Ο μήνας που θρέφει τους 11

Ο μήνας που θρέφει τους 11

Τον ξέρετε τον μήνα που θρέφει τους άλλους έντεκα;
Όχι; Λογικό. Που να τον ξέρετε.
Πρέπει να δουλεύετε όλο το χρόνο εσείς για να τραφείτε.
Τότε ποιος τον ξέρει; Ποιος τον έχει μάθει;
Τον έχουν μάθει οι πολιτικοί μας. Ιδιαίτερα αυτοί που κυβερνάνε.
Βλέπεις έχουν μια δουλειά που κανείς δεν τους ελέγχει.
Έχουν το προνόμιο να πληρώνονται όσο αποφασίζουν και να παίρνουν δικαιώματα και ασυλίες που κρίνουν οι ίδιοι. Μετά αφού από την ανικανότητά τους να είναι στοιχειωδώς ευσυνείδητοι πτωχεύουν μοιράζουν την ευθύνη σε όλους μας.
«Μαζί τα φάγαμε» σου λέει ο άλλος και καθάρισε.
Για κάτσε ρε μεγάλε, όνομα και πράγμα μεγάλος. Που μαζί τα φάγαμε; Και ακόμη μαζί να τα φάγαμε εσύ δεν έπρεπε να τα φυλάς να μη τα φάμε.
Ψιλά γράμματα μαντάμ.
Διότι αποδέχεσαι την ολιγαρχία των πολύ ολίγων.
Τι δημοκρατία και παπάρια.
Επειδή πας μια φορά στο τόσο, το πολύ τόσο, και ψηφίζεις;
Ε, και;
Και τι έγινε; Υπογράφεις κανένα συμβόλαιο με τον άλλον ότι θα σε εκπροσωπήσει με τον τάδε ή τον δείνα τρόπο. Παπάρια μάντολες, και με το μπαρδόν δηλαδή.
Τίποτα δεν υπογράφεις. Του μεταφέρεις ακέραια όση εξουσία θα έπρεπε να έχεις και μάλιστα εν λευκώ. Και αν ο άλλος έχει εξουσία εν λευκώ σε πήδηξε μανδάμ, και πάλι με το μπαρδόν αλλά σε έχει ήδη πηδήξει πολλάκις και επανελλημένως.
Και μετά καθαρίζει με ένα «Μαζί τα φάγαμε» ενώ έπρεπε να μπορείς από την αρχή να τον πιάσεις από το αυτί και να του πεις:
Έλα δω ρε τέτοιε. Δεν έλεγες στο πρόγραμμά σου αυτά και αυτά και αυτά;
Που’ντα ρε; Ανακαλείσαι.
Δεν έλεγες προεκλογικά λεφτά υπάρχουν;
Που’ντα ρε; Ανακαλείσαι για να μη λες ότι παπαριά να’ναι τσάμπα.
Δεν πρέπει να’ναι κάθε παπαριά τσάμπα.
Αλλά την μεγαλύτερη παπαριά την κάνεις εσύ που δίνεις την λευκή επιταγή και κείνοι συμπληρώνουν κάθε φορά το ποσό που τους λείπει.
Εμ δεν βρήκαν το μήνα που θρέφει τους έντεκα.
Το κορόιδο βρήκαν που τους θρέφει και τους δώδεκα(χιλιάδες) μήνες.
Αμ πως!