Ώρα να κόψουμε τη μαλακία και να κάτσουμε να συλλογιστούμε

Ώρα να κόψουμε τη μαλακία και να κάτσουμε να συλλογιστούμε

«Σου εύχομαι να ζήσεις σε ενδιαφέρουσες εποχές» λέει μια κινέζικη παροιμία και αναρωτιέμαι τι κάνουμε όλοι εμείς που ζούμε σε ένα σύστημα που ως πρώτη προτεραιότητα έχει το κέρδος των ολίγων με κόστος την ψυχική υγεία μας, την ζωή μας, τον πλανήτη ολόκληρο.

            Εργαζόμαστε σαν μυρμήγκια, σιωπηλοί και ανώνυμοι έχοντας αποξενωθεί σταδιακά από την πολιτική, την κοινωνία, τον περίγυρο, τον εαυτό μας. Ζούμε για να καταναλώνουμε, να παράγουμε και να δημιουργούμε τα κέρδη που καρπώνεται μια αδίστακτη ολιγαρχία. Τα οικονομικά κέρδη που τα ξεζουμίζουν από την ίδια μας την ύπαρξη τα χρησιμοποιούν για υποτάσσουν ανίκανους ή ανήθικους πολιτικούς.

            Το σύστημα έχει δημιουργήσει σφαίρες πραγματικότητας έξω από την πραγματικότητα των αληθινών ανθρώπων. Μία σφαίρα είναι η οικονομική ολιγαρχία. Μια άλλη είναι η πολιτική επίφαση ψευτοδημοκρατίας που αφανίζει χρόνια τον τόπο. Τα ίδια πρόσωπα εναλλάσσονται ξανά και ξανά στο προσκήνιο της εξουσίας εξυπηρετώντας πάντα αυτούς του παρασκηνίου.

Όλα αυτά δεν θα ήταν δυνατόν να συμβούν αν μεταξύ των δύο σφαιρών αυτών και του πραγματικού ανθρώπου δεν παρενέβαινε η πιο χυδαία σφαίρα ύπαρξης. Τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Στην πραγματικότητα δημιουργήθηκαν από την πρώτη τάξη, την οικονομική ολιγαρχία, αφού τους παρασχέθηκε η δυνατότητα της δεύτερης. Μέσα στα μέσα αυτά ανδρώθηκε ένα περίεργο είδος που ονομάζεται ο αστέρας τηλεδημοσιογράφος. Πρόκειται για αδίστακτο ον, ικανότητατο στο να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα τόσο πολύ υπέρ των αφεντικών του με σκοπό την χειραγώγηση του πραγματικού ανθρώπου. Ο σκοπός είναι απλός, να τον πείσει ότι το σωστό είναι να σκύβει το κεφάλι ξανά και ξανά και να δίνει το είναι του, είτε οικιοθελώς είτε γιατί όλες οι λύσεις υποκρύπτονται ώστε να μένει σε θέα αυτή που βολεύει τα αφεντικά.

Θέτοντας ως ορόσημο την μεταπολίτευση, για λόγους και μόνο οικονομίας, μπορούμε να ανιχνεύσουμε την σταδιακή αποπροσωποίηση του πολίτη, την δανειακή εξαγορά της συνείδησής του, την υποδούλωση της δρούσας προσωπικότητας - που όριζε και οριζόταν από τη σχέση – στην αδρανή ατομικότητα.

Η δημοκρατία – όση αυτή ήταν –καταργήθηκε και η ιδεατή της υπόσταση σπιλώθηκε χάριν της χρηματοπιστωτικής λειτουργίας των αγορών. Η μέθοδος μας έγινε βιωματικά γνωστή χαράζοντας τις ζωές μας και καταργώντας το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Σου παρέχεται μια ευημερία που αποκοιμίζει. Σου δίνονται πρότυπα από τα ΜΜΕ που είπαμε πριν και αγαθά να καταναλώσεις. Και σιγά σιγά χρεώνεσαι ώστε να καλύψεις το κενό της ύπαρξης στο οποίο σε έβαλε η υπερπαραγωγική διαδικασία. Και τέλος, όταν είσαι εξευτελισμένος, υποδουλωμένος στα χρέη και στην ψυχή στα παίρνουν όλα πίσω και ακόμη παραπάνω. Πολλά παραπάνω.

Και φτάνεις στο σήμερα να βλέπεις τις εικονικές πραγματικότητες που εξέτρεψες με την ανοχή σου να συγκρούονται για το πιος θα ισοπεδώση την ύπαρξή σου περισσότερο.

Οι πλούσιοι τηλεδημοσιογράφοι εγκαλούν στην τάξη τους ψευτο-αντιρησσίες  πολιτικούς, που μόλις πριν λίγο κυβερνούσαν κάνοντας τα ίδια και θέλουν να ξανακυβερνήσουν για να συνεχίσουν το έργο αυτών που κυβερνάνε τώρα. Και όλα για το συμφέρον της πρώτης σφαίρας εικονικής πραγματικότητας. Των ζάμπλουτων λίγων.

Το ερώτημα παραμένει και εκτός από την αιώνια επικαιρότητά του τίθεται στις μέρες μας ως ζήτηαμα ζωή και θανάτου: Πότε θα σταματήσουμε να μακιζόμαστε και θα μαζευτούμε να συλλογιστούμε;

Την ίδια την ψυχή μας διεκδικούν.

Ας βρεθούμε λοιπόν πέρα από τις σφαίρες της εικονικής πραγματικότητας που μας φόρτωσαν να τους κουβαλάμε και ας απαιτήσουμε ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

Η κρίση δεν είναι οικονομική, είναι πολιτική. Πάντα ήταν και πάντα θα είναι.

---

Χρόνια τώρα στις παρέες και αργότερα εδώ στο blog αναρωτιέμαι συχνά τι θα άλλαζε το μοντέλο της διακυβέρνησης σε όσο πιο κοντινό στη Δημοκρατία. Είναι τώρα σαφές ότι ΔΕΝ έχουμε δημοκρατία διότι ΔΕΝ κυβερνούν οι πολλοί αλλά οι ελάχιστοι.

Προσπαθώντας να καταλάβω πως λειτουργούσαν το μοντέλο οι εμπνευστές της Δημοκρατίας και πως αυτό θα μπορούσε να εφαρμοστεί σήμερα έφτασα σε κάποια συμπεράσματα που θα ήθελα να μοιραστώ σε αυτό το υπέροχο μέσο, το διαδίκτυο που από μόνο του προάγει την ιδέα.

Εδώ όλοι μπορούμε σαν ίσοι να λέμε αυτό που νομίζουμε και να απαντάμε σε ότι λέει ο οποιοσδήποτε. Ένα μικρό βήμα για την τεχνολογία, ένα τεράστιο άλμα για τον άνθρωπο.

Ο Περικλής στον πρώτο πολιτικό ορισμό λέει: Δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου συμμετέχουν οι πολλοί στην διακυβέρνηση του τόπου τους και της ζωής τους.

Επίσης, οι δημόσιες θέσεις καταλαμβάνονταν με κλήρωση, κάτι που έκανε τον Αριστοτέλη να πει ότι «Στα μάτια ξένων η Αθήνα φαίνεται να διοικείται στην τύχη»  (απορώ όλα αυτά τα φασιστοειδή που καπηλεύονται την αρχαία Ελλάδα δεν καταλαβαίνουν την χαοτική και άναρχη δομή της διακυβέρνησης που είχε η Αθήνα τον χρυσό αιώνα).

Αυτό γινόταν για δύο λόγους: 1^ον Κάθε πολίτης πρέπει να είναι ικανός και έτοιμος να κυβερνήσει όταν παραστεί ανάγκη. 2^ον Είναι σαφές ότι η διαφθορά, που η ροπή προς αυτήν είναι εγγενής ιδιότητα της φύσης του ανθρώπου, μπορεί να περιοριστεί και να αποκαλυφθεί όταν, και μόνο όταν, η εξουσία διαχυθεί σε όσο το δυνατό μεγαλύτερο αριθμό ατόμων. Επίσης είναι σαφές το αντίθετο, όταν νέμονται την εξουσία μια χούφτα άτομα τότε μπορούν να συμφωνήσουν τη σιωπή μεταξύ τους. Αυτό κάνει και πιο εύκολο τον χρηματισμό τους, γι’ αυτόν που έχει συμφέρον να διαφθείρει και να διαφθαρεί. «Πιο εύκολα διαφθείρεις τους λίγους παρά τους πολλούς» καταδεικνύει και πάλι ο Αριστοτέλης για την Δημοκρατία.

Θα κάνω μια παρένθεση και θα πω εδώ – για να μην παρεξηγηθώ - ότι ο λόγος που κινήθηκα προς την κατεύθυνση της Αρχαίας Αθήνας είναι επειδή εκεί επινοείται η Δημοκρατία. Στο πέρασμα των αιώνων πολλοί διανοητές προσθέσανε το λιθαράκι τους στην ανθρώπινη διανόηση. Πολλοί από εμάς που στεκόμαστε προβληματισμένοι απέναντι στην κενότητα της υπάρξεώς μας μέσε αυτό το σύστημα έχουμε κάτι να προσθέσουμε, είτε άλλων είτε δικό μας. Σημασία έχει να προσθέσουμε.

Το υπάρχον σύστημα διακυβέρνησης έχει χρεοκοπήσει ηθικά, πολιτισμικά, πολιτικά και τέλος οικονομικά. Μαζί του ακολουθούμε εμείς που λουζόμαστε τις συνέπειες ενώ οι πρωτεργάτες της κατάστασης αυτής χαίρουν ασυλία, ακόμη και νομική αφοί ΟΙ ΙΔΙΟΙ νομολογούν όπως τους συμφέρει ώστε να αποφεύγουν την τιμωρία.

Δεν πάει άλλο και αυτό είναι από όλους σαφές. Η έλλειψη οράματος που έχουν επιτύχει κάνει τον κάθε ένα από μας να νιώθει αδύναμος να αλλάξει ότιδήποτε. Είναι ψέμα αυτό. Προπαγάνδα των τηλεαστέρων ώστε να διατηρούν τα προνόμιά τους μαζί με τους πολιτικούς και όλους τους μεγαλο-κάτι (εργολάβους – τραπεζίτες κλπ).

Οραματίζομαι ένα σύστημα όπου η βουλή έχει μόνο νομοθετικό έργο και δεν μπορεί κάποιος από εκεί να μεταπηδήσει στην εκτελεστική εξουσία.

Οραματίζομαι μια βουλή που θα υπάρχει ορισμένος αριθμός κληρωτών (αν θα υπάρχουν κριτήρια και ποια μπαίνουν σε συζήτηση.)

Οραματίζομαι μια βουλή που το λευκό στις εκλογές θα σημαίνει ποσοστιαία αφαίρεση θέσεων και κάλυψή τους από κληρωτούς.

Οραματίζομαι ότι ψηφίζοντας εκτελεστική εξουσία θα γνωρίζω από πριν την δομή της κυβέρνησης και τις πιθανές επιλογές για ανασχηματισμό.

Οραματίζομαι την δυνατότητα να ανακαλώ όποιον εκλεγμένο άρχοντα (με την σύμφωνη γνώμη ενός ικανού ποσοστού υπογραφών από την περιφέρειά του) όταν κρίνω ότι δεν είναι επαρκής. Δεν είναι δυνατόν αν καταφέρει κάποιος να με ξεγελάσει να τον ψηφίσω να πρέπει να υποστώ τις συνέπειες των λαθών του για 4 χρόνια.

Οραματίζομαι ένα σύστημα κατανομής του δημόσιου πλούτου προς τις περιφέρειες που θα είναι ίδιο με των κουτόφραγκων του NBA. Η φτωχότερη περιοχή της Ελλάδος θα δέχεται τα περισσότερα κονδύλια για έργα υποδομής. Μόνο έτσι θα καταπολεμηθεί το υδροκέφαλο κράτος των διεφθαρμένων της Αθήνας.

Οραματίζομαι  μια διαδικασία επιτροπών (νομοθετικής-εκτελεστικής-δικαιακής διεργασίας) όπου θα συμμετέχει ΠΑΝΤΑ ένα σώμα σαν κληρωτών ένορκων που θα αντανακλά την κοινή γνώμη.

Οραματίζομαι ότι σε όσους, αιρετούς ή κληρωτούς ασκήσουν εξουσία, θα καταμετριέται η περιουσία τους από πριν και αν πλουτίζουν θα τιμωρούνται.

Οραματίζομαι ότι σε κάθε λήξη θητείας θα γίνεται απολογισμός των πεπραγμένων και αυτά θα συγκρίνονται με τις προεκλογικές υποσχέσεις. Η αποκλίσεις θα τιμωρούνται. (Να δω μετά ποιος απατεώνας θα πει «ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ».

Οραματίζομαι έναν Έλληνα πολίτη που δεν θα ενδιαφέρεται μόνο για την ατομική του ευμάρεια αλλά θα αναλάβει την ευθύνη της Δημοκρατίας ως προσωπικό του θέμα και θα γίνει πολίτης.

Αυτά οραματίζομαι εγώ. Ας μαζευτούμε να δούμε τι οραματίζεται ο καθένας από εμάς και να συλλογιστούμε από μόνοι μας.

Όπως πολύ καλά κάνουν και στην Ισπανία, όπως πολύ καλά θα κάνουν παντού στον κόσμο. Δεν πρέπει να τους ανεχθούμε άλλο!

---

Για το τι γίνεται στην Ισπανία (που ΔΕΝ έχει την δική μας κρίση) δες εδώ (γιατί τα ΜΜΕ ΔΕΝ πρόκειται να σου το πούνε μην κάνεις το ίδιο.
pitsirikos
pentanostimi
inlovewithlife
in.gr