Χωρίς λόγια...

Μια καλούτσικη αρχή

Ξεκινήσαμε σήμερα με την πρώτη πορεία. Ήρθε και πέρασε το ΠΑΜΕ(για καφέ) και καμιά 60.00 έως 100.000 ανεβήκαμε στο Σύνταγμα. Μόλις έφτασε η μέση περίπου της πορείας πάνω κάτι πίθηκοι με στολές και εξοπλισμό πήραν εντολή (από μόνοι τους δεν αντιδράνε γενικά στο περιβάλλον) να κάνουν αυτό που κάνουν καλλίτερα, να επιτεθούν σε γέρους γυναίκες και παιδιά.

Και μπαμ και μπουμ μερικά χημικά, να γράψουνε και τίποτα για το βράδυ οι καναλάρχες για να φοβίσουν τον κόσμο. Δεν πειράζει, η κρότου λάμψης μας φέρνει πιο κοντά. Δυστυχώς δεν χτίζεται γρήγορα ο αγώνας (παρά τον ένα χρόνο + από τους αγανακτισμένους του Συντάγματος που πάλεψαν με νύχια και δόντια. 

Η λύση βέβαια είναι γενική  απεργία επ' αόριστο και κατάληψη στις γειτονιές των κέντρων διοίκησης όπου η αστυν.. οι συμμορίες της ΧΑ(χαχα) και του ΔΝΤ με τον εξοπλισμό δεν θα μπορούν να δράσουν λόφω της διάσπασης δυνάμεων. Ελπίζω να μάθουμε πριν μας σκοτώσουν τα μέτρα.

*όπως τα χετε υψωμένα, χώστε τα στον κώλο σας αλήτες

που πίνουν το αίμα των συμπατριωτών σας και σεις προστατεύετε 

τους τοκογλύφους. Προδότες της μήτρας που σας έβγαλε! 

Επίλογος: Συγχαρητήρια στους αληταράδες των ΜΑΤ και στα τσογλάνια των δικύκλων που έκαναν κάθε κατάχρηση εξουσίας, χτύπησαν αθώο κόσμο και μετά πανηγύρισαν όπως κάθε συμμορία, έδωσε ο υπουργός της κουκούλας Ν. Δένδιας.

*Οι φωτογραφίες είναι τυχαία επιλεγμένες από το facebook 

νυν υπέρ πάντων ο αγών

Ω, παιδιά της Ελλάδας, 
εμπρός για να ελευθερώσετε την πατρίδα, 
τα παιδιά, 
τις γυναίκες, 
τους βωμούς των πατρώων θεών 
και τους τάφους των προγόνων σας. 

Τώρα είναι ο υπέρ πάντων αγών - Όλοι στους δρόμους μέχρι να πέσουν οι δοσίλογοι και να φύγουν οι ολιγάρχες

Ο Αίας και οι άλλοι...

Αναλόγως...

"Η αστυνομία, έκανε χτες το βράδυ προσαγωγή  τριών ατόμων, γιατί έγραψαν συνθήματα σε τοίχους, υπέρ των Ζαπατίστα, σε Υπουργείο και ιδιωτική τράπεζα."
πηγή
Αν βάραγαν αλλοδαπούς ή ζωγράφιζαν σβάστικες οι μπάτσοι θα βοηθούσαν...

Παγκαλειάδα οχετός

Άνοιξε τον στόμα του ο έχων το πάν κάλο και τι δεν είπε. Μπέρδεψε τα πάντα με τα πάντα που δεν είναι μνημονιακά και συνέχισε την κυρίαρχη προπαγάνδα. Φαίνεται το σύστημα επιστρατεύει κάθε όπλο, όσο βρωμερό και να είναι για να περάσει τα μέτρα που θα σημάνουν εξόντωση.

«Τα τελευταία τρία χρόνια συστηματικά διοργάνωσαν τραμπουκισμούς παλαιοκομμουνιστικά κομάντο του ΚΚΕ ή νεοκομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ με τη βοήθεια βέβαια σύσσωμου του αντιεξουσιαστικού χώρου και των αναρχικών, αλλά και με τη συμμετοχή νεοφασιστών της Χρυσής Αυγής ή ακροδεξιών οπαδών του Παναγιώτη Καμμένου» και προσθέτει: πηγή τσαντίρι

Τώρα ο γνωστός Πάγκαλος του "Μαζί τα φάγαμε" που ιδιωτεύει για να χωνέψει τη λεία του βγαίνει με αναίδεια που ξεπερνά κάθε προηγούμενο στην ιστορία του τόπου και μιλά. Αφού βόλεψε εαυτόν και οικογένεια για μερικές γενιές, αφού διόριζε - κατά την δική του μαρτυρία - για να τον ψηφίζουν προδίδοντας τη θέση του, το λαό που τον εμπιστεύτηκε και κάθε έννοια τιμιότητας έχει το θράσος να ανοίγει τον οχετό του και να ξεβράζει ύβρις, αντί να ζητήσει ταπεινά συγγνώμη από τους πολίτες και να επιστρέψει όσα έβγαλε στη μαύρη θητεία του

Δεν τίθεται τέτοιο θέμα...

Απορρίπτει το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών το ενδεχόμενο να πληρώσει πολεμικές αποζημιώσεις στην Ελλάδα για την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, επισημαίνοντας μάλιστα ότι δεν υπάρχει καμία σχετική συζήτηση για το θέμα αυτό μεταξύ των δύο χωρών. 
πηγή PrezaTV

Ρε μπας και;

*Ρε μαλάκα, μήπως φυλώντας τον προδότη που ξεπουλά την Ελλάδα, ανεβάζει την παιδική θνησιμότητα με τα μέτρα του και κάνει τους Έλληνες δούλους σε Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, είμαι και 'γώ προδότης;

Την πατάνε κάθε φορά

Αναφέρει ο Ησίοδος στο "Έργα και Ημέραι" ότι όταν η Αιδώς φύγει από τους ανθρώπους τότε ο Δίας θα καταστρέψει τον κόσμο. Μετά από τις δηλώσεις όλων των πασόκων από χθες κοιτώ το ρολόι μου για να δω πότε θα πέσει ο κεραυνός που θα μας εξαφανίσει.
Πρέπει να παραδεχτώ πάντως ότι η λέξη αναίδεια απέκτησεε νέα έννοια. Και η προπαγάνδα από την τρόικα εσωτερικού συνεχίζεται.
"Θα πεθάνουν δύο εκατομμύρια" "Διαπραγματευτήκαμε και θα πεθάνουν μόνο ένα εκατομμύριο εννιακόσιες ενενήντα εννέα χιλιάδες".
Το περίεργο δεν είναι που το χρησιμοποιούν συνεχώς αλλά που υπάρχουν Έλληνες που το τρώνε ακόμη.

Στο μυαλό του Νίκου Δένδια...

Στο μυαλό του Νίκου Δένδια... αν υπάρχει τέτοιο πράγμα
Ανοιχτό άφησε το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθούν υδροφόρες σε πορείες και απεργιακές κινητοποιήσεις ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Νίκος Δένδιας.
Απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, ύστερα από την επίσκεψή του στο κτίριο της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής, στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, ο υπουργός δήλωσε ότι «θα χρησιμοποιήσουμε οποιοδήποτε μέσο είναι απαραίτητο για να διασφαλίσουμε την υγεία, την περιουσία, τη ζωή των Ελλήνων πολιτών και την ύπαρξη του κράτους δικαίου». από prezaTV

Η ερμηνεία από το μυαλό του Νίκου Δένδια
"θα χρησιμοποιήσουμε οποιοδήποτε μέσο είναι απαραίτητο για να διασφαλίσουμε την υγεία, την περιουσία, τη ζωή των Ελλήνων πολιτικών και την ύπαρξη του κράτους που μας ταΐζει. Θα επιβάλλουμε την εξαθλίωση. Δεν είναι δυνατόν τα πρόβατα να αντιστέκονται στους σφαγείς τους. Θα τα βαρέσουμε και θα μαλακώσουν κιόλας. Είμαστε εξουσία ελέω θεού και οι ιθαγενείς υποχρεούνται να υπακούουν χωρίς διαμαρτυρία στη νομιμότητα. Νομιμότητα βέβαια είναι η νόμοι που ψηφίζουμε εμείς. Βρισκόμαστε ενώπιον ενός ασθενούς στην χειρουργική κλίνη και θα του γαμίσουμε τα ράματα"

Αγαπητέ Νικολάκη, θα φοβήσεις πολλούς στην αρχή αλλά όταν δεν θα έχουν νερό σπίτια τους θα κατεβούν να πλυθούν...

Δεν θα ανεχτεί...

Δεν θα ανεχτεί άλλα μέτρα δήλωσε κάποιος της ΔημΑρ για το κόμμα της (συν)υπεύθυνης αριστεράς και μου θύμισε το ανέκδοτο:
Λέει ο άντρας στη γυναίκα "Σήμερα θα σε πάρω από κει που δεν σε πήρε κανείς... "
"Αχ..." βογκά ψεύτικα εκείνη και κλείνει το ρουθούνι...το αριστερό!

Η δουλειά κάνει τους άντρες... το κράνος τα γουρούνια

24η απεργία στη Χαλυβουργία.
2 διμοιρίες ΜΑΤ απ' έξω. Καλό θα ήταν να βάλουν αυτούς τους κοπρίτες να δουλέψουν για να δουν πως είναι η δουλειά και να μη τους πληρώνουμε τσάμπα.
Και ακόμη μια φορά ο Αντωνάκης θα εφαρμόσει την νομιμότητα του καπιταλισμού. Νόμος είναι όποιος έχει λεφτά να μας ταΐζει.
Έρχεται η ώρα ολωνών σας όμως. Μια του Γιωργου, δυό του Αντώνη, τρεις και μπούκαρα...

Ολοκαύτωμα

Επιτέλους θα εξελιχθούμε. Θα πάψουμε να είμαστε Σοβιέτ. Θα εκσυγχρονιστούμε. Όπως επιλέξαμε άλλωστε με την πρόσφατη ψήφο μας. Τουλάχιστον τα ίδια πρόσωπα θα μείνουν δεσμοφύλακες - Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης και τα θεσμικά ΠαΣοΚ, ΝΔ, ΔημΑρ με τραμπούκους τη ΧΑ.
Και τα ίδια αφεντικά θα κερδίζουν από το δέρμα, τα μαλλιά και τα δόντια τα δικά μας και των παιδιών μας.

Σειρά σας τώρα

Είναι η σειρά τους.
Από χθες ξεκίνησαν όλα τα παπαγαλάκια στα ΜΜΕξαπάτησης να λένε ότι 11,5 δις είναι όσα "κλέβουν" οι ελεύθεροι επαγγελματίες από φόρους και πόσο θα τα είχαμε αποφύγει όλα αυτά αν τους πλήρωναν. 
Να θυμίσω ότι η διαδικασία κοινωνικών αυτοματισμών με σκοπό να στρέψουν την μια ομάδα ενάντια στην άλλη ώστε να μην αντιδράσουν όλοι μαζί ενωμένοι ξεκίνησε από την αρχή.
Δημόσιοι υπάλληλοι vs Ιδιωτικών
Ταξιτζήδες vs Φορτηγατζήδων

Νεοεισερχόμενοι στην εργασία vs συνταξιούχων

Έλληνες vs ξένων
Μάχιμοι ένστολοι vs μη μάχιμων
Ελεύθεροι επαγγελματίες vs όλων

Ξέρετε, δεν θα άλλαζε τίποτα αν πλήρωναν τους φόρους τους. Πάλι εδώ θα ήμασταν. Απλώς θα είχαν φάει πιο πολλά οι Άκηδες και οι Λαυρεντιάδηδες και άλλοι πυλώνες της κοινωνίας μας

Τυχερέ

Συγγνώμη

Είχα γράψει ένα άρθρο με τίτλο "Άντε γαμήσου Έλληνα"
Σήμερα καθώς διάβαζα ότι η παιδική θνησιμότητα σημειώνει άνοδο στην Ελλάδα λόγω της κρίσης θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη.
Δεν έπρεπε να πω άντε γαμήσου Έλληνα αλλά ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ ΡΑΓΙΑ ή ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ ΣΚΟΥΠΙΔΙ ή ΆΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ ΔΕΙΛΟ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙ.
Ταιριάζει πιο πολύ σε αυτούς που πεθαίνουν τα  παιδιά των διπλανών τους (στα @@ μου η φυλή και το χρώμα του δέρματος) να πεθαίνουν και δεν νιώθουν σαν να είναι τα δικά τους παιδιά.
Απλώς κοιτάνε να σώσουν τον κώλο τους έστω και ξεχειλωμένο από την επίκυψη και την αναξιοπρέπεια επιπέδου σκουληκαντέρας και γυμνοσάλιαγκα.

Αντί να έχει ήδη σύρει σε λαϊκά δικαστήρια τους πρωταίτιους, που είναι ακόμη βουλευτές, ή διορισμένοι στην Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, ή συγκυβερνούν, ή ψάχνουν για θέση ασυλίας στο ΔΝΤ και άλλα ευαγή ιδρύματα των συμμοριτών, και να τους τιμωρήσουν παραδειγματικά με την αλάνθαστη μέθοδο του Ροβεσπιέρου και του Γκιλοτιν(α).

Δεν μιλώ για τους πλούσιους διότι ούτε αυτοί είναι άνθρωποι και θα έπρεπε τουλάχιστον να απομονωθούν και απαξιωθούν. Παιδιά αυτών είναι μόνο τα λεφτά τους - τόσο φτωχοί είναι.

Αλλά όλοι εμείς οι υπόλοιποι δεν έχουμε καμιά δικαιολογία που αντί να εκδικηθούμε το θάνατο των παιδιών μας επιζητούμε - μέσω της στήριξης των φασισταριών - τον θάνατο και των παιδιών των "αλλόφυλων".

Θα έλεγα ΝΤΡΟΠΗ αλλά αυτό είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό όχι σκουπιδιού. Φέρτε λοιπόν τα παιδιά σας στο σφαγείο ζώα.

Η μαύρη βίβλος της προπαγάνδας

"Το λάθος του Συντάγματος της αγανάκτησης, όπου το φοβισμένο ΠΑΣΟΚ του Γιώργου άφησε τους 20.000 στο Ανω Σύνταγμα με τις ελληνικές σημαίες και τους 20.000 στο Κάτω με τα «στέκια του μετανάστη» να κυβερνήσουν για έναν μήνα την Ελλάδα, δεν θα πρέπει να επαναληφθεί από την κυβέρνηση Σαμαρά. Η Ελλάδα περιμένει έναν αρχηγό που θα τιμάει τη δημοκρατία εφαρμόζοντας τους νόμους της."
Πανούτσος Αντώνης, αθλητικογραφος, πανεπιστήμων παντός επιστητού...

Σε ένα άρθρο αντάξιο της εφημερίδας του πρώτου (και τελευταίου) θέματος, με 8σέλιδο αφιέρωμα στην ΧΑ(χαχαχα) ακολουθεί το κύριο ρεύμα της τωρινής προπαγάνδας και εξομοιώνει, όπως πολύ άλλοι κονδυλοφόροι  το χρώμα της βίας.

Φαίνεται πως ο κύριος Πανούτσος, συνηθισμένος από τη βία στους χώρους του ποδοσφαίρου, που γνωρίζει καλλίτερα - όπως και το αφεντικό του που έχει μια ποιότητα "Πρωταθλητή" - θεωρεί ότι αφού είναι το ίδιο  να σκοτώνονται πράσινοι με κόκκινοι οπαδοί και πρέπει να τιμωρηθούν για τη βία τους, το ίδιο ισχύει και για κάθε βία.

Με την ίδια απλοϊκή λογική, που έχει απ'ότι φαίνεται κάποια αποδοχή από τους ιθαγενείς, σε απόπειρα βιασμού το θύμα - αν αντισταθεί βίαια - πρέπει να καταδικαστεί το ίδιο με τον θύτη. Στα επιχειρήματά του ο κύριος Πανούτσος αναφέρει τη νομιμότητα ως επιχείρημα αλλά ξεχνά να μιλήσει για το -κατοχυρωμένο και νομικά- δικαίωμα της νόμιμης αυτοάμυνας. Προφανώς στη γηπεδική νοοτροπία δεν ισχύει. Στην κοινωνική όμως;

Στις Σκουριές της Χαλκιδικής η τοπική κοινωνία μάχεται σύσσωμη ή κατά συντριπτική πλειοψηφία ενάντια στα συμφέροντα κάποιων ολίγων-ολιγαρχών που επιζητούν να απομυζήσουν και καταστρέψουν τον τόπο τους. Ο κ. Πανούτσος προφανώς δεν έχει ενημερωθεί για το τι συμβαίνει εκεί και το μόνο που είδε είναι τυφλή βία εκεί που μια κοινωνία αυτοαμύνεται.
Το ίδιο θα είδε και στη Χαλυβουργία όπου οι εργαζόμενοι απεργούσαν για να προστατέψουν την ελάχιστη αξιοπρεπή αμοιβή για τη δουλειά στα χυτήρια. Μα οι τεμπέληδες δεν μπορούν να δουλέψουν για 500 ευρώ στους 70 βαθμούς; Τι βία πρέπει να υποστεί πια ο κάθε επιχειρηματίας που το κράτος του χαρίζει λιμάνια και επιδοτήσεις;
Είναι λοιπόν οι κοινωνικοί αγώνες το ίδιο με τους ανεγκέφαλους φουσκωτούς που γυρνάνε με τα ματσούκια και την πέφτουν σε κακομοίρηδες ή σε όσους δεν δέχονται να εφαρμοστεί η δική τους "νομιμότητα" της βίας και του μίσους; 

Φαίνεται ότι ο κ. Πανούτσος μέσα στην σοφία του αμέλησε να δει τι λέει ο Πλάτωνας για τους νόμους "Αν ο νόμος δεν είναι η εύρεση του πραγματικού τότε είναι τυραννικό πρόσταγμα"
Αλλά από την άλλη δεν φαίνεται να έχει πρόβλημα με τα τυραννικά προστάγματα αφού θεωρεί τον εξαπατημένο από τα "Λεφτά υπάρχουν" διαμαρτυρόμενο λαό (πάνω πλατεία και κάτω, ένα και το αυτό πάντα,  θύμα- θύτης το ίδιο πράγμα, Λαός - τάγματα ασφαλείας φασιστών όλα σε ένα καζάνι αχταρμάς). Ειδικά για το Σύνταγμα όπου οι πάνω μούντζωναν ενώ οι κάτω κόμιζαν για πρώτη φορά σε ευρεία κλίμακα έναν νέο πολιτισμό, που δυστυχώς για τον κ. Πανούτσο δεν βασιζόταν στον ηγέτη. (Δεν το λέω με διάθεση διαχωρισμού διότι από τότε έλεγα ότι οι κάτω υπάρχουν όσο υπάρχουν και οι πάνω).

Ταγματασφαλίτες - Αντάρτες σημειώσατε Χ κ.Πανούτσο; Καμιά ποιοτική διαφορά

Σημασία για τον κ. Πανούτσο έχει η νομιμοποίηση και μέσα από αυτή η πλήρης υποταγή, ο νόμος πάνω απ' όλα - ξέχασε να πει πως και η "Εργασία απελευθερώνει". Μόνο που δεν αποκαλύπτει ότι ο νόμος αυτός δεν είναι για να υπηρετήσει την κοινωνία, την ευρύθμη λειτουργία της και τη Δικαιοσύνη. Είναι τα τυραννικά προστάγματα αυτών που μπορούν να νομοθετήσουν υπέρ τον πολύ λίγων. Άλλωστε Δημοκρατία αυτό είναι. Η εξουσία να πηγάζει από το Δήμο και όχι τον ηγέτη.

Είμαι σίγουρος ότι ο κ. Πανούτσος τα ξέρει όλα αυτά γιατί είναι πολύ έξυπνος άνθρωπος. Αν δεν ήταν δεν θα τον πλήρωνε ο Θέμος Αναστασιάδης για να χρησιμοποιεί την πένα του άλλωστε για να "κομίζει" τις απόψεις του στο Θέμα του.

Τα δικά μας παιδιά... τα προσέχουμε

"Μετά τον Γιώργο Παπανδρέου που εξασφάλισε την επαγγελματική του αποκατάσταση στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, άλλος ένας ισχυρός άντρας της κυβέρνησης Παπανδρέου φαίνεται πως έχει προτάσεις για επαγγελματική καριέρα. Σύμφωνα με όσα αναφέρει ο Βηματοδότης το ταξίδι του πρώην τσάρου της Οικονομίας, κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου στις ΗΠΑ τον Αύγουστο που μας πέρασε, δεν ήταν για διακοπές αλλά για να έχει επαφές με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο του τάζει λαγούς με πετραχήλια για να τον εντάξει στους κόλπους του"

NOW24

Παλιό το κόλπο. Τα στελέχη αυτών των ευαγών ιδρυμάτων παίρνουν νομική ασυλία. Την έχει και ο άλλος ο "σωτήρας" Παπαδήμος. Στον Γιωργάκη την δώσαμε εμείς και έτσι δεν τους αφήσαμε να ξοδευτούν.
Βλέπεις οι συμμορίες φροντίζουν τα δικά τους παιδιά! Ειδικά όταν κάνουν καλά τη δουλειά των αφεντικών...

13

Για όλους όσους δεν γνωρίζουν ας συγκρίνουν τους όρκους και αν θέλουν να τιμούν προδότες και να ονειρεύονται κυριαρχία των φασιστών τότε είναι άξιοι της μοίρας που τους επιφυλάσσουν τα αφεντικά τους

Αφού τιμάμε τους προδότες, τους δοσίλογους και τους υπερασπιστές των κατακτητών τότε είναι λογικό να μας γαμάνε ασάλιωτους συνεχώς 

Από την εκλογή των τιμητών τους στη βουλή -εκτός των νεοδημοκρατών βάλαμε και το οπορτουνιστικό ΛαΟΣ, βάλαμε τώρα τους λάτρεις της ιδεολογίας των κατακτητών ΧΑ(χαχαχα)

ΥΓ απ'τους ταγματασφαλίτες στην χρυσή αυγή και από τους γερμανοτσολιάδες στα ΜΑΤ

από Jungle report

Ο βόθρος άνοιξε για τα καλά. Από τα δυσώδη έγκατά του δεν ξεπήδησαν μόνο τα θρασύδειλα κρατικοδίαιτα «λεβεντόπαιδα» με τους σουγιάδες και τα στυλιάρια, αλλά και οι παππούδες τους, αυτά τα θλιβερά φαντάσματα του παρελθόντος που όλοι νόμιζαν ότι είχαν εξαφανιστεί.

Όλοι μαζί τώρα λυσσομανούν για μια καθολική «ρεβάνς», που θα τους επιτρέψει να επαναφέρουν την προ του 1974 κυριαρχία τους την οποία πριν τέσσερις περίπου δεκαετίες έχασαν μέσα από τα χέρια τους, όταν η ιστορία και η κοινωνία τους έθεσε στο περιθώριο.

Και ποιος είναι ο καλύτερος δρόμος για αυτή τη ρεβάνς, αν όχι ο βιασμός της ιστορίας; Καιρός λοιπόν να επανέλθει στα σχολικά βιβλία το ιδεολόγημα του «κόκκινου τρόμου» και η αποκατάσταση των γερμανοτσολιάδων ως «αντιστασιακών κατά του ερυθρού φασισμού». Ένα ιδεολόγημα που άλλωστε βρίσκει σύμφωνη την αστική τάξη της χώρας, η οποία, για χάρη της μακροημέρευσής της στην εξουσία, δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει τη φασιστική πανούκλα ως κυματοθραύστη των δυνάμεων της αντίστασης, με την ανιστόρητη θεωρία περί «άκρων».

Επειδή όμως η ιστορία δεν κόβεται και ράβεται στα μέτρα του κάθε νοσταλγού του τρίτου ράιχ, ας θυμηθούμε τι συνέβη στον Μελιγαλά. Εκεί όπου οι βρικόλακες συναθροίζονται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες για να ανανεώσουν τον γεμάτο μίσος όρκο τους για έναν νέο εμφύλιο.

Μια μέρα λοιπόν σαν τη σημερινή αναδημοσιεύουμε μέρος ενός παλιότερου αφιερώματος του «Ιού» για τη μάχη του Μελιγαλά. Ένα ιστορικό κείμενο που αποδομεί τα τερατώδη αναχρονιστικά μυθεύματα τόσο των «εκατοντάδων γυναικόπαιδων» που σφαγιάστηκαν με κονσερβοκούτια, όσο και των «αθώων Ελλήνων πατριωτών, των σφαγιασθέντων υπό των κομμουνιστοσυμμοριτών».

Ευχαριστήρια απάντηση των Χίτλερ και Χίμλερ προς τον συνταγματάρχη Παπαδόγκωνα.

Ο τελευταίος είχε στείλει στον Χίτλερ συγχαρητήρια επιστολή για τη διάσωσή του από την 

απόπειρα δολοφονίας εναντίον του στις 20 Ιουλίου 1944. Η επιστολή έγραφε μεταξύ άλλων:
«Από της ιεράς γης της αρχαίας Σπάρτης, εκ της οποίας προήλθεν η δραξ των ηρώων του Λεωνίδου,

η οποία έσωσε τον ευρωπαϊκόν πολιτισμόν, υψούται η προσευχή μας: ''Κύριε, διαφύλασσε τον Φύρερ!"».

(Καθημερινή 27.7.44)

Γερμανοί και ταγματασφαλίτες σε κοινές εξορμήσεις.
Πάνω: επιχείρηση των "ευζώνων" στον Κάλαμο Αττικής.
Κάτω: σκηνή σε "οπλισμένο" χωριό του ΕΕΣ στη Μακεδονία.

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ ΣΤΟ ΜΕΛΙΓΑΛΑ

Η μαύρη εθνική Πηγάδα

Για δεκαετίες υπήρξε το σύμβολο του επίσημου αντικομμουνισμού και της διατεταγμένα επιλεκτικής μνήμης του «κράτους των εθνικοφρόνων». Τη δεκαετία του '80 λειτούργησε ως χώρος συσπείρωσης των νοσταλγών της παλιάς καλής εποχής. Ηρθαν κατόπιν οι καιροί της «εθνικής συμφιλίωσης», και η Πηγάδα του Μελιγαλά πέρασε στα αζήτητα. 

Μόνο περιθωριακές ακροδεξιές γκρούπες ταξιδεύουν πια κάθε Σεπτέμβρη, για να δώσουν τον τόνο σε μια επιμνημόσυνη τελετή χωρίς πολιτικό αντίκρισμα για τους διεκδικητές του «μεσαίου χώρου».

Ένας από τους τελευταίους εν ζωή πρωτεργάτες 

της "εθνοσωτηρίου" στον χώρο της πηγάδας. 

Το απωθημένο παρελθόν

Αυτό που κανείς -εκτός από τους ίδιους τους ναζί- δεν φαίνεται (ή δεν θέλει) να θυμάται, είναι ποιοι ακριβώς είναι θαμμένοι στην περίφημη Πηγάδα. Η επιλεκτική αυτή αμνησία δεν είναι καθόλου περίεργη.

Η διακριτική αποσιώπηση της ταυτότητας των νεκρών αποτελεί συστατικό στοιχείο των «μνημοσύνων» του Μελιγαλά ήδη από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και συνδέεται με τη γενικότερη στρατηγική βάσει της οποίας επιχειρήθηκε στη χώρα μας η «δικαίωση» του ένοπλου δωσιλογισμού.

Με δυο λόγια: αυτό που συνήθως αποκρύπτει η φιλολογία περί «αθώων θυμάτων» είναι (α) το ιστορικό γεγονός ότι ο Μελιγαλάς υπήρξε βάση και ορμητήριο των ένοπλων συνεργατών της Βέρμαχτ που το 1943-44 έπνιξαν στο αίμα τη Μεσσηνία και τους γύρω νομούς και (β) ότι το μακελειό του 1944 ήταν το αποτέλεσμα μιας από τις σκληρότερες μάχες που έδωσε ο ΕΛΑΣ, με εξουσιοδότηση του συμμαχικού στρατηγείου και της κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Ας δούμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

*Κωμόπολη 2.482 κατοίκων το 1940, ο Μελιγαλάς χρησιμοποιήθηκε το 1941-43 ως βάση ιταλών καραμπινιέρων (1941-43) και μιας διλοχίας γερμανικού στρατού (1943-44).

*Οταν την άνοιξη του 1944 οι Γερμανοί συγκρότησαν τα Τάγματα Ασφαλείας, ένοπλους δωσιλογικούς σχηματισμούς με αποστολή την «αξιοποίηση της αντικομμουνιστικής μερίδας του ελληνικού λαού» για τη μετατροπή της αντιφασιστικής Αντίστασης σε εμφύλιο πόλεμο και την «εξοικονόμηση γερμανικού αίματος», εγκαταστάθηκε εκεί το 3ο Τάγμα Ασφαλείας Καλαμών-Μελιγαλά. Την υποστήριξή του ανέλαβε μια «πολιτική επιτροπή», με πρόεδρο τον πολιτευτή Περικλή Μπούτο και μέλη τον κοινοτάρχη, δυο δικηγόρους κι ένα γιατρό (Θεοδωρόπουλος 2001, σ. 133-4).

Ο τρόπος με τον οποίο «αξιοποιήθηκε» από τους ναζί αυτή η δωσίλογη «μερίδα του ελληνικού λαού» ήταν αναμενόμενος: Δεν πρόλαβε να εγκατασταθεί το Τάγμα στο Μελιγαλά, και τα γερμανικά αρχεία καταγράφουν τη συμμετοχή του σε «εκκαθαριστικές επιχειρήσεις» των κατοχικών στρατευμάτων. Στηριγμένοι στη Βέρμαχτ, οι ταγματασφαλίτες αναλαμβάνουν να κονιορτοποιήσουν τη μαζική βάση του ΕΑΜ με μαζικές συλλήψεις, βασανιστήρια, εκτελέσεις και κάψιμο σπιτιών, εγκαινιάζοντας ένα φαύλο κύκλο βίας και αντεκδικήσεων, που θα οδηγήσει στις εκτελέσεις των ημερών της Απελευθέρωσης.

Ιλίσσια 5.4.1944. Ταγματασφαλίτης ποζάρει χαμογελαστός

στο φακό, μπροστά σε έναν από τους πέντε απαγχονισμένους

επονίτες της ημέρας. 

Για τον φόνο του στρατηγού Κρεντς από τον ΕΛΑΣ, τα Τάγματα "εφόνευσαν αυτοβούλως" 

100 άτομα περισσότερα απ' όσα είχαν διατάξει οι Γερμανοί...

Η μάχη και η σφαγή

Η συμβολή τους στην πολεμική προσπάθεια του Αξονα υπήρξε ουσιαστική. Δεν είναι μόνο ο προϊστάμενός τους, αντιστράτηγος των SS Βάλτερ Σιμάνα που, στην τελική έκθεσή του προς τον Χίμλερ (2.11.44), διαπιστώνει ότι τα Τάγματα Ασφαλείας «ήταν πολύτιμες βοηθητικές μονάδες στην ενεργό καταπολέμηση των συμμοριών». Βρετανική έκθεση του 1944 τονίζει πως «η τοπική γνώση των προσώπων και του χώρου από τα Τάγματα Ασφαλείας, τους προσδίδει μοναδική αξία για τους Γερμανούς, που μπορούν έτσι να κρατήσουν την Ελλάδα με έναν ελάχιστο αριθμό δυνάμεων», (ΔΙΣ 1998, σ. 43). Αποκαλυπτική είναι τέλος η πρακτική της Βέρμαχτ να περιλαμβάνει τους νεκρούς, τραυματίες ή αγνοούμενους ταγματασφαλίτες στους πίνακες των δικών της απωλειών.

*Για τη στάση του πληθυσμού, αρκετά εύγλωττες είναι οι μεταπολεμικές αναμνήσεις του υποδιοικητή του Τάγματος Μελιγαλά, ταγματάρχη Καζάκου, για τις εκκαθαριστικές του καλοκαιριού του 1944 στον Ταΰγετο: «Η επιχείρησις αύτη απέβη άκαρπος», σημειώνει, «καθ' όσον ο ΕΛΑΣ είχεν οργανώσει σχεδόν ολόκληρον την ύπαιθρον (Μεσσηνίας και Λακωνίας) από του εργάτου μέχρι του ανωτάτου τιτλούχου, ώστε επληροφορήθη εγκαίρως φαίνεται την όλην προπαρασκευήν» των Γερμανών και των συνεργατών τους.

Αντισυνταγματάρχης πλέον του ελληνικού στρατού, ο συντάκτης των παραπάνω γραμμών φροντίζει πάντως να διευκρινίσει, εν έτει 1955, ότι «η στάσις των Αρχών κατοχής υπήρξε ειλικρινής και φιλική» απέναντι στη μονάδα του (ΔΙΣ 1998, σ. 193). Αναφερόμενος πάλι στην αποχώρηση της Βέρμαχτ, δεν διστάζει να καταγγείλει τους Γερμανούς για «προδοτικήν στάσιν» (σ. 197).

*Οι Γερμανοί εγκατέλειψαν το Μελιγαλά στις 4.9.1944 και την Καλαμάτα την επομένη. Ο ΕΛΑΣ μπήκε στην μεσσηνιακή πρωτεύουσα στις 9 Σεπτεμβρίου, μετά ολοήμερη μάχη με τον εκεί «λόχο ασφαλείας» και τη χωροφυλακή. Στις 13 Σεπτεμβρίου ήρθε η σειρά του Μελιγαλά, όπου είχαν οχυρωθεί οι εναπομείναντες ταγματασφαλίτες. Οταν η ηγεσία τους απέρριψε το κάλεσμα του ΕΑΜ να καταθέσουν τα όπλα και να τεθούν στη διάθεση της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, το λόγο είχαν τα όπλα. Οι αντίπαλες δυνάμεις ήταν ισοδύναμες αριθμητικά (1.000-1.200 ένοπλοι εκατέρωθεν), ενώ οι αντάρτες διέθεταν την υποστήριξη χιλιάδων χωρικών του εφεδρικού ΕΛΑΣ, που συνέρρεαν από τα πέριξ με αυτοσχέδιο οπλισμό.

Η μάχη κράτησε τρεις ολόκληρες μέρες (13-15.9.44). Το τελικό ανακοινωθέν του ΕΛΑΣ αναφέρει ότι σκοτώθηκαν 60 αντάρτες και 800 «ράλληδες». Ο δεύτερος αριθμός περιλαμβάνει προφανώς χοντρικά και τους εκτελεσμένους των επόμενων ημερών.

*Παρά τις αντιφάσεις, τις υπερβολές και τις αποσιωπήσεις τους, οι διαθέσιμες αφηγήσεις δίνουν μια γενική ιδέα όσων συνέβησαν μετά τη μάχη: Αρχικά σημειώθηκαν σποραδικοί φόνοι και καταστροφές περιουσιών. Ακολούθησε το ξεκαθάρισμα των συλληφθέντων με συνοπτικές διαδικασίες, από μια επιτροπή με επικεφαλής τους δικηγόρους Βασίλη Μπράβο και Γιάννη Καραμούζη. Από σημειώματα που δημοσιεύθηκαν αργότερα στον τοπικό εθνικόφρονα τύπο προκύπτει ότι αποφασιστικό ρόλο σ' αυτή τη διαδικασία έπαιξαν οι τοπικές οργανώσεις της Εθνικής Πολιτοφυλακής, στις οποίες είχε ανατεθεί η συγκέντρωση στοιχείων για την προηγούμενη δράση κάθε αιχμαλώτου. Οσοι καταδικάζονταν οδηγούνταν σε ένα εγκαταλειμμένο ξεροπήγαδο έξω απ' την κωμόπολη (την «Πηγάδα») κι εκτελούνταν.

*Πόσοι ήταν; Το 1945, το ιατροδικαστικό συνεργείο του Καψάσκη ανακοίνωσε ότι ξέθαψε 708 πτώματα. Στο μνημείο είναι γραμμένα 787 ονόματα από 61 πόλεις και χωριά. Η εθνικόφρων φιλολογία προβάλλει φυσικά πολύ μεγαλύτερα νούμερα: «περί τους 1.500 εις την Πηγάδα» μετρά ο Κώστας Καραλής (1958), «περί τα 1.800 άτομα πάσης ηλικίας και φύλου» βρίσκουν το Αρχηγείο Χωροφυλακής (1962) και ο καθηγητής Απόστολος Δασκαλάκης (1973), 1.900 τους θέλει ο Κων/νος Αντωνίου (1965), «άνω των 3.500 κατά τους μετριωτάτους υπολογισμούς» τους προτιμά η χουντική ιστορία του ΓΕΣ (1973). Ο Κοσμάς Αντωνόπουλος, πάλι, αναφέρει 2.100 «δολοφονηθέντες», παραθέτει όμως τα στοιχεία μόλις 699. Το βιβλίο που διανέμει ο «Σύλλογος Θυμάτων» περιέχει 1.144 ονόματα, ο συγγραφέας του όμως δείχνει μάλλον αναποφάσιστος: αλλού μιλάει για 1.500 νεκρούς (σ. 118), αλλού για «1.500 και πλέον» (σ. 115), αλλού για πάνω από 2.000 (σ. 26 & 166) κι αλλού για «5.000 εκατέρωθεν» (σ. 23). Σε κάθε περίπτωση, οι αριθμοί περιλαμβάνουν όχι μόνο τους «σφαγιασθέντες» αλλά και τους νεκρούς της τριήμερης μάχης.

*Την αντίθετη τάση επιδεικνύουν οι συγγραφείς της εαμικής πλευράς. Η αναλυτικότερη σχετική πηγή υπολογίζει 120 σκοτωμένους στη μάχη και 280-350 εκτελεσμένους στην Πηγάδα (Ξιάρχος 1982, σ. 38), ενώ δεν λείπουν αναφορές μέχρι και σε 1.200 νεκρούς.

*Πιο ενδιαφέρουσα απ' αυτή την... κολοκυθιά αποδεικνύεται η εξέταση του καταλόγου της έκδοσης του «Συλλόγου Θυμάτων». Σε σύνολο 1.144 ονομάτων (οι 108 κάτοικοι Μελιγαλά) υπάρχουν μόνο 18 γυναίκες, 18 ηλικιωμένοι, ένας έφηβος και κανένα παιδί. Ολοι οι υπόλοιποι, το 96,8% του συνόλου, είναι άντρες λίγο πολύ μάχιμης ηλικίας. Κάθε άλλο παρά σφαγή «γυναικόπαιδων», δηλαδή...

Μέρες απελευθέρωσης. 

Πάνω: προκηρύξεις της συμμαχικής αεροπορίας

καταγγέλλουν τα Τάγματα Ασφαλείας.

Κάτω: Πολίτες καλωσορίζουν τους Βρετανούς 

ζητώντας κάθαρση του ένοπλου δωσιλογισμού.

Μνημόσυνο ακατονόμαστων

Ευθύς εξαρχής, οι εκδηλώσεις στη μνήμη των «σφαγιασθέντων» πήραν ρεβανσιστικό χαρακτήρα.

*Το πρώτο μνημόσυνο (24.6.45) καταλήγει σε απόπειρα λιντσαρίσματος των αντιστασιακών που κρατούνταν στη φυλακή της κωμόπολης (Β. Κλεφτόγιαννης, «Οπως τα 'ζησα», σ. 143-4).

*Από το Σεπτέμβριο του 1945 η τελετή τυποποιείται, με φαινομενικό οργανωτή την κοινότητα και ουσιαστικό τη νομαρχία. Συμμετέχουν οι πολιτικές, εκκλησιαστικές, αστυνομικές και στρατιωτικές αρχές, τοπικοί πολιτικοί, τα σχολεία. Επί χούντας θα καθιερωθεί και αθλητικό τουρνουά ποδοσφαίρου και ανώμαλου δρόμου, με κύπελλα που αθλοθέτησαν τοπικοί παράγοντες και οι κυλινδρόμυλοι «Ευαγγελίστρια» («Θάρρος» 17.9.67).

*Παράλληλα, «διευθετείται» ο χώρος των εκδηλώσεων. Βασιλικό διάταγμα του 1953 συστήνει ερανική επιτροπή με πρόεδρο το μητροπολίτη και μέλη το νομάρχη, το διοικητή Χωροφυλακής κ.ά. Από τον δημοσιευμένο απολογισμό του εράνου, πληροφορούμαστε ότι τη μερίδα του λέοντος «συνεισέφεραν» τα σχολεία και οι φαντάροι: 244.413 και 65.529 δρχ. αντίστοιχα, σε σύνολο 332.614 («Σημαία» 19.9.54). Μ' αυτά τα λεφτά χτίζεται παρεκκλήσι, «καλλωπίζεται» η Πηγάδα και υψώνεται ένας τεράστιος σταυρός.

Η τελική διαμόρφωση (μάντρες, πάρκινγκ κ.λπ.) θα γίνει επί χούντας, με πιστώσεις και επίβλεψη Ασλανίδη.

*Η χουντική επταετία γνωρίζει άλλωστε το απόγειο του ιδιότυπου αυτού γιορτασμού. Το 1967 το μνημόσυνο τιμά με την παρουσία του ο Παττακός, εξηγώντας ότι «η 21η Απριλίου απέτρεψε νέον Μελιγαλάν» και ανακοινώνοντας την αναβάθμιση της κοινότητας των 1.800 κατοίκων σε «ιστορικό» δήμο («Εθνος» 18.9.67).

*Το 1968 παρευρίσκεται πρώτη φορά ο «ανώτατος άρχων» της χώρας, στο πρόσωπο του αντιβασιλιά Ζωιτάκη («Θάρρος» 24.9.68). Το 1969, η επιμνημόσυνη λειτουργία μεταφέρεται από την κεντρική εκκλησία της κωμόπολης στο χώρο της Πηγάδας και η τροχαία εκδίδει προληπτικές οδηγίες για την κυκλοφορία («Θάρρος» 21.9.69).

*Το 1973, ενόψει φιλελευθεροποίησης, οι αρχές δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για το μνημόσυνο. Ειδικά δρομολόγια λεωφορείων και τρένων μεταφέρουν «προσκυνητάς» απ' τους γύρω νομούς («Θάρρος» 14-16.9.73).

Αποκαλυπτικότερη είναι η «φρονηματιστική» λειτουργία της Πηγάδας τον υπόλοιπο χρόνο. Από τις τακτικές καταχωρίσεις του δελτίου πληροφοριών της νομαρχίας, πληροφορούμαστε ότι μεταφέρονται ομαδικά εκεί για «προσκύνημα» φαντάροι, ευέλπιδες, σπουδαστές επαγγελματικών σχολών, «κλιμάκια φοιτητών», δημόσιοι υπάλληλοι, φιλοξενούμενοι της «Εθνικής Εστίας», ταξιδιώτες των προγραμμάτων του «Εθνικού ιδρύματος» και -φυσικά- ολόκληρα σχολεία.

*Μετά τη Μεταπολίτευση ο επίσημος γιορτασμός συνεχίζεται, χωρίς ιδιαίτερους ενθουσιασμούς. Τον τόνο δίνουν τώρα οι δυναμικές εμφανίσεις της ακροδεξιάς: βασιλόφρονες που διαβεβαιώνουν ότι «σύντομα θα επιστρέψει ο Κωνσταντίνος», χουντικοί που προπηλακίζουν τον κοινοτάρχη «διότι ανεφέρθη στην αποκατάσταση του κοινοβουλευτισμού» (1976) και γιουχάρουν το νομάρχη (1977), χιτλερικοί που ψαρεύουν στα θολά νερά μιας εθνικοφροσύνης σοκαρισμένης απ' την περιθωριοποίησή της... Ο τοπικός τύπος καταγράφει τα συνθήματα: «Τη λύση θα δώσει ο στρατός», «Ο Φλωράκης στο Γουδί», «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους».

*Ο κύκλος κλείνει το 1982, όταν το υπ. Εσωτερικών γνωστοποιεί στο δήμο τον τερματισμό της συμμετοχής των επίσημων κρατικών αρχών, «επειδή οι εκδηλώσεις αυτές αποτελούσαν κηρύγματα μισαλλοδοξίας και τροφοδοτούσαν επί 40 χρόνια το διχασμό». Τη σκυτάλη στην οργάνωση του μνημοσύνου παίρνει πια ο «Σύλλογος Θυμάτων Πηγάδας», που ιδρύθηκε το 1980.

*Από κοντά και η Ν.Δ., που βλέπει το μνημόσυνο του 1982 ως τη δέουσα απάντηση στην επίσημη αναγνώριση της εαμικής Αντίστασης. Ο νεαρός βουλευτής Αντώνης Σαμαράς ανακοινώνει π.χ. με ειδικό δελτίο τύπου την έλευσή του «για να παραστεί στο Μνημόσυνο των σφαγιασθέντων από τους εαμοκομμουνιστές» («Ελευθερία» 18.9.82). Σταδιακά, ωστόσο, η λογική του «μεσαίου χώρου» επικρατεί και τα φερέλπιδα στελέχη αποφεύγουν πια να δίνουν το παρών.

Η σταδιακή αυτή περιθωριοποίηση έχει, ωστόσο, ένα απροσδόκητο αποτέλεσμα: πρώτη φορά τα πράγματα λέγονται με το όνομά τους και οι πεσόντες ταγματασφαλίτες «τιμώνται» ως τέτοιοι. Ενα χαρακτηριστικό των επίσημων γιορτασμών ήταν η διακριτική αποφυγή κάθε αναφοράς στα δωσίλογα Τάγματα Ασφαλείας, με την προσφυγή σε εξωραϊστικά σχήματα λόγου: «αγρίως σφαγιασθέντες υπό αναρχικών στοιχείων», «μαρτυρικώς σφαγιασθέντες εθνικόφρονες πατριώτες», «θυσιασθέντες διά το μεγαλείον και την ελευθερίαν της Πατρίδος», «Ηρωες και Μάρτυρες οίτινες προσεφέρθησαν ολοκαύτωμα εις τον βωμόν της υπερτάτης θυσίας», ακόμη και «αδίκως σφαγιασθέντες διά την ελευθερίαν και τα ανθρώπινα δικαιώματα»!

*Μετά το 1982, αντίθετα, οι ομιλητές του «απολίτικου», «οικογενειακού» μνημοσύνου δεν αισθάνονται τέτοιου είδους αναστολές: «Το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και το ΕΛΑΣ υπήρξε χειρότερος κατακτητής από τους Γερμανούς και τους Ιταλούς» διαβάζουμε π.χ. στον πανηγυρικό που εκφώνησε το 1999 η Ειρήνη Δορκοφίκη, διαβεβαιώνοντας τους συγκεντρωμένους ότι ο χαρακτηρισμός των ταγματασφαλιτών ως «προδοτών» και «συνεργατών των κατακτητών» δεν είναι παρά «αισχρή συκοφαντία» των κομμουνιστών και λοιπών «ευρωλιγούρηδων».

Στην ομιλία πάλι του 1997, ο δικηγόρος Βασίλειος Δημαρέσης ξεκαθαρίζει: «Οι ηρωικοί νεκροί μας δεν πολέμησαν με Ελληνες, διότι οι Κομμουνιστές έπαυσαν να είναι Ελληνες, τα εγκλήματά τους είναι εγκλήματα ξένων, εγκλήματα γενοκτονίας»!

Αραγε, τι απ' όλα αυτά θα μπορούσαν να «αμαυρώσουν» οι επίσημοι νοσταλγοί του Χίτλερ;

Ποιος άλλος θα μπορούσε να τιμήσει καλύτερα 

τους νεκρούς του Μελιγαλά, αν όχι οι ατόφιοι ναζιστές;

Τα ξεχασμένα θύματα

Μια ελάχιστα γνωστή πτυχή της τραγωδίας του Μελιγαλά αφορά τα θύματα των «αγρίως σφαγιασθέντων» ταγματασφαλιτών της Πηγάδας. Εδρα ιταλών καραμπινιέρων, γερμανικής διλοχίας και του Τάγματος Ασφαλείας, η κωμόπολη χρησιμοποιήθηκε σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής ως στρατόπεδο συγκέντρωσης, χώρος βασανιστηρίων και τόπος εκτελέσεων αντιστασιακών και ομήρων. Η απουσία μιας ολοκληρωμένης καταγραφής όσων σκοτώθηκαν απ' τους ταγματασφαλίτες είναι αποκαλυπτική για το κλίμα που επικράτησε στην περιοχή, τόσο κατά τα μετεμφυλιακά χρόνια όσο και αργότερα. Καταφανώς ελλιπή, τα διαθέσιμα στοιχεία είναι ωστόσο διαφωτιστικά.

Ο απολογητής των ταγματασφαλιτών Κοσμάς Αντωνόπουλος παραθέτει τα ονόματα 27 ατόμων που εκτελέστηκαν στο Μελιγαλά από τις κατοχικές δυνάμεις. Οι 6 είναι κάτοικοι της κωμόπολης. Από τον πίνακα απουσιάζουν ωστόσο τα περισσότερα ονόματα που γνωρίζουμε από άλλες πηγές («Η Ελληνική Αντίστασις 1941-1945», Αθήναι 1964).

Στο «Μεσσηνιακό βιογραφικό λεξικό» του Νίκου Καράμπελα (1962) αναφέρονται τα ονόματα 16 εκτελεσμένων στο Μελιγαλά το 1943-44. Στο δικό του βιβλίο ο Σπύρος Ξιάρχος καταγράφει τρεις ομαδικές εκτελέσεις 22 ατόμων κι άλλους 23 μεμονωμένους φόνους («Η αλήθεια για το Μελιγαλά», Καλαμάτα 1982, σ. 46-47). Απροσδιόριστο παραμένει, τέλος, πόσοι απ' τους 924 εκτελεσμένους Μεσσήνιους που μνημονεύονται σε πρόσφατη έκδοση, θανατώθηκαν στην έδρα του Τάγματος (Τάσος Αποστολόπουλος, «Μεσσηνιακή εκατόμβη 1940-1944», Καλαμάτα 2000).

Αποκαλυπτικότερες είναι κάποιες επιμέρους λεπτομέρειες: Στις 27.4.44 ο ΕΛΑΣ Λακωνίας σκότωσε σε ενέδρα τον γερμανό στρατηγό Κρεντς και 3 συνοδούς του. Ο «Στρατιωτικός Διοικητής Ελλάδος» διέταξε σε αντίποινα τον τουφεκισμό 200 «κομμουνιστών» στο σκοπευτήριο της Καισαριανής κι όσων χωρικών θα συναντούσαν τα στρατεύματά του στην ύπαιθρο μεταξύ Μολάων και Σπάρτης. Οπως διαβάζουμε στη σχετική ανακοίνωση, οι ταγματασφαλίτες του Παπαδόγκωνα έσπευσαν να τιμήσουν με τον τρόπο τους τη μνήμη του γερμανού στρατηγού: «Υπό την εντύπωσιν του κακουργήματος τούτου, Ελληνες εθελονταί εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς» («Καθημερινή» 30.4.44). Σαράντα απ' αυτές τις «αυτόβουλες» εκτελέσεις έγιναν από το Τάγμα Ασφαλείας Καλαμών-Μελιγαλά την Πρωτομαγιά του 1944 - τριάντα στην Καλαμάτα και δέκα στο νεκροταφείο του Μελιγαλά. Μεταξύ των τελευταίων ήταν και μια 18χρονη επονίτισσα, η Ασπασία Ξιάρχου, από τη γειτονική Ανθούσα. Είχε πιαστεί (και βασανιστεί) από τους ταγματασφαλίτες ενώ επέστρεφε από την Καλαμάτα για το μνημόσυνο της μάνας της. Ενας κρατούμενος διέφυγε και, την επομένη, εκτελέστηκαν στη θέση του άλλοι δύο (Γιάννης Σχινάς, «Η εθνική Αντίσταση στη Μεσσηνία», Αθήνα 1984, σ. 98-99).

Ακολούθησε στις 15.6.44 ο τουφεκισμός 10 κρατουμένων στο Μελιγαλά (ανάμεσά τους 2 γυναίκες κι ένας ηλικιωμένος ανάπηρος) -σε αντίποινα, προφανώς, για το θανάσιμο τραυματισμό του ταγματασφαλίτη ταγματάρχη Γεωργανά στην Καλαμάτα. Την επομένη, 27 κρατούμενοι, 22 άντρες και 5 γυναίκες, τουφεκίστηκαν από το λόχο Καλαμάτας στις όχθες του Νέδοντα.

Δυόμισι δεκαετίες μετά την επίσημη αναγνώριση της ΕΑΜικής Αντίστασης, μάταια θ' αναζητήσει κανείς στο Μελιγαλά ή τα περίχωρά του κάποιο μνημείο γι' αυτούς τους πεσόντες. «Δεν έχω ακούσει ποτέ κάτι τέτοιο», ήταν η απάντηση του προέδρου του «Συλλόγου Θυμάτων Πηγάδας» κ. Μανιάτη, όταν τον ρωτήσαμε για τους εκτελεσμένους από το Τάγμα Ασφαλείας. Στην Καλαμάτα, μια λιτή στήλη (χωρίς ονόματα ή αριθμούς) στήθηκε από το Δήμο στο χώρο των εκτελέσεων, μακριά από τα μάτια του κοινού, μόλις το 2002. Η επιγραφή κάνει λόγο για «εκτελεσθέντες πατριώτες από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους», αποφεύγει όμως να αναφέρει την ακριβή ταυτότητα των εκτελεστών.

Επιστρέφοντας στην Αθήνα, σταματήσαμε στο επιβλητικό μνημείο για τους 204 εκτελεσμένους της Παλιόχουνης, λίγο πριν από τη Μεγαλόπολη. Απ' αυτούς, οι 154 είχαν συλληφθεί από ταγματασφαλίτες στην Καλαμάτα και τουφεκίστηκαν απ' τη Βέρμαχτ σε αντίποινα για την καταστροφή γερμανικής φάλαγγας απ' τον ΕΛΑΣ. Το τμήμα της επιγραφής που πληροφορεί ότι σκοτώθηκαν «από τους Γερμανούς» έχει σβηστεί με φαιοπράσινη μπογιά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Τάσος Κωστόπουλος
«Η αυτολογοκριμένη μνήμη. Τα Τάγματα Ασφαλείας και η μεταπολεμική εθνικοφροσύνη» (Αθήνα 2005, εκδ. «Φιλίστωρ»).
Η κατοχική δράση των ταγματασφαλιτών, οι διασυνδέσεις και η αντιμετώπισή τους από το μεταπολεμικό «κράτος των εθνικοφρόνων». Εμφαση στην επιχειρηματολογία και τα ιδεολογήματα με τα οποία επιχειρήθηκε (και επιχειρείται ξανά στις μέρες μας) η «δικαίωση» του ένοπλου δωσιλογισμού.

Ηλίας Θεοδωρόπουλος
«Η πηγάδα του Μελιγαλά» (2α έκδοσις, Αθήνα 2001).
Προπαγανδιστική έκδοση που διανέμεται από το «Σύλλογο Θυμάτων Πηγάδας Μελιγαλά». Ενδιαφέρον παρουσιάζουν ο αναλυτικός πίνακας με τα στοιχεία των σκοτωμένων και οι φιλοχουντικές κορόνες του συγγραφέα.

Σπύρος Ξιάρχος
«Η αλήθεια για το Μελιγαλά» (Καλαμάτα, Μάιος 1982).
Περιγραφή της μάχης του Μελιγαλά από ένα τοπικό εαμικό στέλεχος. Χρήσιμη, κυρίως γιατί διασώζει πολλές κρίσιμες «λεπτομέρειες» που η κυρίαρχη αφήγηση κατά κανόνα αποσιωπά.

Διονύσιος Παπαδόπουλος
«Η ιστορία των Ταγμάτων Ασφαλείας» (εφημ. «Μεσσηνία» 19.5-8.9.1952).
Η εκδοχή του (επιζήσαντος) διοικητή των ταγματασφαλιτών του Μελιγαλά, δημοσιευμένη λίγο μετά την αποστρατεία και απαλλαγή του για το αποτυχημένο πραξικόπημα του ΙΔΕΑ. Ακολούθησε η περιγραφή της αιχμαλωσίας και της διάσωσής του, την οποία ο ίδιος αποδίδει στις σχέσεις του με την Ιντέλιτζενς Σέρβις («Μεσσηνία» 15.9-17.11.1952).

Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, «Αρχεία Εθνικής Αντίστασης» (Αθήνα 1998, 8 τόμοι).
Στον 8ο τόμο περιλαμβάνεται η μεταπολεμική (1955) εξιστόρηση της δράσης του Τάγματος Ασφαλείας Καλαμών-Μελιγαλά από τον (επιζήσαντα) υποδιοικητή του, Παναγιώτη Καζάκο.

Βασίλης Κλεφτόγιαννης
«Οπως τα 'ζησα. Μαρτυρία μιας βασανιστικής πορείας» (Αθήνα 1994).
Αυτοβιογραφία ενός ελασίτη από το Μελιγαλά που πήρε μέρος στις μάχες με τους ταγματασφαλίτες της κωμόπολης.

Fuck A' Dώρο, ο χρυσός μας γαμάει πιο καλά

Για τις Σκουριές και αυτό που γίνεται εκεί πρέπει να μάθουν όλοι. Πρέπει να σκουριάσει όλη η Ελλάδα για να διώξει τους δωσίλογους κυβερνήτες και τα γιουσουφάκια τους.
Αλήθεια αναρωτήθηκε κανείς γιατί ο Πάχτας από υφυπουργός οικονομικών πήγε σε τριτοκλασάτη θέση από άποψης εξουσίας και απόστασης από την κεντρική πολιτική σκηνή; Είναι πολλά τα χρυσά Πάχτα! ε;

Από τον Παραλληλογράφο

Δυο μέρες πριν από τις τελευταίες δημοτικές εκλογές συναντήθηκαν και συνέφαγαν, ο τότε Πρωθυπουργός Παπανδρέου και ο πατριώτης επιχειρηματίας Μπόμπολας. Λογικό, διότι ο κάθε επιχειρηματίας ενδιαφέρεται με χριστιανική σπουδή για το μέλλον της χώρας αλλά και για τη μακροημέρευση των επιχειρήσεών του. Ο Μπόμπολας, άλλωστε, χωρίς ενδοιασμούς και με την βοήθεια του πολιτικού προσωπικού μα και του νομικού οπλοστασίου- συν των απαραίτητων χρηματοοικονομικών συνθηκών- πρέπει να έχει εξασφαλισμένα από τα πριν τα κέρδη των μελλοντικών «επενδυτικών σχεδίων» του.

Δηλαδή: φοροαπαλλαγές , δημόσια επιχορήγηση, ανάπτυξη των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών στην επικράτεια, ανεπαρκή φορολόγηση, αδασμολόγητη εισαγωγή εξοπλισμού, και πρώτων υλών, ελεύθερες εξαγωγές, ελεύθερη μεταφορά κερδών και κεφαλαίων, απλοποίηση διαδικασίας οργάνωσης, προνομιακό κανονιστικό καθεστώς λειτουργίας, παραχώρηση δημόσιας περιουσίας, ευέλικτο δουλοκτητικό εργασιακό καθεστώς που εξασφαλίζει πάμφθηνη εργασία.

Έτσι λοιπόν το μενού της συνάντησης είχε θέματα οικονομικού ενδιαφέροντος. Είναι λογικό στην διάρκεια του γεύματος τους να συμφώνησαν πως η «δημοκρατία» και οι νόμοι είναι ταυτόσημοι όροι με την πίστη τους στην «ελεύθερη» επιχειρηματικότητα. Έτσι έπεσε στο τραπέζι με τα εδέσματα και το θέμα της διαγωνιστικής και αναμφισβήτητα αδιάβλητης διαδικασίας, για το έργο επέκτασης της Αττικής Οδού, προϋπολογισμού κοντά στα 1,4 δισ. ευρώ, που εύλογα ενδιαφέρει τον όμιλο Μπόμπολα μια και είναι βασικός μέτοχος της Αττικής Οδού μαζί με την J&P Άβαξ και την Αγροτική Τράπεζα (που αγόρασε το 9,9% της ΑΤΤΙΚΑΤ), μα και οι μπίζνες με τον χρυσό που ετοιμάζει ο όμιλος Μπόμπολα μια και ο Ελλάκτωρ είχε συμμετοχή με 19,4% στο μετοχικό κεφάλαιο της European Goldfields.

Χρυσοφόρα Επένδυση

Τα κοιτάσματα των μεικτών θειούχων μεταλλευμάτων της ΒΑ Χαλκιδικής πωλήθηκαν στην TVX HELLAS AE, θυγατρική της TVX Gold Inc. πολυεθνικής εταιρίας με έδρα τον Καναδά, έναντι11 δισ. δρχ., από τα οποία: τα 4.5 δισ. καταβλήθηκαν στην εκκαθαρίστρια Εθνική Κεφαλαίου ΑΕ με την υπογραφή της σύμβασης στις 21 Δεκέμβρη 1995. Και το υπόλοιπο τίμημα ύψους 6.5 δισ. δρχ., προβλεπόταν να καταβληθεί σε πέντε έντοκες ετήσιες δόσεις με επιτόκιο ίσο με εκείνο των έντοκων γραμματίων του Δημοσίου.

Η επικύρωση της σύμβασης από τη Βουλή των πατριωτών Ελλήνων έγινε στα τέλη Ιουλίου του 1996 από το Θερινό Τμήμα της, με τη ψήφο του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και της ΠΟ.ΛΑΝ.

Με τη σύμβαση αυτή η πολυεθνική πήρε στην κυριότητά της, μέχρι το έτος 2083, τα μεταλλεία των μεικτών θειούχων μεταλλευμάτων των περιοχών Στρατωνίου και Ολυμπιάδας, συνολικής έκτασης 1.660 στρεμμάτων, ιδιόκτητων και δικαίωμα μεταλλειοκτησίας ακόμα και δασικών εκστάσεων σε μια περιοχή 314 τετραγωνικών χιλιομέτρων, μεταξύ των κοινοτήτων Ολυμπιάδας, Στρατωνίου, Αρναίας και Σταυρού. Από τότε, όλες οι ιδιοκτησίες είναι πρακτικά δημευμένες αφού οι ιδιοκτήτες τους έχουν στερηθεί δια του νόμου το δικαίωμα να τις χρησιμοποιήσουν κατά τη βούλησή τους. Επιπλέον, η αξία τους έχει μηδενισθεί αφού απαγορεύεται ή μπορεί να απαγορευθεί στο μέλλον να χρησιμοποιηθούν για οποιαδήποτε επιχειρηματική δραστηριότητα.

Η TVX έγινε δεκτή στην ελληνική οικονομική και πολιτική σκηνή με τυμπανοκρουσίες ως “η μεγάλη επενδύτρια”, “η εταιρία με τη μεγάλη ρευστότητα”, ως “ευκαιρία να αποδείξει η χώρα πως μπορεί να προσελκύσει μεγάλα κεφάλαια από το εξωτερικό”.

Έτσι το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη «αποφασίζει» την υπαγωγή της επένδυσης στον Ν. 2687/53 περί επενδύσεων και προστασίας κεφαλαίων εξωτερικού, που αυτό σημαίνει μια σειρά φοροαπαλλαγών συν απαλλαγή από τις πληρωμές των εργοδοτικών εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων. Καθώς και συνολική επιδότηση 20 δισ. δρχ! Ε, δεν είναι “η εταιρία με τη μεγάλη ρευστότητα”; Με δημόσιο χρήμα εννοείται. 11 δις αγορά – 20 δις επιδότηση, καθόλου άσχημα.

Ξεκινούν όμως γενικές συνελεύσεις των κατοίκων, παίρνονται αποφάσεις και ξεκινούν διαδηλώσεις , συγκρούσεις με ανθρώπους της πολυεθνικής και με τα ΜΑΤ με επακόλουθο δεκάδες συλλήψεις και μια βιομηχανία μηνύσεων από την εταιρεία.

Αλλαγή σκυτάλης

Το 2003 την σκυτάλη από την Καναδική TVX που αποχωρεί, αφήνοντας παντούανεξέλεγκτες αποθέσεις τοξικών υλικών, παραλαμβάνει ένα συνονθυλευματικό «επενδυτικό» σχήμα, που τους μετόχους του, τους συναντάμε ξανά και ξανά σε όλα τα δημόσια έργα, από τις χωματερές και την αποκομιδή των σκουπιδιών ως τους αυτοκινητόδρομους και από εκεί στα media , τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Η μεταβίβαση έγινε με νέα σύμβαση που υπέγραψε ξανά η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την εταιρεία «Hellas Gold -Ελληνικός χρυσός». Η σύμβαση υπογράφτηκε από τους υφυπουργούς Οικονομίας και Οικονομικών Χρ. Πάχτα και Ανάπτυξης Αλ. Καλαφάτη έναντι του ποσού των 11 εκατομμυρίων ευρώ. Αμέσως μετά την επικύρωση της σύμβασης από την Βουλή τον Ιανουάριο του 2004 (Νόμος Πάχτα 3220/28.01.2004) η εταιρία επιδοτήθηκε με 15 εκατομμύρια ευρώ!

( σ.σ. το 2011 η Κομισιόν εξέδωσε απόφαση σύμφωνα με την οποία κρίθηκε παράνομη και ασυμβίβαστη η κρατική ενίσχυση ύψους 15,34 εκατ. ευρώ, η οποία χορηγήθηκε στην εταιρεία Ελληνικός Χρυσός ΑΕ, με την πώληση περιουσιακών στοιχείων και γης σε τιμή κατώτερη της αξίας της και με απαλλαγή της υποχρέωσης καταβολής φόρων)

Η εταιρεία «Hellas Gold Ελληνικός χρυσός» εκπροσωπήθηκε σε αυτήν την καθ’ όλα νόμιμη σύμβαση από τους μέτοχους της. Δηλαδή τον Μπόμπολα (Ελλάκτωρ) με 35%, τον Δημήτρη Κούτρα,-γενικό διευθυντή της κατασκευαστικής εταιρείας Άκτωρ, θυγατρικής του οµίλου Μπόμπολα, Ελλάκτωρ(!) και προέδρου της κοινοπραξίας της Αττικής Οδού (συμφερόντων Μπόμπολα) και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ελλάκτωρ- με 30%, και η πολυεθνική εταιρία «European Goldfields».

Η «Hellas Gold Ελληνικός χρυσός ιδρύθηκε στις 9/12/2003 με Αριθμό Μετοχών 6000 και μεΜετοχικό Κεφάλαιο 60.000. Η Υπογραφή της Σύμβασης φέρει ημερομηνία 12/12/2003.

Δηλαδή η εταιρία ιδρύεται με το ελάχιστο από το νόμο 2190/20 καταβεβλημένο μετοχικό κεφάλαιο και 3 μέρες μετά την ίδρυσή της υπογράφει τη σύμβαση με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Νόμιμα και ηθικά.

Λογικά, δημοκρατικά, και φιλελεύθερα όλα αυτά μια και η εφαρμοζόμενη πολιτική στηρίζεται στην οικονομική βάση των «επενδύσεων» των υπερεθνικών εταιριών σχηματίζοντας έτσι την οικονομική βάση της χώρας επηρεάζοντας ταυτόχρονα την πολιτική βάση μα και την πολιτική εφαρμογή μαζί με την κατασταλτική των νόμων που επιθυμούν. Μια αλληλοεξαρτώμενη σχέση μεταξύ πολιτικών και επιχειρηματιών.

Όμως εδώ πρόκειται για «επένδυση-αναπτυξιακή» και είναι άσχετο το ότι ο μεταλλευτικός κώδικας δεν προβλέπει δικαιώματα από τα κέρδη υπέρ του δημοσίου, ενώ η μεταλλευτική δραστηριότητα κατισχύει έναντι όλων των άλλων δραστηριοτήτων.
Άλλωστε εδώ μιλάμε για την «European Goldfields» που είναι μέτοχος στην «Hellas Gold Ελληνικός χρυσός» του Μπόμπολα μα και ενός μεγαλοϋπαλλήλου του Μπόμπολα.

Και η επένδυση αυτή πρέπει να έχει happy end διότι η European Goldfields με έδρα το Γιούκον στην Αλάσκα αλλά με γραφεία στο Λονδίνο «ανήκει» στον Φρανκ Τίμις γνωστό ως «Δράκουλα της Τρανσυλβανίας» με δυο καταδικαστικές αποφάσεις στο ενεργητικό του γιαεμπόριο ηρωίνης, και προωθήθηκε από το «περιβάλλον» του τότε υπουργού Ανάπτυξης Άκη Τσοχατζόπουλου. (σ.σ. Μια άλλη εταιρεία του, η Regal Oil, είχε αγοράσει την πλειοψηφία των μετοχών της Kavala Oil, ενώ στη συνέχεια ανακοίνωσε ψευδώς την ύπαρξη τεράστιων κοιτασμάτων στην Καλλιράχη και στο τέλος εξαφανίστηκε έχοντας αποκομίσει τεράστια χρηματιστηριακά κέρδη)

Το 2005 η εταιρεία πήρε άδεια λειτουργίας του μεταλλείου «Μαύρες Πέτρες» που βρίσκεται κάτω από τον οικισμό Στρατονίκη. Η εξόρυξη γινόταν με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας που αφορά τα φουρνέλα.

Στα μέσα του 2007 η Άκτωρ έδωσε το μεγαλύτερο μέρος των μετοχών που είχε στην Ελληνικός Χρυσός στην European Goldfields, με αντάλλαγμα το 19,4% των μετοχών της European Goldfields και ταυτόχρονα την ίδια χρονιά ,το 2007, η εταιρεία προπώλησε τα δικαιώματα ασημιού της περιοχής για 57,7 εκατομμύρια δολάρια στην Silver Wheaton, of shore εταιρεία που εδρεύει στην Μεγάλη Κέιμαν.

Παράλληλα, αποτιμήθηκε η Ελληνικός Χρυσός με 592 εκατ. δολάρια από την Behre Dolbear International Ltd, όταν σχεδόν τρία χρόνια νωρίτερα είχε πουληθεί με 11 εκατ. ευρώ από την ελληνική κυβέρνηση.

Τρελός χορός υπεραξιών για Μπόμπολα και λοιπούς συνεταίρους

Η ΑΚΤΩΡ αναφέρει στο σάιτ της :

Σήμερα, η ΑΚΤΩΡ κατέχει το 2,7% του μετοχικού κεφαλαίου της εισηγμένης στα χρηματιστήρια του Τορόντο (TSX), της Νέας Υόρκης (NYSE) και της Αυστραλίας (ASX) της μεταλλευτικής εταιρείας ELDORADO GOLD CORPORATION (ELD) και το 5% του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε.

Στο πλαίσιο παγίωσης μιας στρατηγικής συμμαχίας με την EUROPEAN GOLDFIELDS (EGU), συμφωνήθηκε στις 5 Ιουνίου 2007 η ανταλλαγή 30% του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε. (από το 35% που κατείχε πριν η ΑΚΤΩΡ) με 19,9% του μετοχικού κεφαλαίου της EUROPEAN GOLDFIELDS (EGU).

Τον Οκτώβριο του 2011 η ΑΚΤΩΡ πούλησε στην Qatar Holding 13.000.000 μετοχές της European Goldfields (δηλ. ποσοστό 7,07%) με 10 C $ ανά μετοχή. Τέλος, το Δεκέμβριο του 2011, η EGU συμφώνησε στην προτεινόμενη φιλική εξαγορά της από την ELD, η οποία συναλλαγή εγκρίθηκε από τις Έκτακτες Γενικές Συνελεύσεις των μετόχων της EGU και ELD (21 Φεβρουαρίου 2012).

Σύμφωνα με την Ελλάκτωρ:

Η επιχειρηματική αυτή κίνηση αποτελεί ουσιαστικό βήμα για την άμεση υλοποίηση ενός Έργου το οποίο θα είναι Σταθμός στην αξιοποίηση του Ορυκτού Πλούτου της χώρας μας και σηματοδοτεί την οικοδόμηση συνεργασίας μεταξύ της Ακτωρ ΑΤΕ και της Qatar Holding.

Ουσιαστικά η Eldorado Gold Corporation εξαγόρασε και συγχωνεύτηκε με την επίσης καναδική εταιρεία European Goldfields (μητρική της Ελληνικός Χρυσός που ελέγχει τα Μεταλλεία Χαλκιδικής) μέσω συμφωνίας ανταλλαγής μετοχών και προσφοράς σε μετρητά, με«δούρειο ίππο» τον όμιλο Μπόμπολα, ο οποίος γίνεται μεγαλομέτοχος των Καναδών με αντάλλαγμα τα Μεταλλεία Χαλκιδικής, καθιστώντας και τους Άραβες μετόχους του νέου σχήματος. Η συμφωνία με την Qatar Holding είχε μάλιστα υπογραφεί στο Μέγαρο Μαξίμου παρουσία του τότε πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου και του σεΐχη του Κατάρ Aλ Τανί.

Η «μπίζνα» ήταν τόσο μεγάλη, που πριν ακόμα φτάσουμε στην εξόρυξη ενός γραμμαρίου χρυσού, η αξία της European Goldfields είχε φθάσει στα 2,3 δισ. δολάρια στα χρηματιστήριαTSX (Τορόντο) και ΑΙΜ (Λονδίνο), όπου είναι εισηγμένη. Το μεγαλύτερο μέρος της αξίας είναιχρηματιστηριακός «αέρας», δηλαδή προεξόφληση μελλοντικών πωλήσεων και κερδών. Τα πραγματικά κεφάλαια που έχουν βάλει οι μέτοχοί της από το 2004 με τη μορφή μετρητών δεν ξεπερνούν τα 200 εκατ. δολάρια (περίπου 145 εκατ. ευρώ).

Αλήθεια, πως μπορούν να εξηγηθούν όλες οι συναλλαγές με διαρκώς αυξανόμενα τιμήματα, σε ελάχιστο διάστημα και οι μέτοχοι να καρπώνονται σημαντικές υπεραξίες, χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει μέχρι στιγμής εξόρυξη χρυσού;

Ποιοι άλλοι όμως φιγουράρουν ως μέτοχοι στην European Goldfields;

Μα η BlackRock εταιρεία διαχείρισης ενεργητικού, διαχειριστής χρήματος δηλαδή, πάροχος επενδυτικών συμβουλών και λύσεων και ο μεγαλύτερος διαχειριστής κεφαλαίων στον κόσμο.

Η BlackRock είναι η εταιρεία που αξιολόγησε το επίπεδο των τραπεζών: Αγροτική Τράπεζα, Εθνική Τράπεζα, Εμπορική Τράπεζα, Τράπεζα Πειραιώς, Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.

Η JP Morgan Asset Management, η Fidelity-Pyramis, ο Δημήτρης Κούτρας, η Ελλάκτωρ του Μπόμπολα καθώς και αδιάφορα “funds”, και όποιοι άλλοι μπορούν να είναι ή και να κρύβονται πίσω από κάθε είδους νομικά πρόσωπα και επενδυτικούς λογαριασμούς του εσωτερικού και εξωτερικού, όπως συμβαίνει σε «μεγαλόπνοα αναπτυξιακά» projects.

Τα “funds”, έτσι κι αλλιώς χαρακτηρίζονται από έλλειψη διαφάνειας, μια και οι καπιταλιστές φρόντισαν να έχουν και μια πίσω πόρτα κέρδους αν τα πράγματα πολιτικά-οικονομικά δεν πηγαίνουν καλά ώστε να εξακολουθούν να κερδίζουν από την μη ύπαρξη κανονισμών λειτουργίας, από την μη υποχρέωση να αναφέρουν στοιχεία σχετικά με το ύψος των υπό διαχείριση κεφαλαίων, των αποδόσεών τους και των «επενδυτικών» στρατηγικών που εφαρμόζουν.

Όπως είναι γνωστό, πρόσβαση σε τέτοιες συναλλαγές δεν έχουν ούτε συνταξιούχοι, ούτε άνεργοι, ούτε εργάτες.
Ωστόσο το πόσο καλά έχει «πουληθεί» αυτή η «αναπτυξιακή» ιστορία αποτυπώνεται στα εξής:

• Το σύνολο των εσόδων της European Goldfields το 2009 ήταν μόλις 63 εκατ. δολάριακαι το καθαρό αποτέλεσμα ζημιές 11 εκατ. δολαρίων. Από το σύνολο των εσόδων το μεγαλύτερο μέρος ήταν πωλήσεις της Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. (44 εκατ. ευρώ).
• Τα περιουσιακά στοιχεία που έχει στην Ελλάδα η Goldfields αποτιμώνται σε 522 εκατ. δολάρια στον ισολογισμό της, όταν το σύνολο των περιουσιακών της στοιχείων, συμπεριλαμβανομένων των επενδυτικών πλάνων και των εγκαταστάσεων σε που έχει σε άλλες περιοχές (Ρουμανία και Τουρκία) αποτιμώνται σε 577 εκατ. δολάρια.

Το παράδοξο είναι ότι στον ισολογισμό της Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. (Hellas Gold) δεν έχει γίνει ανάλογη προσαρμογή της αξίας των περιουσιακών στοιχείων. Το σύνολο του ενεργητικού της δεν ξεπερνά τα 100 εκατ. ευρώ στο τέλος του 2009 (ή 141 εκατ. δολάρια με ισοτιμία ευρώ/δολαρίου 1,43 στις 31/12/2009) εκ των οποίων τα ίδια κεφάλαια είναι 46 εκατ. ευρώ. Με πιο απλά λόγια, το ίδιο περιουσιακό στοιχείο αποτιμάται με διαφορετικό τρόπο στον ισολογισμό της θυγατρικής και διαφορετικά στον ισολογισμό της μητρικής.

Σε ποιους «ανήκουν» ή ποιοι κυνηγάνε τέλος πάντων τα ορυχεία και τον «Θησαυρό» της Κασσάνδρας;

Κυνήγι Θησαυρού

Κυνήγι Θησαυρού είναι οι αγώνες των κατοίκων της Β.Χαλκιδικής:

Η “Μεγάλη Απεργία” των μεταλλωρύχων του ’77 στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας.

Η δυναμική και νικηφόρα αντίσταση των κατοίκων της Ολυμπιάδας ενάντια στον παραλογισμό της μεταλλουργίας χρυσού και στην καταστροφή του τόπου τους.

Η εναντίωση στα τωρινά σχέδια της εταιρίας “Ελληνικός Χρυσός” στις Σκουριές.

---

από Left.gr

Μία κλασική περίπτωση διαπλοκής: τα ΜΜΕ του Μπόμπολα, το Mega και το Έθνος, οι πανηγυρισμοί για την απομάκρυνση της Μπιρμπίλη, ο πρόθυμος Παπακωνσταντίνου, ο συμπαραστάτης Αλαφούζος με τον ΣΚΑΙ των δενδροφυτεύσεων και τα διαμάντια της ερευνητικής δημοσιογραφίας.

Αναδημοσίευση από Κατάληψη ΕΣΗΕΑ:

Τη σιωπή των ΜΜΕ για τους αγώνες των κατοίκων στη Β. Χαλκιδική ενάντια στη δημιουργία ενός καταστρεπτικού για το περιβάλλον και την οικονομία της περιοχής ορυχείου έσπασε μέσα στο καλοκαίρι η δήλωση του Δένδια: «Η νομιμότητα θα εφαρμοστεί και για τα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική». Είχε προηγηθεί μια μέρα πριν η καταστολή μιας μεγάλης πορείας στο βουνό, με δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες. Αυτό ήταν: έχουμε πλέον γραμμή.

Το ΜΜΕ του Μπόμπολα δεν θα έθιγαν βέβαια ποτέ μια ιστορία απ’ όπου το αφεντικό βγάζει πολλά (μα πολλά) λεφτά. Θα έπρεπε κάποιος να παριστάνει τον βλάκα περί διαπλοκής, αν περίμενε να βγάλει το «Μέγκα» ή το «Έθνος» τα σκάνδαλα που συνοδεύουν τη μεταβίβαση των μεταλλευτικών δικαιωμάτων στην «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.», όπου ο Μπόμπολας κατέχει το 5% μέσω της «ΑΚΤΩΡ». Και στα άρθρα που πανηγύριζαν τότε για την απομάκρυνση της Μπιρμπίλη από το Υπ. Περιβάλλοντος δεν θα διαβάσει κανείς την πραγματική αιτία του ενθουσιασμού: η Μπιρμπίλη, με το να μην υπογράφει επί 1 ½ χρόνο στο υπουργείο τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, την κρίσιμη άδεια που ήταν απαραίτητη για να μπορέσει η εταιρεία να προχωρήσει στα σχέδιά της, μπλόκαρε γι’ αυτό το διάστημα την κατασκευή του ορυχείου. Το πράσινο φως άναψε ο Παπακωνσταντίνου αμέσως μετά, υπογράφοντας το έγγραφο μέσα σε 10 μέρες από την ανάληψη των καθηκόντων του.

Ο Μπόμπολας όμως έχει καλούς συμπαραστάτες και στους υπόλοιπους πάτρονες των ΜΜΕ. Γιατί πάνω απ’ όλα, πάνω απ’ τα αντικρουόμενα συμφέροντά τους, δουλειά τους είναι ο καθορισμός και η επιβολή του κυρίαρχου λόγου του συστήματος. Έτσι, ο τόσο ευαίσθητος ΣΚΑΙ του Αλαφούζου π.χ., που Κυριακή παρά Κυριακή μας προσκαλεί σε δεντροφυτεύσεις, δεν βρήκε καμιά κουβέντα να πει για τα 3.500 στρέμματα του πανέμορφου δάσους των Σκουριών που θα καταστραφούν. Μέχρι πρόσφατα, τις ελάχιστες φορές που σχολιαζόταν το θέμα αποσπασματικά, όπως και για το Ελληνικό, όπως και για τον Αχελώο, οι κάτοικοι βαφτίζονταν 30 ψευτοοικολόγοι που με τις εμμονικές αιτιάσεις τους και τις συνεχείς νομικές προσφυγές τους έβαζαν φρένο στη χρυσοφόρα για την εθνική οικονομία επένδυση. (Η πρόταση θα ήταν δυσλειτουργική αν έμπαιναν όσα εισαγωγικά αντιστοιχούν στα ψέματα που κρύβει). Αλλά και για μια συνολικότερη προσέγγιση, ας δει κανείς το ρεπορτάζ του Τέλογλου 1 χρόνο πριν, για τους «Νέους Φακέλους» του Παπαχελά, ένα πραγματικό «μνημείο ερευνητικής δημοσιογραφίας».

Καθώς όμως βρισκόμαστε στην κορύφωση του αγώνα, εν όψει της τελικής γνωμοδότησης του ΣτΕ, απαιτούνται ενισχυμένα μέτρα για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Με ένα ανυπόγραφο σημείωμα στην αλαφουζέικη «Καθημερινή», οι κάτοικοι αναβαθμίστηκαν σε ακροαριστερά τάγματα εφόδου, κατ’ αντιστοιχία με τους νεοναζί τραμπούκους της Χρυσής Αυγής, και επομένως πρέπει να κατασταλούν. Έτσι αντιμετωπίζονται οι πορείες χιλιάδων ανθρώπων, νέων και γέρων, που ζητούν την προστασία του τόπου τους, την προστασία του δάσους και των νερών τους, την προστασία της ζωής τους, απέναντι στα συμφέροντα της Καναδικής ElDorado Gold. Ανατριχιάζει κανείς με τόση δημοκρατία...

Η περίπτωση του ορυχείου στις Σκουριές Χαλκιδικής είναι μια κλασική περίπτωση διαπλοκής, ενισχυμένη με αποικιοκρατικούς όρους και προοπτική λατινοαμερικάνικης εξαθλίωσης εν καιρώ μνημονίου. Το 1997, όταν τα ΜΜΕ μας τάιζαν ψεύτικη ευημερία, στη Β. Χαλκιδική είχε εφαρμοστεί στρατιωτικός νόμος απέναντι στους κατοίκους που αντιδρούσαν σε παλαιότερα εξορυκτικά σχέδια. Σήμερα, που έχει επιβληθεί ωμή καταστολή από τις δημοκρατικές δυνάμεις των ΜΑΤ, τα ΜΜΕ μας ταΐζουν φόβο και ιδεολογικά παραμύθια «χρυσής» ανάπτυξης και «χρυσής αυγής».

---

από Ενεργοί πολίτες Δ.Ε.Αρναίας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012-09-13 ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ ΧΡΥΣΟΥ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

ΘΕΜΑ ‘’ ΣΚΟΥΡΙΕΣ’’ ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 

Ας το πάρουν απόφαση η ELDORADO GOLD/ΑΚΤΩΡ και η Διοίκηση της Αστυνομίας/ΜΑΤ που την υπηρετούν. Τα συρματοπλέγματα οι μπάρες, οι ηλεκτρονικές συσκευές ‘’ανίχνευσης/εντοπισμού εισβολής’’ θα ξηλωθούν από τις ‘’Σκουριές’’. Ο στρατός των πληρωμένων κουκουλοφόρων και νεοπροσληφθέντων για διακοπές στο δάσος ‘’εργαζομένων’’ θα πάει στα σπίτια του. Το δάσος στις ‘’Σκουριές ‘’, τα δάση των 317.000 στρεμμάτων της ‘’μεταλλευτικής περιοχής’’ στη Β.Α. Χαλκιδική θα μείνουν Δημόσια και ανέπαφα. 

Την Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου, δώσαμε μια ακόμη σκληρή μάχη στο βουνό μας. Αντιμετωπίσαμε δύναμη 23 διμοιριών ΜΑΤ και δεκάδων ‘’έμφορτων’’ περιπολικών υποστηριζόμενη από δυο ελικόπτερα της Αστυνομίας. Χρησιμοποίησαν τόνους χημικών και βομβίδων. Πυροβολούσαν αλύπητα με σφαίρες απόκρουσης. Δεν μας σταμάτησαν. Κανείς δεν θα μας σταματήσει ποτέ. Θα ανεβαίνουμε στο βουνό μας ελεύθερα. Είναι ο τόπος μας. Οι υπόλογοι Υπουργοί των κυβερνήσεων των ‘’επενδυτών’’ ξόδεψαν εκατοντάδες χιλιάδες ΕΥΡΩ στις Επιχειρήσεις παροχής προστασίας των Καναδών και του Μπόμπολα. Ήταν οι συντάξεις και τα φάρμακα των Ελλήνων που ληστεύονται από την κυβέρνηση της Τρόικας για να πληρωθεί η προστασία των καταπατητών της Δημόσιας περιουσίας της Β.Α. Χαλκιδικής. 

Στην αποχώρησή μας από το βουνό αργά το βράδυ της Κυριακής, τα ΜΑΤ και τα περιπολικά στήσαν μπλόκα στις εξόδους των δασικών δρόμων υπό την Αρχηγία του μόλις αναβαθμισμένου σε Ταξίαρχο για τις επιχειρήσεις προστασίας της ‘’Εταιρείας’’ Διοικητή Αστυνομίας Χαλκιδικής κ. Παπουτσή! Αυτοπροσώπως ο κ. Διοικητής προέβει στη σύλληψη στο προσκύνημα Μ. Παναγίας δυο νεαρών «επειδή διαδήλωναν κατά των Μεταλλείων». Ένας άσχετος με τις Σκουριές που γύρισε από τη δουλειά του σε ξενοδοχείο της Ουρανούπολης, συνελήφθει «φέρων αυτού πέτρες». Και ο τέταρτος συλληφθείς «έφερε μεθ’ εαυτού αυτοσχέδια… σφεντόνα». 

Θα δικαστούν την Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου στον Πολύγυρο. Θα είμαστε όλοι εκεί «διαδηλώνοντας κατά των Μεταλλείων» για να μας συλλάβουν ΟΛΟΥΣ για αυτό το ιδιώνυμο ‘’έγκλημα’’. 

Τα κανάλια της Χαλκιδικής δεν είδαν τίποτα. Όπως όλα τα χρόνια που το θέμα των Μεταλλείων Χρυσού συνταράσσει τη Χαλκιδική και την Ελλάδα, το SUPER και το ΧΤV δεν βλέπουν τίποτα και περιμένουν τα δωράκια τους κι αυτή τη φορά. 

Τα ΜΜΕ ‘’Εθνικής Εμβέλειας’’ μας βάφτισαν «ακροαριστερά τάγματα εφόδου» (Καθημερινή), «αναρχικούς», «περιθωριακούς» και «τρομοκράτες». Είμαστε Πολίτες αυτής της χώρας κάθε πολιτικής απόχρωσης, οικογενειάρχες εργαζόμενοι και φορολογούμενοι με αναφαίρετο δικαίωμα να προστατέψουμε τη ζωή μας, τα παιδιά μας και τον Τόπο μας. 

ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ 

ΓΙΑΤΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ. 

ΓΙΑΤΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΙΔΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ.