Όλα εν σοφία εποίησε, και αποποίησε

Φανταστείτε μια νερολακκούβα που ξυπνάει ένα πρωί και σκέφτεται: «για δες τι ωραίος πού ‘ναι ο κόσμος γύρω μου! Τί ωραία που είναι η τρύπα μου, μού ταιριάζει απόλυτα! Εδώ που τα λέμε, μού ταιριάζει εκπληκτικά απόλυτα, λες και φτιάχτηκε ειδικά για να με υποδεχτεί!» Είναι τόσο ισχυρή αυτή η εντύπωση, που όταν βγαίνει ο ήλιος και η θερμοκρασία αρχίζει ν’ ανεβαίνει, καθώς η νερολακκούβα αρχίζει σιγά σιγά να εξατμίζεται και να μικραίνει, και να μικραίνει, παραμένει μανιωδώς προσκολλημένη στην εντύπωση ότι όλα θα πάνε καλά, γιατί αυτός ο κόσμος υποτίθεται πως φτιάχτηκε ειδικά γι αυτήν, πως δημιουργήθηκε ειδικά γι’ αυτήν. Κι έτσι, τη στιγμή που εξαφανίζεται, αντιμετωπίζει μια μεγάλη έκπληξη…
http://blog.atheia.gr/2009/06/06/2009-06-06/

Κάπως έτσι σκεφόμαστε όλοι και όταν έρθει η ώρα του λογαριασμού, δηλαδή όταν η οικολογική καταστροφή στον πλανήτη γίνει, αν δεν είναι ήδη, μη αναστρέψιμη τότε θα αναρωτιόμαστε...
Αντί να βρούμε τη θέση μας στον κόσμο την υποσκάπτουμε με μανία