ώχου μωλέ μου... κρίμα

Κοίτα μωρέ μια δημοκρατία που χτίσανε. Μια μούντζα την απειλεί. Μια ροχάλα την τραμπουκίζει.
Πως λυπάμαι τους καημένους τους βουλευτές που έχουν το θάρρος να παίρνουν το πολιτικό κόστος πάνω τους. Το πολιτικό κόστος βέβαια δεν τρώγεται. Άσε που δεν τους κουνά κανείς μέχρι να γίνουν εκλογές. Αλλά το παίρνουν πάνω τους και με τόλμη θυσιάζουν μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και ζωές.
Όχι δικά τους βέβαια. Δικά μας. Του λαού. Αλλά λεπτομέρειες.
Και εμείς, επειδή πεινάσαμε, χάσαμε τις δουλειές μας, μειώσαμε το βιωτικό μας επίπεδο, χάσαμε το παρόν μας και θυσιάσαμε το μέλλον των παιδιών μας, για όλα τα παραπάνω και για άλλα πολλά απλώς τους μουντζώνουμε και τους φτύνουμε.
Δεν φωνάζουν όμως γι'αυτό. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι στο τέλος θα επαληθευτεί ο πρωθυπουργός τους.
Και αφού το σκέφτηκε ο Γιωργάκης τότε είναι πολύ απλό να το καταλάβουν όλοι.
Γι' αυτό σταματήστε να κάνετε τις μωρές παρθένες και να λέτε μαλακίες όταν το ξέρετε πολύ καλά.
"Θα μας πάρουν με τις πέτρες"