Με ένα μπαμ (24 για την ακρίβεια αλλά και ένα θα έφτανε) άλλαξαν θεματολογία τα ΜΜΕ. Έφυγαν από τη διαρκή σκανδαλολογία (όχι ότι αυτό ήταν καλό αλλά τουλάχιστον δεν ξεχνάγαμε τι έκλεψε ποιός, ασχέτως αν τους ψηφίζουμε) και το γύρισαν στην τρομολαγνεία. Ασφαλής τρόπος και θέμα για πιο συντηρητική στροφή της κοινωνίας όσο το δυνατόν περισσότερο.
Δύο είναι οι πυλώνες στήριξης και ώθησης της τάσης αυτής. Σπέρνεις τον φόβο στην κοινωνία ώστε να ενεργοποιήσεις συγκεκριμένα ανακλαστικά και προωθείς τέτοιες καταστάσεις ώστε ουσιαστικά η ίδια η κοινωνία να επιζητά την καταστολή. Δοκιμασμένη τακτική που δουλεύει για ένα διάστημα.
Το Λα.Ο.Σ. παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως τον παράγοντα τάξης (έννομης) και ασφάλειας και με αμφίδρομο παιχνίδι (καθένας για τους λόγους του) με τα ΜΜΕ έφτασε στο ποσοστό που έφτασε. Η όλη διαδικασία οδηγεί βέβαια και στην περαιτέρω συντηρητικοποίηση της κοινωνίας.
Τα ΜΜΕ, εκτελώντας εξόφθαλμες εντολές των συμφερόντων που υπηρετούν ακολουθούν ένα ρεύμα που, νομίζω, ξεκίνησε μετά την έκπληξη της εξέγερσης των Δεκεμβριανών. Για να αποφευχθεί να μετασχηματιστεί σε κάτι πιο ουσιώδες η, θυμική είναι αλήθεια, αντίδραση του κόσμου παροχέτευσαν τον κοινωνικό προβληματισμό των "ουδέτερων" στην αρχή "νυκοκοιραίων" κατόπιν σε φόβο.
Ο τρόπος σχετικά απλός. Αφού γίνεσαι τα μάτια και η αξιόπιστη πληροφορία επιλέγεις που θα δείξεις. Έτσι αντί για τις διαδηλώσεις επικέντρωσαν στο πλιάτσικο. Αντί για την ουσία της διαμαρτυρίας επικέντρωσαν στις σπασμένες βιτρίνες. Αντί για τον προβληματισμό που έθεσε μόνο ο Συ.Ριζ.Α. για τους λόγους που συμβαίνει η εξέγερση τα ΜΜΕ επικέντρωσαν στη βία και κατηγόρησαν το μόνο συστεμικό θεσμό που ενδιαφέρθηκε για την ουσία, για υποκίνηση επιτεθόμενα και ζητώντας πρώτα πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων από κάθε εκπρόσωπο του σχηματισμού πριν μιλήσει. Σκοπός βέβαια ήταν η αφύπνιση των συντηρητικών αντανακλαστικών αυτών που έτρεμαν όταν φαντασιωνόταν τη βιτρίνα τους να σπάει.
Κάπου εκεί εμφανίστηκε ένα νέο είδος απολιτικ τρομοκρατίας για να σπείρει τον τρόμο περισσότερο. Ο φόβος και ο Δείμος αυτοπροσώπως αμφότεροι. Και στοχοποιώντας τους εκπροσώπους της έννομης τάξης τους εξαγνίζουν από τους υπαίτιους της αφορμής της εξέγερσης και των οργάνων καταστολής της άρχουσαν τάξης.
Ακολούθησαν, συνεχίστηκαν καλλίτερα, οι αποκαλύψεις για τα σκάνδαλα, παλιά και νέα. Όμως το θυμικό είχε ικανοποιηθεί και ξεφουσκώσει, προς το παρόν. Οι λόγοι για κοινωνική αναταραχή δεν έχουν εκλείψει και περιμένει, σωρεύωντας απογοήτευση, την επόμενη αφορμή για να ξαναεκραγεί.
Συνέχισε, λοιπόν, να αποκαλύπτεται με ενδείξεις και αποδείξεις η πλήρης αποσάθρωση του πολιτικού-κυβερνητικού (των κομμάτων εξουσίας αφορά αυτό) κόσμου. Έγινε ευρέως καταννοητό ότι τα δυο κόμματα αποτελούν ένα μηχανισμό εξουσίας. Μέσα από αυτό το μηχανισμό κατασπαταλάται το δημόσιο χρήμα και περιουσία και αυτοί που το διαχειρίζονται ενδιαφέρονται μόνο για τον πλουτισμό τους, την διατήρηση της εξουσίας του κόμματός τους ή, αν αυτό δεν είναι δυνατό, τη διατήρηση του (δι)κομματικού συστήματος.
Τα ΜΜΕ παίζουν κύριο και καίριο ρόλο σε αυτό το τελευταίο.
Εφόσον λοιπόν δεν διοχετεύθηκε σε πιο δημιουργικά κανάλια η οργή του Δεκεμβρίου του 2008, αφού πρώτα χτυπήθηκε ανηλέητα ο μόνος θεσμικός σχηματισμός που ενδιαφέρθηκε για το τι συνέβαινε και τι σήμαινε και αφού πριμοδοτήθηκε από τότε ο πιο αντιδραστικός εκπρόσωπος του συστήματος με προκλητικά δυσανάλογο τηλεοπτικό χρόνο την οργή ακολούθησε η απογοήτευση.
Στην πλειονότητα η απογοήτευση αυτή διοχετεύθηκε στο πιο μεγάλο ποσοστό αποχής σε εκλογικές αναμετρήσεις απότο 1974.Παράλληλα ακολούθησαν τα δημοψηφικά παιχνίδια με τον 18% και πτώση για το Συ.Ριζ.Α. Ύστερα από το πουθενά το 6,5% στους Οικολόγους στην προεκλογική διάρκεια. Αφού επετέλεσαν το ρόλο τους οι Οικ.Πρ. (εν αγνοία τους) στο να αποτραβήξουν κόσμο σε μια πιο απολιτικ διαμαρτυρία μετά "ανακαλύφθηκαν" οι αντι-πατριωτικές θέσεις τους -μπας και γυρίσουν κάποια πρόβατα στο μαντρί.
Τελικά η κοινωνία στράφηκε στην "ασφάλεια" της ακροδεξιάς λογοπλάνης με +7%. Η ρητορική για την εμφάνιση ενός εχθρού που ανάχθηκε στην αιτία όλων των κακών, του μετανάστη, ήταν το επίκεντρο. Η εξέγερση και τα επισόδεια είχαν περάσει. Τα σκάνδαλα κυριαρχούσαν και βρέθηκε κάτι να τραβήξει την προσοχή και να δημιουργήσει φόβο.
Σύρθηκε ο "κεντρώος" χώρος της Νέας Δημοκρατίας, κεντροδεξία αυτοπροσδιορίζεται τώρα μπας και πάρει πίσω κάτι από το 7%. Σύρθηκε και το "σοσιαλιστικό" Πα.Σο.Κ. προς την κατεύθυνση της καταστολής, που απευθύνεται στους "ξένους" αλλά πονηρά πια κοιτάζει τους γηγενείς (λέγε με κουκούλα και κάμερες).
Τα κόμματα εξουσίας, με το Λα.Ο.Σ. να φωνασκεί ώστε να πιστωθεί την πολιτική, πριμοδοτούν το δόγμα της επιβολής τάξης ρίχνει νερό στο μύλο της μορφοποίησης ακροδεξιών συνειδήσεων. Μέσα από έναν πολιτικό καιροσκοπισμό εξαγνίζουν και τις φασιστικές πρακτικές.
Ενώ λοιπόν το θέμα των μεταναστών κυριαρχεί, και αυτή τη φορά ενεργοποιούνται αντανακλαστικά από την άλλη μεριά ανθρώπων που δεν μπορούν να ανεχθούν την καταστολή και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών ως μέρος του πολιτισμού μας ξανακάνει την εμφάνισή της η εγχώρια απολιτίκ τρομοκρατία.
Απορώ πως είναι δυνατόν να γράφεις προκύρηξη επιπέδου κακής αμερικάνικης αστυνομικής σειράς Τσάκ Νόρρις ή Στήβεν Σήγκαλ με τα ντόνατ και τις τρύπες και τις λοιπές αηδίες και να μην έχεις συναίσθηση ότι είναι τουλάχιστον αστείο ή πιο σωστά γελοίο να αυτοπροσδιορίζεσαι αγωνιστής ή αντάρτης πόλεων. Μόνο τις προκυρήξεις της 17Ν να είχαν διαβάσει θα αποκτούσαν κάποιο πολιτικό στίγμα.
Κι όμως αυτοί οι άνθρωποι έρχονται και πάλι να βοηθήσουν ένα σαθρό σύστημα να αμυνθεί δικαιολογόντας σε έναν μεγάλο αριθμό πολιτών τους μηχανισμούς αυτής της άμυνας. Είναι σαφές ότι η κοινωνική απόγνωση όπως και ο κοινωνικός αποκλεισμός η έλλειψη κοινωνικής (και όχι μόνο) δικαιοσύνης, θα οδηγήσει, όταν δεν υπάρχουν είτε βαλβίδες εκτόνωσης είτε κινήματα αγώνα, και στο φαινόμενο της τρομοκρατίας.
Το σύστημα στην Ελλάδα είτε από ανικανότητα είτε από αδιαφορία ή άγνοια δεν μπόρεσε να δημιουργήσει βαλβίδες εκτόνωσης. Κατάφερε όμως να διαλύσει όποια σκέψη ή τάση για μια σύγχρονη μορφή οργανωμένης κοινωνικής αντίδρασης. Τέλος ολοκληρώνεται η εικόνα με την εμφάνιση μιας εγχώριας τρομοκρατίας της τηλεόρασης για την τηλεόραση και με την τηλεόραση.
Το καλλίτερο που έχουν να κάνουν οι άνθρωποι αυτοί, αν δεν είναι ελεγχόμενοι, είναι να πάψουν να τροφοδοτούν με ποσοστά την αντιδραστική παράταξη στην Ελλάδα.
Βέβαια θα γεμίσουν τα τηλεοπτικά παράθυρα με τους φωνασκούντες ως ουρλιάζοντες υπερπατριώτες (λες και οι υπόλοιποι είμαστε προδότες) που θα στοχεύουν ως ηθικούς αυτουργούς (ξανα) το συγκεκριμένο χώρο του Συ.Ριζ.Α. Θα ζητήσουν πάλι πιστοποιητικά φρονημάτων ζητώντας να καταδικαστεί η δολοφονία του αστυνομικού.
Αυτοί βέβαια τη δουλειά τους θα κάνουν. Ψήφους θέλουν. Οι πολίτες (και οι Συ.Ριζ.Αιοι οπωςσδήποτε) πρέπει να καταλάβουν ότι η σύγχυση που επιχειρείται είναι εσκεμμένη. Το να θες να αλλάξεις ακόμη και να ανατρέψεις ένα σύστημα, το να μην αποδέχεσαι τα σύμβολα ή τους συμβολισμούς που ψευδεπίδαγραφα προβάλλονται ως κοινωνικές σταθερές ή αξίες διαχρονικές δεν σημαίνει ότι είναι. Ακόμη και αν είναι είναι καθήκον μια κοινωνίας ενεργής να τους αμφισβητεί διαρκώς.
Το να καταγγέλεις έναν σαθρό, διαβρωμένο μηχανισμό που χρησιμοποιεί η εξουσία για καταστολή, που ασχημονεί έναντι αυτών που θα έπρεπε να προστατεύει και που καταχράται την εξουσία που του έχουν παραχωρήσει οι ίδιοι οι πολίτες δεν σημαίνει ότι δικαιολογείς το φόνο και δεν θλίβεσαι όταν χάνεται μια ανθρώπινη ζωή. Δεν σημαίνει ότι δνε καταδικάζεις τη βία.
Δεν δύναται κανείς να απαιτεί σχιζοφρενικούς παραλογισμούς. Δεν έχει κανείς υποχρέωση να απαντά στις μανιοκαταθλιπτικές εμμονές του καθενός.
Δύο είναι οι πυλώνες στήριξης και ώθησης της τάσης αυτής. Σπέρνεις τον φόβο στην κοινωνία ώστε να ενεργοποιήσεις συγκεκριμένα ανακλαστικά και προωθείς τέτοιες καταστάσεις ώστε ουσιαστικά η ίδια η κοινωνία να επιζητά την καταστολή. Δοκιμασμένη τακτική που δουλεύει για ένα διάστημα.
Το Λα.Ο.Σ. παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως τον παράγοντα τάξης (έννομης) και ασφάλειας και με αμφίδρομο παιχνίδι (καθένας για τους λόγους του) με τα ΜΜΕ έφτασε στο ποσοστό που έφτασε. Η όλη διαδικασία οδηγεί βέβαια και στην περαιτέρω συντηρητικοποίηση της κοινωνίας.
Τα ΜΜΕ, εκτελώντας εξόφθαλμες εντολές των συμφερόντων που υπηρετούν ακολουθούν ένα ρεύμα που, νομίζω, ξεκίνησε μετά την έκπληξη της εξέγερσης των Δεκεμβριανών. Για να αποφευχθεί να μετασχηματιστεί σε κάτι πιο ουσιώδες η, θυμική είναι αλήθεια, αντίδραση του κόσμου παροχέτευσαν τον κοινωνικό προβληματισμό των "ουδέτερων" στην αρχή "νυκοκοιραίων" κατόπιν σε φόβο.
Ο τρόπος σχετικά απλός. Αφού γίνεσαι τα μάτια και η αξιόπιστη πληροφορία επιλέγεις που θα δείξεις. Έτσι αντί για τις διαδηλώσεις επικέντρωσαν στο πλιάτσικο. Αντί για την ουσία της διαμαρτυρίας επικέντρωσαν στις σπασμένες βιτρίνες. Αντί για τον προβληματισμό που έθεσε μόνο ο Συ.Ριζ.Α. για τους λόγους που συμβαίνει η εξέγερση τα ΜΜΕ επικέντρωσαν στη βία και κατηγόρησαν το μόνο συστεμικό θεσμό που ενδιαφέρθηκε για την ουσία, για υποκίνηση επιτεθόμενα και ζητώντας πρώτα πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων από κάθε εκπρόσωπο του σχηματισμού πριν μιλήσει. Σκοπός βέβαια ήταν η αφύπνιση των συντηρητικών αντανακλαστικών αυτών που έτρεμαν όταν φαντασιωνόταν τη βιτρίνα τους να σπάει.
Κάπου εκεί εμφανίστηκε ένα νέο είδος απολιτικ τρομοκρατίας για να σπείρει τον τρόμο περισσότερο. Ο φόβος και ο Δείμος αυτοπροσώπως αμφότεροι. Και στοχοποιώντας τους εκπροσώπους της έννομης τάξης τους εξαγνίζουν από τους υπαίτιους της αφορμής της εξέγερσης και των οργάνων καταστολής της άρχουσαν τάξης.
Ακολούθησαν, συνεχίστηκαν καλλίτερα, οι αποκαλύψεις για τα σκάνδαλα, παλιά και νέα. Όμως το θυμικό είχε ικανοποιηθεί και ξεφουσκώσει, προς το παρόν. Οι λόγοι για κοινωνική αναταραχή δεν έχουν εκλείψει και περιμένει, σωρεύωντας απογοήτευση, την επόμενη αφορμή για να ξαναεκραγεί.
Συνέχισε, λοιπόν, να αποκαλύπτεται με ενδείξεις και αποδείξεις η πλήρης αποσάθρωση του πολιτικού-κυβερνητικού (των κομμάτων εξουσίας αφορά αυτό) κόσμου. Έγινε ευρέως καταννοητό ότι τα δυο κόμματα αποτελούν ένα μηχανισμό εξουσίας. Μέσα από αυτό το μηχανισμό κατασπαταλάται το δημόσιο χρήμα και περιουσία και αυτοί που το διαχειρίζονται ενδιαφέρονται μόνο για τον πλουτισμό τους, την διατήρηση της εξουσίας του κόμματός τους ή, αν αυτό δεν είναι δυνατό, τη διατήρηση του (δι)κομματικού συστήματος.
Τα ΜΜΕ παίζουν κύριο και καίριο ρόλο σε αυτό το τελευταίο.
Εφόσον λοιπόν δεν διοχετεύθηκε σε πιο δημιουργικά κανάλια η οργή του Δεκεμβρίου του 2008, αφού πρώτα χτυπήθηκε ανηλέητα ο μόνος θεσμικός σχηματισμός που ενδιαφέρθηκε για το τι συνέβαινε και τι σήμαινε και αφού πριμοδοτήθηκε από τότε ο πιο αντιδραστικός εκπρόσωπος του συστήματος με προκλητικά δυσανάλογο τηλεοπτικό χρόνο την οργή ακολούθησε η απογοήτευση.
Στην πλειονότητα η απογοήτευση αυτή διοχετεύθηκε στο πιο μεγάλο ποσοστό αποχής σε εκλογικές αναμετρήσεις απότο 1974.Παράλληλα ακολούθησαν τα δημοψηφικά παιχνίδια με τον 18% και πτώση για το Συ.Ριζ.Α. Ύστερα από το πουθενά το 6,5% στους Οικολόγους στην προεκλογική διάρκεια. Αφού επετέλεσαν το ρόλο τους οι Οικ.Πρ. (εν αγνοία τους) στο να αποτραβήξουν κόσμο σε μια πιο απολιτικ διαμαρτυρία μετά "ανακαλύφθηκαν" οι αντι-πατριωτικές θέσεις τους -μπας και γυρίσουν κάποια πρόβατα στο μαντρί.
Τελικά η κοινωνία στράφηκε στην "ασφάλεια" της ακροδεξιάς λογοπλάνης με +7%. Η ρητορική για την εμφάνιση ενός εχθρού που ανάχθηκε στην αιτία όλων των κακών, του μετανάστη, ήταν το επίκεντρο. Η εξέγερση και τα επισόδεια είχαν περάσει. Τα σκάνδαλα κυριαρχούσαν και βρέθηκε κάτι να τραβήξει την προσοχή και να δημιουργήσει φόβο.
Σύρθηκε ο "κεντρώος" χώρος της Νέας Δημοκρατίας, κεντροδεξία αυτοπροσδιορίζεται τώρα μπας και πάρει πίσω κάτι από το 7%. Σύρθηκε και το "σοσιαλιστικό" Πα.Σο.Κ. προς την κατεύθυνση της καταστολής, που απευθύνεται στους "ξένους" αλλά πονηρά πια κοιτάζει τους γηγενείς (λέγε με κουκούλα και κάμερες).
Τα κόμματα εξουσίας, με το Λα.Ο.Σ. να φωνασκεί ώστε να πιστωθεί την πολιτική, πριμοδοτούν το δόγμα της επιβολής τάξης ρίχνει νερό στο μύλο της μορφοποίησης ακροδεξιών συνειδήσεων. Μέσα από έναν πολιτικό καιροσκοπισμό εξαγνίζουν και τις φασιστικές πρακτικές.
Ενώ λοιπόν το θέμα των μεταναστών κυριαρχεί, και αυτή τη φορά ενεργοποιούνται αντανακλαστικά από την άλλη μεριά ανθρώπων που δεν μπορούν να ανεχθούν την καταστολή και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών ως μέρος του πολιτισμού μας ξανακάνει την εμφάνισή της η εγχώρια απολιτίκ τρομοκρατία.
Απορώ πως είναι δυνατόν να γράφεις προκύρηξη επιπέδου κακής αμερικάνικης αστυνομικής σειράς Τσάκ Νόρρις ή Στήβεν Σήγκαλ με τα ντόνατ και τις τρύπες και τις λοιπές αηδίες και να μην έχεις συναίσθηση ότι είναι τουλάχιστον αστείο ή πιο σωστά γελοίο να αυτοπροσδιορίζεσαι αγωνιστής ή αντάρτης πόλεων. Μόνο τις προκυρήξεις της 17Ν να είχαν διαβάσει θα αποκτούσαν κάποιο πολιτικό στίγμα.
Κι όμως αυτοί οι άνθρωποι έρχονται και πάλι να βοηθήσουν ένα σαθρό σύστημα να αμυνθεί δικαιολογόντας σε έναν μεγάλο αριθμό πολιτών τους μηχανισμούς αυτής της άμυνας. Είναι σαφές ότι η κοινωνική απόγνωση όπως και ο κοινωνικός αποκλεισμός η έλλειψη κοινωνικής (και όχι μόνο) δικαιοσύνης, θα οδηγήσει, όταν δεν υπάρχουν είτε βαλβίδες εκτόνωσης είτε κινήματα αγώνα, και στο φαινόμενο της τρομοκρατίας.
Το σύστημα στην Ελλάδα είτε από ανικανότητα είτε από αδιαφορία ή άγνοια δεν μπόρεσε να δημιουργήσει βαλβίδες εκτόνωσης. Κατάφερε όμως να διαλύσει όποια σκέψη ή τάση για μια σύγχρονη μορφή οργανωμένης κοινωνικής αντίδρασης. Τέλος ολοκληρώνεται η εικόνα με την εμφάνιση μιας εγχώριας τρομοκρατίας της τηλεόρασης για την τηλεόραση και με την τηλεόραση.
Το καλλίτερο που έχουν να κάνουν οι άνθρωποι αυτοί, αν δεν είναι ελεγχόμενοι, είναι να πάψουν να τροφοδοτούν με ποσοστά την αντιδραστική παράταξη στην Ελλάδα.
Βέβαια θα γεμίσουν τα τηλεοπτικά παράθυρα με τους φωνασκούντες ως ουρλιάζοντες υπερπατριώτες (λες και οι υπόλοιποι είμαστε προδότες) που θα στοχεύουν ως ηθικούς αυτουργούς (ξανα) το συγκεκριμένο χώρο του Συ.Ριζ.Α. Θα ζητήσουν πάλι πιστοποιητικά φρονημάτων ζητώντας να καταδικαστεί η δολοφονία του αστυνομικού.
Αυτοί βέβαια τη δουλειά τους θα κάνουν. Ψήφους θέλουν. Οι πολίτες (και οι Συ.Ριζ.Αιοι οπωςσδήποτε) πρέπει να καταλάβουν ότι η σύγχυση που επιχειρείται είναι εσκεμμένη. Το να θες να αλλάξεις ακόμη και να ανατρέψεις ένα σύστημα, το να μην αποδέχεσαι τα σύμβολα ή τους συμβολισμούς που ψευδεπίδαγραφα προβάλλονται ως κοινωνικές σταθερές ή αξίες διαχρονικές δεν σημαίνει ότι είναι. Ακόμη και αν είναι είναι καθήκον μια κοινωνίας ενεργής να τους αμφισβητεί διαρκώς.
Το να καταγγέλεις έναν σαθρό, διαβρωμένο μηχανισμό που χρησιμοποιεί η εξουσία για καταστολή, που ασχημονεί έναντι αυτών που θα έπρεπε να προστατεύει και που καταχράται την εξουσία που του έχουν παραχωρήσει οι ίδιοι οι πολίτες δεν σημαίνει ότι δικαιολογείς το φόνο και δεν θλίβεσαι όταν χάνεται μια ανθρώπινη ζωή. Δεν σημαίνει ότι δνε καταδικάζεις τη βία.
Δεν δύναται κανείς να απαιτεί σχιζοφρενικούς παραλογισμούς. Δεν έχει κανείς υποχρέωση να απαντά στις μανιοκαταθλιπτικές εμμονές του καθενός.
Ζητώ συγγνώμη από τον αναγνώστη για όλα τα θέματα που θίγονται αλλά καθώς τα έγραφα μέσα από την ανάλυση των γεγονότων προκύπτει και συνάφεια και συγγένεια των θεμάτων.
Διαβάστε ακόμη:
http://eleftheriahtipota.blogspot.com/2009/06/blog-post_13.html
http://inlovewithlife.wordpress.com/2009/06/18/antifa/
http://inlovewithlife.wordpress.com/2009/06/15/no_justice_no_peace_fuck_the_police/
4 σχόλια:
Καλά τα λές. Όσο περνά ο καιρός οι "τρομοκρατικές" οργανώσεις θυμίζουν περισσότερο προβοκάτσια παρά αντάρτες πόλεων. Οι παπαρο-προκυρήξεις τους δείχνουν να είναι γραμμένες με την περιορισμένη φαντασία ενός ασφαλίτη καθώς περιγράφουν την εικόνα που έχουν αυτοί για τον "τρομοκράτη".
Είναι πολύ έυκολο να κάνουν κάτι τέτοιο αρκεί η απόφαση και το θράσος να την εφαρμόσουν. Τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους. Ευτυχώς που και οι ακροδεξιοί στην χώρα μας είναι γελοίοι αλλιώς ο Καρατζαfurer θα ήταν πραγματικά επικίνδυνος.
Τα λες πολυ σωστα και ευστοχα. Οταν εχουμε σκανδαλα στην επικαιροτητα, τσουπ, τυχαινει ενα περιστατικο που στρεφει τη δημοσια κουβεντα σε θεματα (αν)ασφαλειας. Δεν γινεται καθε φορα να ειναι τυχαιο αυτο, θυμησου και τις σφαιρες στον ηλεκτρικο οταν ειχε αρχισει η συζητηση για το Βατοπεδι. Μυριζει πολυ εντονα προβοκατσια, και ολοι σφυριζουν αδιαφορα.
Μπαι δε γουει, στειλε το κειμενο σου σε καμια μεγαλη εφημεριδα, αρκετες θα το δημοσιευαν, ειναι πολυ καλα τεκμηρειωμενο.
δεν νομίζω ότι χρειάζεται να ζητάς συγγνώμη επειδή παρουσιάζεις
συγκεντρωτικά
όλη την προβληματική/δεδομένα
γύρω από τις σέχτες ....
καλημέρα..!
Αυτό το κόλπο της απόσπασης της προσοχής με το "ααα κοίτα εκεί" ξεκίνησε και πέτυχε από τη δεκαετία του '80 και στην αρχή κανείς δεν είχε πάρει μυρωδιά, αντίθετα ο λαός αποδείχτηκε μωρό, απέναντι στους προχωρημένους χειρισμούς της εξουσίας.
Σήμερα δεν τα καταφέρνουν τόσο εύκολα, ωστόσο είναι σε θέση να κάνουν πολλά για να κάνουν τη δουλίτσα τους. Αυτός είναι και ο λόγος που είναι τόσο επικίνδυνοι.
Δημοσίευση σχολίου