Αναρρωτιέμαι πως δεν εκμεταλεύτηκαν οι ΗΠΑ την κατάσταση στην Λιβύη ώστε να ανατρέψουν τον Καντάφι.
Τον έχουν στην μπούκα από τη δεκαετία του 80. Θα ζόριζαν και την Ευρώπη πετρελαιακά. Θα έβαζαν και κανέναν δικό τους στην καρδιά της Β.Αφρικής.
Κι όμως τίποτα. Ούτε καν απαγόρευση πτήσεων, έτσι για ανθρωπιστικούς λόγους ρε αδερφέ. Γιατί;
Νομίζω ότι η μόνη λογική εξήγηση είναι τούτη.
Στον υπόλοιπο κόσμο δείχνουν ότι θέλουν να φύγει ο Καντάφι αλλά αυτό θα σήμαινε 3 στα 3 επιτυχημένες εξεγέρσεις και ανατροπές καθεστώτων: Τυνησία, Αίγυπτος και τώρα Λιβύη.
Έτσι όμως μπορεί να έπαιρναν θάρρος και παραπέρα... ίσως και στην Σ.Αραβία και σε άλλες πολυ-πετρελαιοπαραγωγικές φιλοαμερικάνικες χώρες.
Άσε καλλίτερα. Αν πνιγεί μία εξέγερση θα το σκεφτούν διπλά και τρίδιπλα να ξεκινήσουν κάποιοι και παραπέρα.
Έτσι απαντιέται το αιώνιο ερώτημα: Είναι ο εχθρός του εχθρού μου φίλος ή εχρθός;
Φίλος, φίλος... έστω και μουλωχτα!
Η Ινφάντα Μαρία στη Βαρκελώνη που γιορτάζει το Tots Sants
Πριν από 50 δευτερόλεπτα
1 σχόλιο:
Να μη.. τριτώσει το κακό, δλδ.. :)
Δημοσίευση σχολίου