Πολιτισμική ανατροπή.

Δεν ψηφίζω στο δήμο Αθηναίων. Αν ψήφιζα στις τελευταίες περιφερειακές δεν θα ψήφιζα Καμίνη στον πρώτο γύρο. Στον δεύτερο θα τον ψήφιζα. Στη Θεσσαλονίκη θα ψήφιζα μάλλον Μπουτάρη.
Να εξηγηθώ, ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ ΠΑΣΟΚ. Δεν είμαι από τους κοψοχέριδες.
Όμως τους δύο αυτούς άντρες τους συμπαθούσα πολύ. Υπέθετα ότι δεν εκπροσωπούσαν την ΠαΣοΚική νοοτροπία. Το ΠαΣοΚ πήγε μαζί τους όχι αυτοί μαζί του. Ίσως να ήταν και έτσι.
Ο ένας αρκετά συμπαθής από τη θέση του συνηγόρου του πολίτη. Μαχητικός και πολλές φορές ενάντια στην κεντρική εξουσία, και του ΠαΣοΚ.
Ο άλλος προοδευτικό μυαλό, με σκουλαρίκι παρά την ηλικία του. Πρώην υποψήφιος και της αριστεράς, δηλαδή υποσχόμενος τα μάλα. Ειδικά στην πόλη του περιφερειάρχη της καρδιάς μας.
Εν πάση περιπτώσει δεν ψηφίζω στα μέρη τους αλλά παρόλα αυτά θεώρησα από την πρώτη στιγμή της εκλογής τους ότι ήταν μια μείζονα πολιτιστική διαφοροποίηση από το παρελθόν της αυτοδιοίκησης στις δύο μεγάλες πόλεις.

Δυστυχώς από τα πεπραγμένα των δύο αυτών ανδρών απογοητεύτηκα. Σε μια περίοδο κρίσης του μεγέθους που διανύουμε περιμένεις από κάποιους να σταθούν στα ύψος της εποχής και όχι να κρύβονται πίσω από την «ευταξία» και την «νομιμότητα», όχι όταν το σύστημα έχει σκοτώσει κάθε έννοια δικαιοσύνης εδώ και καιρό.
Όχι να μαζεύονται στο Σύνταγμα ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ και ο δήμος να είναι εξαφανισμένος.
Όχι να θέλει να μιλήσει ένας από τους ελάχιστους διανοούμενους που επιζητά τη ρήξη με το σύστημα και να του αρνούνται την κεντρική πλατεία της Θεσσαλονίκης,
Τελικά πολιτισμική ανατροπή ήταν το ζητούμενο των ψηφοφόρων και όχι τα πρόσωπα των υποψηφίων.
Ακόμη μια φορά επιβεβαιώνεται το «Αρχή άνδρα δείκνυσι».