Καλή χρονιά...(σιγά μη...)

Είναι καιρός να κάνουμε την ανασκολόπιση του χρόνου που έφυγε...

Ho ho fucking ho

Stick your Xmas up your arse

-Antonis Samaras-

We wish you...

Prime minister A. Tsolakoglou: We wish you a merry Crisis

Vice president E. Tsoglanoglou: and a very happy new Fear

Τετέλεσται(;)

*"Οι περισσότεροι Γερμανοί διαθέτουν 2η ιδιοκτησία. Ονομάζεται Ελλάδα" (διαφήμιση μετρό Λονδίνου)

Λοιπόν μετά από πολύ σκληρή διαπραγμάτευση όπου η Τρόικα ήθελε να μας γαμήσουν εντελώς αλλά η κυβέρνηση πέτυχε να γαμήσουν πατόκοροφα ισχύουν τα εξής:

1. Το αφορολόγητο για τα σπίτια καταργείται ΕΝΤΕΛΩ΅από το 1ο τετραγωνικό

2. Η προστασία για την πρώτη κατοικία από εκεί που ήταν 200.000 ευρώ για ανύπαντρους, 300.000 ευρώ για παντρεμένους και 400.000 ευρώ για παντρεμένους με δύο παιδιά πέφτει για ΟΛΟΥΣ στα 180.000 ευρώ και σε εισοδήματα μέχρι 25.000 ευρώ

3. Φορολογούνται στάνες, βοσκοτόπια και τα μαλακισμένα τα πρόβατα που ψήφισαν όσους κυβερνούν και κυβέρνησαν.

4. Οι απαλλαγές ισχύουν για όσους έχουν εισόδημα μέχρι 9.000 ευρώ ΑΝ ΔΕΝ χρωστάνε ΤΙΠΟΤΑ στο δημόσιο (αρχίδια δηλαδή απαλλαγές).

5. Απελευθερώνονται οι πλειστηριασμοί από 1/1/2014 με τις προϋποθέσεις 2 και 4 και από 1/1/2015 ΕΝΤΕΛΩΣ

6. Ο Βρούτσης που μπέρδεψε τη βούρτσα με την βρούτσα είναι θετικός προς τις ομαδικές απολύσεις

7. Ο Άδωνις κλείνει τον ΕΟΠΥΥ και τον κάνει αγοραστή υπηρεσιών υγείας

8. 1 στους 3 Έλληνες δεν έχει να πληρώσει τη ΔΕΗ

9. 26% των Ελλήνων δεν έχει θέρμανση

10. Το έκτατο βενιζελοχαράτσι των δύο χρόνων μονιμοποιείται και αυξάνεται

11. Είσαι δειλό, γελοίο και αστείο ανθρωπάκι που ακόμη δεν έχεις πάρει ότι βρεις εύκαιρο (μαχαίρι, πιρούνι, κουτάλι, φτυάρι, καραμπίνα) και δεν έχεις βγει στο δρόμο

12. Αφού δεν μπορείς να κάνεις το παραπάνω γιατί είσαι ότι λέει παραπάνω είσαι και εντελώς μαλάκας που τρως αμάσητη τη θεωρία των 2 άκρων ενώ υπάρχει μόνο ένα (το νεοφιλελεύθερο που ταυτίζεται με το φασιστικό), θεωρείς τον εαυτό σου πατριώτη ενώ η σιωπή και η ανοχή σου καταστρέφει την πατρίδα και το μέλλον των παιδιών σου και προτιμάς να κόψεις το χέρι σου παρά να πάει το μυαλό σου ότι θα ψηφίσεις αριστερά ή αριστερότερα γιατί αυτοί δεν έχουν την πατρίδα πάνω πάνω στο λεξιλόγιό τους... Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων αλλά και των μαλακομπουκωμάτων που το μυαλό τους δεν λειτουργεί.

Επόμενος νόμος θα είναι ότι όσοι δεν μπορούν να προμηθευτούν βαζελίνη για να την απλώσουν πριν τον πηδήξουν θα τον βουρδουλιάζουν.

Δεκεμβριανά 2008

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί ένα κεφάλαιο από το βιβλίο που γράφω "Δημοκρατία αυτή η άγνωστη... κρίση". 

“Sweet child in time, You’ll see the line

The line that’s drawn between, The good and the bad

See the blind man, shooting at the world

The bullets flying, they taking toll

Child in time – Deep Purple

Κεφάλαιο 4

Δεκεμβριανά 2008

Η αλλοτρίωση του ανθρώπου από αξίες και ιδεολογίες φαίνεται ότι αποσαθρώνει πιο γρήγορα και καίρια αυτούς που πια έχουν ενσωματωθεί στο σύστημα από διάφορες θέσεις. Οι περισσότεροι που απλώς «κοιτούν την δουλειά τους» και γίνονται «νοικοκυραίοι» μεταλλάσσονται τόσο πολύ στην φύση αυτού που ο Αριστοτέλης ονομάζει «πολιτικό ον», ώστε καταντούν σε περιόδους αναταραχής να γίνονται θερμοί υποστηρικτές ενός συστήματος που πολεμά τα ίδια τους τα παιδιά, όταν αυτά πράττουν την πιο φυσική, τολμηρή και ευγενή πράξη: Να αμφισβητήσουν.

Η διατήρηση της καθεστηκυίας τάξης που προσφέρει ασφάλεια έναντι ενός αγνώστου μέλλοντος είναι πιο δυνατή από την ύπαρξη Δημοκρατίας. Μιας Δημοκρατίας που βασικό της συστατικό είναι η διαρκής αμφισβήτηση της ορθής λειτουργίας της.

Εκείνες τις ημέρες του Δεκέμβρη του 2008 θα έπρεπε να φτάνει για εμάς τους μεγαλύτερους, αυτούς που είχαν κατακτήσει – έτσι νόμιζαν τουλάχιστον – μια μεσοαστική θέση σε ένα σύστημα που θεωρούσαν ότι λειτουργούσε και μάλιστα χωρίς εναλλακτική, μια βόλτα στο ταραγμένο κέντρο. Να αναμιχθεί με τους δεκαπεντάχρονους και αντί να σταθεί κριτικά και με την αλαζονεία της ηλικίας απέναντί τους, να προσπαθήσει να ενεργοποιήσει το κολοβωμένο από τους συνεχείς συμβιβασμούς συναισθηματικό όργανο. Τα έντονα συναισθήματα που θα προσλάμβανε θα ενεργοποιούσαν τα αντανακλαστικά που θα έπρεπε ως πολιτική προσωπικότητα να έχει πάντα οξυμένα. Τότε θα αναρωτιόταν που κάνει λάθος ο ίδιος και το σύστημα που υπερασπίζεται. Θα αναρωτιόταν γιατί στην κορυφή των προτεραιοτήτων του κυριαρχούν ο καταναλωτισμός, η φοβική ανάγκη για ασφάλεια και υποταγή σε έναν άκρατο υλισμό, που το μόνο που ζητά ως αντάλλαγμα είναι η ελευθερία του.

Όλα αυτά βέβαια οι έφηβοι δεν τα σχηματοποιούσαν με τη λογική για να τα εκφράσουν. Ξεχείλιζαν μέσα από τα μάτια τους σαν συναίσθημα και σαν απαίτηση της ίδιας της φύσης του είδους μας.  Αν καταφέραμε να ευνουχίσουμε αυτή τη ρώμη της νεολαίας μας τότε ο αφανισμός του πολιτισμού μας θα έρθει ως φυσική συνέχεια.

Θα ήθελα εδώ να κάνω μια παρένθεση και να ασχοληθώ με τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008 κάνοντας μια αποτίμηση. Η προσέγγιση είναι προσωπική και δεν θα ασχοληθεί με θεωρίες συνομωσίας, ανεξαρτήτως αν αληθεύουν ή όχι. Αυτό που θέλω να αποδώσω είναι το πως εξέλαβα την αντίδραση των ανθρώπων που συμμετείχαν, συναισθηματικά – είτε ενεργά είτε όχι, είτε από την πλευρά αυτών που κατέβηκαν στο δρόμο είτε όχι, είτε επιδοκίμαζαν είτε όχι. Το κάνω αυτό θεωρώντας ότι, ασυνείδητα, τα Δεκεμβριανά του 2008 ήταν η ενστικτώδης αντίδραση, κυρίως της νεολαίας έναντι της λαίλαπας που θα ακολουθούσε το 2010.

Τι έγινε λοιπόν το Δεκέμβρη του 2008;

Τα Δεκεμβριανά του 2008 ήταν ΕΞΕΓΕΡΣΗ πέραν πάσης αμφιβολίας. Μια εξέγερση που διοχετεύτηκε σε ένα θυμικό μιας κοινωνίας που δεν δίνει κανένα όραμα στους νέους της, εκτός από την αγοραία προοπτική της οικονομικής επιτυχίας (μιας επιτυχίας που τελικά εξελίχθηκε σε όλεθρο).

Η βία ασκήθηκε πρωτίστως από την ασυλία των κυβερνώντων προς εαυτούς και ημετέρους.  Βία ήταν η κάλυψη και η συνενοχή στο πλιάτσικο του δημόσιου χρήματος.

Θυμόμαστε τα θέματα της επικαιρότητας της εποχής με τα συνεχόμενα σκάνδαλα. Αυτό κατέδειξε και πόσο είναι στην πραγματικότητα αποκομμένη η λαϊκή βούληση από τους ασκούντες την εξουσία που βρίσκονται στην κυριολεξία σε έναν κόσμο δικό τους (και αυτό τελικά έκανε τα συμφέροντα των κυβερνώντων αντίθετα και εχθρικά προς τον Λαό).

Όσοι κατάφεραν εκείνη την εποχή να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος – έστω δυνητικό – του τι συμβαίνει, είτε κομματικοί σχηματισμοί, είτε θεσμικοί είτε η διανόηση, δεν ήταν ικανοί να διοχετεύσουν την ακατέργαστη οργή και το θυμικό που θα καθοδηγούσαν την εξέγερση σε πιο δημιουργικά μονοπάτια.

Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έκαναν ότι μπορούσαν για  να ενεργοποιήσουν τα συντηρητικά ανακλαστικά της κοινωνίας, κυρίως μέσω του φόβου και της ποινικοποίησης των όποιων φωνών μιλούσαν για εξέγερση και για μια ευκαιρία ώστε να απαιτηθούν ή να επιτευχθούν πραγματικές συστημικές αλλαγές. Η προσπάθεια αυτή αποκαλύπτει έναν ρόλο ύποπτο, υποκείμενο σε συμφέροντα και ιδεολογήματα, και πάντως μακριά από τη διαδικασία ενημέρωσης του κοινού.

Τα παραπάνω συμπεράσματα στηρίζει η ροή των γεγονότων και της υφέρπουσας νοσηρής ατμόσφαιρας που δηλητηρίαζε την πολιτική ζωή του τόπου.

            Στις 6-12-2008 ένας έφηβος, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε στην συνοικία των Εξαρχείων από έναν ειδικό φρουρό και όπως έδειξε η δικαστική διαδικασία, ο αστυνομικός πυροβόλησε αναίτια προς το πλήθος σε μια έξαρση κατάχρησης εξουσίας, αλαζονικής χρήσης ισχύος και στρεβλής-διεστραμμένης αίσθησης καθήκοντος.

Οι συμβολισμοί είναι πολύ ισχυροί σε κάθε κοινωνία. Ο συμβολισμός του συγκεκριμένου γεγονότος ενεργοποιεί στο συλλογικό ασυνείδητο της νεολαίας μια ασφυκτική ανάγκη αντίδρασης. Ο αστυνομικός συμβολίζει την ισχύ του κράτους. Μια ισχύ που δεν διστάζει να τη μετατρέψει σε δολοφονική βία απέναντι στο ίδιο το μέλλον της χώρας. Η έννοια κράτους, χώρας και βίας συγχέονται σε μια έννοια εχθρική προς κάθε μέλλον. Η προσπάθεια συγκάλυψης του γεγονότος από την πρώτη στιγμή, δείγμα διαπλοκής μεταξύ των θεσμοθετημένων εξουσιών, αποκαλύπτει την κατάλυση του δικαίου και της Δημοκρατίας. Η καθεστηκυία τάξη, ως νέος Κρόνος, δεν διστάζει να φάει τα παιδιά της για να εξαλείψει την θέληση για συστεμικές αλλαγές σε αυτούς που τους δημιουργεί αποστροφή η βαλτωμένη πραγματικότητα.

Κατόπιν τα πράγματα κινούνται μάλλον φυσικά. Στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στο Αγρίνιο, στα Γιάννινα, στην Μυτιλήνη, στην Κομοτηνή, στον Βόλο και τη Λάρισα ξέσπασαν επεισόδια, ταραχές που μπορούν να χαρακτηριστούν και ως εξεγέρσεις χωρίς σκοπό και αιτήματα, όπως εξ αρχής φαίνεται. Είναι όμως έτσι;

Οι αναλύσεις των ειδικών και των «ειδικών» (κυρίως των δεύτερων) ήταν πολλές. Το πρόβλημα και με τους δύο είναι ότι συνήθως δεν έχουν πια καμία σχέση με την κοινωνία και το αίσθημα που υπάρχει στο συλλογικό της ασυνείδητο.

Πολλοί ήδη λένε ότι στα Εξάρχεια, λόγω της ιδιότυπης εξάπλωσης του αντί-εξουσιαστικού χώρου, ήταν αναμενόμενο, τουλάχιστον στατιστικά, ένα τέτοιο γεγονός. Απ’ όσο μπορώ να καταλάβω όμως ο αδικοχαμένος έφηβος δεν ήταν του χώρου αυτού (όχι ότι θα είχε και σημασία), ούτε απείλησε τη ζωή του αστυνομικού ώστε αυτός να βρεθεί εν αμύνη.

Η αστυνομία δεν είναι και ο πλέον αξιόπιστος θεσμός στην Ελλάδα. Από τον καιρό της επτάχρονης δικτατορίας είναι καταδικασμένη στην συνείδηση του λαού για τον ρόλο του ιδεολογικού φρουρού που έπαιξε. Με διάφορες υποθέσεις που έχει χειριστεί με ύποπτο τρόπο, έχει καταφέρει από μόνη της να καταπέσει ηθικά απέναντι στον πολίτη. Καίριο και κύριο πλήγμα είναι η ενοχοποίηση ανθρώπων σε διαδηλώσεις και πορείες, υπόθεση ζαρντινιέρας, υπόθεση πράσινων παπουτσιών, υπόθεση ενοχοποίησης φοιτητή στη Θεσσαλονίκη κλπ, που την ανάγουν πάλι σε ιδεολογικό φρουρό.

Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν ο ρόλος αυτός θα εκτραχυνθεί απέναντι στους πολίτες που εξαθλιώνονται με ταχείς ρυθμούς, σε ρόλο πραιτοριανού που προστατεύει την εξουσία. Μια εξουσία που δεν εκπορεύεται, δεν πηγάζει από το Λαό, όπως ορίζει το Σύνταγμα αλλά από εξωθεσμικές δυνάμεις.

Η ατιμωρησία των αστυνομικών από την δικαστική και πολιτική ηγεσία όταν παρεκκλίνουν των καθηκόντων τους έχει σκοπό να ισχυροποιείται η ίδια η ιδέα της εξουσίας έναντι κυρίως των πολιτών. Το κράτος ως τέτοια ιδέα επιβάλλει τον εαυτό του έναντι του νόμου προβάλλοντας ως νομιμοποιητική αρχή την ισχύ του να ασκεί βία. Πολλές φορές μάλιστα η βία ασκείται από ένστολους που χωρίς διακριτικά χάνονται στην ανωνυμία της ομοιομορφίας της ολοπρόσωπης μάσκας. Μια νέα επινοημένη ιδιότυπη ασυλία. Μια ασυλία κατά πολύ χειρότερη από το «περίεργο» ιδιώνυμο της κουκούλας, αφού η πολιτεία αντί να εκπροσωπείται επώνυμα και υπεύθυνα από τους εντεταλμένους της επιλέγει ένα θολό ρόλο προστασίας/καταστολής.

Είναι όμως αυτά αρκετά ώστε να δικαιολογήσουν τα βίαια επεισόδια και όποια φαινόμενα παρατηρήθηκαν; Η αλήθεια είναι ότι με τα επεισόδια ξεσπάει μια οργή που δεν έχει που να διοχετευτεί. Μια οργή που είναι ένα κοινωνικό και μόνο φαινόμενο, μια αντίδραση σε αυτό που ήταν, που είναι (και που ερχόταν γοργά – μόλις δύο χρόνια μετά - αλλά δεν το γνωρίζαμε ακόμη).

Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που όλα κινούνται γύρω από μια εξουσία που παρά τα σκάνδαλα, την κακοδιαχείριση, την αδιαφάνεια, το ρουσφέτι, την δικτατορία της μετριότητας μέσα από τα στεγανά, την χειραγώγηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης με τη διαπλοκή μαζί τους, τον συγχρωτισμό των πολιτικών ταγών με τους οικονομικά ισχυρούς, των (παρα)δικαστικών, (παρα)εκκλησιαστικών, των (παρα)πολιτικών, των (παρα)κρατικών, του υποκόσμου, τη διαπλοκή όλων αυτών κανείς δεν τιμωρείται, τότε δεν διαφαίνεται κάποιο μέλλον για τους πολίτες της χώρας, ειδικά για το πιο δημιουργικό κομμάτι της, τους νέους.

Σε ένα σύστημα που στηρίζει και ενισχύει αυτούς που δημιουργούν τις κρίσεις, που επιδιώκει την αποκοπή των πολιτών από την εξουσία, που με τη στάση του υποκινεί την καταστροφή του όποιου φυσικού περιβάλλοντος, το κάψιμο των δασών, που προάγει το χρήμα ως στόχο και την ατομική οικονομική ευμάρεια ως αυτοσκοπό, που κανόνας του στην πράξη είναι το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», και διατυμπανίζει «το νόμιμο είναι και ηθικό», που ξεπουλά το δημόσιο πλούτο και παρόλα αυτά μεγαλώνει το χρέος του κάθε Έλληνα υποθηκεύοντας το όποιο μέλλον, που το ενδιαφέρει μόνο η επιβίωσή του ως έχει, που υποβαθμίζει ότι υποχρεούται να κρατήσει στον έλεγχό του (παιδεία – υγεία - ασφάλιση), ώστε τελικά να κάνουν business οι κομματικοί υποστηρικτές του ιδιωτικού τομέα.

Από την άλλη μεριά έφηβοι και νέοι που μεγαλώνουν σε μέγα-αστικά περιβάλλοντα, χωρίς φύση, χωρίς ηρεμία, χωρίς παιχνίδι, με μια χρησιμοθηρική παιδεία και το άγχος ενός καταπιεστικού συστήματος εξετάσεων, για σπουδές χωρίς αντίκρισμα, χωρίς επιλογή και χωρίς όραμα. Να έχουν να προσβλέπουν μόνο στην είσοδό τους σε μια αγοραία  κοινωνία και νοοτροπία, χωρίς αξιοπρέπεια χωρίς μέλλον, χωρίς καμία ελπίδα συμμετοχής στα τεκταινόμενα – προνόμιο των παρατρεχάμενων των παρακοιμώμενων, των κάθε λογής αναξίων.

Υποχρεωμένοι να υπάρξουν σε μια κοινωνία που βρίσκεται σε δανεική αποχαύνωση, σε διαρκή ύπνωση. Μια κοινωνία που εκπαιδεύεται να βλέπει τον εαυτό της σε ριάλιτυ, να εκτονώνεται στο γήπεδο, να αναπτύσσει υπέρμετρο ατομικισμό. Τελικά ο κάθε πολίτης μαθαίνει να κοιτά τη δουλειά του, να φοβάται μη χάσει τη δουλεία του. Εκπαιδευόταν από τους «ηγέτες» του για χρόνια να κουρνιάζει στη θαλπωρή των δανείων και των καρτών, των επιτοκίων και των μετοχοδανείων. Να χάνει τελικά το νόημα της ύπαρξης και την επιθυμία όσο και ικανότητα του κοινωνείν.

Και βλέπει ο έφηβος, ο νέος και ο λίγο μεγαλύτερος το μέλλον του αναίτιο, χωρίς σημασία και σημαντικότητα. Δεν του αρέσει να γίνει και ο ίδιος το είδος του ανθρώπου που χλευάζει και αποστρέφεται, όπως αυτοί που έχουν νοητικά πιαστεί στα βρόχια αυτού του σκεπτικού.

Νομοτελειακά λοιπόν, όταν ένας εκπρόσωπος της «δημόσιας» και της «ιδιωτικής» εξουσίας παρεκτραπεί δίνει αφορμή να βρει η οργή το δρόμο της και να ξεσπάσει κυρίως πάνω στους εκπροσώπους της αγοραίας φιλοσοφίας, τις τράπεζες, αλλά και των καταστημάτων γενικότερα (επί δικαίων και αδίκων – αδίκων αν η απάθεια δεν είναι συμμετοχή).

Το φαινόμενο των συγκεκριμένων ξεσπασμάτων βίας δεν αναλύθηκε ποτέ ευρέως, ειδικά από τους κρατούντες. Επιλέγουν να κρατούν την οπτική της αντιπαράθεσης μικρών μειοψηφιών που επιζητούν την αποσταθεροποίηση της κοινωνίας. Το πρόβλημα είναι ότι ως κοινωνία θεωρούν τον μικρό γυάλινο κόσμο που ζουν. Δεν αντιλαμβάνονται ότι οι πρώτοι που θα αντιδράσουν είναι αυτοί που έχουν πιο ευαίσθητα κριτήρια ώστε να συναισθανθούν τα αδιέξοδα που οδηγούν οι προβληματικές δομές ενός συστήματος. Το θέμα προφανώς δεν είναι η βία αλλά εκείνες οι συνθήκες που την δημιουργούν ως κοινωνικό φαινόμενο. Με το πέρασμα του χρόνου μεγάλο τμήμα της κοινωνίας αν δεν την επικροτεί, φτάνει να την ανέχεται. Ακόμη και εκείνη η βάση που κινείται συντηρητικά συνήθως, στην περίοδο που αισθανθεί το πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο να απειλεί την ύπαρξή της μετατοπίζεται σε πιο ακραίες θέσεις.

Βέβαια το 2008 η κρίση δεν είχε πλήξει την Ελλάδα και η βάση αυτή, ο «κοσμάκης», οι «νοικοκυραίοι» όπως τον βαφτίζουν τα μέσα, αυτοί που παρακαλούσαν πάντα έστω για «ένα λοχία να βάλει τάξη» ώστε τα κοινονικοοικονομικά κεκτημένα να μην απειληθούν, ήταν αρκετά μεγάλη. Όμως αυτοί είναι που ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους, δεν έχουν όραμα, ίσως μισούν και αυτούς που έχουν, και δεν τους νοιάζει στην πραγματικότητα το μέλλον. Προτεραιότητα θα έπρεπε να είναι το μέλλον της χώρας/Λαού και όχι η περιουσία του "κυρ Παντελή" κατά το γνωστό τραγούδι.

Όσο για αυτό που λένε κάποιοι πολιτικοί μας, ότι βάλλεται η δημοκρατία, θα έπρεπε να πληροφορηθούν ότι Δημοκρατία ονομάζεται το πολίτευμα στο οποίο την εξουσία δεν την ασκούν οι λίγοι αλλά όλος ο Λαός και δεν έχει σχέση με το σημερινό πολίτευμα που συμμετέχουν κάποιοι λίγοι και συνδιαλέγονται μόνο με τους ισχυρούς του χρήματος.

Δεν είναι δημοκρατία η επίφαση της ψηφοφορίας κάθε τέσσερα έτη, όπως θα δούμε στο επόμενο κεφάλαιο.

Κάτω από άλλες συνθήκες, στο ίδιο πάντα σύστημα που προσφέρει  στους ισχυρούς τον δημόσιο πλούτο, που βάζει τους ίδιους πάντα να πληρώσουν τα λάθη ή τα «λάθη» των ισχυρών, που αναγνωρίζει μόνο αριθμούς και όχι ανθρώπους, τα γεγονότα αυτά είναι φυσικό να επαναληφθούν. Με τον τρόπο που εξελίχθηκαν τα πράγματα, η έκρηξη θα είναι πιο βίαιη και πιο καταστροφική. Πιο επικίνδυνη για το σύστημα διαχείρισης της εξουσίας.

Και η επόμενη φορά ήταν η 28^η Οκτωβρίου 2011, μια ημερομηνία με δικό της κεφάλαιο...

Άλλο...

Ο αυγουλομάτης (άλλο ο ανοιχτομάτης άλλο ο αυγουλομάτης) υπουργός γιος του γκαντέμη Dod damn) της οικογένειας ΑΕ με χορηγό τη Miezens, έστειλε τους φύλακες σκυλιά που οι ασπίδες γράφουν POLICE αλλά η καρδιά Μπόμπολας, Deutche Bank και γενικώς αφεντικό να ναι και απ'όπου να ναι για να τραμπουκίσουν τους φύλακες των σχολειών των παιδιών μας, που έχουν και κανονικές δουλειές με προσφορά στην κοινωνία.
Ο αυγουλομάτης (και όχι ανοιχτομάτης) υπουργός θα ζεστάνει τα μαλακά οπίσθιά του στην καρέκλα του υπουργείου, μια θέση καλή στο στρατόπεδο συγκέντρωσης που λέγεται Ελλάδα. Έξω τα παιδιά πεθαίνουν γιατί ανάβουν οι μανάδες το μαγκάλι  - δεν έχει καιρό το σπίτι τώρα ρεύμα.
Δεν βαριέσαι, αφού δεν ξεσηκώνονται μαζικά οι ιθαγενείς θα πεθάνουν διαιρεμένοι.

ΥΓ Αρθρο 11 του Συντάγματος: Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα.
Εγώ έχουν πηδήξει το Σύνταγμα πατόκορφα εδώ θα κόλλαγαν;

puta δικαιοσύνη, χούντα πολίτευμα

Δώστε προσοχή γιατί δεν είναι ψέμα. Ετοιμάζονται για απολυταρχισμό μεγάλων διαστάσεων όπου καθένας μας που διαμαρτύρεται θα είναι ένοχος για στάση.

Το κατηγορητήριο από την εισαγγελία Πολυγύρου για τους ανθρώπους που συνελήφθησαν πέρσυ σε μια πορεία διαμαρτυρίας στο δάσος κοντά στα ορυχεία προδίδει τους σκοπούς των κυβερνώντων. Δεν μιλώ για τα τσιράκια της κυβέρνησης αλλά για τα αφεντικά τους. Ξένοι τοκογλύφοι και εγχώριοι megaλοεργολάβοι.

Κάνοντας μια μικρή αναδρομή στο γεγονός, πέρσυ έγινε πορεία διαμαρτιρίας των κατοίκων της Ιερισσού στο δάσος των Σκουριών όπου είναι τα ορυχεία χρυσού. Στην πορεία και την καθιστική διαμαρτυρία γυναικών επιτέθηκαν με σφοδρή βία τα καθίκια/σεκιουριτάδες/σκυλιά του κεφαλαίου που πληρώνονται από τον Ελληνικό λαό ΜΑΤ. Οι άνθρωποι έφευγαν εκείνη την ώρα και δέχθηκαν χημικά μέσα στα αυτοκίνητα και ξύλο .
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του ηλικιωμένου (70+ ετών) που έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου μετά από ρήψη δακρυγόνου μέσα σε αυτό (να κοπεί το χέρι του αληταρά που το πέταξε) με αποτέλεσμα να χτυπήσει ελαφρά ένα μπάτσο. Τώρα σέρνεται στα δικαστήρια για επίθεση!!!

Για να γυρίσουμε στο σήμερα, το κατηγορητήριο δεν λέει πουθενά για τους συλληφθέντες ότι συμμετείχαν στα επεισόδια, ότι πέταξαν πέτρες ή μολότωφ ή κάτι άλλο. Τους κατηγορεί ότι παρίσταντο σε στάση. Δηλαδή ότι ήταν στη πορεία διαμαρτυρίας και δεν έκαναν κάτι μεμπτό παρά μόνο να βρίσκονται εκεί.

Αυτό που έρχεται είναι τόσο εμφανές όσο ο Ήλιος τη μέρα. Σε οποιαδήποτε πορεία διαμαρτυρίας αρκεί ένα τσουτσέκι της ασφάλειας με κουκούλα να πετάξει μια μολότωφ ώστε αυτόματα όλοι οι συμμετέχοντες στην πορεία να είναι δυνητικά κατηγορούμενοι για στάση. Και όπως είπε και συνταγματολόγος κ. Χρυσόγονος, αν είναι καμιά μεγάλη πορεία 200.000 ανθρώπων τότε δεν θα φτάνουν οι φυλακές και θα πρέπει να ανοίξουν τη Γυάρο και τη Μακρόνησο.

Puta δικαιοσύνη, χούντα πολίτευμα

Ψυχική υγεία

Στα μουλωχτά και με περίσσια αναλγησία ο Άδωνις ξεκίνησε να κλείνει τα ψυχιατρικά νοσοκομεία. Πολλοί θα πουν ότι τα κλείνει για να αναγκάσει όσους μπορούν να πάνε σε ιδιώτες ενώ οι υπόλοιποι απλά θα πεθάνουν.

Η αλήθεια είναι ότι τα κλείνει διότι αντιλήφθηκε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να γλιτώσει την βίαιη εισαγωγή του σε ένα τέτοιο ίδρυμα!!!

Σκληρές διαπραγματεύσεις

Κ.Χατζηδάκης: Θέλω να σας ξεκαθαρίσω ότι μετά από πολύ πολύ σκληρές διαπραγματεύσεις με την τρόικα μπορούμε να σας εγγυηθούμε ότι οι φτωχοί που ΔΕΝ έχουν σπίτι ΔΕΝ θα το χάσουν!

Πως η ιστορία γυρνά και σε δαγκώνει στον κώλο...

Πως η ιστορία γυρνά και σε δαγκώνει στον κώλο... έτσι Σαμαρά; έτσι Ψυχάρη;

Μ.Ε.Λ.Ο. Φτιάχνοντας την προκύρηξη

Τους πήρε 16 μέρες να γράψουν 18 σελίδες δηλαδή 1,125 σελίδες τη μέρα. Έχει δίκιο ο Άδωνις... αντιπαραγωγικό το δημόσιο

40 Νοέμβρηδες δεν σου βαραίνουν τη συνείδηση;

Καταστολή, βία και "νομιμότητα" παντού.
Στους λιμενεργάτες, στα πανεπιστήμια, στην ΕΡΤ, στις Σκουριές, στο δρόμο.
Αύριο θα μπαίνουν τα ΜΑΤ και τα ΕΚΑΜ να ξεσπιτώνουν ανθρώπους, γίνεται ήδη στην Ισπανία.
Από το πρωί μέχρι το βράδυ και από το βράδυ μέχρι το πρωί MEGAλη είναι η προπαγάνδα που SKAI στα κανάλια και είναι μόνιμη η επωδός της τήρησης του νόμου. Για να δώσουν βαρύτητα  και κοινωνική κάλυψη στα διατάγματά τους.
Κι όμως είναι οι ίδιοι που νομοθετούν, πως φτάσαμε ως εδώ να νομοθετεί ο Άδωνις - δεν έχει παρακάτω στην ξεφτίλα.
Νομοθετούν ότι τους πουν οι τοκογλύφοι και οι εγχώριοι ολιγάρχες, εργολάβοι καναλάρχες.
«Ο Νόμος αν δεν είναι η εύρεση του πραγματικού, δεν είναι νόμος αλλά τυραννικόν πρόσταγμα» είχε πει ο Πλάτων. 
Ζούμε σε τυραννία και πρέπει να εξεγερθούμε. Πρέπει να την ανατρέψουμε.
40 Νοέμβρηδες δεν σου βαραίνουν τη συνείδηση να κάθεσαι να ανέχεσαι;

Μαγκιά...

Mαγκιά, κλανιά και κώλο φινιστρίνι (από την τρόικα) ο "γαμώ το κεφάλι σου μέσα".

Ο λόγος του φαίνεται ασυνάρτητος και χωρίς νόημα αλλά θα δείτε ότι αυτοί που του τον έγραψαν έβγαλαν πρώτα τις ατάκες που θα παίξουν στα κανάλια και μετά γέμισαν τα κενά με τυχαία στερεότυπα.

Επόμενο κλείσιμο... το μυαλό σου

Το προεδρικό διάταγμα που έκλεινε την ΕΡΤ είχε λήξει από τις 18 Οκτωβρίου. Αφού η κυβέρνηση δωσιλόγων χεσμένη δεν το πήγε για κύρωση στη βουλή, φοβούμενη αντιδράσεις από τους δικούς της βουλευτές μπήκε ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΑ στην ΕΡΤ.

Ο λόγος που γίνεται αυτό είναι γιατί οι καναλάρχες/εργολάβοι ήθελαν να είναι πάροχοι του ψηφιακού σήματος χωρίς να εμπλέκεται το δημόσιο που τους παραχωρεί τις δημόσιες συχνότητες και που μάλιστα πριν μία ή δύο μέρες η φερόμενη ως κυβέρνηση με ψήφισε υπέρ αυτού!

Οι "μετροπαθείς κεντρώοι" σφαγείς του λαού μόνο υπηρετούν τα συμφέροντα των ξένων τοκογλύφων και των εγχώριων εργολάβων. Είναι έκπτωτοι και παράνομοι.

Βλέπεις το παραμύθι άλλο πατρίδα και άλλο λαός το τρώνε πολλοί. Και οι εργολάβοι τρώνε τις σάρκες μας.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν τα κόμματα και τα συνδικάτα είναι ότι ο χρόνος της απεργίας και της πορείας, που επιτυχημένα κάνει το ΚΚΕ κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες χωρίς να αφορά κανένα, πέρασε από το 2010.
Είναι καιρός αντίστασης. Πραγματικής αντίστασης.

Ο χορός της βροχής

*την βρήκα στο διαδίκτυο, δεν γνωρίζω τον δημιουργό της

Λοιπόν, πείστηκα. 

Ο Παναγόπουλος, aka το καθιστό βόδι ή ο Σκύλος του πράσινου ήλιου, για να προκηρύξει απεργία μιλάει με την ΕΜΥ κανένα μήνα και μετά για να είναι σίγουρος χορεύει και το χορό της βροχής τη μέρα της πορείας.

Μη γίνει και καμιά ζημιά...

Τι υποσχέθηκε ο Σαμαράς στους Έλληνες;

Why Φάει; ε;

Τι πίνεις και δεν μας δίνεις; (Καλαματιανό)

Α ρε great Pretender...

ξέχασες να ρωτήσεις για την απογείωση που θα γινόταν πέρσυ...

Τι τρελή απίθανη πτήση θα ήταν με τον πιλότο ντάγκλα

Mega μου εσύ

Σηκωθείτε από ντιβάνια, καναπέδες αγαπημένοι εργολάβοι

Κλείσαν τις πόρτες του Δρομοκαΐτειου οι εργαζόμενοι στην ψυχική υγεία για να μην ορμίσει μέσα ο Άδωνης (γεν. του Αδώνιδος) και αρχίζει ν' αρπάζει του ασθενείς για να τους δώσει πεσκέσι στις ΜΚΟ (σαν αυτές που έκανε το σόι του Γιωργάκη και άλλων ευαγών, ευήλιων και διαμπερών πολιτικών μας).
Άρον άρον ψηφίστηκαν και οι επιδοτήσεις προς τους εργολάβους υγείας, που φαντάζομαι ότι θα τους προσφέρουμε όσο και των megaλων έργων και δρόμων.

Απ' έξω από το ίδρυμα οι πραγματικοί ψυχασθενείς της αστυνομίας απειλούν να συλλάβουν τους εργαζομένους αντί οι εργαζόμενοι να κλείσουν μέσα τους μπάτσους.

Φήμες ότι ο ζουρλομανδύας θα φορεθεί φέτος από τσιρίδες υπουργούς διαψεύδονται από τον λαό που χειμάζεται έξω από την πόρτα του σφαγείου.

Elementary my dear Watson

Πηγή εδώ

«Η στρατηγική της έντασης»: τρομοκρατικά χτυπήματα και ενοχοποίηση της Aριστεράς στην Ιταλία του 1970

Posted on 2 Νοεμβρίου, 2013 3:21 πμ από DrAluca

1

Ένα κείμενο το οποίο δείχνει να είναι ιδιαίτερα επίκαιρο σήμερα (αν και είναι ούτως ή άλλως επίκαιρο διαχρονικά), απαλλοτριώνει ο DrAluca από το site Barikat.gr.

της Κατερίνας Σκαργιώτη

Η έρευνα για την ανάπτυξη της τρομοκρατίας στην Ιταλία του 1970 έχει αναδείξει πολλές πτυχές της λειτουργίας του παρακράτους, της σύνδεσής του με το επίσημο κράτος καθώς και την ενοχοποίησης των αριστερών κινημάτων. Η δράση των παρακρατικών οργανώσεων κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης δεκαετίας αποτελούν παράδειγμα και αντικείμενο μελέτης για εκείνους που επιθυμούν να κατανοήσουν πως ο φασισμός μπορεί να γίνεται εργαλείο στα χέρια του συνασπισμού εξουσίας.

Εργατικοί αγώνες και κοινωνικός αναβρασμός

Μια προσεκτική ανάγνωση στη μεταπολεμική ιστορία της Ιταλίας μας καθιστά σαφές ότι οι χαμένοι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (όσοι υποστήριζαν το φασιστικό κόμμα του Μουσολίνι) παρεισέφρησαν είτε σε παράνομες είτε σε νόμιμες ακροδεξιές οργανώσεις ή ακόμα και σε καίριες θέσεις του Στρατού. Αυτές οι οργανώσεις έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο ψυχροπολεμικό κλίμα της μεταπολεμικής περιόδου. Όπως συνέβη και σε άλλα κράτη (π.χ. Ελλάδα) οι ακροδεξιοί αποτέλεσαν την ανομολόγητη βοήθεια της κυβέρνησης των Χριστιανοδημοκρατών ώστε να πληγεί η Αριστερά και να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να κυβερνήσει.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 στην Ιταλία αναπτύσσονται φοιτητικοί αγώνες, κοινωνικά κινήματα καθώς και ο συνδικαλισμός στο βιομηχανοποιημένο Βορρά. Οι εργατικοί αγώνες του 1968-69, το Autumno Caldo (Θερμό Φθινόπωρο) της Ιταλίας, υπονόμευσαν βαθιά την οικονομική εξουσία της χώρας και άλλαξαν τον συσχετισμό ισχύος. Οι απεργίες ξεκίνησαν σταδιακά από την άνοιξη του 1968 σε μεγάλες επιχειρήσεις όπως η Fiat, η Pirelli και η Siemens, με κύρια αιτήματα  την μείωση του ωραρίου και την αύξηση των μισθών, όπως προβλεπόταν στη συλλογική σύμβαση του 1966. Τα συνδικάτα των εργαζομένων στις αυτοκινητοβιομηχανίες υπήρξαν πρωτοπόρα, καθώς το Σεπτέμβριο του 1969 προχώρησαν σε αναστολή των εργασιών (με μεγάλες απώλειες στη παράγωγη) και σε μεγαλειώδεις πορείες στο κέντρο του Μιλάνο και του Τορίνο. Ακόμη, ορόσημο για τις κινητοποιήσεις του 1969 αποτέλεσε η «διασταύρωση» του εργατικού κινήματος με τις φοιτητικές πορείες: στις 3 Ιουλίου 1969 οι φοιτητές διαδήλωσαν στο Τορίνο μαζί με τους εργάτες και πραγματοποίησαν συνελεύσεις στις οποίες αποφάσισαν να συστήσουν κοινό αγνωστικό μέτωπο.

Από την άλλη, οι φοιτητές έχοντας βιώσει την εμπειρία του Γαλλικού Μάη οργανώθηκαν διεκδικώντας αξιοκρατικότερο σύστημα εισαγωγής στο πανεπιστήμιο, κατάργηση της δογματικής γνώσης, άνοιγμα των πανεπιστημίων στη κοινωνία και δηλώνοντας την συμπαράσταση τους στην εργατική τάξη. Μετά τους αγώνες αυτούς, η Αριστερά ισχυροποιήθηκε. Η ζημιά που επέφερε στην αστική τάξη η εργατική απειθαρχία ήταν σοβαρότατη.[1] Και ενώ η χώρα βρισκόταν σε διαρκή απεργιακό κλοιό και η κυβέρνηση αδυνατούσε να επιβληθεί στους ολοένα αυξανόμενους απεργούς, η λύση έπρεπε να δοθεί με διαφορετικό τρόπο: Το Δεκέμβριο του 1969 και ενώ βρίσκονταν σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις για την υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης (με ευνοϊκότερους όρους για τους εργαζόμενους) που θα αποτελούσε μεγάλη νίκη για την ιταλική εργατική τάξη, στις 12 Δεκεμβρίου πραγματοποιείται βομβιστική επίθεση στο κέντρο του Μιλάνο, στην Αγροτική τράπεζα της Ιταλίας. Τελικός απολογισμός 17 νεκροί και 88 τραυματίες.[2]Το χτύπημα αποδόθηκε εξαρχής σε αριστερές οργανώσεις και αναρχικούς κύκλους. Αρχικά κατηγορείται ο αναρχικός Πιέτρο Βαλπρέντα και αμέσως σχηματίζεται κατηγορητήριο και για τον αναρχικό Τζιουζεπε Πινέλλι. Τρεις μέρες μετά τη σύλληψη του ο Πινέλλι εκπαραθυρώνεται κατά τη διάρκεια της ανάκρισης και το γεγονός καταγράφεται επισήμως ως «θάνατος εξαιτίας ψυχολογικής νόσου». Τελικά το 2005 κατόπιν ερευνών εκδόθηκε καταδικαστική απόφαση για μέλη της ακροδεξιάς οργάνωσης Οrdine Nuovo (Νέα Τάξη) για τη βομβιστική επίθεση στην Αγροτική Τράπεζα της Ιταλίας.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι βομβιστικές επιθέσεις των ακροδεξιών ήταν καθοδηγούμενες από τη CIA , τη μασονική στοά P2 και το Βατικανό. Τα στελέχη της P2 (Προπαγάνδα 2) προέρχονταν από την ελίτ της ιταλικής κοινωνίας (αξιωματικοί, υπουργοί, δικαστικοί κ.α.) και φρόντιζαν να παροτρύνουν και να χρηματοδοτούν ακροδεξιές οργανώσεις, ώστε να πραγματοποιούν τρομοκρατικά χτυπήματα.[3] Οι διασυνδέσεις της μασονικής στοάς άρχισαν να αποκαλύπτονται μετά το 1981, όταν ο ιταλικός τύπος άρχισε να βγάζει στην επιφάνεια ένα τραπεζικό σκάνδαλο στο όποιο ήταν αναμεμειγμένη η Τράπεζα του Βατικανού. Στη πορεία αποκαλύφθηκε πως το Βατικανό χρηματοδοτούσε γενναία τη P2 για να πραγματοποιεί τρομοκρατικά χτυπήματα.[4] Όπως αποκαλύφθηκε μέσω του σκανδάλου, αλλά και όπως ήταν γενικά γνωστό, η ανάμειξη της Καθολικής Εκκλησιάς στο πολιτικό γίγνεσθαι ήταν δεδομένη. Δεν ήταν άλλωστε κρυφές οι χρηματοδοτήσεις της Τράπεζας του Βατικανό προς το κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της πρακτικής που ακολουθούσε η P2 ήταν η «σφαγή της Μπολόνια». Επρόκειτο για βομβιστική ενέργεια στο σιδηροδρομικό σταθμό της ιταλικής πόλης στις 2 Αυγούστου 1980. Ο απολογισμός ήταν 85 νεκροί και 200 τραυματίες και τα πρωτοσέλιδα έδειχναν αριστερό τρομοκρατικό χτύπημά. Περίπου μια δεκαετία αργότερα αποκαλύφθηκε πως η μασονική στοά είχε φροντίσει να χρηματοδοτήσει και να εξοπλίσει τη νεοφασιστική οργάνωση Ordine Nuovo (Νέα Τάξη) για τη πραγματοποίηση του χτυπήματος.

Η επιλογή των χτυπημάτων δεν ήταν τυχαία. Όπως και στη περίπτωση της Μπολόνια οι παρακρατικοί επέλεγαν πόλεις όπου η Αριστερά είχε μεγάλη εκλογική και οργανωτική δύναμη, ώστε με κατασκευασμένα στοιχεία να αποδίδεται το χτύπημα σε αριστερές οργανώσεις.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας

Η περίοδος από το τέλος της δεκαετίας του 1960 έως τα τέλη του 1970 αποτέλεσε για το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας «τα χρόνια της μετάβασης». Ο θάνατος του γενικού γραμματέα Παλμίρο Τολιάτι έφερε στην ηγεσία του κόμματος τον Λουίτζι Λόνγκο και το 1972 τον Ενρίκο Μπερλινγκουέρ. Ο δεύτερος εκπροσωπούσε τη Τρίτη γενιά κομμουνιστών. Ανδρώθηκε πολιτικά μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου ενώ διατηρούσε σαφείς αποστάσεις από τη σοβιετική ηγεσία (αφορμή για τις «ψυχρές» σχέσεις Μπερλινγκουέρ – Μόσχας αποτέλεσε η καταδίκη της σοβιετικής  επέμβασης στη Τσεχοσλοβακία, από τον Ιταλό ΓΓ, στο πλαίσιο διάσκεψης των κομμουνιστικών κομμάτων, τον Ιούνιο του 1969). Κατά την περίοδο της θητείας του το Κομμουνιστικό  Κόμμα πραγματοποίησε μια πολιτική στροφή συναινώντας στην είσοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ. Επίσης, για μεγάλο χρονικό διάστημα, μετά τις εκλογές του 1976, βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις με τη κυβέρνηση των Χριστιανοδημοκρατών και τον πρωθυπουργό Άλντο Μόρο για τη πιθανότητα συγκυβέρνησης.[5] Αυτή η εξέλιξη του κόμματος απογοήτευσε πολλά μέλη τα οποία θεώρησαν πως έχει χάσει τη ταυτότητα του.

Ερυθρές Ταξιαρχίες

Μέσα σε αυτό το κλίμα ακροδεξιών τρομοκρατικών χτυπημάτων, της απογοήτευσης από το Κομμουνιστικό Κόμμα και των θεωριών για ένοπλη πάλη και ανταρτικό πόλεων, γεννηθήκαν οι Ερυθρές Ταξιαρχίες (Brigatte Rosse). Η περίοδος στρατολόγησης στην οργάνωση ξεκίνησε στις αρχές του 1970. Τα βασικά στελέχη ήταν ο Ρενάτο Κούρτσιο, η Μάρα Καγκόλ και ο Μάριο Μορέττι. Οι πρώτες ενέργειες των Ερυθρών Ταξιαρχιών είχαν συμβολικό χαρακτήρα (π.χ. εμπρησμοί οχημάτων στελεχών του βιομηχανικού χώρου) και γενικά βασίζονταν σε μια τακτική αποφυγής της κατά μέτωπο επίθεσης. Ακολούθησαν 4 απαγωγές και το πρώτο σοβαρό χτύπημα της οργάνωσης πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 1974, όταν μέλη της απήγαγαν τον εισαγγελέα της Γένοβα, ζητώντας ως αντάλλαγμα την αποφυλάκιση δύο μελών της οργάνωσης. Στόχος των Ερυθρών Ταξιαρχιών ήταν να δημιουργήσουν μια ισχυρή ιδεολογική συσπείρωση μέσα στην εργατική τάξη, πράγμα που εν μέρει φαίνεται να πέτυχαν, καθώς πολλά μέλη της οργάνωσης προερχόντουσαν από αυτήν και ήταν υπέρμαχοι του ένοπλου αγώνα, όπως ο Αλμπέρτο Φραντζεσκίνι. Παράλληλα, όπως αποκαλύφθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες είχαν αναπτύξει ένα μεγάλο δίκτυο υποστήριξης που δρούσε επικουρικά και είχε στρατολογηθεί μέσα από την πολική ζύμωση στα πανεπιστήμια της χώρας, κατά τις δεκαετίες 1960 και 1970. Σήμα κατατεθέν της ήταν το γεγονός ότι τα χτυπήματα στόχευαν στο κέντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης.Χαρακτηριστική η περίπτωση της απαγωγής και δολοφονίας του ιταλού πρωθυπουργού Άλντο Μόρο. Συνέβη τη περίοδο προσέγγισης Αριστεράς-Δεξιάς, όταν ο Ιταλός πρωθυπουργός έκανε λόγο για συνύπαρξη και εθνική ενότητα. Ο Τζούλιο Αντρεότι ο οποίος ηγούνταν της κυβερνητικής συμμαχίας είχε αποφασίσει να τηρήσει σκληρή στάση απέναντι στους τρομοκράτες και να μη συνδιαλαγεί μαζί τους. Σημαντική ήταν πιθανότατα και η εμπλοκή των ΗΠΑ που δεν ήθελαν την Αριστερά στην κυβέρνηση σε μια χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ. Ο Αντρεότι ερμήνευσε τις εκκλήσεις του Μόρο για αποδοχή της ανταλλαγής αιχμαλώτων (σ.σ. οι Ερυθρές Ταξιαρχίες ζητούσαν την απελευθέρωση 13 μελών της) ως αβάσιμες και θεωρούσε ότι ο Ιταλός πρωθυπουργός βρίσκεται υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών. Παρά τη σχεδόν δίμηνη κράτηση του Μόρο η ιταλική κυβέρνηση δεν ενέδωσε στα αιτήματα των Ερυθρών Ταξιαρχιών και ο Ιταλός πρωθυπουργός δολοφονήθηκε στις 9 Μάιου 1978. Αυτό το χτύπημα καθώς και η δολοφονία του συνδικαλιστή Γκουίντο Ροσσα ένα χρόνο μετά, το 1979, αποτέλεσαν τα «μοιραία λάθη» για τη δημοτικότητα της οργάνωσης. Είχαν ήδη προκύψει εσωτερικές διαφωνίες και προβληματισμός για τη μονόπλευρη ένοπλη δράση, χωρίς την ταυτόχρονη έκφραση πολιτικού λόγου. Η συνοχή της οργάνωσης εξασθένησε, λόγω των ιδεολογικών διαφοροποιήσεων. Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες διασπάστηκαν επισήμως το 1984 σε Μαχόμενο Κομμουνιστικό Κόμμα (BR-PCC) και Ένωση Μαχόμενων Κομμουνιστών (BR-PUCC). Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 η οργάνωση είχε χάσει το λαϊκό της έρεισμα και είχε απομονωθεί από την εργατική τάξη. Το 1984 οι Κούρτσιο, Μορετι και Γιανέλι από τη φυλακή έγραψαν ανοιχτή επιστολή με τίτλο «Οι διεθνείς συνθήκες δεν επιτρέπουν τη συνέχιση του ένοπλου αγώνα». Οι μαζικές συλλήψεις από τις ιταλικές αρχές το 1989 οδήγησαν στην απενεργοποίηση της οργάνωσης, καθώς οδηγήθηκαν  στη φυλακή τα περισσότερα μέλη των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Περίπου 200 παραμένουν μέχρι και σήμερα έγκλειστα.[6]

Αντί Επιλόγου

Από το 1969 μέχρι το 1975 πραγματοποιήθηκαν 4.334 επίσημα καταγραμμένες πράξεις τρομοκρατικής βίας. Απ’ αυτές, το 83% αποδόθηκε αρχικά στην άκρα Αριστερά για να αποδειχτεί αργότερα ότι ήταν έργο της άκρας Δεξιάς και των συνεργατών της στον κρατικό μηχανισμό. Η Ιταλία για μια εικοσαετία περίπου ήταν αντιμέτωπη με  ένα χαοτικό κλίμα, του οποίου τα χαρακτηριστικά ήταν: βομβιστικές επιθέσεις, διάβρωση αριστερών οργανώσεων, ενοχοποίηση της Αριστεράς μέσω τρομοκρατικών χτυπημάτων και συνέχων προκλήσεων.

Όλες αυτές οι ακροδεξιές τρομοκρατικές δραστηριότητες δεν κατάφεραν να προκαλέσουν και να επιβάλουν ένα δεξιό στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ιταλία (κατά το πρότυπο της Ελλάδας το 1967, της Χιλής το 1973 και της Τουρκίας το 1971 και το 1980, όπου εφαρμόστηκε η ίδια πρακτική). Πέτυχαν όμως, να προκαλέσουν το θάνατο εκατοντάδων αθώων ανθρώπων στην Ιταλία, τον τραυματισμό και την αναπηρία πολύ περισσότερων, να δημιούργησαν ένα γενικό κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας, και να βοηθήσουν τον πολιτικό συντηρητισμό να θεσπίσει ανεμπόδιστα μια ολόκληρη σειρά σκληρών «αντιτρομοκρατικών» νόμων που είχαν και έχουν αρνητικές επιπτώσεις στις πολιτικές ελευθερίες και τα δικαιώματα όλων των Ιταλών.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 (κυρίως μετά την αποκάλυψη της ύπαρξης της μασονικής στοάς P2) αποκαλύπτονταν σχέδια, προβοκατόρικες ενέργειες, βομβιστικές επιθέσεις και διπλοί πράκτορες, όλα άψογα σχεδιασμένα από  τρομοκρατικές οργανώσεις, που στόχο είχαν την ενοχοποίηση της Αριστεράς και την ενίσχυση του συντηρητισμού και της αποστροφής των ιταλών απέναντι σε οτιδήποτε έχει σχέση με την Αριστερά.

Επίσης, Τον Μάρτιο του 2001, ο στρατηγός Μαλέτι, διοικητής της ιταλικής κρατικής υπηρεσίας πληροφοριών, δήλωσε στη δίκη μελών της Nuova Ordine (Νέα Τάξη) , για τη τοποθέτηση βόμβας στην Αγροτική Τράπεζα στο Μιλάνο ότι «η CIA, ακολουθώντας τις οδηγίες της κυβέρνησής της, επιδίωκε να δημιουργήσει έναν ιταλικό εθνικισμό ικανό να μπλοκάρει αυτό που θεωρούσε ως “παρέκκλιση προς τα Αριστερά”, και για τον σκοπό αυτό πιθανό να έκανε χρήση της ακροδεξιάς τρομοκρατίας. Θεωρώ πως αυτό συνέβη και σε άλλες χώρες».

[1] The Ripening of time, Italy Documents of Struggle, σ.11

[2] Il seccondo  Bienno Rosso Italiano.L ‘Autunno Caldo nelle interprentazioni di Bruno Trentin,universita degli studi di Pissa,Nicola Del Vecchio, σελ. 98

[3] 1969 Στρατηγική της Έντασης στη  Ιταλία, πρακτορείο RIOTERS,http://rioters.espivblogs.net/2009/11/03/1969-%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1/

[4] Calvi e L’Italia dei poteri occulti,Philip Willan, σελ.2-4

[5] G.Mamarella Il Partito Communista Italiano, Vallecchi , Firenze σ.300 και σ.303

[6] Mario Moretti, Brigatte Rosse, Una Storia Italiana , σελ.108

Φωτογραφίες:

1: Επετειακη πορεία για τα 43 χρόνια απο τη βομβιστικη επιθεση στην Αγροτική τραπεζα του Μιλανο (12 δεκεμβρίου 1969)

2: απεργιακη κινητοποιήση κατα τη διάρκεια των εργατικών αγώνων 1968-69

3: πρωτοσέλιδο για τη βομβιστική επιθεση στο σιδηροδρονικό σταθμο της Μπολόνια (2 Αυγούστου 1980)

4: πρωτοσελιδο για τη δολοφονία Α.Μορο

Βρείτε το μεγαλύτερο ψέμα στη φράση

Στη χώρα που είχε το μεγαλύτερο σκάνδαλο παρακολούθησης από τους Αμερικανούς, που η πρεσβεία τους στην Αθήνα είναι το άντρο παρακολούθησης όλης της Ευρωπαϊκής ένωσης έρχεται ο Πάγκαλος, ο υπουργός που έδωσε στους Τούρκους τον Οτσαλάν και για να ξεπλύνει τους αμερικανούς λέει ότι η ΕΥΠ παρακολουθούσε τους αμερικανούς πρέσβεις όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στην Άγκυρα!!!
Κι όμως αυτό δεν ήταν το μεγαλύτερο ψέμα που είπε...

28η Οκτωβρίου.. ένα τραγουδάκι

Κοίτα να δεις πόσο περήφανα παρελαύνουν τα πολιτικά τμήματα μπροστά από τους επίσημους. Τα πρόβατα χαιρετάνε τους χασάπηδες με χαμόγελο.

Ωραία παρέλαση με κοινό μπάτσους. Το μόνο ένοπλο τμήμα που αναγνωρίζει όποιο κράτος και σημαία κατακτήσει τη χώρα τους. 

Έξυπνοι οι κατακτητές... τώρα άφησαν την ίδια σημαία ώστε να μην υπάρχει αντίδραση. Πόσο περίεργοι είναι ο κόσμος να μη μπορεί να αποσυμβολίσει την ουσία από ένα πανί. Θα πεθάνει ο Λαός από εξαθλίωση και φτώχεια αλλά η σημαία θα είναι σιδερωμένη.

Ρε συ, πόσα κάγκελα έχουν βάλει; Ευτυχισμένοι θα είναι κάποιοι προμηθευτές του δημοσίου.

Αυτό θα πει εθνική περηφάνια και εορτασμός στην ελευθερία.

Κάγκελα παντού... και τα μυαλά στα κάγκελα του αόρατου εχθρού Λαού!

Ζήτω η 28η Οκτωβρίου... 2011

*Καταδικάζω τη βία αν δεν είναι από μας για σας μαλάκες Έλληνες

Ρε που φτάσαμε... να λέει ο Χασαπόπουλος στον Βρούτση, υπουργό ανεργίας και απολύσεων "... βλέπετε η κοινωνία δεν αντιδρά..."

Δεν αντιδρά...
Κι όμως το 2011 την 28η Οκτωβρίου (εδώ και εδώ), μετά από μήνες κινήματος των πλατειών αντέδρασε. Μία μέρα μετά τη συμφωνία του Γιωργάκη για το κούρεμα των κεφαλιών μας τον έριξε.
Δεν είχε την ιδεολογική συνοχή, τον κοινό στόχο εκείνη η εξέγερση να ανατρέψει τα πράγματα, και επειδή οι δωσίλογοι της πολιτικής, των καναλιών και των τραπεζών την έχουν, μας ήρθε η ακροδεξιά με Σαμαρά, ΜπραβίΣιμο, Φαιλλο Κρανιδιώτη και ΧΑχαχαχα.

Και η εξαθλίωση προχωρά κανονικά,
και τα ΜΑΤ φυλάνε την παρέλαση(!!!)
και τους πολιτικούς να γυρίζουν τον κώλο τους στον άγνωστο στρατιώτη, και τον άγνωστο μαλάκα που τον λιώνουν τώρα
και το χειρότερο όλων πάει κόσμος και χειροκροτεί... αντί να τους αφήσει μόνους τους στις φιέστες τους ή...
Ή να επαναλάβει την 28η Οκτωβρίου 2011 και τώρα μαζί με το Σαμαρά να διώξει άπαξ δια παντός όλα τα κατακάθια της κυβέρνησης, των καναλιών και των τραπεζών.

Γιατί πατριωτικό δεν είναι να καμαρώνεις για ότι κάναν άλλοι πριν 80 χρόνια για σένα αλλά για αυτό που θα κάνεις εσύ τώρα για τα παιδιά του αύριο.

Μειώνει τους φόρους η τρόικα

Τυχεράκια μου.
Κατόπιν απαιτήσεως της τρόικας μειώνεται, και μη σου πω ότι οσονούπω καταργείται, ο φόρος μεταβίβασης ακινήτων.
Τι; Είναι ο μόνος φόρος που μειώνεται τα 3 τελευταία χρόνια ενώ όλοι αυξάνονται;
Τι; Δεν υπάρχει αγορά ακινήτων πια;
Τι παπάρας είσαι...
Δεν σκέφτηκες ότι έρχονται τα όρνια και θα τα αρπάξουν όλα.
Θα σκυλέψουν το πτώμα αφού το γαμήσουν. Και μετά θα το ξαναπηδήξουν.
Βρε μαλάκα, θα πάρουν τα πάντα, ελέγχουν τα πάντα, σιγά μη πληρώσουν φόρο μεταβίβασης για να σου πάρουν το σπίτι.
Τσάμπα θα στο πάρουν.
Α, για τον καναπέ μην ανησυχείς... θα στο χώσουν στον κώλο για να τον έχεις μαζί σου πάντα.
Την βαζελίνη την πληρώνεις εσύ!

Ναι ρε.. είμαστε όλοι τρομοκράτες

Ναι ρε... στο κράτος αυτό που επιτίθεται ολομέτωπα σε κάθε πολίτη αυτής της χώρας, απειλεί ευθέως την ίδια την ύπαρξη κάθε ενός από μας, όποιος αντιδρά ακόμη και με το βασικότερο ένστικτο της επιβίωσης θα χαρακτηριστεί από την καθυστικία τάξη της πολιτικής ελίτ Τρομοκράτης.
Διότι η ευαγής τάξη των πολιτικών που κυβερνάνε τόσα χρόνια, και που επάξια εκπροσωπεί ο "κ." Πάγκαλος υπηρετεί και εξυπηρετεί τα συμφέροντα των οικονομικών ολιγαρχών και των τοκογλύφων, βαφτίζοντας πατρίδα όχι το λαό αλλά την κοιλιά και το πορτοφόλι τους.

Τρομοκράτες ήταν και ο Κολοκοτρώνης, ο Αντύπας, ο Γκάντι και ο Τσε και πολλοί άλλοι που έγιναν κατόπιν σύμβολα υψηλών αγαθών και ιδανικών. Όπως τρομοκράτες είναι όλοι οι φτωχοί που προτιμούν να σηκώσουν το κεφάλι τους από το να απλώσουν το χέρι τους σε επαιτεία.

Ναι ρε... είμαστε όλοι μας τρομοκράτες... μέχρι να σας ανατρέψουμε και να γίνετε εσείς κατάδικοι

Έι,Όμπρε... συνεργασία τέλος

*Τέλος η συνεργασία Μιχαλολιάκε.

Δεν σε χρειάζομαι πια, και αυτή η χώρα

δεν χωρά δύο ακροδεξιούς

Συνταγματικό Τόξο

Αποφασισμένη η (συγ)κυβέρνηση να επιβάλλει το Συνταγματικό Τόξο παντού!

Τρέμη η φωνή της

Όσο φωνάζει η Τρέμη εναντίον της ΧΑχαχα (μέχρι να ξαναφωνάξει υπέρ της) δεν ακούγονται οι τσιρίδες του Μπουμπούκου για την είσοδο των 25 ευρώ στην υγεία, με ασφαλιστική και ίσως φορολογική ενημερότητα.
Πάλι σε λάθος αγώνα μας οδηγούν αδέρφια!!!

Εκ-Παίδευση

Έχω κατ’ επανάληψη αναφέρει και αναλύσει όσο μπορώ πως το υπάρχον σύστημα εξέθρεψε, συντήρησε και τελικά γιγάντωσε τη χρυσή αυγή.

Όπως έχω πει και σε παλιότερα ποστ, αν δεν υπήρχε η χρυσή αυγή ένα μεγάλο κομμάτι αυτών που ψήφισαν τους ναζί θα ψήφιζε ΣυΡιζΑ γιατί ήταν το μόνο κόμμα που τα ΜΜΕ το (κακο)χαρακτήριζαν συστεμικό.

Έπρεπε να βρεθεί κάτι πιο ακραίο,με την υπόσχεση της βίαιης τιμωρίας για να τραβήξει ψήφους από την προοπτική μιας αριστερής διακυβέρνησης, ειδικά του περσινού ΣυΡιζΑ.

Ξέρω ότι είναι σχιζοφρενικό αυτό αλλά έτσι αλλοπρόσαλλη και φρενοβλαβής εκπαιδεύτηκε και είναι η κοινωνία μας. Τόσα χρόνια ΠαΣοΚ αφήνουν ανήκεστο βλάβη.

Το σύστημα αποδεικνύει συνεχώς τις εφεδρείες του όσο και τις ικανότητές του. Η βαθιά σκιά του προσπαθεί να σκεπάσει κάθε ελπίδα και της μικρότερης αλλαγής και είναι αξιοθαύμαστη η αποτελεσματικότητά του.

Ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της χρυσής αυγής όσο και των δεξιών αλλά και πρώην κεντρώων ψηφοφόρων εκπαιδεύτηκαν επί δύο χρόνια να είναι αντι-αριστεροί και όχι αντιμνημονιακοί. Ειδικά η κυρίαρχη προπαγάνδα από τις εκλογές και δώθε είναι πάνω σε μια ψευδεπίγραφη έννοια της πατρίδας που αναδεικνύει – όπως και πολλές φορές παλιότερα- τον εσωτερικό εχθρό. Η αριστερά, και κατ’ επέκταση οι αλλαγές που θα έφερνε μια δική της διακυβέρνηση, γίνεται ο μπαμπούλας, ο εχθρός, ο προδότης.

Γιγαντώνεται μια εικόνα ώστε να καλύπτει όλα τα προβλήματα που δημιούργησε η αστική διακυβέρνηση από το 1974 και δώθε. Φαίνονται φυσιολογικές και ΄κεντρώες και όλες οι πολιτικές που εξαθλιώνουν το λαό έως την πλήρη δουλοποίησή του. Παρουσιάζεται «πατριωτική» η πολιτική παραχώρησης της κυριαρχίας της χώρας στους ξένους τοκογλύφους.

Ο τελευταίος χρόνος ήταν στην πραγματικότητα εντατικά μαθήματα εκπαίδευσης σε μέρος του πληθυσμού απλώς να είναι απέναντι από κάθε λύση που θα έχει ταμπέλα «αριστερά» και τώρα που τα μυαλά τους είναι έτοιμα η χρυσή αυγή δεν χρειάζεται. Όλη η αντισυστεμική διάθεση του κόσμου αυτού στράφηκε προς τον πόλο που υπόσχεται αλλαγές.

Τώρα που τα πρόβατα πήρανε το μάστερ τους να μη ζητάνε και πολλά καιρός να γυρίσουν στο μεγάλο μαντρί.

Ο εχθρός του εχθρού μου....

*πέτα τη γιαγιά στη ΧΑχαχαχα

πέτα το πρώτο Θέμο στα σκουπίδια

Μη χαίρεστε και μη πανηγυρίζετε σύντροφοι για το τέλος της Χρυσής Αυγής/

Όχι γιατί αυτή η εγκληματική οργάνωση δεν αξίζει να σβήσει για πάντα από τις συνειδήσεις του λαού και να σύρει το σάπιο της σαρκίο πίσω στην αποτρόπαια άβυσσο απ’ όπου ήρθε. Εκεί και ακόμη πιο βαθιά στα πιο σκοτεινά κελιά των φυλακών πρέπει να βρεθούν οι εγκληματίες. Και απ’ ότι φαίνεται εκεί θα πάνε...

...μέχρι να τους ξανακαλέσει το σύστημα.

Αυτό το ίδιο σύστημα που τους έδινε τροφή να ζουν στα τάρταρα του υποκόσμου και του 0,26% Μέχρι που τους χρειαστήκανε. Τότε έγινε μια τιτάνια συντονισμένη προσπάθεια από το κράτος, το παρακράτος και τις μυστικές υπηρεσίες. Ένα κράτος/παρακράτος που απέσυρε την αστυνομία από περιοχές για να ανεβάσει την εγκληματικότητα – ειδικά των μεταναστών αφού τους μετέφερε από τα σύνορα με μέθοδο στις συγκεκριμένες περιοχές δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες. (Εδώ το real estate πήγε σύννεφο).

Μετά ήρθαν τα αφεντικά του κράτους/παρακράτους. Οι μεγαλοεργολάβοι, καναλάρχες εφημεριδοιδιοκτήτες. Μπόμπολες, Ψυχάρηδες με MEGA ενημέρωση έκαναν κάθε βράδυ στις οχτώ να ΣΚΑΪ η είδηση για την ακραία εγκληματικότητα των μεταναστών και τα προσκοπάκια της χρυσής αυγής. Και δώς του ειδήσεις και πρωτοσέλιδα. Ναυαρχίδα παραπληροφόρησης, κιτρινισμού και αήθειας η εφημερίδα του κομιστή του DVD, του βολταριστή των εκατομμυρίων ευρώ ανά την Ευρώπη, του Θέμου και του «πρώτου θέματος».

Και έτσι γιγαντώθηκε ο ναζισμός και η φασιστική νοοτροπία σε μικρό χρονικό διάστημα και μαζί τους αναδύθηκε η θεωρία των άκρων. Εκφασίστηκε η κοινωνία, ήταν που ήταν δηλαδή σε έναν λανθάνων φασισμό, ανέβασε τα ποσοστά το ναζιστικό κόμμα (δηλαδή σε εκλογές μάλλον θα πήγαινε στήθος στήθος με την άλλη φασιστική οργάνωση της ΝουΔουλας).

Η κυβέρνηση είχε ήδη δημιουργήσει μια ακροδεξιά ατζέντα και την εφάρμοζε. Ο κόσμος κυλούσε όλο και πιο αποχαυνωμένος και το μέλλον για τον κοντόχοντρο  μικροφύρερ  φαινόταν περισσότερο από ευοίωνο. Και όμως εν μια νυκτί όλα ανατράπηκαν για τους φασίστες.

Χρειάστηκε κάτι που μάλλον έγινε σχεδιασμένα αλλά όλα ούρλιαζαν για το φονικό που θα συμβεί κάποια στιγμή. Από την επόμενη όλα τα κανάλια, όλοι οι ραδιοσταθμοί και όλες οι εφημερίδες άρχισαν πυρ ομαδόν. Ακόμη και του γλοιώδους κομιστή η φυλλάδα επιχείρησε με τον ίδιο ξεφτυλισμένο τρόπο να συγκινήσει τους κακομοίρηδες τους αναγνώστες της. Πιο χυδαία δεν γινόταν (αν και τοβαρέλι δεν έχει πάτο).

Τώρα, και αν αυτό συνεχιστεί έτσι, η χρυσή αυγή θα βυθιστεί – επιτέλους – αύτανδρη, και ας πάει στο διάολο για πάντα.

...μέχρι να τους ξανακαλέσει το σύστημα.

Γιατί δεν ηττώνται από μια υγιή ιδεολογία με ισχυρές βάσεις στον ανθρωπισμό. Δεν γκρεμίζονται από την δημιουργία συνείδησης του λαού και την μαζική απόρριψή της φασιστικής/ρατσιστικής ιδεολογίας.

Τους σβήνει το ίδιο το σύστημα που τους σχεδίασε.

Δέχομαι ευχάριστα το γεγονός αλλά ανησυχώ. Είμαι σίγουρος ότι όλες οι εγχώριες βδέλες που αναφέρθηκαν (και περισσότερες που δεν ξέρουμε) μαζί με τους ξένους βρυκόλακες έχουν ήδη εναλλακτικό σχέδιο για να φέρουν σε πέρας τα σχέδιά τους.

Ότι και να δείξουνε για σένα στα κανάλια τους, όσο και να σε δικαιώσουν στους ραδιοφωνικούς σταθμούς τους, όσα καλά και να γράψουν στις φυλλάδες τους

«Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες»

Σε αυτή την αντιπαράθεση κόσμων, ιδεών, αρχών και αξιών ...

... ο εχθρός του εχθρού μου παραμένει ορκισμένος εχθρός μου όπως ήταν από την αρχή.

Τι δεν καταλαβαίνεις δηλαδή;

Για να δούμε...
Ψήφισες την "αντισυστημική" χρυσή αβγή για να ρίξει ξύλο σε αυτούς που σε "πρόδωσαν". Τι έγινε από τότε που βγήκε;
Την έπεσε στην Κανέλη του ΚΚΕ που είναι αντιμνημονιακό μπλόκ.
Την έπεσε στη Δούρου του ΣυΡιζΑ που είναι αντιμνημονιακό μπλόκ.
Την έπεσε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ που είναι αντιμνημονιακό μπλόκ.
Την έπεσε σε αριστεριστές που είναι αντιμνημονιακό μπλόκ.
Την έπεσε σε αναρχικούς που είναι αντιμνημονιακό μπλόκ.
Σκότωσε αντιφασίστα Έλληνα εργάτη, που είναι αντιμνημονιακό μπλόκ
Σε Πασόκο, που σε έχωσε με τα μπούνια στο ΔΝΤ, μούγκα
Σε νεοδημοκράτη που σε κορόιδεψε με 18 ψέματα προεκλογικά, κότα.
Στους εφοπλιστές και τους βιομήχανους, στην οικονομική ελίτ, στο κεφάλαιο, οσφυοκάμπτες.
Από όλα αυτά τι δεν καταλαβαίνεις δηλαδή;

Ανάμεσα στα άκρα

Από τη μια μεριά έχεις ένα ολόκληρο σύστημα, νόμιμο γιατί νομοθετεί το ίδιο για τον εαυτό του. Ένα σύστημα που επί σαράντα χρόνια υπέσκαπτε τα πάντα και τώρα που κατέρρευσαν τα πάντα θέλει να σε "σώσει" ξεπουλώντας τα όλα.
Έχει στη διάθεσή του την δύναμη να νομοθετεί. Την ισχύ να επιβάλλει και να καταστέλλει. Την δυνατότητα να προπαγανδίζει από το πρωί ως το MEGA και από το βράδυ ως το ΣΚΑΪ με τον πιο αισχρό και επιστημονικό τρόπο.
Και όμως είναι τόσο μεγάλο το έγκλημά που συντελείται απέναντι στους ανθρώπους που διαμένουν σε αυτή τη χώρα, έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, που ξέρουν ότι δεν θα καταφέρουν να κρατήσουν τα πράγματα ως την τελική εξόντωσή μας. Χρειάζονται και την ωμή βία, τον τρόμο και το παρακράτος.
Ξεκίνησαν πριν τις προηγούμενες εκλογές με την υπερπροβολή εγκλημάτων που εμπλεκόταν μετανάστες. Συνέχισαν με το πλασάρισμα των νεοναζί ως προστατών των Ελλήνων στις γειτονιές που η αστυνομία επίτηδες εγκατέλειψε στο έλεος του Θεού και των φασιστών.
Όταν βγήκε στο προσκήνιο το κτήνος η διαφήμιση ήταν πια αρνητική, μη χαλάσουμε και το σοβαρό όνομά μας με τους τραμπούκους.
Έφτανε να παίζουν τα εγκλήματα των ναζί δέκα λεπτά όταν η αντιπολίτευση είχε συνολικά 2-3 λεπτά λοιδορισμού. Και μοίραζαν την ευθύνη "Συμπλοκή κομμουνιστών με χρυσαυγίτες... όπως καταγγέλει το ΚΚΕ" κλπ.
Και η "ελληνική" "αστυνομία" να φτάνει πρώτη, πριν χτυπήσουν οι ακροδεξιοί, τραμπούκοι του υπόκοσμου, για να προστατέψει τυχόν αντίσταση στους φασίστες. Όπως έκαναν στην Ηλιούπολή που σε στέκι που οι φασίστες χτύπησαν ηλικιωμένο με παιδιά. Όπως ανενόχλητοι επιτέθηκαν σε αφισοκολλητές. Όπως χαιρετούν ναζιστικά σε χώρο πεσόντων από τους αυθεντικούς ναζί στην κατοχή.
Όπως ξεκίνησαν τους φόνους χθες κάτω από το βλέμμα των μπάτσων της ΔΙ(εφθαρμένης) ΑΣ(τυνομοκρατίας).
Νεκρός ήταν ο Παύλος Φύσσας, αντιφασίστας, μέλος του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μουσικός, ενεργός πολίτης. Μαχαιρώθηκε μετά από καρτέρι των άνανδρων κακοποιών, που μέχρι τώρα δρούσαν στα κρυφά τραυματίζοντας και σκοτώνοντας, με την ανοχή του σάπιου μέρους της κοινωνίας μας, ανθρώπους από άλλες χώρες.
Το πρώτο θύμα που παίρνει αυτή τη δημοσιότητα. Όμως δεν θα είναι το τελευταίο. Όχι όσο η ακροδεξιά κυβέρνηση με γραβάτα του Σαμαρά, με τον skinhead υπουργό καταστολής, τον φασιστομπουμπούκο και τον χουντοβορβορίδη επιβάλει κάτι ΧατζιδακηκοΜητσοτάκηδες που ζητούν να κλείσουν την χώρα με το συρματόπλεγμα του νεοφιλελευθερισμού.
Μαζί ενωμένοι με τους Χρυσοχοϊδηδες, τους Λοβέρδους και τις Διαμαντοπούλου που ξεσκίζουν τα αποθεματικά των ταμείων με μαεστρία και μετά θα πουν ότι δεν υπάρχουν για να δοθούν συντάξεις. Που δίνουν τα αποθεματικά των νοσοκομείων στα αφεντικά τους της Goldamn Sachs και παίρνουν ομόλογα για να τα κουρέψουν και έτσι θα κλείσουν τα νοσοκομεία. Που απολύουν τους δάσκαλους για να πηγαίνουν σχολείο μόνο τα παιδιά της ελίτ.
Που προσπαθούν να μας στοιβάξουν εξαθλιωμένους σκλάβους κάτω από την φτέρνα της παγκόσμιας νεοφιλελεύθερης ολιγαρχίας, κοινών τοκογλύφων.
Τώρα ανέλαβαν να φέρουν σε πέρας τα σχέδια των τοκογλύφων οι τραμπούκοι του ναζισμού.
Ξεκίνησαν οι κινητοποιήσεις πιο οργανωμένα, όχι η ΓΣΕΕ των διεφθαρμένων - ξεφτιλισμένων πασόκων δεν πιάνεται, από τους ανθρώπους που πλήττονται πια άμεσα. Δάσκαλοι και γιατροί, παιδεία και υγεία καταρρέουν. Μαζί και οι εφορίες που πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν αφού ακόμη μαζεύουν ζεστό χρήμα.
Το διεθνές σύστημα έχει δύο πυγμές. Η μία του Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη Λοβέρδου και λοιπών εγκληματιών του λευκού κολλάρου. Η άλλη είναι τα ζόμπυ των φασίστών, των χουντικών των ναζί. Η μία κρατά για μπατσικό γκλόμπ κεραίες τηλεόρασης ενώ η άλλη μαχαίρι. Σύντομα θα έχουν τανκς και όπλα.
Θα ακούσουμε πολλά. Για περιθωριακούς, για τρομοκρατικές ενέργειες - που μπορεί να γίνουν, για πατρίδα, για τα άκρα, για για για...

(ενώ)

Άνθρωποι πεθαίνουν.
Πεθαίνουν γιατί έχουν διαφορετικό χρώμα δέρματος ή μιλάνε άλλη γλώσσα.
Πεθαίνουν γιατί η καταστολή χρησιμοποιεί τα πιο ισχυρά δηλητήρια.
Πεθαίνουν γιατί δεν έχουν 1,20 ευρώ για το τρόλλεϋ να δείξουν στον κυνηγό κεφαλών.
Πεθαίνουν γιατί έχουν άλλη ιδεολογία, άλλη άποψη για το πως πρέπει να είναι τα πράγματα. Αντίθετη από αυτή που έχει η κυρίαρχη προπαγάνδα.
Πεθαίνουν καμμένοι μέσα σε μια τράπεζα γιατί πρέπει να φοβηθείς και να μη κατεβαίνεις να αγωνιστείς.
Παιθαίνουν μαχαιρωμένοι γιατί αγωνίζονται.
Πεθαίνουν απελπισμένοι από το ίδιο τους το χέρι.
Πεθαίνουν σιγά σιγά από την εξαθλίωση, από την έλλειψη κοινωνικών δομών.
Πεθαίνουν όπως έχει πεθάνει το μέλλον τους ήδη...
...με ένα μαχαίρι στην καρδιά.

Έλα... και καραμέλες έχουμε

Η καραμέλα των δύο άκρων πιπιλάται ακόμη. Θα εκτραχύνεται και θα ανεβαίνει η ένταση αυτής της προπαγάνδας όσο κάποιες ομάδες θα αντιστέκονται. Τώρα είναι οι δάσκαλοι.
Πρέπει να πιάσουν δουλειά τα παπαγαλάκια. Να εξισώσουν την αντίσταση με τη βαρβαρότητα των ναζιστοφασιστομουτρων του υπόκοσμου της κρατικοχρηματοδοτούμενης ΧΑχαχα

Έτσι επιτυγχάνονται δύο στόχοι με μεγάλα οφέλη για το σύστημα. 1ον Να καταδεικνύεται ως μέσο και νόμιμη "κυρ Παντελική" μετριοπαθής λύση η ακρότητα του νεοφιλελευθερισμού που καταστρέφει τη χώρα και εξαθλιώνει τους ανθρώπους, ανάγοντας την ανθρώπινη υπόσταση σε παραγωγική μονάδα και το κέρδος αυτοσκοπό.
2ον Ποινικοποιούνται οι αγώνες του λαού. Θα μιλήσουν για καμμένα μαγαζιά στις κινητοποιήσεις και βία αριστερή, βία ναζιστική. Δεν θα πουν όμως σε ποια καμμένα μαγαζιά αναφέρονται; Πόσα και πότε (και ποια ήταν προβοκάτσια;) στις κινητοποιήσεις; Σε πόσο βάθους χρόνου;
Αλλά το πολιτικώς ορθό για όλους μας είναι να κάτσουμε στα αυγά μας να μας κλείσει νόμιμα το μαγαζί η τρόικα, να μας πάρει τη δουλειά και είτε να αυτοκτονήσουμε είτε να πεθάνουμε από την πείνα μαζί με τα παιδιά μας. Αυτό είναι νόμιμο!
Πάρε μια καραμέλα που σε βολεύει για να κάθεσαι στον καναπέ και να βρίζεις τους πάντες, κυβέρνησαν δεν κυβέρνησαν. Αγωνίζονται για δικαιώματα, αρχές και αξίες ή απλώς με βαρβαρότητα σπέρνουν το μίσος και δηλητηριάζουν τα παιδιά μας με το αποτρόπαιο πρόσωπο του ρατσισμού.
Παρατήρησε με απάθεια να χαιρετούν ναζιστικά εκεί που οι ναζί σκότωναν πατριώτες. Μην αντιδράς όταν τιμούν τους ταγματασφαλήτες. Ταυτόχρονα θα σου παίζουν στις ειδήσεις των οκτώ τους δάσκαλους που "κλέβουν" τον χρόνο των παιδιών σου για να βγουν στη δουλεία. Θα σου δείχνουν κινητοποιήσεις "εργατοπατεράδων" και αναρχοαριστερών "παρανόμων". Θα βγει και το ζόμπυ ο Τζήμερος να βγάλει τα σκατοσώψυχά του.
Που θα πάει, πες πες κάτι θα μείνει στο μυαλό σου. Θα αποζητήσεις την ασφάλεια στην αγκάλη του δήμιου σου, που είναι νόμιμος αφού αυτός νομοθετεί!
(Για το γλιφιτζούρι της νομιμότητας της βίας του κράτους, άλλη φορά)