to vote or not to vote? this is a question

από τον Διόδοτο
ΠΡΟΣ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Ή ΝΙΩΘΟΥΝ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ
Το να ψηφίζει κάποιος στις βουλευτικές, ή άλλες εκλογές δεν είναι μια τόσο απλή υπόθεση, ούτε άλλο ένα δικαίωμα. Στις εκλογές οι υπήκοοι (και όχι πολίτες) καλούνται να ψηφίσουν το κόμμα, που θεωρούν, ότι θα βελτιώσει τις συνθήκες συλλογικής ύπαρξης στην κοινωνία τους.
Αυτό αποτελεί ολοφάνερη παραίτηση από την απ' ευθείας ενασχόληση με τα κοινά και ταυτόχρονη εν λευκώ εκχώρηση αυτής της δυνατότητας στους «ειδικούς» της πολιτικής, δηλαδή τις κομματικές φατρίες.
Έτσι, όποιος εκχωρεί εν λευκώ σε άλλους τη δυνατότητά του να ασχολείται απ’ ευθείας με τα κοινά, ουσιαστικά παραιτείται από την ενασχόληση με τα κοινά και ιδιωτεύει. Κατ’ επέκταση δεν έχει κανένα εκ των υστέρων δικαίωμα να παραπονεθεί για τον τρόπο, που οι «ειδικοί» της πολιτικής έκαναν χρήση της δυνατότητάς του, την οποία τούς εκχώρησε.
Η συνέχεια εδώ http://freeinquiry.gr/webfiles/pro.php?id=735

---

από ΜΠΛΟΓΚ ΤΗς ΑΝΤΙΔΡΑΣΗς ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΧΑΛΙΝΩΤΟΥ ΣΕΞ
Ως τα 30 μου, δεν είχα ψηφίσει σε ούτε μια εκλογική διαδικασία.
Το σκεπτικό μου ήταν το εξής:
Έχω μια διαδικασία, η οποία είναι η επιτομή της δημοκρατίας. Το δικαίωμα της ψήφου. Θεωρητικά. Γιατί, η διαδικασία ως έχει τώρα, είναι κατ' επίφαση δημοκρατική. Γιατί, με το μπόνους εδρών στο πρώτο κόμμα, την ενισχυμένη αναλογική που ίσχυε παλαιότερα και το πλαφόν του 3% για εισαγωγή στο κοινοβούλιο -πλαφόν που έβαλε ο Ανδρέας για να αποκλειστούν οι ανεξάρτητοι μουσουλμάνοι βουλευτές της Θράκης (κατά πρώτο λόγο και κατά πρόφαση βέβαια) για να μην ξεχνιόμαστε- ΝΟΘΕΥΟΥΝ το αποτέλεσμα. Επίσης, υπάρχει η προσμέτρηση των ΛΕΥΚΩΝ (μιας συνειδητής και έγκυρης ψήφου) μαζί με τα ΑΚΥΡΑ (τα οποία μπορεί να είναι συνειδητά ή όχι).
Άρα, έχω μια διαδικασία η οποία είναι για τα μπάζα, όσον αφορά στη δημοκρατικότητα της.
Με την συμμετοχή μου, σημαίνει ότι την αποδέχομαι- και κατ' επέκταση τη νομιμοποιώ.
Άρα, έλεγα: Δε συμμετέχω, δε σας νομιμοποιώ. Not in my name, ρε αδερφέ για να καταλαβαινόμαστε.
Η συνέχεια εδώ http://antidrasiandsex.blogspot.com/2009/06/blog-post_03.html

---

Από Ελευθερία ή τίποτα
ΚΑΠΟΙΟΙ, ΚΑΠΟΥ, ΚΑΠΟΤΕ, ΕΙΠΑΝ...
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ - Απόσπασμα από "Αθηναίων Πολιτεία"
"Διότι ο δήμος έγινε ο ίδιος κύριος των πάντων, και τα πάντα διοικεί με τα ψηφίσματα και με τα δικαστήρια όπου ο ίδιος κατέχει την εξουσία. Πράγματι, και οι αποφάσεις που ήταν άλλοτε στην αρμοδιότητα της βουλής περιήλθαν στα χέρια του δήμου. Και σε αυτό φαίνεται να έχουνε πράξει σωστά, διότι ευκολότερα διαφθείρονται με τα κέρδη και με τις χάριτες οι ολίγοι παρά οι πολλοί".
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ - Απόσπασμα από
" Η Αρχαία Ελληνική Δημοκρατία και η σημασία της για μας σήμερα"
"... Κύριο χαρακτηριστικό της δημοκρατικής διαδικασίας είναι το γεγονός ότι ο δήμος βάζει τον εαυτό του στο κέντρο των πάντων..."
"... Υπάρχει, στο σημείο αυτό, μια βασική πολιτική αλλοτρίωση, που οι αρχαίοι δεν είχαν καν αντιμετωπίσει ως πολιτική δυνατότητα, δεδομένου ότι θεωρούσαν πως κανείς δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει τον πολίτη στην Εκκλησία του Δήμου. Με άλλα λόγια, δεν υπήρχε αυτή η θεολογική ιδέα σύμφωνα με την οποία η κυρίαρχη υπόσταση του λαού, μετά από μια μυστηριώδη χημική διαδικασία, συμπυκνώνεται μια Κυριακή και, μέσω επιφοιτήσεως, βρίσκει σκήνωμα σε 300 ανθρώπους, οι οποίοι την διατηρούν και την μεταφέρουν ενσαρκώνοντας την για πέντε χρόνια μέχρι, ξαφνικά, στα πέντε χρόναι απάνω, να ξαναδιαλυθεί μέσα στον λαό που την ξανα συμπυκνώνει και την μεταφέρει στους 300 κ.ο.κ. ..."
ΤΕΛΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΑΠΕΧΩ;
Η συνέχεια εδώ http://eleftheriahtipota.blogspot.com/2009/06/blog-post_5494.html

---

Υπάρχουν θέσεις για το αν θα «πρέπει» να συμμετάσχουμε στις διαδικασίες ψηφοφοριών ή όχι. Αν εξαιρέσει κανείς την προπαγάνδα για να μην ψηφίσουμε που δεν έχει σαφές επιχείρημα παρά μόνο όλοι είναι ίδιοι και η ψήφος μου δεν έχει σημασία ή τη θέση να ψηφίσουμε για να συμμετάσχουμε στη δημοκρατία, που είναι για πλάκα και αυτό υπάρχουν σοβαρές θέσεις ένθεςν και ένθεν.
Προσωπικά είμαι της απόψεως ότι πρέπει να πάμε να ψηφίσουμε. Ξεκαθαρίζω εξ’αρχής ότι είμαι ενάντια στην κοινοβουλευτική, δια αντιπροσώπευσης δημοκρατία, διότι δεν τη θεωρώ δημοκρατία. Οι αναρτήσεις πιο πάνω το εξηγούν καλλίτερα από ότι ίσως μπορούσα εγώ.
Τότε γιατί υποστηρίζω ότι πρέπει να ψηφίσουμε; Κατ’αρχάς να πω ότι δεν το υποστηρίζω για όλους. Όσοι ψηφίζουν ή απέχουν χωρίς πραγματική συνειδητότητα, ή έστω σοβαρό προβληματισμό δεν έχει σημασία τι θα κάνουν διότι θα το κάνουν κατά λάθος, οπότε μάλλον καλλίτερα να απέχουν.
Μιλώ γι’αυτούς που το έχουν σκεφτεί, επεξεργαστεί το θέμα. Έχουν μια εικόνα για το σύστημα και πως αυτό δουλεύει. Επίσης ξέρουν ότι, σύντομα τουλάχιστον, δεν θα αλλάξει κάτι στην εξουσιαστική δομή της χώρας, δεν επίκειται κάποια επανάσταση ή ανατροπή του σκηνικού, παρόλη την γενική αποστροφή προς το σύστημα.
Όμως δικαιολογεί αυτό στο να μην κάνουμε κάποια παρέμβαση που να έχει νόημα; Είναι σαφές ότι το σύστημα εξουσίας προωθεί δύο πράγματα. Ένα, την διατήρηση του καθεστώτος των πραγμάτων – κυρίως αυτοδύναμες κυβερνήσεις με μικρά κόμματα ως βαλβίδες εκτόνωσης δυσαρέσκειας. Το δεύτερο ένα ισχυρό πόλο εξουσίας μεταμφιεσμένο σε δύο επιλογές ώστε να μονοπωλεί την πλειοψηφία.
Να προσθέσω εδώ ότι δεν με εκφράζει κάποιος χώρος απόλυτα. Όπως και τους περισσότερους σκεπτόμενους ανθρώπους, γιατί αν ταυτίζονται απόλυτα δεν είναι σκεπτόμενοι.
Υπάρχουν χώροι ευρύτεροι όμως που πλησιάζουν αυτό που πρεσβεύει ο καθένας. Σχηματισμοί πολιτικοί που λένε κάποια βασικά που συμφωνούμε.
Κάτω από αυτά τα δεδομένα έχω αναπτύξει την θεώρηση ότι, αν και το επανεξετάζω τελευταίως, αφού δεν είμαι μέλος δεν χρειάζεται να εγγραφώ σε κάποιο κόμμα αλλά θα στηρίξω δράσεις ή κινήσεις που συμφωνώ. Θα κατέβω σε διαδηλώσεις αν συμφωνώ με το θέμα, θα υποστηρίξω θέσεις κλπ.. Αν δεν συμφωνώ δεν θα υποστηρίξω, απλά και λογικά. Επίσης δεν θα είχα πρόβλημα να υποστηρίξω θέση με την οποία συμφωνώ οποιουδήποτε.
Πέρα από αυτό θα ήθελα μια προοπτική αλλαγής. Τι σημαίνει αυτό και πως μπορεί να επιτευχθεί. Λέγοντας αλλαγή και κλέβοντας τον Παπανδρέου του 70-80 και τον Ομπάμα του 2008-2009 εννοώ πραγματική αλλαγή νοοτροπίας αμφίδρομα από τις δομές (διαχείρησης πια) εξουσίας και Δήμου.
Προσωπικά θεωρώ ότι πρέπει να βρεις το χώρο στο πολιτικό σκηνικό που είναι μικρός αλλά όχι αμελητέος και κοντά σου. Βασική προϋπόθεση η ανεκτικότητα στις ιδέες εσωτερικά και εξωτερικά ώστε να ανέχονται τη διαφορετικότητά σου ως πρόσωπο.
Η συσπείρωση γύρω από ένα τέτοιον χώρο κατ’αρχάς μπορεί να επιτύχει την μείωση της δύναμης του κυβερνητικού πόλου των δυο κομμάτων. Μια ισχυρή μείωση θα επιφέρει κατ’αρχάς πλήγμα στην αλαζονική οπτική τους επί της πολιτικής εξουσίας. Αν δε χάσουν και την πολυθρύλητη όσο και πολυπόθητη αυτοδυναμία τότε αυτό από μόνο του είναι μια μικρή ανατροπή που είναι ικανή τουλάχιστον να επιφέρει καλλίτερο έλεγχο στις δομές ως προς την αυθαιρεσία και τη διαφθορά.
Δεν έρχονται τα πάνω κάτω ούτε τα μέσα έξω μεν αλλά κάτι σοβαρό μπορεί να γίνει. Το θέμα είναι να αρχίσει να εδραιώνεται η άποψη στους πολίτες ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Ότι δεν είναι αυτό που υπάρχει η μόνη ενδεδειγμένη κατάσταση. Ότι οι τρόποι αλλάζουν όταν αλλάζει η σκέψη.
Το θέμα είναι αν μπορεί μέσα από ένα μικρό όχημα, που μπορεί να κινηθεί όμως, μπορεί να δημιουργηθεί η τάση για κάτι άλλο.