Αν όσοι απείχαν έδιναν την ψήφο τους έστω και σαν διαμαρτυρία σε άλλα κόμματα, σήμερα θα είχε ανατραπεί το πολιτικό σκηνικό.
Θα είχε και πολύ πλάκα αν το 47% μοιραζόταν σε Βεργή Λεβέντη και δεν ξέρω που αλλού...
Δεν θα ήξεραν που να κρυφτούν οι πολιτικοί αρχηγοι σήμερα, ειδικά του δικομματισμού.Αντ' αυτού με 17,11% (ισχνή μειοψηφία) θα μας κυβερνήσει η Ν.Δ.
Θα είχε και πολύ πλάκα αν το 47% μοιραζόταν σε Βεργή Λεβέντη και δεν ξέρω που αλλού...
Δεν θα ήξεραν που να κρυφτούν οι πολιτικοί αρχηγοι σήμερα, ειδικά του δικομματισμού.Αντ' αυτού με 17,11% (ισχνή μειοψηφία) θα μας κυβερνήσει η Ν.Δ.
Και ερωτώ πως κάποιος που δεν ψήφισε μπορεί να διαμαρτύρεται ότι είναι άχρηστοι και ακατάλληλοι και δεν δικαιούνται να μας πηδήξουν;
Δεν είναι προβοκατόρικη η ερώτηση.
9 σχόλια:
Λίγο πολύ ρωτάς τί θα γινόταν αν οι μισοί εγγεγραμμένοι (το "εγγεγραμμένοι" έχει κι άλλη έννοια...) που απείχαμε, είχαμε ψηφίσει κάποιο μικρό κόμμα, έστω για χαβαλέ. Και απαντάς ότι θα είχε ανατραπεί το πολιτικό σκηνικό.
Το ερώτημά σου όμως μπορεί να αντιστραφεί: τί θα γινόταν αν οι μισοί εγγεγραμμένοι που ψήφισαν είχαν απόσχει; Τότε δεν θα είχε απλώς ανατραπεί το πολιτικό σκηνικό αλλά, θα είχε ΔΙΑΛΥΘΕΙ το πολιτικό σκηνικό.
Πολύκαρπέ μου...
Χάθηκε μία έδρα. Όχι ο πλανήτης.
Το 47% είναι καλό σημάδι, δε βολεύει… το ξέρω…
Μα…. καλλίτερα τώρα το μήνυμα, παρά στις Εθνικές.
Τώρα για το ΣΥΡΙΖΑ, τώρα το μήνυμα…
στην Ευρώπη ούτως ή άλλως γραμμένους μας έχουν..
Το πολιτικό σκηνικό ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξει στις εθνικές εκλογές.
Φοίβη
@Διόδοτος. Δεν υπολογίζεις τον σκληρό πυρήνα οπαδών που αν απέχουμε όλοι θα βγάζει αυτό κυβέρνηση.
@Φοίβη. Καλώς την. Δεν απευθύνομαι για συγκεκριμένο λόγο ή κόμμα ή σχηματισμό Φοίβη μου. Απλώς θεωρώ ότι οι Έλληνες έπρεπε να συμμετέχουν περισσότερο για να αλλάξουν τα πράγματα και να μουρμουράνε λιγότερο.
Διοδοτε, ειναι ετσι δομημενο το συστημα, που και δεκα ανθρωποι να πανε να ψηφισουν, δεν υπαρχει κανενα προβλημα. Για αυτο η αποχη ανευ επαναστασεως ειναι αντιδημοκρατικη, διοτι ενισχυει την ψηφο των λιγων εις βαρος των πολλων. Και νομιζουν οι υποστηρικτες της οτι το συστημα ποναει και ανησυχει. Στα παπαρια του μας εχει γραμμενους, και αυτους που δεν ασχολουνται ακομα περισσοτερο. Η νομιζεις οτι θα χαλαστει ο Καραμανλης αν βγει πρωθυπουργος μονο με την ψηφο τη δικη του και της οικογενειας τους?
Η αποχη εχει νοημα μονο στο πλαισιο μιας απτης προετοιμασιας για αμεση ανατροπη του σκηνικου με καποιου ειδους επανασταση. Και δεν χρειαζεται να γινει η αλωση των θερινων ανακτορων, επανασταση ειναι και μια εφοδος σε μια περιφραγμενη παραλια. Αλλα μονο αυτες οι δρασεις τη νομιμοποιουν.
Δημήτρη και Πολύκαρπε, η αποχή (όταν είναι συνεχόμενη) έχει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Aποδυναμώνει το Θέαμα και τις διαδικασίες του και, αργά ή γρήγορα, αναγκάζει τις "κυβερνήσεις" να την λάβουν υπ' όψιν τους.
Αν η αποχή ήταν τόσο αδιάφορη όσο την θεωρείτε, τότε γιατί τα κομματόσκυλα ξεσκίστηκαν για να μας πείσουν να ψηφίσουμε;
Ακόμα και μια μή συνειδητή αποχή (όπως η τελευταία) βρίσκω ότι είναι απείρως προτιμότερη από το να ενδυναμωθούν οι κρυφοσταλινικοί του ΣΥΡΙΖΑ, ή οι "οικολόγοι-πράσινοι" των βορείων προαστίων. Μαοϊκοί κρυπτοφασίστες σαν τον Τσίπρα, ή "οικολόγοι" που θεωρούν "ξεπερασμένο" το δίλημμα "Δεξιά, ή Αριστερά".
Κάτι τέτοια μικρά (κόμματα), πρέπει να τα σκοτώνεις από μικρά.
Δημήτρης @:
"η αποχη ανευ επαναστασεως ειναι αντιδημοκρατικη, διοτι ενισχυει την ψηφο των λιγων εις βαρος των πολλων"
Δημήτρη, σε αυτή την περίπτωση, το αντιδημοκρατικό είναι η ψήφος των λίγων και όχι η αποχή των πολλών. Ας μην πάνε λοιπόν ούτε αυτοί οι λίγοι να ψηφίσουν. Και τότε θα δεις πόσο γρήγορα θα αλλάξουν μερικά πράγματα.
Kαι επειδή το ξέχασα,για τον μπερδεμένο μαοϊκό Τσίπρα με το εμφανές πρόβλημα ταυτότητας δείτε πώς τον "αδειάζει" ο μαθητής δημοσιογράφος: http://indy.gr/other-press/h-synenteyksi-tsipra-stoys-schooligans
Αν αυτός είναι αρχηγός κόμματος, φαντάσου σε τί διανοητική κατάσταση διάγει το προβατοποίμνιο από κάτω του.
Διοδοτε, δεν μου ειπες ομως για τον Καραμανλη, η οποιον θες στη θεση του. Λες να τον ενοχλησει να βγει πρωθυπουργος μονο με την ψηφο της οικογενειας του, στο υποθετικο ενδεχομενο μιας πανδημης αποχης? Γιατι αυτο που λες στο πρωτο σου ποστ, για διαλυση του πολιτικου σκηνικου, αυτο υπονοει.
Δεν ειμαι κατα της αποχης, αλλα κατα της απραξιας και της απαθειας, του "εγω θα σωσω τον κοσμο?". Για να γινει η αποχη ενεργητικη και οχι παθητικη σταση, πρεπει να συνοδευτει απο εργα. Τροποι υπαρχουν πολλοι, απο την ειρηνικη ανυπακοη, α λα Γκαντι, μεχρι το ανταρτικο πολεων. Ακομα και το να μαζευτουν δεκα και να καθαρισουν μια παραλια στιγματιζοντας την τοπικη δημοτικη αρχη για την κατασταση της, ειναι παραδειγμα ενεργητικης αποχης.
Φυσικα, στην παθητικη αποχη ο (πρωην) πολιτης δεν εχει το δικαιωμα να διαμαρτυρεται, καθως δεν αξιοποιησε ο ιδιος εστω και τη μικρη δυνατοτητα που του δινει το ιδιο το συστημα για την αλλαγη του, ουτε κανει τιποτε για την ανατροπη του.
Δημήτρη πιστεύω ότι οι έννοιες του πολίτη και του ψηφοφόρου είναι απολύτως ασυμβίβαστες. Aλλά αυτό είναι ένα γενικότερο θεωρητικό ζήτημα.
Η αποχή στις τελευταίες ευρωεκλογές μπορεί να ήταν παθητική όπως λες (κάτι στο οποίο συμφωνούμε -δεν τρέφω ψευδαισθήσεις ότι ξαφνικά ο νεοέλληνας απέκτησε συνείδηση πολίτη, και μάλιστα όπως ορίζει τον πολίτη ο Αριστοτέλης), όμως τη θεωρώ λιγότερο παθητική από το να παραιτείται κάποιος γενόμενος ψηφοφόρος.
Και βέβαια ο ψηφοφόρος δεν έχει κανένα δικαίωμα να διαμαρτύρεται για μια διακυβέρνηση που την θεωρεί κακή, αφού έχει αποδεχτεί τους κανόνες του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού και άρα έχει συναινέσει στο να αναδειχθεί κάποιος πλειοψηφών που θα τον κυβερνήσει. Και γι' αυτό δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από το ότι δεν ψήφισε τον εκάστοτε πλειοψηφούντα.
Όσο για τις ελάχιστες ψήφους που απαιτούνται για να αναδειχθεί ο πλειοψηφών, υπάρχει, όπως γνωρίζεις, κάποιο όριο. Από εκεί και κάτω η αποχή είναι ο αδιαφιλονίκητος νικητής και γίνεται αδύνατο να σταθεί οποιαδήποτε κυβέρνηση (ακόμα κι αν μιλάμε για κυβερνήσεις συνεργασίας, όπως η ...αείμνηστη Συνασπισμού και Ν.Δ. -βλ. "βρώμικο '89").
Mάλιστα με το παράδειγμα που μόλις ανέφερα αποδεικνύεται και το ότι (όπως λες) "εστω και η μικρη δυνατοτητα που μας δινει το ιδιο το συστημα για την αλλαγη του" είναι μια απάτη.
Αυτές οι "μικρές δυνατότητες που μας δίνει το ίδιο το σύστημα για την αλλάγή του" δεν είναι τίποτα περισσότερο από ασφαλιστικές δικλείδες για την διαιώνισή του.
Δημοσίευση σχολίου