Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

Αθήνα είναι εκεί που βρίσκονται οι Αθηναίοι.

Αθήνα είναι εκεί που βρίσκονται οι Αθηναίοι.
Αυτό είπε ο Θεμιστοκλής, στρατηγός των Αθηναίων στον Ευρυβιάδη, στρατηγό των Σπαρτιατών ο οποίος επέμεινε να μη δοθεί η ναυμαχία στη Σαλαμίνα αλλά να οχυρωθεί ο Ισθμός ώστε να αναχαιτιστούν οι Πέρσες το 480 π.χ.
Σήμερα το κράτος είναι εκεί που βρίσκεται ο λαός* του;Το ερώτημα θα θεωρούνταν ρητορικό αλλά...
Από την προηγούμενη δεκαετία, την δεκαετία της ανάπτυξης, τα κύρια οφέλη, της τζογαδόρικης στην ουσία, οικονομίας πήγαν στους ισχυρούς κυρίως. Οι οποιεσδήποτε πολιτικές κυβερνήσεις , είτε σοσιαλοδημοκρατικές είτε κεντροδξιές διεπλάκησαν με τους ισχυρούς παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα του τζόγου ως επιτυχία.

Και μετά ήρθε η κρίση...Τα οφέλη, πενιχρά σε σχέση με ότι λυμαίνοταν οι ισχυροί, που είχε καρπωθεί ο λαός εξανεμίστηκαν εν ριπή οφθαλμού. Και αφού εξανεμίστηκαν άρχισε η περαιτέρω αφαίμαξή τους, κυρίως μέσα από το κρατικό χρήμα. Το χρήμα αυτό που συγκεντρώνεται από τους φόρους του κράτους κυρίως στον λαό που δεν μπορεί να το κρύψει ή μεταφέρει υπεράκτια, άρχισε να δίνεται αφειδώς σε αυτούς που επέφεραν την κρίση και που πριν τζόγαραν τις οικονομίες.

Αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης οι πολίτες να ζουν σε μια εποχή ανασφάλειας, πίεσης οικονομικής-εργασιακής και στην πραγματικότητα να τίθεται εν αμφιβόλω η αξιοπρεπής υπόσταση -προσωπική, επαγγελματική κλπ -τους.
Στον αντίποδα οι κυβερνώντες αδυνατούν να περιορίσουν ακόμη και το γεγονός ότι οι "αποτυχόντες" της οικονομικής διαχείρισης επιβραβεύουν εαυτούς με bonus από χρήματα που προέρχονται από τον κρατικό-δημόσιο προϋπολογισμό πολλώ δε μάλλον να τους αναγκάσουν να γυρίσουν τα προσωπικά κέρδη, ή έστω μέρος τους, πίσω.

Σήμερα Αθήνα** δεν είναι εκεί που βρίσκονται οι Αθηναίοι αλλά εκεί που οι πλούσιοι και ισχυροί θέλουν το κράτος των Αθηνών.

Όμως σε μια κοινωνία που η ευθύνη της διοίκησης, όπως και ο -ανύπαρκτος σήμερα- έλεγχος των διοικούντων, διαχεόνται ευρέως στην κοινωνία θα μπορούσε να συμβεί αυτό; Πολύ πιθανό θα συνέβαινε, αφού φαίνεται ότι η απληστία και ο φιλοτομαρισμός είναι εγγενείς ιδιότητες του ανθρώπου, ειδικά όταν αυτες θεωρούνται από το σύστημα ως μοχλοί της ανάπτυξής του και καλλιεργούνται επιμελώς.

Όμως, και είναι μεγάλο το όμως, η απάντηση της συλλογικότητας έναντι του ιδιώτη τυχοδιώκτη θα ήταν τέτοια που κατ'αρχάς θα λειτουργούσε αποτρεπτικά απέναντι στην ασυδοσία. Και δεν είναι το μέγεθος της τιμωρίας στην ουσία που θα λειτουργούσε έτσι. Είναι επειδή ο έλεγχος από τους πολλούς - και όχι από τους αντιπροσώπους τους - θα περιόριζε το φαινόμενο δραματικά.Όπως είχε πει και ο Αριστοτέλης "Ευκολότερα διαφθείρονται οι λίγοι παρά οι πολλοί" και αυτό είναι απλή λογική.

*Όπου λαός νοείται η συλλογικότητα πολιτών, που δεν χρειάζονται καθοδηγητή και αναλαμβάνουν το βάρος της ευθύνης του εκλέγειν και τον έλεγχο τον κυβερνόντων


**Όπου Αθήνα νοείται το σύγχρονο οριοθετημένο κράτος

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

δεν πρέπει να ξεχνάμε βέβαια, ότι και στην Αθήνα συνέβησαν αργότερα τα ίδια
http://parmenidis.wordpress.com/2008/12/15/στ-ισοκράτης/
και αυτό οδήγησε σταδιακά στην "εξαφάνιση" της Αθήνας.
τώρα που θα οδηγηθούμε άραγε;

kopria είπε...

Όμως σε μια κοινωνία που η ευθύνη της διοίκησης, όπως και ο -ανύπαρκτος σήμερα- έλεγχος των διοικούντων, διαχεόνται ευρέως στην κοινωνία θα μπορούσε να συμβεί αυτό; Πολύ πιθανό θα συνέβαινε, αφού φαίνεται ότι η απληστία και ο φιλοτομαρισμός είναι εγγενείς ιδιότητες του ανθρώπου

Συνολικές προβολές σελίδας