Πολιτική vs Επιχειρηματικότητα

Επειδή πολύς λόγος γίνεται για το πόσο καλά θα διαχειριζόταν οι επιχειρηματίες τα κοινά θα έπρεπε να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα.
Κατ'αρχάς στη θεωρία ο επιχειρηματίας είναι ο πυρήνας του συστήματος και το κράτος υπάρχει για να εξασφαλίζει τις συνθήκες ώστε να μπορεί να λειτουργεί.

Έτσι λοιπόν το σύστημα έχει ανάγει τον επιχειρηματία σε λύση για κάθε νόσο και κάθε μαλακία.

Μην ξεχνάμε ότι η φύση του επιχειρηματία είναι η προσδοκία του προσωπικού κέρδους και η αποτελεσματικότητα του στην αγορά κρίνεται από την επίτευξη του στόχου αυτού.

Το θέμα είναι αν αυτή η οπτική μπορεί να εφαρμοστεί στα κοινά. Θα είναι οι δήμοι και η κεντρική πολιτική σκηνή καλλίτεροι αν διαχειρίζονται από επιχειρηματίες;
Μα η πολιτική έχει ως στόχο την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας, με 1. θεσμούς όπως η ισονομία, 2. την αντιπροσώπευση της κοινής συνισταμένης γνώμης της πλειοψηφίας και 3. την διαχείριση των χρημάτων και πόρων για το κοινό καλό.

Σκοπός δεν μπορεί να είναι το κέρδος. Σκοπός μπορεί να είναι η χρηστή διαχείριση.

Με αυστηρά επιχειρηματικά κριτήρια δεν θα είχε χτιστεί ο Παρθενώνας αλλά ευτυχώς ο Περικλής ήταν μεγάλος πολιτικός και όχι επιχειρηματίας.

---

Δείτε επίσης:

Ηνωμένο Βασίλειο: αντεπίθεση στην επίθεση

...Με την έκθεση Μπράουν χάνεται πλέον οριστικά ο δημόσιος χαρακτήρας της εκπαίδευσης, βάζοντας στη θέση της τον αγοραίο. Περισσότερο από ποτέ και με τη δαμόκλεια σπάθη του χρέους πάνω απ’ τα κεφάλια τους, όσοι από τους φοιτητές το τολμήσουν, θα αντιμετωπίζουν τις σπουδές σαν μια επένδυση πλέον και τίποτε περισσότερο. Δεν είναι τυχαίο που τα πανεπιστήμια την εποχή Μπλερ, στη διάρκεια της οποίας θεσπίστηκαν και τα δίδακτρα, μετακόμισαν από το υπουργείο παιδείας στο υπουργείο για την επιχειρηματικότητα...

από e-cynical