισμός αρχίζει από τον δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεωφορείου, απ' τον καθηγητή και τον δημόσιο λειτουργό ώς τον δημόσιο υπάλληλο, από τους αξιωματικούς κι εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως ώς τον τυχαίο μοτοσικλετιστή της τροχαίας που θα του ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά.
Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό, ύστερα από τη γροθιά του οργάνου της τάξεως.
Και το γνωρίζουμε πολύ καλά.

Εξύβριση αρχής - έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων. Χειροδικία κατά της αρχής - έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου νέου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος.
Η ανωνυμία και η εισαγγελική αρχή θα του προσφέρει ή μια τραυματική αγανάκτηση ισόβια ή τον επιζητούμενο από την πολιτεία ευνουχισμό του.
Αυτή είναι μια καθημερινή πραγματικότητα και, δυστυχώς, γνησίως ελληνική τα πρόσφατα και τελευταία σαράντα χρόνια - όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης εις τούτον τον ένδοξον κατά τα άλλα τόπον μας.

Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δεν βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα ν' αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει την αλήθεια για αυτό το τρίγωνο του αίσχους.
Σκουφά, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχυση τριών ασχέτων μεταξύ των περιπτώσεων.
Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επονομαζόμενους χούλιγκανς, και επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη, με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί, οι αναρχικοί, είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών.
Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και η όλη επιχείρηση στεφθεί με «επιτυχία», να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου... κατά του εγκλήματος.
Την ίδια ώρα που δολοφονούνται εκδότες και οι δολοφόνοι δεν ανευρίσκονται. Δολοφονούνται πολίτες και οι δολοφόνοι δεν αποκαλύπτονται.
Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμούς και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και, τέλος, δεν... ανακαλύπτονται.
Την ίδια ώρα η πολιτεία αγανακτεί διότι υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια, αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμη μερικοί που δεν συνήθισαν στην «παρουσία του τέρατος». (...)
Κορίτσια κι αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία κι αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας.
Και σας αγαπώ».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 09/12/2008
http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=28105860

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

«Μη ρίχνετε άλλα δακρυγόνα, κλαίμε κι από μόνοι μας»

«Θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο.
Βοηθήστε μας.
Δεν είμαστε τρομοκράτες, “κουκουλοφόροι”, “γνωστοί - άγνωστοι”.
Είμαστε τα παιδιά σας. Αυτοί, οι γνωστοί- άγνωστοι...
Κάνουμε όνειρα- μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!
Εχουμε ορμή- μη σταματάτε την ορμή μας.
Θυμηθείτε.
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.
Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη “βιτρίνα”, παχύνατε, καραφλιάσατε, ξεχάσατε.

Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε.

Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.

Μάταια.

Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε.

Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε. Υλη παντού.
Αγάπη πουθενά.
Πού είναι οι γονείς;
Πού είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δεν βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν; μας σκοτώνουν.
Βοηθήστε μας...

ΥΓ
Μη ρίχνετε άλλα δακρυγόνα, κλαίμε κι από μόνοι μας

Ο ΔΕΚΑΕΞΑΡΗΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ

ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΕΝΑΝ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΦΟΡΑ

Δεν μπορείτε να καταλάβετε. Ή, μάλλον, δεν θέλετε να καταλάβετε. Ή, το πιθανότερο, υποκρίνεστε πως δεν καταλαβαίνετε.
Υποκρίνεστε πως δεν καταλαβαίνετε το γιατί είμαστε στους δρόμους και πετάμε πέτρες στις βδέλλες τράπεζές σας, στις ξεπουλημένες –πρώην- δημόσιες «υπηρεσίες» σας και στα πολυκαταστήματα της καταγέλαστης εικονικής ψευδοευημερίας σας (που δεν έχετε καν τα χρήματα να την αγοράσετε). Αλλά και στα μαντρόσκυλα-μπάτσους σας, που προστατεύουν όλα τα παραπάνω.
Αφού μάς στήσατε μια «ζωή»-φάκα, γεμάτη από αβεβαιότητα, μιζέρια, ποντικοτρεχάλα, ανουσιότητα, μια «ζωή» που σκοπεύετε να την ρίξετε σαν ταφόπλακα επάνω μας μόλις «ενηλικιωθούμε», υποκρίνεστε πως «δεν καταλαβαίνετε» τό πώς είναι δυνατόν να… μην συναινούμε πρόθυμα.
Το αν παριστάνετε απλώς τους ηλίθιους, ή αν είστε πραγματικά ηλίθιοι, ποσώς με ενδιαφέρει. Δεν είμαι ούτε ψυχαναλυτής σας αλλά, ούτε και έχω άλλον χρόνο να ξοδέψω για σας. Αρκετά χρόνια από την πολύτιμη νιότη μου σπατάλησα επειδή με είχατε σχεδόν πείσει ότι το πρόβλημα ήταν με μένα. Ενώ, τώρα έχω πλέον κατανοήσει ότι οι προβληματικοί, οι ψυχικά σακάτηδες, οι ανέραστοι, οι χαμένοι, οι κομπλεξικοί, οι μαλάκες, είστε εσείς.

Υποκρίνεστε πως δεν καταλαβαίνετε πώς είναι δυνατόν να αντιδρώ, όταν πρέπει να ξυπνάω από τα χαράματα για να σπαταλήσω έξι ώρες από το πολύτιμο -και συνήθως ηλιόλουστο- πρωινό μου σε ένα σχολείο, στο οποίο ούτε εσείς δεν πιστεύετε πλέον και το οποίο, ως θεσμό, υπονομεύετε συστηματικά. Και αμέσως μετά, το απόγευμα, να τρέχω να κλειστώ για τρεις ώρες σε ένα μίζερο φροντιστήριο (παρεμπιπτόντως, το «φροντιστήριο» είναι όρος της αρχαίας αττικής κωμωδίας και σημαίνει «σχολείο για ηλίθιους»), έναν (παρα)θεσμό, τον οποίο δημιουργήσατε ακριβώς για να δικαιολογήσετε και να διαιωνίσετε τη εσκεμμένη διάλυση του κανονικού σχολείου. Και τις υπόλοιπες ελάχιστες ώρες που απομένουν, να πρέπει να γαμηθώ για να κάνω την σχολική «δουλειά για το σπίτι», μια αντιπαιδαγωγική, αντιεκπαιδευτική και αντιμαθησιακή πρακτική, που έχει πλέον εγκαταλειφθεί σε όλες τις χώρες του πολιτισμένου κόσμου. Δεν πάτε καλύτερα να γαμηθείτε εσείς λέω ’γω; Όλοι εσείς, που ως γονείς από τότε που ήμουν στο δημοτικό ακόμη σχολείο, παραπονιόσαστε στις δασκάλες όταν δεν μου ανέθεταν πολλή «δουλειά για το σπίτι», γιατί φοβόσασταν (σαν αγράμματοι που κατά βάθος είστε) μην… μείνω αγράμματος. Δεν πάτε, λέω, να γαμηθείτε, μήπως και δούμε καμιά άσπρη μέρα;
Αλλά μήπως και τα σαββατοκύριακα μου, μού τα έχετε αφήσει να τα διαθέτω όπως δικαιούμαι και όπως με γεμίζει; Αφού και τα πρωινά του Σαββάτου, πάλι στο… φροντιστήριο πρέπει να τη «βγάλω». Αλλά και τα απογεύματα της Κυριακής πρέπει να «διαβάσω τα μαθήματά μου». Ενώ, σε όλες της χώρες της Ε.Ε. και του άλλου πολιτισμένου κόσμου, μόλις λήξει το σχολικό ωράριο οι έφηβοι και οι έφηβες πετάνε την σχολική σάκα και βγαίνουν στις πλατείες, για να τα πούν, να αστειευτούν, να χαβαλεδιάσουν, να ονειρευτούν, να κοκορευτούν, να πειραχτούν, να γκομενίσουν, να χουφτωθούν. Και αξίζει να σας υπενθυμίσω ότι τα παιδιά αυτά είναι πολύ πιο ψηλά στις διεθνείς σχολικές αξιολογήσεις από τα δικά σας, δηλαδή εμάς.

Αλλά, ας υποθέσουμε ότι αξίζει να θυσιάσω τα χρόνια της εφηβείας μου για το «μέλλον» μου. Για το οποίο δεν σταματάτε να μού κοπανάτε αγχωμένα ότι πρέπει να προνοώ «από τώρα που είναι ακόμα νωρίς». Πότε θα αποκτήσετε επιτέλους την υπευθυνότητα και την ωριμότητα για να μού περιγράψετε ποιό στην ευχή είναι αυτό το «μέλλον»; Γιατί εγώ δεν βλέπω τίποτα τέτοιο. Το μόνο που βλέπω είναι ανθρώπους που εκπληρώνουν τα πρότυπα που προπαγανδίζετε εσείς, πτυχιούχους, και μή, να δουλεύουν για λίγα ψωροευρώ (συνήθως μετά από μεγάλα περιοδικά διαστήματα κρατικά μεθοδευμένης ανεργίας) και τα ατάλαντα «βύσματα» (που τούς γονείς τους εσείς οι ίδιοι ψηφίζετε για να υποκλέπτουν τις περίοπτες θέσεις εργασίας από τα παιδιά σας) να βολεύονται χωρίς να χρειαστεί καν να βρέξουν τα πόδια τους.
Το μόνο που βλέπω είναι ότι αυτή η νεοβυζαντινή χώρα που έχω εγκλωβιστεί, συνεχώς μοστράρει μια φτιασιδωμένη πρόσοψη «ανάπτυξης» και μια κάλπικη ρητορεία «ελπίδας», που πείθει μόνο κάτι αφελείς και διανοητικά καθυστερημένους σαν κι εσάς. Κάτι μοσχάρια (σαν κι εσάς) που τά έχουν μπάσει για τα καλά σε ένα στημένο παιχνίδι, αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες (των οποίων κομπορρημονείτε –τρομάρα σας- ότι είστε απόγονοι) αποκαλούσαν «ανεξέταστον βίον». Ζείτε μια ζωή που δεν είναι δική σας, που άλλοι την έχουν προαποφασίσει, μια ζωή που μοιάζει - ή, καλύτερα, είναι- μια αγχωμένη μαλακία, στην οποία θέλετε να μπάσετε κι εμάς. Κι αυτό το θέλετε μόνο και μόνο γιατί είστε παραιτημένοι, ηττημένοι, losers, μοιρολάτρες, ραγιάδες, είστε (όσο κι αν σφυράτε αδιάφορα) ναυάγια της ζωής που βγάζουν όλον τον κομπλεξισμό τους, όλη την αποτυχία της άθλιας ζωής τους, όλα τα διεστραμμένα απωθημένα τους, στα ίδια τους τα παιδιά.
Αυτό που κατεξοχήν βλέπω είστε εσείς οι ίδιοι, που μηρυκάζετε ένα προκάτ «μέλλον» για εμάς, την ίδια στιγμή που θα έπρεπε να κοιτάτε στον καθρέφτη την κατάντια στην οποία σάς οδήγησαν χωρίς να το καταλάβετε. Ψηφίζετε αυτούς που σας εξαπατούν και παρ’ όλα αυτά συνεχίζετε, σαν γνήσιοι θρησκευόμενοι, να ελπίζετε. Η εκκλησία σας, ο ύπουλος ποιμένας τής αρρωστημένης ψυχής σας, υπεξαιρεί την δημόσια περιουσία, αλλά εσείς … «το μοναστήρι να ’ν’ καλά». Πληρώνετε για δημόσια υγεία και ταυτόχρονα αδειάζετε την τσέπη σας για να κάνετε ιδιωτική ασφάλιση. Δουλεύετε σαν τουρκοκρατούμενοι ραγιάδες, απλήρωτοι και ανασφάλιστοι, «μορφώνεστε» από τις μπατσοεφημερίδες σας, «υπάρχετε» μόνο μέσα από τα κωλορηάλιτυ τηλεσκουπίδια, και μετά έχετε το θράσος να απαιτείτε να δεχτούμε τις –χρεωκοπημένες - συμβουλές σας και να πάρουμε στα σοβαρά την –ανύπαρκτη- «εμπειρία» σας από τη ζωή. Μα αφού είστε παντελώς αναξιόπιστοι! Αφού δεν φροντίσατε (κι ούτε θέλετε) να μάθετε τί είναι ζωή. Γιατί η ζωή είναι αυτό που μάς στερείτε καθημερινά, η ζωή είναι αυτό που θέλουμε να ανακαλύψουμε και να προφυλάξουμε, η Ζωή είναι αυτό που πυροβολείτε επάνω μας.

Μήπως εξακολουθείτε να νομίζετε ότι βγήκαμε στους δρόμους απλώς επειδή άλλος ένας σεξουαλικά ανίκανος μπάτσος, τράβηξε το πιστόλι-προέκταση του ανενεργού πέους του και την «άναψε» σε έναν συμμαθητή μας; Είστε αθεράπευτα μαλάκες αν νομίζετε κάτι τέτοιο: όλοι (εκτός από εσάς, που θέλετε να ξεχνάτε) γνωρίζουν ότι τέτοια περιστατικά συμβαίνουν τακτικότατα στην τριτοκοσμική βρωμοκοινωνία, που έχετε φτιάξει. Αλλά αυτή ήταν απλώς η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Δεν φτάνει που μας εμποδίζετε να μορφωθούμε, να βρούμε μια στοιχειωδώς δημιουργική και στοιχειωδώς αμειβόμενη εργασία, να απολαμβάνουμε στοιχειωδώς αξιοκρατικών κοινωνικών, επαγγελματικών κλπ. κριτηρίων, να ζούμε σε μια κοινωνία Πρόνοιας (αφού έχετε διαλύσει την Παιδεία και την Υγεία), δεν φτάνει που μάς έχετε αποκλείσει κάθε πιθανότητα μιας στοιχειωδώς αξιοπρεπούς ζωής, δεν φτάνει που μάς έχετε προκαταβολικά γαμήσει κάθε άξιο να τό προσπαθήσουμε μέλλον, τώρα οι μπάτσοι σας, αν κάνουμε κιχ, μάς πυροβολούν κι από πάνω!

Έχετε υποκαταστήσει κάθε έννοια αληθινής ζωής με μια αντίστοιχη παρα-έννοια κιβδηλότητας. Σας χαρίζω, λοιπόν, την ελεεινή νεκροζώντανη «ζωή» σας, την (παρα)οικονομία σας, τις (παρα)τράπεζές σας, την (παρα)εργασία σας, το (παρα)κράτος σας, την (παρα)παιδεία σας, την (παρα)ϋγεία σας, τον (παρα)αθλητισμό σας, τον ανάπηρο (παρα)ερωτισμό σας. Σας γαμώ την νεοελλάδα σας, τους παπάδες σας, τους μπάτσους σας, τους βοσκούς-κομματάρχες σας, είμαι δεκαεξάρης και σας γαμώ τα λύκεια, γαμώ το «μέλλον» που μας επιφυλάσσετε, γαμώ το κεφάλι σας και ό,τι σκατό έχει μέσα, γαμώ την πολυπόθητη κοινωνική σας «γαλήνη», η οποία δεν διαφέρει σε τίποτα από σιγή νεκροταφείου. Δεν μπορείτε να μας σταματήσετε ακόμα κι αν ξαμολήσετε όλους τους πληρωμένους παιδοκτόνους σας, ακόμα κι αν μας διαβάλετε με όλους τους προβοκάτορές σας και με όλους τους μπατσόφιλους δημοσιογράφους σας ακόμα κι αν μας στείλετε όλους τους «αγανακτισμένους» -και αγάμηδες- πολίτες σας.
Και μόνο όταν θα σάς έχουμε κάνει να βλέπετε εφιάλτες, θα γυρίσουμε στα σπίτια μας.
Και από εκεί και πέρα, στο «μέλλον», δεν θα μπορέσετε να μάς εξαπατήσετε ξανά.

Ο ΔΕΚΑΕΞΑΡΗΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ


ΥΓ. Όσο για την ταφόπλακα της «ζωής» που προορίζατε για εμάς, θα την φυλάξουμε για το δικό σας μνήμα: το μνήμα αυτής της αγχωμένης μαλακίας που υπήρξε η δική σας «ζωή».

του καλού φίλου Διόδοτου

Ν'αγιάσει το χέρι της Βατίδου...

αν αποφανθεί ότι δεν άξιζε θα ειδοποιήσουμε το παλικαράκι να σηκωθεί...


Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Ο θάνατος ήταν μια παρεξήγηση....

Έ! εντάξει τότε, να του το πούμε να τη λύσουμε την παρεξήγηση...

Που ήσουνα τα βράδυα εκείνα;



Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έχεις κατάστημα κάπου στη γη
πουλάς εμπόρευμα, βγάζεις λεφτά
πολλά λεφτά, πολλά λεφτά

Τις Κυριακές πρωί στην εκκλησιά
σταυροκοπιέσε στην Παναγιά
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έχεις και σύζυγο, κόρη, παιδί
μοντέρνα έπιπλα, έγχρωμη TV,
τρως τροφή πνευματική.

Μακρυά από κόμματα μην βρεις μπελά,
"Πατρίς,θρησκεία και φαμελιά"
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
τι κι αν πεθαίνουνε πάνω στη γη
χιλιάδες άνθρωποι, χωρίς ψωμί,
μαύροι, λευκοί ή κίτρινοι.
Ο γιος σου μοναχά να 'ναι καλά
ν' αφήσεις τ' όνομα και τον παρά.

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
σκεύρωσες, σάπισες στο μαγαζί
τη νιότη ξόδεψες και την ορμή
για τη δραχμή, για το πετσί
δίπλα σου τ' όνειρο, η ζωή και το φως
μα εσύ στο κουφάρι σου κλεισμένος εντός.

Ξέρεις πως δώσανε κυρ-Παντελή
άλλοι τα νιάτα τους και τη ζωή
να γίνει τ' όνειρο φέτα ψωμί
να φας και ' συ κυρ-Παντελή;

Κι εσύ τι έδωσες κυρ-Παντελή;
πες μας τι έκανες σ' αυτή τη γη;
πες μας τι άφησες κληρονομιά
που να εμπνέει τη νέα γενιά

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έντρομε, άβουλε συ φασουλή
βρώμισες τ' όνειρο και την ψυχή
άδειο πετσί χωρίς πνοή.

Έντιμοι άνθρωποι, νέα γενιά
θάψτε τους έντιμους μες στα σπαρτά
κι αυτούς που φτιάξανε τον Παντελή
σκουλήκι άχρηστο σ' αυτή τη γη.

Στίχοι/Μουσική/Πρώτη εκτέλεση: Πάνος Τζαβέλας

Θα προστατέψουμε τη Δημοκρατία ΜΑΣ

Ζητώ τη συναίνεση όλων των κομμάτων που διασπούν την ελληνική κοινωνία. Η Δημοκρατία είναι πάνω από όλα και δεν θα αφήσουμε να πληγωθεί άλλο. Αυτή θα είναι από δω και μπρος η σκληρή στάση μας και πορεία μας.
Θα επικοινωνήσουμε με όλους τους κουμπάρους.


Θα πάμε να συσκεφτούμε στο αναψυκτήριο του κου Μαγγίνα (πρ.υπουργός κοινωνικής πρόνοιας, όπου θα μας τρατάρει ανασφάλιστος Ινδός.


Θα μεταφέρουμε αυτά που είπαμε μέσα από τα καμμένα στον κο Σουφλιά(ΥΠΕΧΩΔΕ) που κάθεται στο αυθαίρετό του.


Θα χρηματοδοτήσουμε τα έξοδα, με νόμιμο άρα και ηθικό τρόπο, από τις off shore που του γλιτώνουν φόρο, του κου Βουλγαράκη (πρ. υπουργός Ναυτιλίας-Πολιτισμού-Δημοσίας Τάξεως).


Θα μιλήσουμε από τα τηλέφωνα και χωρίς έξοδα με τους υπερατλανιτκούς συμμάχους μας, έτσι και αλλιώς μας παρακολουθούν τα τηλέφωνα.


Θα καλύψουμε τον πολιτισμό με τον κο Ζαχόπουλο, θα τον πετάξουμε πάνω στον πολιτισμό.


Θα καλύψουμε το εξωτερικό χρέος πουλώντας τις δημόσιες επιχειρήσεις, χμ! τις πουλήσαμε αλλά το χρέος ξέφυγε.


Δεν θα βάλουμε κανένα νέο φόρο, εκτός απο τους νέους φόρους που θα βάλουμε.


Τέλος θα κάνουμε τάμα τα δομημένα ομόλογα στην Παναγία και αν δεν φτάνουν θα βάλουμε και κανένα ακίνητο. Ξέρει ο Θοδωρής που έχει πνευματικό τον Εφραίμ.




Μετά θα κυβερνήσει άλλος ένας Παπανδρέου, μετά μια Μητσοτάκη, μετά άλλος ένας Παπανδρέου, μετά ένας Καραμανλής μετά....


Ζήτω η τηλεοπτική μας Δημοκρατία που τη φυλα η αστυνομία

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

καλό ταξίδι Αλέξανδρε...


Γλυκό παιδί στο χρόνο θα δεις τη γραμμή
Τη γραμμή που χωρίζει το καλό από το κακό
Δες τον τυφλό άνδρα που πυροβολεί τον κόσμο
Οι ιπτάμενες σφαίρες ζητούν πληρωμή

Αν ήσουν κακός, Θεέ μου στοιχηματίζω ότι ήσουν
και χτυπηθείς από το μολύβι που πέταξε
κλείσε το τα μάτια, σκύψε το κεφάλι
και περίμενε τον
εξοστρακισμό...


Sweet child in time youll see the line
The line thats drawn between the good and the bad
See the blind man shooting at the world
Bullets flying taking toll

If youve been bad, lord I bet you have
And youve been hit by flying lead
Youd better close your eyes and bow your head
And wait for the ricochet







Φοβερό σημάδι...


σχόλιο του καλού φίλου Βιολόγου....


Παντως, εβλεπα χτες μια ταινια, και τοτε το συνειδητοποιησα, οι Αμερικανοι μπατσοι ειναι για τα μπαζα.

Εκατονταδες σφαιρες απο τα πεντε μετρα ριχνουν, παντα ο πρωταγωνιστης τη σκαπουλαρει.

Αντιθετα, οι δικοι μας ειναι τζιμανια, ακομα και οι εκπυρσοκροτησεις τους παντα κεφαλι, λαιμο η καρδια χτυπαν.


Μωρε, μηπως να τους μαντρωσουμε σε ενα καραβι και να τους στειλουμε στην αλλη ακρη του Ατλαντικου, στους συμμαχους μας που εχουν αναγκη?
Σκίτσο του Latuff για τη δολοφονία του 16χρονουhttp://indy.gr/analysis/skitso-toy-latuff




Φύλαξε




Θα σας πηδήξουμε


























Αν δε χωράς μέσα σε μια άθλια πατρίδα
Αν δε σου φτάνει μια ελπίδα τυφλή
Αν δε χώρας μέσα σε μια ονειροπαγίδα
Αν δε χώρας σε μια αγκαλιά φυλακή

Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
δεν χώρας πουθενά πουθενά πουθενά

Αν δε χώρας μέσα σ' εν' άνοστο αστείο
Αν δε σου φτάνει μια σκληρή προσευχή
Αν δε χώρας μέσα σ' ένα ψυχοπορνείο
Αν δε χώρας σ' ένα σπασμένο κορμί

Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
δεν χώρας πουθενά πουθενά πουθενά


Στίχοι/Μουσική: Τρύπες

Οι πλιατσικολόγοι κάνουν πολιτική

«Φταίει η κυβέρνηση, φταίει η αστυνομία;
Ας το δεχτούμε...»

Φ. Πιπιλή, ανεξάρτητη φωνή( της Νέας Δημοκρατίας και της κυβερνητικής πλειοψηφίας!!!!)

Μα γιατί να το δεχτούμε κα Πιπιλή, για χάριν λόγου και διαλόγου.
Όχι δεν το δέχομαι. Η κυβέρνηση είναι άμεμπτη.
Είναι άσπιλη.
Είναι αλάνθαστη ...
Και δεν μπορεί να την πληγώνουν 50-60-100 πλιατσικολόγοι.
Λέω γι’αυτούς που δωρίσανε τα δις του δημοσίου τομέα στην μονή βατοπεδίου.
Λέω γι’αυτούς που στηρίξαν τους κομπάρους και τα καρτέλ του γάλατος.
Λέω γι’ αυτούς που παίζανε τα δομημένα ομόλογα με δις ευρώ του λαού.
Λέω γι’αυτούς που διαχειρίζονται τον μηχανισμό κατάσβεσης και αφήσαν να καεί η μισή Ελλάδα.
Λέω γι’αυτούς που αφήσαν τα νοσοκομεία καταχρεωμένα να μην μπορούν να προμηθευτούν υλικά
Λέω γι’αυτούς που αφήσαν τα ταμεία να χρωστάνε στους φαρμακοποιούς και οι ασφαλισμένοι να μην μπορούν να πάρουν τα φάρμακά τους.
Λέω γι’αυτούς που απαξιώνουν την παιδεία και την κάνουν αγοραία
Λέω γι’αυτούς που αθωόνουν τους ζαρντινιερο-τσαμπουκάδες
Λέω γι’αυτούς που έφτιαξαν την αστυνομία ως φύλακα και σύμβολο της εξουσίας και όχι του νόμου, πραίτωρες
Λέω γι’αυτούς του παραδικαστικού
Λέω γι’αυτούς που τα παίρνουν
Λέω γι’αυτούς που τα δίνουν
Λέω για όλους αυτούς και για κείνους που ξεχνάω...
Δεν μιλώ για αυτούς που ανοίγουν και κλέβουν μερικά κινητά ... το απόλυτο σύμβολο του καταναλωτισμού.
Λυπάμαι και για τις τράπεζες που κάηκαν... κρίμα
Φαίνεται ότι ζούμε σε μια ευνονούμενη κοινωνία, με δυνατό ιστό. Σε ένα κράτος δίκαιου που λειτουργεί με διαφανείς διαδικασίες προστατεύοντας το δημόσιο συμφέρον προς όφελος του πολίτη.
Ότι συμβαίνει είναι αδικαιολόγητο στην χώρα του μύθου και του ονείρου...

προστατεύουμε δημόσια κα ιδιωτική περιουσία


wild west Giakoumatos




Το έργο της κυβέρνησης έχει συνέχεια




κάηκε 2 μέρες η Αθήνα


Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

μηδενική ανοχή


Στον Αλέξανδρο-Ανδρέα Γρηγορόπουλο

κρυφτήκανε στη μουσική να βρούνε τη γενιά τους
τα ρούχα κόμποι ερωτικοί στα άλυτα κορμιά τους
απ' τα σχολεία βγήκανε και μπήκαν στα μπαράκια
στους τοίχους χτυπηθήκανε τα έφηβα γεράκια

απόψε ανοίξανε με το θεό παρτίδες
τα χέρια τους απλώσανε σα δίκοπες λεπίδες
και στου ζεϊμπέκικου τον ανοικτό σταυρό τους
απόψε παίρνουνε κεφάλια στο χορό τους
κράτα ρε φίλε γερά! κράτα ρε φίλε γερά!

στον πρώτο τους τον έρωτα πήραν φωτιά καήκαν
εναν αχέροντα κολύμπησαν και βγήκαν
στο πρώτο αίμα τους τη μάνα τους τρελάναν
στην πρώτη αγάπη τους σαν ήρωες πεθάναν

πονέσανε τα μάτια τους όνειρα να θυμούνται
φωτιά στα τσιγαράκια τους γιατί τώρα φοβούνται
ποιου τραγουδιού η μοναξιά μπορεί να σε γλιτώσει
ποιου κοριτσιού η σκοτεινιά πάλι θα σε σκοτώσει
κράτα ρε φίλε γερά! κράτα ρε φίλε γερά!

στίχοι του Οδυσσέα Ιωάννου, μουσική του Θάνου Μικρούτσικου, τραγουδισμένο από τον Βασίλη.

Η βία και η οργή ως κοινωνικά φαινόμενα

Στις 6-12-2008 ένας έφηβος σκοτώθηκε στην γνωστή συνοικεία των Εξαρχείων από έναν ειδικό φρουρό και φαίνεται ότι πρόκειται για φόνο μετά από διαπληκτισμό.
Κατόπιν του γεγονότος στην Αθήνα, στην ΘεσσαλονίκηΠάτρα, στο Αγρίνιο, στα Γιάννινα, στην Μυτιλήνη, στην Κομοτηνή, στον Βόλο και τη Λάρισα ξέσπασαν επεισόδια, ταραχές που μπορούν να χαρακτηριστούν και ως εξεγέρσεις χωρίς σκοπό και αιτήματα, όπως εξ αρχής φαίνεται. Είναι όμως έτσι;
Οι αναλύσεις των ειδικών και των «ειδικών» (κυρίως των δεύτερων) θα είναι πολλές. Το πρόβλημα και με τους δύο είναι ότι συνήθως δεν έχουν πια καμία σχέση με την κοινωνία και το αίσθημα που υπάρχει στο συλλογικό της ασυνείδητο.
Πολλοί ήδη λένε ότι στα Εξάρχεια, λόγω της ιδιότυπης εξάλωσης του αντεξουσιαστικού χώρου, ήταν αναμενόμενο, τουλάχιστον στατιστικά, ένα τέτοιο γεγονός. Απ’όσο μπορώ να καταλάβω όμως ο αδικοχαμένος πιτσιρικάς δεν ήταν του χώρου αυτού (όχι ότι θα είχε και σημασία), ούτε απείλησε τη ζωή του αστυνομικού ώστε αυτός να βρεθεί εν αμύνη.
Το επισόδειο θα δικαιολογούνταν, έστω στατιστικά, επειδή η αστυνομία δεν είναι και ο πλέον αξιόπιστος θεσμός στην Ελλάδα. Από τον καιρό της χούντας είναι καταδικασμένη στην συνείδηση του λαού για τον ρόλο του ιδεολογικού φρουρού. Με διάφορες υποθέσεις έχει καταφέρει από μόνη της να εξευτελιστεί εντελώς απέναντι στον πολίτη, παρουσιάζοντας ένα από τα απεχθή πρόσωπά της, με πιο πρόσφατο στην μνήμη μου (πλήν του τελευταίου) το επισόδειο της ζαρντινιέρας.
Από την άλλη οι αστυνομικοί μαθαίνουν δύο πράγματα. Πρώτον ότι είναι η προέκταση της εξουσίας, το μακρύ της χέρι. Δεύτερον να συμπεριφέρονται ως εξουσία και οι ίδιοι.
Άλλωστε η ατιμωρησία των αστυνομικών, ως πρόσωπα, όταν παρεκλίνουν των καθηκόντων τους, από την δικαστική και πολιτική ηγεσία, με σκοπό να ισχυροποιείται η ίδια η ιδέα της εξουσίας έναντι όλων (και όχι του νόμου όπως θα έπρεπε) τους φέρνει όντως σε θέση εξουσίας έναντι των πολιτών. Εξουσία που δεν ξέρουν πως να διαχειριστούν.
Είναι όμως αυτά αρκετά ώστε να δικαιολογήσει τα βίαια επεισόδια και κάποια φαινόμενα που παρατηρήθηκαν; Φαινόμενα όπως οι κάτοικοι της Λ.Αλεξάνδρας να βρίζουν και να πετούν λεμόνια στους αστυνομικούς μετά τα επεισόδια που έγιναν εκεί.
Η αλήθεια είναι ότι με τα επεισόδια ξεσπάει μια οργή που δεν έχει που να διοχετευτεί. Μια οργή που είναι ένα κοινωνικό και μόνο φαινόμενο, μια αντίδραση σε αυτό που ήταν, που είναι και που έρχεται.
Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που όλα κινούνται γύρω από τη μίζα, τα σκάνδαλα, την κακοδιαχείριση, την αδιαφάνεια, το ρουσφέτι, τον ωχαδερφισμό, τον σταρχιδισμό, την δικτατορία της μετριότητας, την χειαραγώγηση των μέσων μαζικής εξαχρείωσης και εξημέρωσης, της διαπλοκής των οικονομικά ισχυρών, των (παρα)δικαστικών, (παρα)εκκλησιαστικών, των (παρα)πολιτικών, των (παρα)κρατικών, του υποκόσμου δεν διαφένεται κάποιο μέλλον για τους νέους και τους λίγο μεγαλύτερους από αυτούς.
Σε ένα σύστημα που στηρίζει και ενισχύει αυτούς που δημιουργούν τις κρίσεις, που επιδιώκει την αποκοπή των πολιτών από την εξουσία, που με τη στάση του υποκινεί την καταστροφή του όποιου φυσικού περιβάλλοντος, το κάψιμο των δασών, που προάγει το χρήμα και την οικονομική ευμάρεια ως αυτοσκοπό, που αιτιολογεί με το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», που ξεπουλά το δημόσιο πλούτο και παρόλα αυτά μεγαλώνει το χρέος του κάθε Έλληνα υποθηκεύοντας όποιο μέλλον, που το ενδιαφέρει μόνο η επιβίωσή του ως έχει, που υποβαθμίζει ότι υποχρεούται να κρατήσει στον έλεγχό του (παιδεία-υγεία-ασφάλιση) ώστε να κάνουν business οι κομματικοί υποστηρικτές του ιδιωτικού.
Και από την άλλη μεριά έφηβοι και νέοι που μεγαλώνουν σε μέγα-αστικά περιβάλλοντα, χωρίς φύση, χωρίς ηρεμία, χωρίς παιχνίδι, με μια χρησιμοθηρική παιδεία και το άγχος των πανελλαδικών, τις σπουδές χωρίς αντίκρυσμα, χωρίς επιλογή και χωρίς όραμα, την είσοδό του σε μια κοινωνία της αγοραίας και σε μια αγοραία νοοτροπία, χωρίς αξιοπρέπεια χωρίς μέλλον, χωρίς καμία ελπίδα συμμετοχής στα τεκταινόμενα – προνόμιο των παρατρεχάμενων των παρακοιμομένων των κομματόσκυλων.
Υποχρεωμένοι να υπάρξουν σε μια κοινωνία σε αφασία, σε διαρκή ύπνωση, να βλέπει τον εαυτό της σε ριάλιτυ, στο γήπεδο, να προσέχει των εαυτούλη του ο καθένας και να κοιτά τη δουλειά του μη χάσει τη δουλεία του στα δάνεια και στις κάρτες.
Και βλέπει ο έφηβος, ο νέος και ο λίγο μεγαλύτερος το μέλλον του έτσι και δεν του αρέσει να γίνει έτσι και όταν γίνει έτσι μισεί τον εαυτό του.
Έτσι όταν ένας εκπρόσωπος της «δημόσιας» και της «ιδωτικής» εξουσίας παρεκτραπεί δίνει την αφορμή να βρει η οργή το δρόμο της και να ξεσπάσει κυρίως πάνω στους εκπροσώπους της αγοραίας αγοράς, τις τράπεζες, αλλά και των καταστημάτων γενικότερα.

Βέβαια πάντα υπάρχει και ο «κοσμάκης», οι «νοικοκυραίοι», αυτοί που παρακαλούσαν πάντα έστω για ένα λοχία να βάλει τάξη. Όμως αυτοί είναι που ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτούλη τους, δεν έχουν όραμα, ίσως μισούν και αυτούς που έχουν, και δεν τους νοιάζει στην πραγματικότητα το μέλλον. Αυτή είναι η σιωπηρή πλειοψηφία που απειλεί να κατεβεί στους δρόμους και στην οποία ανήκει και η κ. Γιαννάκου (τρομάρα της) που εκστόμισε την απειλή. Προτεραιότητα είναι το μέλλον της χώρας και όχι η περιουσία του "κυρ Παντελή".

Όσο για αυτό που λένε κάποιοι πολιτικοί μας, ότι βάλλεταιη δημοκρατία θα έπρεπε να πληροφορηθούν ότι Δημοκρατία ονομάζεται το πολίτευμα στο οποίο την εξουσία δεν την ασκούν οι λίγοι αλλά όλος ο λαός και δεν έχει σχέση με το πολίτευμα το σημερινό που συμμετέχουν κάποιοι λίγοι και συνδιαλέγονται μόνο με τους ισχυρούς του χρήματος.

Δεν είναι δημοκρατία η επίφαση της ψηφοφορίας κάθε τέσσερα έτη.

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008

Ο καταλληλότερος ανεύθυνος

Είχα πει (είναι Βατοπεδίου και όχι Βατοπαιδίου. Είναι το πεδίο με τα βάτα και όχι το παιδί με τα βάτα - http://kopria.blogspot.com/2008/12/blog-post_02.html)
αλλά ο Στάθης έχει δίκιο




Για την ευλογία της Παναγίας

Αμοίφθηκε με 1+ εκατομύριο € ο κ. (βαρύς) Πελέκυς
(Δείτε Σκάι http://www.skai.gr/master_story.php?id=102884)
"και όποιος πειράξει τον Βουλγαράκη θα κάνει μαζί μου"

Τόσο αμισθί βοήθαγα και γω...

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008

Είναι το νόμιμο και ηθικό;


Για χάριν λόγου και διαλόγου ας υποθέσουμε ότι είναι.


Πολλοί εμπλεκόμενοι στην υπόθεση της μονής Βατοπεδίου (και όχι Βατοπαιδίου είναι το πεδίο με τα βάτα και όχι το παιδί με τα βάτα) λένε ή υπονοούν ότι οι συναλλαγές της μονής είναι νόμιμες, άρα και ηθικές.


Το ηθικές δεν μπορεί εύκολα να τεκμηριωθεί αφού άπτεται εν πολλοίς και στο περί δικαίου αίσθημα της κοινωνίας. Κάποιοι κακεντρεχείς θα μπορούσαν να πουν ότι στην περίπτωση της μονής και τον μοναχών θα μπορούσαμε να επικαλεσθούμε τις αρχές που διατυμπανίζουν ότι έχουν οι ίδιοι, όμως και πάλι δεν μπορούν να τιμωρηθούν από οποιαδήποτε νομοθεσία.


Όμως είναι νόμιμα τα πράγματα. Νομιμοφανή ενδεχομένως είναι αλλά έχουμε:


1. τρομακτική διαπλοκή πολιτικής και εκκλησιαστικής εξουσίας (θυμάστε τις υποθέσεις Βαβύλη και του παραδικαστικού;) με αποτέλεσμα οι "δουλειές της μονής" να κλείνουν σε χρόνο ρεκόρ (ειδικά για το ελληνικό δημόσιο


2. ζημείωμα του δημοσίου με τρομακτική υποτιμολόγιση των ακινήτων του δημοσίου (δηλαδή της περιουσίας της χώρας, δηλαδή της περιουσίας των πολιτών) και απίστευτη υπερτιμολόγιση της λίμνης Βιστωνίδας (κοιτάχτε πως περιήλθε στην κατοχή της μονής http://www.enet.gr/online/online_print?id=83537988 )


3. ανάθεση όλων των έργων στην, κατά την πρόσφατη αποκάλυψη, στον όμιλο που ανήκει κατά 30% στην μονή καταστρατηγώντας (όπως και σε όλα τα βήματα και όλα τα επίπεδα) την όποια έννοια διαφάνειας.


αυτά σαν βασικές κατηγορίες γιατί αν τα αναλύσουμε οι λεπτομέριες είναι συντριπτικές...


Το ηθικό είναι μια ιδέα στο συλλογικό φαντασιακό μιας κοινωνίας. Άγραφοι νόμοι περί σωστού και λάθους δικαίου και αδίκου κλπ που όμως, ειδικά σε μη εκλεγόμενα πρόσωπα και όσο στην εξουσία δεν συμμετέχουν οι πολίτες, δεν επιφέρει κάποια τιμωρία, και για παραδειγματισμό στους "ανήθικους" που προσβάλλουν δημόσιο ή ιδιωτικό συμφέρον.


Αυτό που μπορεί να το κάνει είναι η εφαρμογή του νόμου. Όμως σε αυτή τη χώρα πάσχουμε από αυτό. Επίσης η δικαστική εξουσία είναι τα μάλλα διαπλεκόμενη με την εκκλησιαστική(ξαναθυμίζω το παραδικαστικό, ξέρουν που διαπλέκονται).


Δεν τρέφω καμία ελπίδα για τιμωρία....


Η μονή σέρνει καράβι.... http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=59229108

Και ολόκληρη τη χώρα σέρνει....

Οι μονές συνθηκολογούσαν πολύ εύκολα με τους εχθρούς της χώρας, για να διαφυλάξουν τον πολιτισμό υποστηρίζουν, τώρα ποιόν πολιτισμό χωρίς πολίτες ας το αφήσουμε...

Όμως από την διαφύλαξη του πολιτισμού εώς την ληστρική επίθεση στον δημόσιο - και ιδιωτικό -πλούτο υπάρχει τεράστια απόσταση, όση από το αμύνεσθαι περί πάτρις εώς το αμύνεσθαι περί πάρτυς (ή άλλως της προδοσίας)....


Στην Κατοχή έγινε η κατοχή
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1930 είχε κλείσει το ζήτημα της Βιστονίδας. Το άνοιξε όμως η κυβέρνηση της Κατοχής.

Του ΜΠΑΜΠΗ ΑΓΡΟΛΑΜΠΟΥ

Κι όμως! Η διαμάχη του ελληνικού κράτους με τη Μονή Βατοπεδίου για τη Βιστονίδα είχε λυθεί από το 1930, επί κυβερνήσεως Ελευθερίου Βενιζέλου, και μάλιστα με τρόπο οριστικό και αμετάκλητο (όπως ρητώς αναφέρεται στα νομικά κείμενα). Ωστόσο, στην Ελλάδα, όπως φαίνεται, τίποτα δεν είναι οριστικό.

Με διάταγμα της κατοχικής (!) κυβέρνησης Τσολάκογλου, η λίμνη αποδόθηκε στη μονή και καταργήθηκαν όλες οι προηγούμενες πράξεις. Το διάταγμα έπαψε μεν να ισχύει μετά την απελευθέρωση, όμως σήμερα το επικαλούνται ακόμη και μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.

http://www.enet.gr/online/online_print?id=83537988

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

Πως θα χαρακτηρίζατε έναν πολιτισμό που αποδέχεται τη στέρηση θεραπείας για να αυξήσει τα κέρδη;

Μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες εμποδίζουν την εισαγωγή φτηνών φάρμακων στην Ε.Ε.


Τα φάρμακα "φασόν", όπως αποκαλούνται μιας και είναι ουσίες που έχουν λήξει οι πατέντες τους, δεν κυκλοφορούν όσο θα έπρεπε στην ευρωπαϊκή αγορά κι έχουν επιφέρει κόστος 3 δις ευρώ στις υπηρεσίας υγείας σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης την περίοδο 2000 - 2007.

http://www.cosmo.gr/Health/Belgium/222338.html

Συνολικές προβολές σελίδας