Στο δρόμο θα σπάσουμε τον τρόμο

  Η χρυσή αυγή είναι μαύρη. Κατάμαυρη. Κατράμι ρε μαλάκα. Τοξικά απόβλητα κακούργων και εγκληματιών και σαν τέτοιο πολύ χρήσιμο στο υπάρχων σύστημα του κοινοβουλευτικού ολιγαρχικού καθεστώτος.

Χρειάζονται σε όλους από τη μαύρη ΝΔ του (ελ)Λαδέμπορου Άδωνη, του Βορβορίδη και του νεοφιλελέ βρυκόλακα Μητσοτάκη μέχρι του τΣυριζα του σάλιαγκα Τσίπρα, που δρα σαν χημικό ευνουχιστικό της κοινωνίας, με το αζημείωτο.

  Το θέμα είναι ότι πρέπει να καθοδηγείς να χειραγωγείς μια κοινωνία σε βέρτικο και την μπερδεύεις συνεχώς. Και αν ποτέ ξυπνήσει μια κρίσιμη μάζα να αντισταθεί να έχεις ένα βολικό φασιστικό καθεστώς, ή να ενσωματώσεις ένα μέρος του (μια πιο σοβαρή χρυσή αυγή που προϊδέαζε και ο γνωστός Μπάμπης) και να έχεις την υπόλοιπη κοινωνία υποταγμένη θαμπωμένη από την ωμή κτηνώδη βία και την ογκώδη άγνοια που θα έχει ως κίνητρο το τυφλό μίσος που έχει ήδη σπαρεί μέσα της από τα μέσα.

  Είναι ίδιον της παρακμής μιας κοινωνίας, και του ανθρώπου, να συμπεριφέρεται στα όρια της επιβίωσης με τα βασικά ένστικτα. Και να ξυπνά και τα πιο ποταπά. Το ξέρουν αυτό οι διαχειριστές μας. Ξέρουν επίσης ότι αν ταΐσεις τον αποχαυνωμένο με πατρίδα θα μισίσει το διαφορετικό για την πείνα του, όχι τον εαυτό του που είναι κιοτής και έχει μάθει να σκύβει το κεφάλι στην κάθε εξουσία. Μειονεκτικός και σε δυσχερή θέση θα ψάξει το αποδιοπομπαίο τράγο στον πιο αδύναμο, και ο πιο αδύναμος είναι ο ξένος συνήθως.

  Επειδή ίσως δεν θα είναι το πρώτο που θα κάνει ή δεν θα το κάνει ο ίδιος δυναμικά, εκεί μπαίνει η φασιστική δικλείδα ασφαλείας του συστήματοSS. (Εμείς έχουμε ναζί, οι ναζί είναι φασίστες αλλά με επιπλέον κουσούρι τις σεξουαλικές δυσλειτουργίες που τους δημιουργούν επιπλέον συμπλέγματα).

  Πρέπει να επιδειχθεί πυγμή στο δρόμο ώστε να παρουσιαστεί το πρότυπο του ισχυρού που θα μπει μπροστά να σε προστατέψει, θα υπερασπιστεί το δίκιο σου και θα βάλει τάξη βρε αδερφέ.

  Θα το δείξουν όλα τα κανάλια και τα μέσα με τον τρόπο που πρέπει. Θα φουντώσουν το φόβο για το διαφορετικό, για το ξένο – παρόλο που αυτό το ξένο έχει τα ίδια λαϊκά συμφέροντα με το γηγενή λαό). Μετά θα πλασάρουν την απειλή κατά της περιουσίας, της ζωής, της παράδοσης, της ιστορίας και της φυλής (κωλοράτσα που είμαστε όμως).

  Κάπου εκεί ο δειλός που σκύβει υποτακτικά το κεφάλι του στον μπάτσο, που κερνά τον βουλευτή (πριν λίγο που δεν ήταν μπροστά τον έβριζε) και στον ισχυρό του κόσμου (αν είναι και ξανθός, χέσε μέσα… ) βρίσκει τον εχθρό του και τον προστάτη του. Μπορεί να είναι ο προστάτης απεχθείς ως κτήνος αλλά είναι δυνατός.

Δεν εξετάζει ότι είναι δυνατός γιατί είναι μέρος του συστήματος που τον κρατά δυνατό με την έννομη βία και τους μπάτσους που είναι ίδιοι με τα κτήνη αυτά.

  Χρόνια έκανε πρακτική στην εγκληματικότητα η χρυσή αυγή σκοτώνοντας αθώους ανθρώπους που ήρθαν από τα πέρατα του κόσμου να πιάσουν τσάπα φτυάρι τα άπλυτα μας για να βγάλουν ένα γαμωκομμάτι ψωμί γι’ αυτούς και για τα παιδιά τους. Πάντα με την προστασία του ωμού κράτους.

  Η αστική δικαιοσύνη που την έχουν και πει πολλού κάποιοι, της έδωσε το ΟΚ να γίνει κόμμα και να κατέβει σε εκλογές. Ξέραν τι είναι, του κοινού ποινικού δικαίου εγκληματίες, διεστραμμένοι διαπλεκόμενοι όμως με τους εφοπλιστάδες και τους βιομήχανους που στα χρόνια δυνητικών ταραχών θα θέλουν μια γενικότερη τάξη να κάνουν business as usual.

  Και το μίσος βρήκε σπόρο στην κοινωνία μας, που στο κάτω κάτω πασοκ ήταν. Χυδαίοι παρτάκηδες με κουλτούρα σκυλάδικου, ως επί το πλείστο. Και οι ναζήδες, οι απόγονοι της σαπίλας του ντουνιά, των γερμανοτσολιάδων, των κουκουλοφόρων και των δοσιλόγων – των προδωτών του τόπου δηλαδή – γυρνάνε και απειλούν παιδιά. Παιδιά σαν τον Αμίρ από τη Δάφνη (που μεγάλωσα). Παιδιά!!! (και απειλούν, και χτυπάνε και σκοτώνουν) Παιδιά!!!

Κοίτα τα μάτια του παιδιού ρε καριόλη που πέταξες την πέτρα και άντε αυτοκτόνα
και όσοι συμφωνείτε σκατόψυχα κτήνηάντε γαμηθείτε

έτσι θα τα έχουν τα παιδιά σας τα αφεντικά σας

  Και υπάρχει διευθυντής σχολείου που αντικατέστησε τη σημαία με πινακίδα στο παιδι!!! Και σύλλογος καριόληδων γονέων που τον στήριξε.

Και το μίσος καλά κρατεί στις ψυχές των σάπιων που σκύβουν το κεφάλι στον ισχυρό τουρλώνοντας τον κώλο τους. 

Και η δύναμη αυτή των φασιστών φαίνεται πολύ μεγαλύτερη μέσα από τον παραμορφωτικό φακό των ΜΜΕ που κρατά το κράτος για να μας τους δείχνει.

  Και όσο από τη μια φροντίζουν το μίσος να καίει, υπουργοί, ΜΚΟ και επίτροποι μετράνε δυστυχισμένες ψυχές σε στρατόπεδα θανάτου και εξαθλίωσης και αθροίζουν κουφάρια σε θάλασσα και στεριά των κολασμένων της γης φαρδαίνουν τις τσέπες τους για τις business που κάνουν. Είναι πολλά τα γαμολεφτά Άρη.

Και μέσα σε όλα βγαίνουν κάτι κουρασμένα παλικάρια να καταδικάσουν, με κώλους πλαδαρούς από χρόνιες δημόσιες θέσεις, όλο αριστεροσύνη και αγωνιστικότητα που σταματά σε λόγια του αέρα, κάνοντας τις πράξεις των από κει (βασικά και αυτοί από κει είναι – το ξέρουν δεν το ξέρουν) να φαίνονται ακόμη πιο κτηνώδεις και ο κιοτής να έλκεται γύρω από αυτόν τον πυρήνα δύναμης.

  Κι όμως, υπάρχει ένα αντιπαράδειγμα…

Κάπου στις αρχές του 1930 το φασιστικό κόμμα της Αγγλίας πήγε να κάνει μια μεγάλη πορεία στο Λονδίνο που θα κατευθυνόταν προς τις εργατικές συνοικίες. Μια επίδειξη δύναμης που θα λειτουργούσε ως μαγνήτης στη μάζα. Εκεί συσπειρώθηκαν λοιπόν αριστεροί, κομμουνιστές, αριστεριστές και αναρχικοί για να τους αντιμετωπίσουν. Ήταν προφανές ότι αν επικρατούσαν οι φασίστες η εργατική τάξη - που παραδοσιακά είναι η βάση του κομμουνισμού (την αριστερά και τους αριστερούληδες ο υποφαινόμενος τους έχει αποκηρύξειμετά βδελυγμίας)  - θα στρεφόταν στον άλλο πόλο δύναμης, μιας δύναμης υπόσχεσης για καλλίτερη διεκδίκηση των αιτημάτων της.

  Η εκεί κυβέρνηση αποφάσισε να κρατήσει ουδέτερη στάση, γνωρίζοντας την ισχύ των αναρχοκουμμουνιστικών δυνάμεων. Η πορεία επίδειξη μετατράπηκε σε μακελειό. Κυριολεκτικά έλιωσαν τους φασίστες στο ξύλο!!! Από τότε δεν ξανασκέφτηκαν να ξεμυτήσουν και έπαψε να λειτουργεί ως πόλος ιδεολογικής συσπείρωσης διότι φάνηκαν αδύναμοι.

  Δεν ξεγελιέμαι. Ο καπιταλισμός γεννά τον φασισμό και τον συντηρεί για να τον χρησιμοποιήσει όταν τον χρειαστεί, και έχει βελτιστοποιήσει τα μέσα και τις μεθόδους του. Η αριστερά είναι σε αυτό με τα μπούνια, από τα σφριγηλά παλικάρια του νεοφιλελεύθερου Συριζα και τα κουρασμένα παλικάρια που λέγαμε, ως κάθε είδους wannabe αρχηγός και ηγέτης.

Αποκλειστικός εχθρός δεν είναι η χρυσή αυγή για το κίνημα(αν υπάρχει τέτοιο). Αυτοί είναι ελεγχόμενοι πλήρως. Ότι τους διατάξουν τα αφεντικά τους θα το κάνουν.

 Όλο αυτό το πολιτικό φάσμα του κοινοβουλευτικού, εντελώς φασίζοντος, πλήρως ελεγχόμενου από τους ολιγάρχες είναι ο εχθρός. Απλώς το μακρύ του χέρι πρέπει να το κόψεις εκεί που το άπλωσε, 

στο δρόμο.  

Μόνο εκεί μπορείς πράγματι να σπάσεις κάθε τρόμο.