Με όνομα βαρύ σαν πορδή

 

Σκόνταψε και έστειλε λέει ο ανακριτής για δύο υπουργούς στη βουλή για την υπόθεση των Τεμπων.

Άκουσα και τον Εισαγγελάτο να λέει κάτι για «βαρύ» όνομα. Καραμανλής

Λοιπόν,

1^ον «Έχουμε τέτοιο πολιτικό σύστημα που όταν η δικαιοσύνη πέσει πάνω σε ονόματα υπουργών… σκοντάφτει. Άρθρο 86 του συντάγματος περί ανευθυνότητας υπουργών. Και ο πρωθυπουργός των ιδιωτικών συμφερόντων προτίθεται να το αλλάξει αν η αντιπολίτευση συμφωνήσει να αλλάξει το άρθρο 16 του συντάγματος για την παιδεία! Αλισβερίσι.

Αλλά για κάτσε. Αν εγώ, ή καθένας κάνει κάποια μαλακία στη δουλειά του θα πάρει πόδι. Ο υπουργός που είναι επικεφαλής, παίρνει τα περισσότερα λεφτά για τη δουλειά και έχει τη μεγαλύτερη εξουσία θα μένει ανεύθυνος για ότι κάνει ή δεν κάνει; Ακόμη και αν αυτό στοιχίζει ζωές; Αλήθεια;

2^ον Όνομα βαρύ σαν πορδή. Δεν ήξερα ότι έχουμε τίτλους στην Ελλάδα. Υποτίθεται στην δημοκρατία δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη, μόνο ατομική. Έτσι αν ένας Καραμανλής ήταν σημαντικός, μεγάλο «αν», δεν σημαίνει ότι όλοι οι Καραμανλήδες είναι σημαντικοί. Κάθε ένας πρέπει να κρίνεται για το έργο του, όχι για το όνομα έτυχε φέρει. Αλλιώς δεν είναι όνομα, είναι τίτλος ευγενείας. Καραμανλής, Μητσοτάκης, Παπανδρέου, Βαρβιτσιώτης, Κεφαλογιάννης. Δεν είναι οικογένειες. Είναι τίτλοι και τους τιτλούχους δεν τους πειράζουμε. Έχουν κληρονομικό δικαίωμα, θεϊκό προνόμιο να μας κάθονται στο σβέρκο, να μας πίνουν το αίμα και να μας κατηγορούν ότι πεθαίνουμε ενώ μας σκοτώνουν! Οι Γάλλοι ήξεραν τι να κάνουν τους τιτλούχους στην Γαλλική επανάσταση. Εμείς δεν μάθαμε ακόμη.

3^ον Υπάρχει δόλος. Για μένα είναι προφανές. Είσαι επικεφαλής. Σου έχουν αναφέρει το πρόβλημα και τον επικείμενο κίνδυνο πολλές φορές. Έπρεπε να υλοποιήσεις την σύμβαση για την οποία το κράτος στο οποίο ηγείσαι στον τομέα αυτόν έχει χρηματοδοτηθεί. Ξέρεις την κατάσταση του σιδηροδρόμου, και τι κάνεις; Τίποτα. Γιατί; Γιατί είσαι ένας άχρηστος με γνωστό όνομα-τίτλο στην καλύτερη. Γιατί δεν τα βρίσκετε στις μίζες στην χειρότερη. Γνωρίζεις όμως τι μπορεί να γίνει, και αν μπορεί να γίνει, κάποια στιγμή θα γίνει. Και έγινε. Και επειδή ήξερες και δεν έκανες τίποτα να το αποτρέψεις, ενώ μπορούσες, ενώ έπρεπε, ενώ γι’ αυτό είσαι εκεί, ΚΑΙ ωρύεσαι μια βδομάδα πριν ότι «διασφαλίζεις την ασφάλεια» και μετά έχουμε 57 νεκρούς, ε! σαφώς έχεις δόλο. Δεν εξαιρείται ο πασοκοσυριζαίος Σπρίτζης προφανώς. Μια από τα ίδια και αυτοί.

4^ον Πρέπει να το ξεδιαλύνουμε ότι οι κυβερνώντες, τα κόμματα και τα κομματόσκυλα στην κομματοκρατία που μας δυναστεύει, έχουν ευθύνη. ΈΧΟΥΝ ΕΥΘΥΝΗ. Για τα πράγματα που πρέπει να γίνονται και για αυτά που πρέπει να αποφεύγονται για την ασφάλεια και την ευημερία των πολιτών, αλλιώς δεν πρέπει να κυβερνούν. Αλλιώς κυβερνούν για το δικό ΤΟΥΣ προσωπικό συμφέρον. Και αυτό κάνουν. Γι’ αυτό είναι ΑΔΊΣΤΑΚΤΟΙ.

Τέλος, επειδή θέλω να πάρω θέση, κάπου είδα ότι έγινε, νομίζω στον ΙΑΝΟ, μια εκδήλωση για την πολιτική εκμετάλλευση των Τεμπών και πήγαν να τη «διαλύσουν» όπως λένε κάποιοι, να διαμαρτυρηθούν όπως λένε κάποιοι άλλοι, αριστεριστές – τραμπούκοι, όπως τους λένε κάποιοι. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχει πολιτική εκμετάλλευση της υπόθεσης των Τεμπών και πάνω στα πτώματα των 57 – τουλάχιστον – νεκρών. Έτσι κάνουν οι αδίστακτοι κομματικοί. Έτσι έκαναν και οι σημερινοί κυβερνώντες με τα θύματα στο Μάτι – που και εκεί υπάρχουν τεράστιες ευθύνες – και με τα θύματα στη Μάντρα -ευθύνες και εκεί διαχρονικές για κάθε κυβέρνηση για ό,τι έπρεπε να γίνει να διασφαλίσει την ασφάλεια.

Ξέρουμε ό,τι τα κόμματα έχουν συμφέρον να εκμεταλλευτούν την υπόθεση. Αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι δεν ισχύει η εγκληματική ευθύνη της κυβέρνησης και του Καραμανλή για ότι έγινε. Ισχύει στο ακέραιο και κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσουν όλοι αυτοί να πληρώνουν για τις παραλείψεις τους από όπου και αν προέρχονται. Το blame game βολεύει όσους κυβερνάνε και θέλουν να κυβερνήσουν για να μένουν ατιμώρητοι.

Αν ήταν κομματόσκυλα που έκαναν κυβερνητική προπαγάνδα στην εκδήλωση, καλώς έγινε διαμαρτυρία. Στην εκδήλωση στηλιτεύτηκε  ο Σκάι, ο Πορτοσάλτε και ο Οικονόμου για τις θέσεις ξεπλύματος της κυβέρνησης; Γιατί από τα ΜΜΕ που έχουν ισχύ πλύσης εγκεφάλου γίνεται η προπαγάνδα και δεν υπάρχει και αντίλογος και διαμαρτυρία. Το βαφτίζουν "ελευθερία του τύπου" ενώ είναι ελευθερία των ιδιοκητών - συνήθως εφοπλιστών - να διαφημίζουν τα συμφέροντά τους ως κοινό συμφέρον