Αντίο Theo

Αντίο Θόδωρε Αγγελόπουλε. Η τέχνη σου είναι μοναδική και βαθιά Ελληνική. Για πάντα θα θυμόμαστε το έργο σου ως δημιουργία αυθεντική και ειλικρινή. Θα είχες σίγουρα πολλά να δώσεις ακόμη. Οι δημιουργίες σου, κάθε μια και ένα ταξίδι στην ανθρώπινη ψυχή γεμάτο ερωτήματα.

Θα σε θυμόμαστε πάντα για τις αλήθειες που μας είπες.

"Η Ελλάδα πεθαίνει. Έκανε τον κύκλο της...

Μα αν είναι να πεθάνει, να το κάνει γρήγορα, γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο."

Επιλέγω το συγκεκριμένο απόσπασμα από την ταινία "Το βλέμμα του Οδυσσέα" όπου μπορεί κανείς σήμερα, 12 χρόνια μετά, να καταλάβει την διεισδυτική ματιά, το ευαίσθητο συναισθηματικό όργανο του δημιουργού.

Βιογραφία [Επεξεργασία]

Έκανε νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τις οποίες εγκατέλειψε πριν πάρει το πτυχίο του. Το 1961 έφυγε στο Παρίσι, όπου αρχικά παρακολούθησε στη Σορβόννη μαθήματα γαλλικής φιλολογίας και φιλμογραφίας, καθώς και μαθήματα εθνολογίας και στη συνέχεια μαθήματα κινηματογράφου στη Σχολή Κινηματογράφου IDHEC και στο Musée de l' homme. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1964 και μέχρι το 1967 εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα Δημοκρατική Αλλαγή, μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη και την Τώνια Μαρκετάκη. Με τον κινηματογράφο άρχισε να ασχολείται το 1965 και το 1968 παρουσίασε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, Εκπομπή, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το 1970, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Αναπαράσταση, κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, καθώς και άλλες διακρίσεις στο εξωτερικό, και σηματοδότησε την αυγή του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου. Έκτοτε, οι ταινίες του έχουν συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και έχει κερδίσει πολλά βραβεία, τα οποία τον καθιέρωσαν παγκοσμίως ως έναν από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες του σύγχρονου κινηματογράφου. Πολλά αφιερώματα που τιμούν τη δουλειά του Θόδωρου Αγγελόπουλου έχουν πραγματοποιηθεί σ' όλο τον κόσμο. Έχει αναγορευθεί επίτιμος διδάκτορας των Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, του Πανεπιστημίου X Ναντέρ (Nanterre) στο Παρίσι και του Πανεπιστημίου του Έσσεξ (Essex). Μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη υπήρξε συνιδρυτής του περιοδικού Σύγχρονος Κινηματογράφος. Στις 24 Ιανουαρίου 2012, όντας πεζός, τραυματίστηκε σοβαρά από διερχόμενη μοτοσυκλέτα που οδηγούσε ειδικός φρουρός ο οποίος ήταν εκτός υπηρεσίας στον περιφερειακό δρόμο της Δραπετσώνας.^[2] Το ίδιο βράδυ, άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο, οπου νοσηλευόταν σε κρίσιμη κατάσταση.^[3]