Έγραψα πριν "Πάρτε το χαμπάρι.Μόνο αν ξεσηκωθούμε εμείς οι "απλοί" άνθρωποι και εκδιώξουμε την πολιτική τάξη των κομματόσκυλων και το συρφετό τους μπορεί και να γλιτώσουμε"
Το κίνημα των Podemos στην Ισπανία είναι μια καλή κίνηση από τα κάτω και εκμεταλλεύεται το ίδιο το σύστημα για να πάρει την εξουσία. Το ίδιο έκανε το τΣυΡιζΑ και εδώ αλλά αυτοί ήταν ήδη πολύ σάπιοι για οτιδήποτε και προσωπικά δεν έχω εμπιστοσύνη σε κανέναν κομματικό!!!! και παλιού τύπου κόμματα.
Θεωρώ ως λύση /αφού η ένοπλη εξέγερση μάλλον δεν ταιριάζει στον κώλο του Έλληνα και ούτε έχω την διάθεση να με φάνε σα μοναχικό μαλάκα / να γίνει ένας νέος πολιτικός σχηματισμός που θα είναι ο ίδιος το παράδειγμα αυτού που θα πρεσβεύει και της αλλαγής που θα φέρεις.
Μια μικρή αναδρομή της τελευταίας ελπίδας από κόμμα, τον τΣυΡιζΑ
Ο ΣυΡιζΑ από το 2012 και μετά γνώρισε μια ραγδαία άνοδο
ποσοστών παρά την ισχυρή αριστερή ρητορική, και όχι απλώς αντιμνημονιακή. Αυτό
παρά την εικόνα που τον παρουσίαζαν τα ΜΜΕ μέχρι τότε (μιας
εξωκοινοβουλευτικής, πλήρως αντισυστημικής δύναμης).
Από το 2010 έως τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 ο
Ελληνικός λαός συνέχισε να βιώνει μια σκληρή ταξικά πολιτική που υποβαλλόταν
από τους διεθνείς τοκογλύφους. Αποτέλεσμα ήταν μεγάλα ποσοστά ψηφοφόρων να
κινηθούν προς το ΣυΡιζΑ, με σκοπό να δοκιμάσουν μια διαφορετική πρόταση
διακυβέρνησης. Ήδη από τις Ευρωεκλογές και περιφερειακές εκλογές του 2014 προαναγγέλθηκε
η εκλογική νίκη για πρώτη φορά ενός πραγματικά αριστερού κόμματος.
Η διακυβέρνηση του ΣυΡιζΑ ξεκίνησε ελπιδοφόρα και η κοινωνία
φαινόταν να στηρίζει όλο και πιο μαζικά την κυβέρνηση. Αποκορύφωμα το
δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 όπου, πέρα από κάθε προσδοκία και προπαγάνδα, τα 2/3 του Ελληνικού Λαού
στήριξε το ΟΧΙ.
Το δημοψήφισμα κατέδειξε δύο πολύ σημαντικά πράγματα. Πρώτον
την ταξική ποσόστωση και δεύτερον την εντολή του Λαού στην κυβέρνηση να
διαπραγματευτεί μέχρι τέλους, ακόμη και αν αυτό σήμαινε ρήξη.
Το τι συνέβη είναι γνωστό. Την ίδια μέρα έφυγε από απαίτηση
των δανειστών ο ΥπΟικ. Την επόμενη μέρα ο Πρωθυπουργός, και θριαμβευτής του
δημοψηφίσματος, κάλεσε τους ηττημένους πολιτικούς αρχηγούς του «Μένουμε Ευρώπη»
για να χαραχτεί κοινή πολιτική. Μια εβδομάδα μετά υπήρξε παράδοση άνευ όρων.
Από κει και μετά ξεκινά η επιχείρηση (άγνωστο από πότε
σχεδιάστηκε, αλλά σίγουρα παλιότερα) ώστε να κοπούν τα αριστερά βαρίδια από το
κυβερνών κόμμα.
Όταν έγινε και αυτό οι εκλογές ήταν αναπόφευκτες και το
αποτέλεσμα σε ένα κόσμο λίγο πολύ ζαλισμένο, αποπροσανατολισμένο όσο και
απογοητευμένο ήταν αναμενόμενο.
Η πιο απλή και αληθής απάντηση για το πώς συνέβησαν όλα αυτά
είναι «Επειδή μπορούσαν να συμβούν».
Η περίπτωση ΣυΡιζΑ κατέδειξε με τον πιο εμφατικό τρόπο το
κυρίαρχο – για τον Λαό - πρόβλημα του πολιτικού συστήματος ως θεσπισμένη
λειτουργία. Το πολιτικό πλαίσιο διαλύεται και οι ιδεολογικές αντιστάσεις
καταρρέουν αρκεί ο επικεφαλής και μόνο να το αποφασίσει.
Προφανώς η Δημοκρατική λειτουργία είναι στην διακριτική
ευχέρεια του ενός. Ένα κόμμα, μία κυβέρνηση, δηλαδή μία χώρα μπορεί να ελεγχθεί
ελέγχοντας μόνο μια μικρή ομάδα, ή αυτόν που στέκεται στην κορυφή της
πυραμίδας.
Ο πολίτης είναι, δικαίως, από επιφυλακτικός έως αρνητικός
στις παραδοσιακές κομματικές δομές που τις αντιλαμβάνεται και ως οχήματα
επαγγελματικής αποκατάστασης προσώπων ή ομάδων ενώ ο ίδιος (ο πολίτης) δεν έχει κανένα λόγο στο πολιτικό γίγνεσθαι, δηλαδή
στην ίδια του τη ζωή.
Αυτό που πρέπει να παρουσιαστεί "ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ" είναι όχι ένα άλλο
κόμμα, έναν άλλο σωτήρα αλλά ένα άλλο σύστημα. Ένα σύστημα όπου πραγματικά η
γνώμη της βάσης μετράει.
Όπου η θέληση της βάσης αποτελεί την δικλείδα ασφαλείας στις
αποφάσεις και στον προσανατολισμό του συστήματος λήψης αποφάσεων και
διακυβέρνησης.
Όπου αυτό το παράδειγμα κομματικής δομής θα είναι η επόμενη
πολιτειακή κατάσταση (κάτι που ψέλλιζε ο ΣυΡιζΑ στις εκλογές του 2012 λόγω των
απόνερων του κινήματος των πλατειών. Μάλιστα είχε κάνει και επιτροπή σοφών για
την αλλαγή του Συντάγματος προς αμεσοδημοκρατικότερες δομές).
Πρέπει να πειστεί η κοινωνία ότι κάθε πολιτικός δεν θα είναι
άμοιρος ευθυνών για τα λόγια του προεκλογικά και τις πράξεις του μετεκλογικά.
Πρέπει να πειστεί ο πολίτης ότι οι καρέκλες δεν θα είναι πιασμένες
από τα ίδια πρόσωπα εσαεί.
Πρέπει να ξέρει ότι η θέλησή του είναι θεσμικά κατοχυρωμένη
και κανείς δεν μπορεί να την παρερμηνεύσει κατά το δοκούν.
Είναι αναγκαίο ο Λαός να μπορεί να δρομολογεί εξελίξεις στον
πυρήνα του συστήματος, όπως με προτάσεις νόμων και ενεργοποίηση δημοψηφισμάτων. Θεσπισμένα και δεσμευτικά.
Και όχι μόνο..
Δεν υπάρχει εύκολος δρόμος για να συμβεί αυτό, ειδικά από
στελέχη που είναι συνηθισμένα για πολλά έτη σε συγκεκριμένο τρόπο σκέψης,
συμπεριφοράς ακόμη και αυθεντίας. Ο πιο δύσκολος τρόπος είναι αυτός της
αυτοκατάργησης, για να γίνει μια αρχή που θα παραδώσει στη βάση την εξουσία.
Θέσμιση αιρετότητας όλων των θέσεων.
Σαφής διαδικασία ανάκλησης κάθε θέσεως.
Περιορισμός θητειών σε κάθε βαθμίδα κομματική,
συνδικαλιστική, βουλευτική.
Πειραματισμός με δομές και λειτουργίες που δημιουργούν
ρήγματα στα στεγανά οποιασδήποτε δομής, π.χ. εισαγωγή κληρωτών από καταλόγους
σε όλες της επιτροπές, γραμματείες κλπ στο ελάχιστο ποσοστό του 5% που δεν
δημιουργεί πρόβλημα στις λειτουργίες και στην ποσόστωση αλλά βάζει έναν
παράγοντα τυχαιότητας που δυσκολεύει τον έλεγχο του συστήματος.
Όταν έτρεχε το Σύνταγμα το 2011 προσπάθησα να περιγράψω μια δομή που να είναι αποδεκτή λόγω της εφικτότητας όπως την αντιλαμβάνεται η κοινωνία, ή όπως νομίζω εγώ ότι την αντιλαμβάνεται.
Αν υπάρξει ένας πολιτικός σχηματισμός από τα κάτω έχει υποχρέωση να αλλάξει το ίδιο το σύστημα, τα ηγετικά του μέλη να είναι σε διαδικασία ελέγχου, κατάργησης και συνεχούς ανανέωσης.
Το παραθέτω λοιπόν εκείνο το κείμενο και προσκαλώ για τις γνώμες σας αν είναι εφικτό ένα τέτοιο κίνημα... Ένα σύστημα ρευστό στη θέση και τη βουλή του ίδιου του Δήμου
Είμαστε όλοι εδώ ως πολίτες γιατί πολίτες υπάρχουν και χωρίς κόμματα
Κόμματα χωρίς πολίτες δεν υπάρχουν.
Δεν φέραμε μαζί κομματική ταυτότητα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε πολιτικούς προβληματισμούς ή αιτήματα.
Δεν ήμαστε ρηχοί, απλώς έχουμε χιλιάδες απόψεις, όσοι είμαστε ο καθένας από εμάς.
Δεν χρειαζόμαστε ηγέτη ή καθοδηγητή για να σκεφτούμε, όσο αν λυπεί αυτό τους ηγέτες και τους καθοδηγητές.
Πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι εμείς είμαστε οι πραγματικοί άνθρωποι.
Εμείς αποφασίζουμε πως θα ζήσουμε.
Καθένας εχθές έφερνε κάτι που ζητούσε, ανοργάνωτα, στα λόγια, σκόρπιες σκέψεις. Καθένας από μας μπορεί να κάνει τις προτάσεις του και να αρχίσουμε να τις μαζεύουμε. Γνωρίζουμε όλοι τους κοινούς προβληματισμούς μας.
Καθένας μας έχει πολλά να συνεισφέρει στον προβληματισμό και πολλές απαντήσεις να δώσει και να πάρει.
Όλοι μαζί θα μαζέψουμε τις σκόρπιες σκέψεις μας και θα βρεθούν αυτοί που θα τις βάλουν σε μια σειρά. Στο τέλος εμείς θα τις εγκρίνουμε άλλωστε.
1. Εθνοσυνέλευση και νέο Σύνταγμα ΤΩΡΑ.
2. Πρέπει να εισαχθεί στην πολιτική η έννοια του κληρωτού, αυτού που θα κληρωθεί σε μια θέση, γιατί στη δημοκρατία οι πολίτες πρέπει να μπορούν να αναλάβουν οποιαδήποτε θέση διακυβέρνησης. Η θέσεις των κληρωτών θα είναι στην νομοθετική εξουσία, όπου θα εκφράζουν το κοινό περί δικαίου αίσθημα.
3. Τα λευκά ψηφοδέλτια θα ακυρώνουν θέσεις από τους κομματικούς σχηματισμούς και θα τις δίνουν σε νέους κληρωτούς. Οι θέσεις θα αφαιρούνται ποσοστιαία. 10% λευκά τότε 10% αφαίρεση θέσεων.
4. Η θέση του κληρωτού θα είναι περιορισμένης διάρκειας ώστε να εναλλάσσονται τα πρόσωπα. Ίσως εξάμηνο ή ετήσιο το πολύ.
5. Η νομοθετική εξουσία θα αποκοπεί πλήρως από την εκτελεστική. Ο βουλευτής στη θητεία του δεν θα μπορεί να γίνει υπουργός. Αν κάνει σωστή δουλειά με τους νόμους ας βάλει υποψηφιότητα για εκτελεστικός (κυβέρνηση)
6. Οποιοσδήποτε βουλευτής μπορεί να ανακληθεί σε κάθε έτος αν ζητηθεί από ορισμένο αριθμό πολιτών (τα 2/3 ίσως) της περιφέρειάς του. Αν κάποιος με ξεγέλασε και πήρε την ψήφο μου ή απλώς διαπίστωσα την ανεπάρκειά του τότε δεν είναι δυνατόν να τον λούζομαι για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, άσε που είναι επικίνδυνο.
7. Η εκτελεστική εξουσία θα ψηφίζεται. Δεν καταλαβαίνω γιατί να μη γνωρίζω από πριν ποιος θα είναι ο υπουργός οικονομικών, ή οι υποψήφιοι υπουργοί οικονομικών. Δεν θέλω εκπλήξεις σε αυτούς που θα κυβερνήσουν. Υπάρχει κίνδυνος να μου λένε «Μαζί τα φάγαμε». Και εδώ μπορεί να ισχύσει η ανάκληση και πάλι το ποσοστό και ο χρόνος είναι συζητήσιμα.
8. Παρόμοιες οι διαδικασίες και στην δικαστική εξουσία, δεν είναι δυνατόν να διορίζονται οι δικαστές και να είναι τσιράκια της αδιάσπαστης εκτελεστικής-νομοθετικής εξουσίας.
9. Αποκομματικοποιήση του κράτους, πολύ βασικό. Στην Ελλάδα δεν έχουμε δημόσιο έχουμε κομματικό κράτος. Το ΑΣΕΠ που καταστρατηγήθηκε από παντού πρέπει να γίνει μόνη πηγή εισόδου στο δημόσιο χωρίς παρεκκλίσεις.Το πώς θα ισχυροποιηθεί και πως θα λειτουργήσει θα πρέπει να το πουν πιο ειδικοί.
10. Δεν θα γίνεται αναθεώρηση του Συντάγματος χωρίς δημοψήφισμα
11. Δεν θα περνά προϋπολογισμός χωρίς δημοψήφισμα
12. Δεν είναι δυνατόν να υπογράφεται μνημόνιο χωρίς δημοψήφισμα
13. Δεν θα υπάρχει καμία ασυλία για όλους του δημόσιους υπαλλήλους.
14. Για κάποιον που μπαίνει στην πολιτική θα καταγράφεται η περιουσία του και βγαίνοντας θα ελέγχεται, μην έχει πολλά σπίτια και πολλές offshore.
15. Η τεχνολογία επιτρέπει πια τη συμμετοχή των πολιτών στην άσκηση της εξουσίας ανεξαρτήτως του αριθμού τους.
16. Ένας ικανός αριθμός πολιτών μπορεί να προκαλέσει δημοψήφισμα για οποιονδήποτε λόγο.
17. Μπορεί, με συγκεκριμένες συνθήκες που δεν τις ξέρω, να ανακαλέσει κυβερνητικό ή βουλευτή ή συνδικαλιστή. Τα δικαστήρια, δεν ξέρω από ποιόν βαθμό, θα στελεχώνονται με σώμα ενόρκων για να μεταφέρουν την αίσθηση δικαίου της κοινωνίας.
18. Η διάρκεια της κυβερνητικής, βουλευτικής, δικαστικής και συνδικαλιστικής θητείας θα είναι δύο τετραετίες μόνο. Ας ανανεωνόμαστε συνεχώς, κανείς δεν είναι αλάνθαστος και αυθεντία.
19. Δύο ανακλήσεις από το αξίωμα στερεί το δικαίωμα στη συμμετοχή για να ξαναλάβει κάποιος αξίωμα, ίσως για δέκα χρόνια – να θυμίζει εξοστρακισμό.
20. Στο τέλος κάθε θητείας γίνεται απολογισμός από σώμα ευθύνων (θα συγκροτείται προσωρινά, ίσως με κλήρωση ειδικών) και θα ελέγχει αν αυτά που ελέχθησαν προεκλογικά έγιναν και αν όχι για ποιόν λόγο. Θα πρέπει και εδώ να θεσμοθετηθούν ποινές με κάποιο τρόπο. Πρέπει να πάψουν τα προεκλογικά προγράμματα να είναι εκθέσεις ιδεών τρίτης δημοτικού και να λέει κάθε ένας ότι του έρθει για να βγει.
21. Τα ίδια που ισχύουν για τους βουλευτές και τον τρόπο εκπροσώπησης θα ισχύουν και στην εκπροσώπηση στον συνδικαλισμό για να μην έχουμε εργατοπατέρες.
Εμείς θα θέσουμε τους κανόνες και τις προτεραιότητες της ζωής μας. Εμείς έχουμε την ευθύνη.
Αν είναι να καταστραφούμε, το κάνουμε και μόνοι μας με δική μας ευθύνη και μεγαλύτερη αξιοπρέπεια.
Όλοι τα σκεφτόμαστε καιρός να τα πούμε, καιρός να εφαρμοστούν.
Μιλήστε, ήμαστε πια πολλοί και θα ακουστούμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου