Η 17η Νοεμβρίου είναι κοντά. Πολύ κοντά. Τόσο όσο η νέα πολιτειακή εκτροπή που συμβαίνει τώρα. Και είναι εκτροπή μεγάλου μεγέθους. Το όλο επικοινωνιακό περιτύλιγμα που έχει, ξεκινώντας από την "απειλή" δημοψηφίσματος και φτάνοντας στο "θρίλερ" της επιλογής πρωθυπουργού, είναι απλώς μια ρελάνς στην 28η Οκτωβρίου.
Το σύστημα αντιδρά και αποκαλύπτει τα χαρτιά του κλιμακώνοντας, προσπαθεί τουλάχιστον, τον τρόμο. Η βία που θα απλωθεί στην Ελληνική κοινωνία δεν θα έχει προηγούμενο, και αυτό θα γίνει σε πολύ μικρό χρόνο και σε μεγάλη κλίμακα. Δεν κινδυνολογώ, ούτε προτρέπω. Προσπαθώ να εξετάσω τα δεδομένα που έχουν προκύψει, να εκτιμήσω τις δηλώσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό και ψυχανεμίζομαι τον απλό άνθρωπο, δηλαδή σαν εμένα - και εμένα.
Θα ήθελα να κάνω μια παρένθεση. Ο άνθρωπος λειτουργεί συναισθηματικά. Δηλαδή το ψυχολογικό όργανο προσλαμβάνει τα ερεθίσματα και το υποσυνείδητο τα φιλτράρει, τα ταξινομεί και τα μεταφράζει σε συναίσθημα, σύμφωνα με την προσωπικότητα του καθενός μας. Όταν ένα συναίσθημα γίνεται πολύ έντονα κοινό και οδηγεί κοινές αντιδράσεις τότε έχουμε κοινωνικά φαινόμενα. Ανάλογα της έντασης των συναισθημάτων, της ανάγκης που δημιουργούν κλπ τότε η κοινωνική ισχύς πολλαπλασιάζεται. Εδώ έρχονται τα Μέσα Μαζικού Εκμαυλισμού να παίξουν το ρόλο της τρομοκρατικής προπαγάνδας. Ακόμη και σε ανθρώπους που καταφέρνουν να εκλογικεύσουν μέρη του συναισθήματος η προπαγάνδα φόβου μπορεί να περάσει.
Παρακολουθούσα λίγο στην TV, στα καθεστωτικά μέσα προπαγάνδας (για να δω που θέλει το σύστημα να πάει το πράγμα)και έπιασα τον εαυτό μου να ανησυχεί για πράγματα και για θέσεις που εξ ανάγκης και εκ πεποιθήσεως αποφάσισα να πάρω. Κλείστε τις τηλεοράσεις. Είναι επικίνδυνες. Τέλος παρένθεσης.
Η αγανάκτηση έγινε οργή και η οργή έγιναν αντιδράσεις στο δρόμο. Αντιδράσεις που κορυφώθηκαν την 28η Οκτωβρίου, όπως προείπαμε. Η βία που άσκησε η αστυνομία του "δημοκράτη σοσιαλιστή" Παπουτσή ήταν εκτός κάθε ορίου. Ξύλο και δακρυγόνα. Η ισχύς του συστήματος πρέπει να φοβίσει. Η πυγμή του πρέπει να είναι ολοκάθαρη. Κανείς πολίτης δεν πρέπει να διατηρεί την ελπίδα ότι κάποια αντίδρασή του θα φέρει αποτέλεσμα. Απλά και ξεκάθαρα.
Το πολύ σύντομο χρονικό είχε σκηνοθεσία ταινίας δράσης.
28η Οκτωβρίου, cut
Δημοψήφισμα για τη σύμβαση, cut
κλήση ΓΑΠ Βενιζέλου στις Κάννες, cut
Απειλή για αποπομπή από την ΕΕ, cut
Επιβολή ερωτήματος από Μέρκελ και Σαρκοζύ για παραμονή στην ΕΕ, cut
Απόσυρση δημοψηφίσματος, cut
Συγκυβέρνηση με ΝΔ και με εξαπτέρυγα Ντόρα, ΛάΟΣ, και παίζει ο Κουβέλης για να έχει αριστερή χροιά, για την υπογραφή της νέας Δανειακής Σύμβασης και μετά εκλογές, cut
Παρουσιάζονται τα πρόσωπα τεχνοκρατών με επικρατέστερου του Παπαδήμου, cut
Όροι από Παπαδήμο, cut
Κόνξες από κόμματα, cut
Η Ευρώπη πιέζει ασφυκτικά, επαναλαμβάνει την απειλή εξόδου, cut
Εδώ περνάει μια μέρα με συμφωνώ, δεν συμφωνώ, cut
Δεύτερη μέρα χωρίς να παραιτηθεί ο ΓΑΠ που συζητά ονόματα, cut
Η Ντόρα ζητά η νέα, μη εκλεγμένη κυβέρνηση - μη νομιμοποιημένη στο όνομα του λαού - να μείνει και 1 χρόνο (αν συμμετέχει και η ίδια να μείνει και πάντα), cut
Ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, που μπήκε άξια στην πολιτική λόγω του έργου που είχε παρουσιάσει - χωρίς να παίξει ρόλο το επίθετό του - ζητά εκλογές με λίστα, αν είναι με σταυρό ποιός από αυτούς είναι σήμερα πάνω θα ξαναβγεί άλλωστε;, cut
Δένδιας - Μαγκριώτης κάνουν δίνουν ρεσιτάλ Πιστοποιητικού Ευρωπαϊκών Φρονημάτων και κουνάνε το δάχτυλο στα ΜΜΕ και στο Λαό, cut
Ακόμη ασυμφωνία, cut
Τα ΜΜΕ λυσσάνε για να τρομάξουν τους πολίτες, cut
Ακόμη και το σενάριο να μείνει ο ΓΑΠ παίζει (εδώ παπάς, εκεί παπάς), cut
και, μπροστά στον κίνδυνο αυτό ανατέλλει ο Παπαδήμος, ως χαϊδεμένος του τραπεζικού συστήματος, cut (τίτλοι;)
Σου παίρνει την ανάσα η σκηνοθεσία. Και ο λαός κοιτά. Όμως όταν τελειώσει η ταινία θα επιστρέψει η σκληρή πραγματικότητα της καθημερινότητας πάνω στους Έλληνες. Θα είναι αβάσταχτη η ελαφρότητα της μελάνης των υπογραφών για τις ζωές μας.
Ήδη στα μέτρα που έχουν πάρει με το Μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο και την 21η Ιουλίου, δεν μπορεί να αντεπεξέλθει ο λαός. Πρωτοφανής είναι η εξαθλίωση που παρατηρείται στην Ελληνική κοινωνία. Νεοάστεγοι, νεόπτωχοι, άνθρωποι χωρίς ρεύμα, οικογένειες που δεν έχουν να ταΐσουν τα παιδιά τους, ανεργία, απόγνωση.
Η Ευρώπη αποφάσισε ότι οι Έλληνες ζουν με παραπάνω από όσο τους αξίζει, με νούμερα πάντα), και τα εγχώρια νούμερα το πιπιλάνε από τα μέσα προπαγάνδας συνεχώς. Το πολιτικό κόστος μεγάλο για τα δύο κόμματα και η αντίδραση στοχευμένη. Η εξέγερση πήγε να σχηματοποιηθεί και έτσι το σύστημα επιλέγει τα επόμενα όπλα του. Τραπεζίτες θα αναλάβουν να φέρουν σε πέρας, αντισυνταγματικά πάντα, τα αντισυνταγματικά μέτρα δουλοποίησης των Ελλήνων, ξεπουλήματος της χώρας και παραχώρησης της εθνικής κυριαρχίας.
Οι εκατομμυριούχοι επιβάλλουν ο μέσος άνθρωπος να προσπαθεί να επιβιώσει με 300 ευρώ, χωρίς κοινωνικές παροχές (τι έκανε να τις αξίζει;) στην εξαθλίωση και στην αναξιοπρέπεια.
Όμως έρχονται ημερομηνίες που είναι σύμβολα αντίστασης, εξέγερσης και ανατροπής. Ημερομηνίες μνήμης και αξιοπρέπειας. Η 17η είναι μία από αυτές. Το παλιό σύνθημα "Ψωμί Παιδεία Ελευθερία" είναι και πάλι επίκαιρο και ενώνει. Στο ίδιο αυτό σύνθημα ο λαός πρόσθεσε "Η χούντα δεν τελείωσε το 73". Και "Η κατοχή το 43" θα πρόσθετα εγώ.
Ο κόσμος συνειδητοποιεί και συμβολίζει τον αγώνα του πάνω σε προηγούμενους αγώνες. Ο εχθρός πάντα ο ίδιος. Πάντα αδυσώπητος. Και πάντα πονηρός.
Η μετάθεση του χρόνου εκλογών, αποδεκτή από ΠαΣΟΚ και ΝΔ πια, δείχνει τον δρόμο που θα ακολουθήσει το σύστημα. Θα κάνει ότι χρειαστεί (όπως λένε χωρίς αιδώ οι πολιτικάντηδες-δωσίλογοι) και για όσο χρειαστεί. Όμως το σύστημα φοβάται την πτώση του. Ειδικά τώρα. Ειδικά μετά την 28η Οκτωβρίου. Και γι'αυτό η βία θα είναι, από τη μεριά του κράτους, ασύστολη πια.
Πρώτα απ' όλα, όλο το εγχείρημα επιβάλλεται από το εξωτερικό ανοιχτά πια και δεν έχουν κανένα λόγο να μην πιέζουν στα έσχατα όρια.
Δεύτερον, όλοι γνωρίζουν ότι δεν έχουμε εδώ και καιρό Δημοκρατία (ούτε καν κοινοβουλευτική) άρα νομιμοποιείται η αντίσταση σε μεγάλο μέρος του λαού.
Τρίτον, η ανέχεια και η ανάγκη οδηγεί όλο και μεγαλύτερα στρώματα του πληθυσμού στον δρόμο και την ρήξη με το ίδιο το σύστημα πια.
Τέταρτον, η νέα κυβέρνηση δεν είναι ούτε ΠαΣοΚ, ούτε ΝΔ, αλλά είναι και ολίγον από ΛάΟΣ, λίγο από Ντορούλα, κάτι θολό δηλαδή και δεν αισθάνονται ότι έχουν άμεσο πολιτικό κόστος από τη βία που θα ασκήσουν. Αν σε αυτό δούμε την βία που ασκήθηκε με πολιτικό κόστος καταλαβαίνουμε.
Πέμπτον, η κυβέρνηση τεχνοκρατών-τρομοκρατών δεν την ενδιαφέρει να είναι αρεστή αλλά αποτελεσματική, οπότε δεν θα θέλει να ανακατευτεί στα σχέδιά της η πλέμπα (του λαού)
Έκτον, ως νέα διοίκηση θα θέλει να κόψει τον βήχα όλων μας
Έβδομον, στον συμβολισμό της 28ης πρέπει να αντιταχθεί ένας συμβολισμός όπου αντί να φυγαδευτεί το ίδιο το σύστημα να τραπεί σε φυγή ο λαός
Όγδοο, ο ίδιος ο συμβολισμός της εξέγερσης της 17ης Νοεμβρίου του 1973 δεν πρέπει να μπορέσει δημιουργήσει άμεση σύνδεση συμβολισμού επιτυχίας απέναντι σε παρόμοιο ολοκληρωτικό καθεστώς.
Θα αναμετρηθούν οι δυνάμεις του λαού με τις δυνάμεις ενός αστικού-κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού με έξωθεν επιταγές. Από τη μια το κράτος διαθέτει εξοπλισμό, οργάνωση, τεχνικά και άλλα μέσα και ανθρώπινο δυναμικό που για 700-800 ευρώ προδίδουν τον αγώνα ενός λαού που θα έπρεπε να ανήκουν (σε σας αναφέρομαι, ΜΑΤ και αστυνομικούς.
Από την άλλη παρατάσσονται πολίτες που κουβαλάνε την ανάγκη τους, την πληγωμένη αξιοπρέπειά τους και τις μνήμες αντίστασης παλαιότερων εποχών. Όπλα τους η απόγνωση και η θέληση. Η εμπειρία πλέον αρχίζει να συσσωρεύεται και έτσι γριές πετάνε πέτρες στους αστυνομικούς, περιπτεράδες δίνουν τσιγάρα με μάσκα full face και όλοι έχουν πάρει μάσκες και γυαλιά κολυμβητηρίου.
Στις 19 Οκτωβρίου ο κόσμος ζητωκραύγαζε για κάθε μολότωφ που έπεφτε προς τη Βουλή. Το πότε η πίεση θα τον αναγκάσει να χρησιμοποιήσει κάθε όπλο που μπορεί να βρει εναντίον των δυναστών του είναι μόνο θέμα χρόνου διότι είναι δεδομένο ότι τα σαρκοβόρα θα συνεχίσουν να δαγκώνουν είτε μέχρι να πεθάνουμε είτε μέχρι να τα κλωτσήσουμε.
Υ.Γ. Σταμάτησε η σίτιση σε πολλά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπως ακούω τώρα, γιατί έκοψε το Υπουργείο Αγγλοσαξονικής Παιδείας, και πολλοί φοιτητές άρχισαν να πεινάνε. Να πεινάνε πραγματικά, όχι θεωρητικά. Να βαράει η κοιλιά. Και αυτό ισχύει για οικογένειες και τα παιδιά τους. Όταν βαράει η κοιλιά τα όπλα είναι κοντά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου