Fail safe (Δικλείδα ασφαλείας)

Μόλις επέστρεψα από το Σύνταγμα και έμαθα για τον νεκρό. Ένας συνάθρωπός μας πέθανε και από μόνο του είναι τραγικό το γεγονός. Σε σεβασμό για τον νεκρό δεν θα γράψω σήμερα για την εν γένει στάση του Π.Α.Μ.Ε.
Δεν θα γράψω σήμερα για το διήμερο. Από αύριο.
Το μόνο που θα σχολιάσω είναι το πρόβλημα Δημοκρατίας στον κοινοβουλευτισμό κάτω από ειδικές συνθήκες, όπως της σημερινή κρίσεως. Γαντζωμένοι στην καρέκλα τους οι βουλευτάδες, αντί να εκπροσωπήσουν το Λαό όπως οφείλουν, εκπροσωπούν το κόμμα, την εξουσία τους, τον κώλο τους.

Φανταστείτε πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν υπήρχε η δυνατότητα ο Λαός να μπορεί να παρακάμψει την κοινοβουλευτική εξουσία και να αποσύρει την ψήφο εμπιστοσύνη του προκαλώντας εκλογές. Είναι η μοναδική δικλείδα ασφαλείας όταν το σύστημα φτάνει στο συγκεκριμένο αδιέξοδο όπου η αναντιστοιχία κοινωνικής γνώμης και της κυβερνητικής (όποιας, κομματικής ή συνασπισμένης) πρακτικής, είναι αβυσσαλέα.
Έτσι καμιά Βασούλα και καμιά κοτούλα δεν θα έπαιρνε καμιά ευθύνη σττην πλάτη της. Θα έτρωγε απλώς μια κλωτσιά στον κώλο από αυτούς που θα πρέπει να ζήσουν με την ευθύνη των αποφάσεών τους.
Όμως δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, παραμόνο η ηθική υποχρέωση να φύγουν όταν η κοινωνία διαφωνεί μαζί τους, αλλά που να βρουν ηθική οι βολευτάδες, πορωμένοι και αδηφάγοι.
Ακόμη και αν δεν καταφέρουμε να αλλάξουμε αυτό το ολιγαρχικό σύστημα πρέπει να επιβάλλουμε τρόπο να ανακαλούμε την ψήφο μας.

Υ.Γ. Είμαι πεπεισμένος ότι ιδεολογικά αναρχικοί δεν θα πετούσαν στο πλήθος μολωτοφ. Χθες ήταν εμφανής η παρουσία τους, (και όπως θα αναλύσω αύριο) είχαν την πλήρη κοινωνική κάλυψη - να δείτε τι έλεγαν ηλικιωμένοι - και αποδοχή.
Πολύ βρωμά το πράγμα, σαν δακρυγόνο.