Ο πόνος φάντασμα

Από την xpslikatzou
Κόβω και το δικό μου χέρι λοιπόν, ότι αυτό ακριβώς έχουν πάθει και οι καναπεδάκηδες. Άμα κάθεσαι πολύ καιρό στον καναπέ, μουδιάζεις ολόκληρος, ψοφάς. Ο εγκέφαλος όμως συνεχίζει να παίρνει σήματα ότι είσαι περδίκι. Και όχι μόνο αυτό, αλλά με την βοήθεια των σκουπιδοερεθισμάτων είναι γεγονός για σένα ότι είσαι ενεργός (πολίτης), πείθεσαι ότι σχεδόν έχεις γίνει σούπερ μαν. Τα πόδια σου, τα βλέπεις και τα νιώθεις ενεργά, είσαι σίγουρος ότι τα χέρια σου κάνουν κάθε μέρα ανακύκλωση και πως ψήφισαν τους σωστούς πολιτικούς, άσε που είσαι οικολόγος απ΄τους λίγους αφού αγαπάς την φύση στα ντοκυμαντέρ. Το δε κεφάλι σου κοντεύει να κάψει φλάντζες απ΄την πολλή σκέψη ποιο θα είναι το επόμενο που θα ψωνίσεις και ποιος θα σου δώσει την επόμενη πιστωτική. Μέχρι σουντόκου κάθεσαι και λύνεις γιατί σου 'πανε ότι έτσι αποφεύγεις το Αλζχάιμερ μην τυχόν και χάσει η ανθρωπότητα τέτοιο λαμπρό μυαλό. Η ζωή σου είναι εντελώς γεμάτη παρεκτός από τις στιγμές που ψάχνεις κανάλι και η οικογένειά σου, γύρω σου στον καναπέ κι αυτή, το ίδιο ευτυχισμένη.
http://xpsilikatzoy.wordpress.com/2009/07/17/phantom-limberal/#comment-56391