*σήμερα θα γελάσουμε με το Κουλιστάν
Παραμύθι παραμύθι,
Δως του κλώτσο να γυρίσει
Παρμύθι ν’ αρχινίσει
Μια φορά και έναν καιρό σε μια μακρινή χώρα που τη λέγαν
Κουλιστάν, ζούσαν κάποιοι κάτοικοι που είχαν την εντύπωση ότι ήταν οι πιο
γαμάτοι κάτοικοι του πλανήτη τους και η χώρα τους η ομορφότερη χώρα του
γαλαξία.
Μέσα σε μια χαυνωτική ατμόσφαιρα αρχαίου κλέους οι κάτοικοι
αυτοί ζούσαν τις ζωές τους πολύ δύσκολα καθώς την εξουσία νέμονταν δύο τρεις οικογένειες
που είχαν σπίτια με μεγάλα τζάκια και ο πλούτος της χώρας μοιραζόταν μεταξύ των
τζακιών και των ολιγαρχών, που για το συμφέρον τους ψήφιζαν νόμους τα τζάκια,
με το αζημίωτο πάντα.
Παρόλο που οι ιθαγενείς αυτής της χώρας δεινοπαθούσαν τα
μάλλα δεν φαινόταν να βάζουν μυαλό και συνέχισαν να ψηφίζουν τα ίδια τζάκια ξανά
και ξανά και μάλιστα φανατικά, σαν ποδοσφαιρική ομάδα. «Η ομάδα μου να κερδά
και ας γαμηθούν όλα» έλεγαν με χουλιγκανική αφέλεια.
Αυτό άρεσε πολύ στους ολιγάρχες, που κρυβόταν πίσω από τις κουρτίνες
του επιτυχημένου προτύπου, του ευεργέτη και του πυλώνα της κοινωνίας.
Όσο έβλεπαν το χαυνωμένο πλήθος να χειροκροτά τους καταπιεστές
του τόσο ζήταγαν όλο και περισσότερα να τους δοθούν από τον κόπο ή ακόμη και
από τη δυστυχία του «όχλου», όπως τους έβλεπαν.
Σπουδαίο παράδειγμα, που δεν ήταν η εξαίρεση αλλά ο κανόνας που
επιβεβαιώνει κάθε κανόνα, ήταν ο επιχειρηματίας Λέσβιος. Αυτός είχε μια μεγάλη
επιχείρηση που όμως ήταν εξαιρετικά ενεργοβόρα. Είχε όμως την ισχύ να κανονίζει
την τιμή ρεύματος με την Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού ως ήθελε. Όμως, όπως κάθε
πλούσιος, ήταν και άπληστος. Έτσι δεν πλήρωνε και τους λογαριασμούς του παρόλο
που είχαν μειωμένη τιμή. Χρώσταγε 500 μύρια (έτσι ήταν το νόμισμα στην εξωτική
αυτή χώρα) και δεν τον πείραζε κανείς, αφού η χασούρα της επιχείρησης έπεφτε στις
πλάτες των ιθαγενών.
Ο Λέσβιος όμως ήταν παμπόνηρος, πανούργος. Σκέφτηκε: «Γιατί
να εξαρτώμαι από κάθε γελοίο πολιτικό να μην πληρώνω την ενέργεια που
καταναλώνω και να μην έχω δική μου εταιρία ενέργειας. Διάολε, γιατί να μην ε
πληρώνουν εμένα για την ενέργειά που καταναλώνουν οι πλεμπαίοι και εγώ να
κανονίζω την τιμή;»
Προβληματίστηκε πάνω στο ζήτημα μερικές μέρες. Βλέπετε η
πώληση ηλεκτρικού ρεύματος ήταν δημόσια σε αυτή την μπανανία που ονομαζόταν από
τους πολιτικούς προπαγανδιστές τωνολιγαρχών «Τελευταία Σοβιετία της Ηπείρου».
Έπρεπε να φύγει από τη μέση το εμπόδιο της κρατικής διαχείρισης και να μην
βάλει χρήματα για να κάνει τη δική του εταιρία. «Δεν είναι επένδυση όταν βάζεις
δικά σου λεφτά» σκεφτόταν.
Βρήκε όμως τη λύση. Πήρε τρεις τέσσερεις φίλους τηλέφωνο και
άρχισαν να βάζουν μέσα την κρατική εταιρία δις μύρια. Οι ζημίες της δημόσιας εταιρίας
φούσκωναν και φούσκωναν σαν μπαλόνι σε ταινία θρίλερ που περιμένεις να δεις τον
κλόουν τέρας να βγει πίσω από το μπαλόνι και να σε φάει.
Στο μεταξύ, έβαλαν τους πολιτικούς να κατηγορούν το κράτος
για τη ζημία που έχει η εταιρία ρεύματος και πως αυτή πέφτει πάνω στους καταναλωτές.
Φόβο και τρόμο έσπερναν τα κανάλια που άνηκαν στους ίδιους ή παρόμοιους
ολιγάρχες. Τόσο πολύ είχε φοβηθεί ο πολίτης του Κουλιστάν που δεν σκεφτόταν ότι
ο πολιτικός που έβριζε το κράτος ουσιαστικά έβριζε τον εαυτό του ως άχρηστο
γιατί δεν διαχειριζόταν σωστά το κράτος. Έτσι αντί το αφεντικό, οι πολίτες, να
απολύσει τον άχρηστο υπάλληλό του υπουργό, έγινε το αντίθετο. Ο υπάλληλος
υπουργός διέλυσε την δημόσια επιχείρηση.
Καθώς έτρεχε το σχέδιο διάλυσης της επιχείρησης ένα πρόβλημα
είχε ανακύψει. Ένα πρόβλημα περιβαντολλογικό. Ήταν αλήθεια πως ο πλανήτης
υπέφερε από την ανθρώπινη δραστηριότητα και οι συνέπειες έρχονταν με ταχύτητα
καταπάνω στους κατοίκους και φαινόταν ότι θα είναι τρομακτικές αυξάνοντας τα
δεινά των φτωχών κυρίως του πλανήτη.
Ο Λέσβιος όμως πίστευε ότι η κρίση γεννά ευκαιρίες. Κάθε
κρίση. Όσο σοβαρή και αν είναι και όσα δεινά και αν συσσωρεύει στους πολλούς. «Διάολε»,
έλεγε, «ακόμη και αν δεν υπάρχουν κρίσεις πρέπει να τις εφευρίσκουμε».
Με πυξίδα το ρητό του και με τσιράκια τους πολιτικούς της κάθε
κυβέρνησης, πέρασε ένα ειδικό τέλος ανάπτυξης και χρήσης ΑΠΕ (ανανεώσιμων πηγών
ενέργειας). Βέβαια η σκέψη δεν θα ήταν καθόλου κακή αν η ΔΕΗ είχε βάλει το
χαράτσι προς όλους τους κατοίκους του Κουλιστάν και μετά η παραγωγή φτηνού
ρεύματος θα επέστρεφε πίσω τα χρήματα με χαμηλές τιμές στους καταναλωτές.
Όμως τα λεφτά πήγαν στους 3-4 ολιγάρχες που ήδη είχαν
αγοράσει φτηνή γη που χρειάζοταν για τις εγκαταστάσεις φωτοβολταϊκών. Επιπλέον
έβαλαν τις κυβερνήσεις να διαλύσουν δασοπυρόσβεση και πυροσβεστικό σώμα και να
το αποψιλώσουν από πτητικά και άλλα μέσα ώστε οι φωτιές να ξεριζώσουν τους νόμους
προστασίας περιοχών που τις έβλεπαν φιλέτα. Έτσι καιγόταν δάση που ανήκαν σε
όλους και έμπαιναν ανεμογενήτριες που ανήκαν σε έναν.
Όλα κυλούσαν ρολόι. Τικ-τακ. Τικ-τακ.
Όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου ο Λέσβιος και οι 3-4 φίλοι
του έβαλαν τους πολιτικούς, που και ξύλο να φάνε πάλι ξένα συμφέροντα εξυπηρετούν,
να ανακοινώσουν την διάλυση της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού, να κρατήσουν
την διανομή ρεύματος και τη συντήρηση του δικτύου (το κοστοβόρο κομμάτι που
συνεχίζει να επιβαρύνει τους ιθαγενείς) και έκαναν και μια Ρυθμιστική αρχή για
τα μάτια του κόσμου. Να έχει την ψευδή πεποίθηση ότι το κράτος ελέγχει, που
στην πραγματικότητα ελέγχεται.
Έδωσαν άδεια στον Λέσβιο και στους 3-4 να κάνουν ιδιωτικές
εταιρίες πώλησης ενέργειας. Μάλιστα για να ελέγχονται καλύτερα οι τιμές από το
καρτέλ των 4-5 έφτιαξαν το «Χρηματιστήριο Ενέργειας» όπου θα διαπραγματευόταν η
τιμή του ρεύματος ημερήσια και θα καθοριζόταν τελικά από μία πολύπλοκη εξίσωση
με πολλούς αγνώστους (τους 4-5 επιχειρηματίες πίσω από τα φώτα βασικά που
έμεναν άγνωστοι από τον κόσμο.)
«Θα μειωθούν οι τιμές» είπε περήφανα ο υπουργός που ήξερε όμως
ότι δεν ήταν έτσι. Τα χάπατα οι ιθαγενείς τον πίστεψαν όμως. Και όπως συνέβη όλες
τις φορές που έγινε το ίδιο, η τιμή αυξήθηκε. Αυξήθηκε μάλιστα δραματικά, μέχρι
που υπερδιπλασιάστηκε.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καταγραφεί μια δυσαρέσκεια στους κατοίκους
του Κουλιστάν. Για τους πολιτικούς αυτό δεν ήταν καλό. Έπρεπε να φτιάξουν την
εικόνα τους αλλά ο Λέσβιος δεν ήταν διατεθειμένος να χάσει ούτε μία τρύπια
δεκάρα (παλιό νόμισμα του Κουλιστάν). Είδε όμως μια νέα ευκαιρία σε αυτή την
κρίση.
«Άκου» είπε στον πρωθυπουργό του Κουλιστά Κούλη. «Είναι
ευκαιρία να βγάλουμε περισσότερα λεφτά και ταυτόχρονα να φτιάξεις την εικόνα
σου».
«Πως;» απόρησε ο Κούλης με βλέμμα αγελαδινό.
«Θα επιδοτήσεις το ρεύμα από τα λεφτά του κράτους».
«Και πως θα μας βοηθήσει αυτό» έκανε μη μπορώντας να
συλλάβει το πανούργο σχέδιο του Λέσβιου.
«Αχ ρε Κούλη, σε κάναμε και πρωθυπουργό τρομάρα σου». Ο
Κούλης έσκυψε το κεφάλι. «Άκου προσεκτικά. Ποιανού είναι τα κρατικά χρήματα που
θα επιδοτήσεις τους λογαριασμούς;»
«Του κράτους» είπε εκείνος.
«Δηλαδή;» έκανε με νόημα ο Λέσβιος.
«Των ιθαγενών» απάντησε με αυτοπεποίθηση ο Κούλης. Είχε
αρχίσει να καταλαβαίνει.
«Ά! Μπράβο» τον επικρότησε ο Λέσβιος. «Και που θα πάνε αυτά
τα λεφτά;»
«Σε σένα» είπε ο Κούλης χαμογελώντας.
«Ακριβώς» έκανε ο Λέσβιος. «Και οι πλέμπα θα νομίζει ότι τα
λεφτά τα δίνεις εσύ για να τους ξαλαφρώσεις οικονομικά ενώ είναι ήδη δικά τους που
απλώς πάνε νόμιμα σε μένα».
«Ιδιοφυές» έκανε με έκπληξη ο Κούλης. «Δεν θα το σκεφτόμουν
ποτέ».
«Γι’ αυτό είσαι πολιτικός και γω αφεντικό σου» του είπε
μειδιώντας ο Λέσβιος.
Το σχέδιο πέτυχε απόλυτα. Οι ιθαγενείς πλήρωναν υπερβολικούς
φόρους και χαράτσια το κράτος για να λειτουργεί, το κράτος έδινε ένα κομμάτι στον
Λέσβιο και οι βλάκες νόμιζαν ότι το κράτος τους συμμερίζεται και δουλεύει για
το συμφέρον τους. Μάλιστα έφτασαν σε τέτοιο σημείο ηλιθιότητας που όταν η
κυβέρνηση για να παραπλανήσει σε σχέση με το ύψος του λογαριασμού έκανε την
συχνότητα πληρωμής από δίμηνη σε μηνιαία κάποιοι να πουν «Τι παραπονιέστε
μίζεροι; Εκατό πλήρωνα πριν, εκατό πληρώνω και τώρα. Απλώς τώρα είναι κάθε μήνα
αντί για δίμηνο».
Τόσο είχε δουλέψει ο εκμαυλισμός από τα μέσα που οι κάτοικοι
πλήρωναν υπερδιπλάσια το ρεύμα τους, δεν ήταν πια δημόσια η παροχή ενέργεια –
που θα μπορούσε να κάνει και κοινωνική πολιτική και που ήταν και στρατηγικής
σημασίας. Είχαν πληρώσει από την τσέπη τους υποδομές και εγκαταστάσεις που ανήκαν
σε κάποιους πολύ λίγους και αυτοί έλεγχαν πλήρως τις τιμές από ένα προϊόν που
παραγόταν δωρεάν από τον Ήλιο και τον αέρα.
Ο Λέσβιος έγινε πολύ πλούσιος σε πάρα πολύ μικρό διάστημα.
Τόσο πλούσιος που έγινε η πρώτη του επιχείρηση, η ενεργοβόρα, παγκόσμιας
εμβέλειας και με τον κόπο και το υστέρημα, και μερικές φορές και με το αίμα και
τις ζωές ανθρώπων που θα έμεναν στο σκοτάδι γιατί δεν θα είχαν να πληρώσουν
ρεύμα, μπήκε στα μεγάλα χρηματιστήρια του κόσμου. Και αυτό τα ΜΜΕ του
Κουλιστάν, που ελεγχόταν όπως είπαμε από τους ίδιους ή άλλους της κάστας τους το
παρουσίαζαν ως μια συλλογική επιτυχία, που θα επηρέαζε θετικά τους κατοίκους της
χώρας και ο Λέσβιος έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως πρότυπο επιτυχίας, στυλοβάτης της
κοινωνίας και εν γένει ευεργέτης όλων. Εν τω μεταξύ αυτός συνέχιζε την αφαίμαξη
από την δική του εταιρίας ενέργειας αδιάλειπτα.
Το ίδιο και το κράτος που λίγο παλιότερα είχε περάσει όλες τις
πηγές νερού, ακόμη και της καταστάσεις του νερού(λέγε με βροχή) στη κεντρική
δημόσια εταιρία ύδρευσης. Τώρα συνένωνε τις κατά τόπους δημοτικές εταιρίες στην
κεντρική και έφτιαχνε νέα ρυθμιστική αρχή ύδρευσης και αποχέτευσης. Ίσως ο
Λέσβιος, ή κάποιος άλλος Λέσβιος διείδε την επικείμενη κρίση λειψυδρίας και
αντιλήφθηκε μια νέα ευκαιρία για κέρδος στην πλάτη των κατοίκων του Κουλιστάν.
Και ζήσαν οι ολιγάρχες πάρα πολύ καλά, εξαιρετικά καλά μην
πω και οι άλλοι βυθιζόταν στη φτώχεια, αυτοί και το μέλλον των παιδιών τους,
για να τρέφουν πολιτικούς και υπερ-πλούσιους.
Γεγονότα και πρόσωπα μπορεί να είναι και αληθινά