Αλλού είναι το δύσκολο...

Στα σοβαρά όμως η κοινωνική αναταραχή, και ειδικα η εξέγερση του Δεκεμβρίου του 2008 δεν είναι θέμα αστυνομίας. Δηλαδή όχι καταστολής όπως το βλέπει η κυβέρνηση (και αυτή και η άλλη, διότι εξουσίες είναι όχι πολιτική διακυβέρνηση).
Είναι πιο εύκολο να θέλεις να επιβάλεις καταστολή. Πολιτικά δείχνει πυγμή, αποφασιστικότητα και άλλες PR μαλακίες παντελώς άχρηστες για την κοινωνία. Άσε που οι εξοπλισμοί διακινούν και το (δημόσιο) χρήμα - χτυπάνε και την οικονομική κρίση τρομάρα τους.

Το δύσκολο είναι να αλλάξεις την δομή της εξουσίας ώστε να είναι σε διαδραστικότητα με τους πολίτες.
Να δίνεις το παράδειγμα της νομιμότητας και να υποστηρίζεις την ευνομία.
Να αντιλαμβάνεσαι ότι εκεί βρέθηκες από τους πολλούς για να υπηρετήσεις τα συμφέροντά τους, και όχι τα συμφέροντα των λίγων.
Να εμφυσήσεις όραμα, ελπίδα.
Ακόμη να είσαι τόσο διορατικός και γενναίος ώστε όταν αντιληφθείς ότι δνε μπορείς να ανταπεξέλθεις τότε να αποχωρήσεις καταγγέλοντας τι δεν σε άφησε.

Αλλά αυτά, είπαμε, είναι δύσκολα ως αδύνατα...
είναι και ζεστή η καρέκλα...