Συνήθως όταν μιλάμε για λαϊκή νίκη, επικράτηση, επανάσταση, εννοούμε την προσπάθεια που καταβάλλουν - επιτυχώς ή όχι - ομάδες από τον πληθυσμό που έχουν κοινή συνείδηση στόχου, είναι αρκετά επιθετικές και διαθέτουν μια κρίσιμη μάζα ώστε να διεκδικήσουν κάτι.
Αν οι ομάδες αυτές φανούν αρκετά ισχυρές τότε λειτουργούν ως πυρήνας συσπείρωσης "ιδεολογίας" για πολλούς.
Αυτό συμβαίνει επειδή το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι ουδέτεροι, άχρωμοι και άοσμοι όσο αφορά την πολιτική τους θέση ακόμη και σε καιρούς που η επιβίωσή τους βασίζεται σε αυτό.
Η μη σταθερή πολιτική θέση, η έλλειψη καθαρού στόχου, η απουσία λογικής επεξεργασίας της στάσης απέναντι στα γεγονότα και ο χειραγωγούμενος (κυρίως από τα ΜΜΕ) καθορισμός της διαβάθμισης των προτεραιοτήτων φέρνει την πλειονότητα του πληθυσμού να είναι ευάλωτη στη σύγχυση που θέλει να επιφέρει η ελίτ.
Ως ελίτ ορίζεται η οικονομικά ισχυρή τάξη. Όχι πια αυτή που έχει τα μέσα παραγωγής αλλά αυτή που κρατά την δυνατότητα πίστωσης για αυτούς που έχουν τα μέσα παραγωγής αλλά και για τα ίδια τα κράτη.
Η απολιτίκ εποχή προέκυψε όχι με την ευμάρεια - όπως αφορίζουν πολλοί - αλλά με τον σχεδιασμένο εκμαυλισμό μεγάλων στρωμάτων της κοινωνίας. Με τη χρήση τους εμετικού life style (όπως ξεκίνησε από τον Κωστόπουλο στα μέσα της δεαετίας του 1980 και συνεχίστηκε με ένταση και φτηνό δανεισμό) οδηγώντας στον ατομικισμό, στον κυνισμό με πρώτη προτεραιότητα το βόλεμα. Ένα πολύ ικανοποιητικό αποτέλεσμα για το πολιτικό σύστημα κατ' αρχάς που ήθελε τον κάθε αμοραλιστή Πάγκαλο να μπορεί να εμπορεύεται τις επανεκλογές του.
Ήταν πολύ χρήσιμο και για τις εγχώριες ελίτ γιατί μπορούσαν να διαπλακούν χωρίς έλεγχο με τον κάθε διαχειριστή της εξουσίας και να καρπώνονται τον δημόσιο πλούτοπου τους παραχωρούσε ο κάθε Πάγκαλος, Σημίτης, Αντώνάκης, Γιωργάκης.
Όταν εμφανίστηκαν στο προσκήνιο οι διεθνείς ελίτ του χρηματοπιστωτικού συστήματος οι εγχώρια αστική τάξη, αρχοντοχωριάτες και εθελόδουλοι δυτικολιγούριδες που ήταν από πάντα, υπέκυψαν στα κελεύσματα άμεσα και χωρίς αντίσταση. Η σοσιαλδημοκρατία του δυτικού κόσμου ήταν ήδη ξεπουλημένη στο χρηματοπιστωτικό σύστημα από καιρό. Είχε διαπλακεί με αυτό με σκοπό να διαμοιράζει τα κέρδη από τις φούσκες του συστήματος διασφαλίζοντας τις επανεκλογές. Όταν ήρθε η ώρα ήταν ένας χρήσιμος, πειθήνιος δούρειος ίππος.
Το πρόβλημα που παρουσιάστηκε στην Ελλάδα ήταν ότι ο πληθυσμός, απρόσωπος όπως είναι ο ψηφοφόρος, αντέδρασε.Την δυναμική αντίδραση του 2010 την αντιμετώπισαν με την υπόθεση της MARFIN που έκοψε την δυναμική στην πρώτη μεγάλη διαδήλωση που απειλούσε να μετουσιωθεί σε συνειδητή πάλη.
Το 2011 με τις πλατείες το προδοτικό κράτος έκανε επίδειξη της δύναμης καταστολής και της αναλγησίας του. Όπως αναφέρω πιο πάνω, αυτό ήταν ένα τμήμα του κόσμου που αντιδρούσε δυναμικά - ως όφειλαν όλοι κατά τη γνώμη μου.
Το πρόβλημα παρέμεινε. Κάποια στιγμή θα ερχόταν η ώρα της κάλπης και εκεί δεν θα μπορούσαν να κάνουν κάτι ενάντια στο αίσθημα αντίδρασης του λαού απέναντι στο πολιτικό πια σύστημα.
Εδώ εισέρχεται ο σκοτεινός ρόλος της "χρυσής αυγής".
Εδώ πρέπει να επισημάνουμε το εξής γεγονός. Για χρόνια τα καθεστωτικά ΜΜΕ παρουσίαζαν ως τον πιο αντισυστεμικό χώρο τον ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς δεν ήταν αφού κινείται στα πλαίσια του κοινοβουλευτισμού, όμως είχαν ανάγκη να τον παρουσιάζουν έτσι.
Πρώτον, διότι πρέπει να καθιερώνεται συνεχώς στον κόσμο ότι φορέας πολιτικής είναι το κοινοβουλευτικό σύστημα και εκτός αυτού δεν πρέπει να αναζητάς κάτι. Αναρχία, εξωκοινοβουλευτική αριστερά, αντιεξουσιαστικός χώρος αυτόνομη σκέψη κλπ είναι επικίνδυνα για το σύστημα.
Δευτερον, η ελευθεριότητα στη δομή του ΣΥΡΙΖΑ, σε αντίθεση με την πειθαρχία που επιδεικνύει το ΚΚΕ και η φιλική στάση του απέναντι στο εξωκοινουβουλευτικό χώρο το κάνουν αντιπαθή στην ιεραρχική δομή του συστήματος. Αποκορύφωμα ήταν το φόρτωμα των Δεκεμβριανών του 2008 στον ΣΥΡΙΖΑ. Γνωρίζω εξ ιδίων ότι είναι ψέμα αλλά έπρεπε να φανεί ότι μόνο μέσα από το σύστημα μπορεί να εκπορεύεται οποιαδήποτε αντίδραση (πρώτος λόγος) και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο μόνος χώρος - και ορθά - που στάθηκε στα γεγονότα κριτικά ως κοινωνικό φαινόμενο (λόγος δεύτερος).
Δευτερον, η ελευθεριότητα στη δομή του ΣΥΡΙΖΑ, σε αντίθεση με την πειθαρχία που επιδεικνύει το ΚΚΕ και η φιλική στάση του απέναντι στο εξωκοινουβουλευτικό χώρο το κάνουν αντιπαθή στην ιεραρχική δομή του συστήματος. Αποκορύφωμα ήταν το φόρτωμα των Δεκεμβριανών του 2008 στον ΣΥΡΙΖΑ. Γνωρίζω εξ ιδίων ότι είναι ψέμα αλλά έπρεπε να φανεί ότι μόνο μέσα από το σύστημα μπορεί να εκπορεύεται οποιαδήποτε αντίδραση (πρώτος λόγος) και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο μόνος χώρος - και ορθά - που στάθηκε στα γεγονότα κριτικά ως κοινωνικό φαινόμενο (λόγος δεύτερος).
Έτσι εμπεδώθηκε η αντίληψη του αντισυστημικού κόμματος από τα ΜΜΕ στον κόσμο.
Τούτων δεδομένων, ήταν προφανές ότι όσοι ήθελαν να αντιδράσουν στο πολιτικό σύστημα που τους εξαθλίωνε ραγδαία θα στρεφόταν στο ΣΥΡΙΖΑ μόνο και μόνο γιατί τον έδειχναν ως αντισυστημικό.
Έπρεπε να βρεθεί ένας νέος πόλος ώστε να ανακόψει αυτή την πορεία πριν τις εκλογές. Ένας πόλος που θα φαινόταν πιο αντιδραστικός, πιο αντισυστεμικός, σχεδόν underground, μόνο που στην περίπτωση της ΧΑ αυτό ήταν κυριολεκτικό, "υπόκοσμος".
Χρειαζόταν και κάτι ακόμη για να στραφεί ο απρόσωπος πληθυσμός προς την ακροδεξία με την ναζιστική ιδεολογία. Αυτό ήταν μάλλον εύκολο. Με την ψυχολογία στο ναδίρ, χωρίς πολιτική σκέψη και την μικροαστική αντίληψη να έχει καλλιεργηθεί εδώ και δεκαετίες το μόνο που χρειαζόταν ήταν να εξάρει κάποιος το συναίσθημα και να βρει έναν εύκολο εχθρό. Τι ποιο εύκολο από το "Πατριωτισμός" και "Μετανάστης". Το μόνο που έμενε ήταν να στηθεί η κάμερα για τις ειδήσεις των 8.
Αυτό που έγινε στην Ελλάδα γινόταν κατά κόρον στην Ευρώπη του μεσοπολέμου (βλ.πορεία προς τη Ρώμη των φασιστών, τάγματα εφόδου των ναζί κλπ,) στην Αγγλία όμως απέτυχε με ένα τρόπο που επιβεβαιώνει τη συγκεκριμένη ανάλυση:
Η εκεί κυβέρνηση αποφάσισε να κρατήσει ουδέτερη στάση, γνωρίζοντας την ισχύ των αριστερών δυνάμεων. Η πορεία επίδειξη μετατράπηκε σε μακελειό. Κυριολεκτικά τους έλιωσαν στο ξύλο!!! Από τότε δεν ξανασκέφτηκαν να ξεμυτήσουν και έπαψε να λειτουργεί ως πόλος ιδεολογικής συσπείρωσης διότι φάνηκαν αδύναμοι.
Αντιθέτως εδώ το επίσημο κράτος που εκτρέφει την πιο φασιστική αστυνομία - επειδή είναι τόσο διεφθαρμένο χρειάζεται ιδεολογική ισχύ στις δυνάμεις καταστολής - αποφάσισε, κατόπιν εντολής των αφεντικών προφανώς, να στηρίξει την χρυσή αυγή που ούτε ρεύμα ήταν ούτε κρίσιμη μάζα διέθετε.
Έφτασε η προπαγάνδα από τα ΜΜΕ και η στήριξη της αστνομίaς(!!!) στο δρόμο. Με την προστασία του φασιστικού επίσημου κράτους η ΧΑ φάνηκε και φαίνεται -δεν είναι ακόμη πραγματικά πάντως - ισχυρή και έτσι δρα ως πόλος έλξης των ουδέτερων. Το ευτύχημα είναι ότι επειδή αυτοί οι τύποι είναι υπόκοσμος δεν έχουν καταφέρει να πείσουν την πλατιά μάζα να συνταχθεί μαζί τους στο δρόμο. Επίσης το συντριπτικό ποσοστό αυτών που τους ψήφισαν δεν θα κατέβουν ποτέ δίπλα τους διότι τους επέλεξαν να "αντιδράσουν" αντί γι' αυτούς. Όμως αν δεν ξεμπλέξουμε με αυτούς γρήγορα τελικά, ίσως, αποκτήσουν την κρίσιμη μάζα που θα τους δώσει πραγματική κινηματική ισχύ και τότε θα είναι πιο δύσκολα.
Προσθήκη. Εδώ και μερικές μέρες τα ξένα μέσα και εφημερίδες έχουν ξεκινήσει μια προπαγάνδα για την έλλειψη δημοκρατίας στην Ελλάδα. Μου θυμίζει έντονα την εποχή που ο Γιωργάκης, εκτελώντας εντολές, γύρναγε με τους άλλους δοσίλογους του ΠαΣοΚ στον κόσμο και μας συκοφαντούσε ως τεμπέληδες, ανίκανους και διεφθαρμένους. Έτσι εξαλείφθηκε κάθε πιθανότητα αντίδρασης από τους λαούς της Ευρώπης, αφού ήμαστε ειδική περίπτωση και μας αξίζει ότι παθαίνουμε.
Έτσι και τώρα προετοιμάζεται το έδαφος για να ανεχτούν το καθεστώς που ετοιμάζεται να επιβληθεί ώστε να ολοκληρωθεί η μετατροπή της Ελλάδας σε μια Ειδική Οικονομική Ζώνη.
Όπως υποδεικνύουν οι δύο πρώτες φωτογραφίες οι φασιστικές πρακτικές είναι το μακρύ χέρι του νεοφιλελεύθερου κράτους. Άνθρωποι συνηθισμένοι να υποτάσσονται σε ιεραρχίες, παίζουν εκούσια (η ηγεσία) ή ακούσια (οι οπαδοί που έχουν δηλητηριαστεί τα μυαλά τους με μισαλοδοξία και μισανθρωπισμό) υπηρετούν την ελίτ που τους χρησιμοποιεί για να διχάσει στην αρχή και για να επιβάλει με τη βία στη συνέχεια τα συμφέροντά της. Η πατρίδα χάνει την ουσία της έννοιας της και ταυτίζεται είτε με το κράτος (ρίζα κρ. κρέω ωμότητα, οι δύο μπράβοι του Δία ήταν το Κράτος και η Βία που έδεσαν τον Προμηθέα στον Καύκασο) είτε με μια συγκεχυμένη απροσδιόριστη ερμηνεία που ιεραρχικά οδηγεί στην ελίτ - ο επιχειρηματίας ταυτίζεται με την πρόοδο και την ανάπτυξη και αντιμετωπίζεται περίπου ως σωτήρας. Ο λαός/δήμος βγαίνει από την έννοια και αντιμετωπίζεται ως εχθρός. Η χρυσή αυγή είναι ο φορέας της διαστρέβλωσης της έννοιας "πατρίδα" που θα οδηγήσει στην επιτυχία των σκοπών των διεθνών τοκογλύφων και της εγχώριας ελίτ, στρέφοντας την προσοχή των "πολιτών" σε αποδιοπομπαίους τράγους, όπως έκαναν και οι ναζί στην Γερμανία, όπου ενώ κυνηγούσαν τους τσιγγάνους, τους κομμουνιστές και κατόπιν τους Εβραίους οι ιδιοκτήτες της KRUPS, MERCHENTES, κλπ πλούτιζαν.
ΥΓ Το παιχνίδι ξεκαθαρίζει για όποιον θέλει να δει. Το επίσημο κράτος παίζει το παιχνίδι της διασποράς του τρόμου και του μίσους ώστε να βρει ένα τρόπο να μας διαιρέσει όλους για να χορεύουν οι πλούσιοι στα κουφάρια των φτωχών, Ελλήνων και ξένων.
Θα έπρεπε να προβληματίζει ότι το επίσημο κράτος αφήνει επίτηδες αυτά τα φαινόμενα βίας (με την προστασία ή/και τη συμμετοχή της αστυνομίας) να εκτραχυνθούν, χρησιμοποιώντας από τη μία τη χρυσή αυγή και το μίσος που σπέρνει με την ελπίδα ή βεβαιότητα να οδηγηθούν τα πράγματα, όταν θα συμφέρει τους τοκογλύφους, στις πιο ακραίες καταστάσεις.
Δε είναι το πρόβλημά μας να διώξουμε τους μετανάστες από τους σκουπιδοτενεκέδες για να πάμε εμείς να φάμε από εκεί.
Το πρόβλημά μας είναι να μην είναι κανένας στους σκουπιδοτενεκέδες γιατί αν ανέχεσαι έστω και έναν τότε κάποιος άλλος θα ανεχτεί εσένα όταν έρθει η σειρά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου