Οι αμερικανοί απέκτησαν όραμα και ελπίδα...

Οι Έλληνες γιατί παραμένουμε κυνικοί και βολεμένοι στο βάλτο της ανυπαρξίας πολιτικής βούλησης και έλειψης έμπνευσης;

Τόσο πολύ πορωμένοι είμαστε πια ή εκλείπει το θάρρος αναζήτησης της αλλαγής;

Μήπως λείπει ο εμπνευσμένος ηγέτης; Αλλά έχουμε ένα σύστημα με δομή τέτοια που ένας μιγάς στη φυλή, γιός μετανάστη, που ξεκινά από φτωχογειτονιά, παλεύει ενάντια σε όλες τις προκαταλήψεις (που είναι ότι ισχυρότερο και αντιδραστικότερο μέσα μας) φτάνει να ηγηθεί ενός έθνους ή κράτους;

Αν έχουμε ανθρώπους που να είναι ικανοί να κάνουν τη διαδρομή τότε δεν θα την κάνουν στην Ελλάδα!



http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=54458864,59854704
Στον κόσμο του Τύπου
Ο «κατιμάς» της Πέιλιν
The New York Times, του Πολ Κρούγκμαν
«Αυτή τη στιγμή, οι Δημοκρατικοί δείχνουν έτοιμοι και να κερδίσουν τον Λευκό Οίκο και να διευρύνουν σημαντικά την πλειοψηφία τους και στα δύο σώματα του Κογκρέσου. Οι περισσότερες μετεκλογικές συζητήσεις θα αφορούν πιθανώς το τι πρέπει και τι πρόκειται να κάνουν οι Δημοκρατικοί με την εντολή τους. Θα ήθελα όμως να θέσω ένα διαφορετικό ερώτημα, το οποίο θα είναι επίσης σημαντικό για το μέλλον του έθνους: Τι θα κάνει η ήττα στους Ρεπουμπλικάνους; Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί, ή ίσως να ελπίσει, ότι οι Ρεπουμπλικάνοι θα μπουν σε μια διαδικασία εσωτερικής αναζήτησης, ότι θα αναρωτηθούν εάν και πώς έχασαν επαφή με το εθνικό κυρίαρχο ρεύμα. Η πρόβλεψή μου όμως είναι ότι αυτό δεν θα συμβεί σύντομα. Αντιθέτως, ο ρεπουμπλικανικός "κατιμάς", το κόμμα που θα μείνει μετά τις εκλογές, θα είναι το κόμμα που θα συμμετέχει στις συγκεντρώσεις της Σάρα Πέιλιν. (...) Θα είναι το κόμμα που θα τροφοδοτεί απειλητικές φαντασιώσεις για τις μαρξιστικές -ή μήπως ήταν ισλαμικές;- ρίζες του Ομπάμα. Γιατί το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα θα γίνει περισσότερο, και όχι λιγότερο, ακραίο; Κατ' αρχάς, οι προβλέψεις δείχνουν ότι αυτές οι εκλογές θα οδηγήσουν πολλούς από τους εναπομείναντες μετριοπαθείς Ρεπουμπλικάνους εκτός Κογκρέσου, αφήνοντας παράλληλα τους σκληρούς δεξιούς στη θέση τους.(...) Επίσης, η ρεπουμπλικανική βάση μάλλον κατευθύνεται στο να ερμηνεύσει την ήττα όχι ως μια λαϊκή ετυμηγορία για τις συντηρητικές πολιτικές, αλλά ως αποτέλεσμα μιας σατανικής συνωμοσίας».
Γύρισμα σελίδας
ΤΗΕ INDEPENDENT
«Αν δεν μας... έρθει "κεραμίδα", που θα κάνει την επανεκλογή του Χάρι Τρούμαν το 1948 εναντίον του Τόμας Ντιούι να μοιάζει εκλογή ρουτίνας, αυτός (που θα εκλεγεί στις ΗΠΑ) αναμένεται να είναι ο Ομπάμα. (...)Σε μια από τις πλέον δύσκολες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας τους, οι ΗΠΑ φαίνεται πως βρέθηκαν μπροστά στην επιλογή όχι ενός ψαρομάλλη γερουσιαστή, αλλά ενός νέου και εκθαμβωτικού πολιτικού ταλέντου που ήταν ουσιαστικά άγνωστος πριν από τέσσερα χρόνια. Φυσικά, ο κύριος Ομπάμα στάθηκε τυχερός. Κατέβηκε υποψήφιος σε μια χρονιά που ακόμη και πριν από την οικονομική κρίση θα ήταν έτσι κι αλλιώς δύσκολη για τους Ρεπουμπλικάνους. (...)Λέγεται ότι ο Ομπάμα δεν έχει ποτέ διοικήσει τίποτα. Ψευδώς. Ηταν επικεφαλής τής πιο μακράς, της μεγαλύτερης και της καλύτερα οργανωμένης εκστρατείας που έγινε ποτέ. Η μεθοδικότητά του ήταν εντυπωσιακή -σε αντίθεση με την εκστρατεία της κυρίας Κλίντον, που υποτίθεται ότι θα σάρωνε τα πάντα μπροστά της. Και κέρδισε το κατεστημένο του Δημοκρατικού Κόμματος που αντιπροσώπευαν οι Κλίντον. (...) Κι ύστερα έχει στιλ. Από την εποχή του Κένεντι, η Αμερική δεν είχε έναν χαρισματικό ηγέτη που να την εμπνέει. Το ότι είναι χαρισματικός δεν εγγυάται βέβαια μια καλή διακυβέρνηση. Αλλά η Αμερική είναι ηττοπαθής, εξαντλημένη και χρεοκοπημένη. Χρειάζεται να γυρίσει σελίδα και να ξεφύγει από το πρόσφατο παρελθόν της. Και για τον λόγο αυτό χρειάζεται λόγια, όπως και έργα, για να την εμπνεύσουν».