Ανοιχτή επιστολή – Αίτηση

Ανοιχτή επιστολή – Αίτηση

Αγαπητή κυρία  εφοπλιστού,

Αρχικά σας χαιρετώ και εύχομαι τούτη η επιστολή να σας έβρει καλώς και σας και τους δικούς σας.

Ξέρω ότι δεν γνωριζόμαστε γι’ αυτό και αναγκάζομαι να σας γράψω. Είμαι σίγουρος ότι αν με ξέρατε, ως άνθρωπος με ενσυναίσθηση –empathy που θα έλεγε και ο πρωθυπουργός στους κύκλους σας (και ελπίζω όχι εμπάθεια που είναι κακόσημη λέξη) θα είχατε ή προσφερθεί να με εξυπηρετήσετε άμεσα, ανθρώπινα και ανιδιοτελώς… ΑΑΑ. Όπως πράξατε και με τον πρωθυπουργό, ΑΑΑ, όταν τον είδατε, πεσμένο και κουρασμένο.

Όπως θα καταλάβατε με την τελευταία νύξη, αυτό που αιτούμαι και εγώ είναι η παροχή του κότερού σας διότι τελευταία (καμιά δεκαριά χρόνια) αισθάνομαι και εγώ όπως νιώσατε πως αισθανόταν ο πρωθυπουργός μας και επειδή, όπως ανάφερα παραπάνω, δεν με ξέρετε, να σας εξηγήσω.

Όπως και ο κ. πρωθυπουργός έτσι και εγώ έχω πάει σε πολλές κατασβέσεις. Καμιά δεκαριά+ στο στρατό, όπου μία φορά κινδυνεύσαμε με συναδέλφους να καούμε, και άλλες τόσες μετά, όπου μάλιστα μία φορά έσβησα μια φωτιά σε ένα γκρεμό στο Αλεποχώρι με κίνδυνο της ζωής μου, διότι δεν μπορούσαν να κατέβουν οι πυροσβέστες και τα αεροπλάνα, παρόλες τις ηρωικές προσπάθειες των πιλότων αδυνατούσαν. Να ξεκαθαρίσω εδώ ότι αυτά έγιναν από μέρους μου εθελοντικά.

Βέβαια δεν είχα το σθένος που επέδειξε ο πρωθυπουργός μας, που κατευθείαν από την επιστροφή του από το εξωτερικό πήγε στο συντονισμό να μάθει τι συνέβαινε – και χωρίς το επιχειρησιακό μπουφάν του Καραμανλή – και κρατώντας το βάρος μέσα του – για  να μη μας πληγώσει φαντάζομαι – δεν ανακοίνωνε νεκρούς αλλά ζωντανούς.

Να, κάτι τέτοια αδυνατώ να κάνω και όχι πρωθυπουργός δεν θα γίνω, ούτε δημοτικός σύμβουλος δεν μπορώ να καταντήσω.

Πάντως ως επιπλέον περγαμηνές για την αποδοχή του αιτήματός μου μπορώ να αναφέρω την αριστεροσύνη μου, δεν είναι τόση όση του πρωθυπουργού μας και των στελεχών του αλλά μια αναρχοκομμούνα την στηρίζουμε. Είμαι και γω κουρασμένος προσπαθώντας – όπως η συντριπτική πλειονότητα - να στηρίξω οικογένεια μέσα στην κρίση. Κουβαλάω το βάρος ότι δεν μπόρεσα να αλλάξω τον κόσμο και μάλλον βοήθησα χωρίς να το θέλω να γίνει λίγο χειρότερος με το να αφήσω να εκμεταλλευτούν τις πλατείες κοινοβουλευτικοί.

Τέλος, μπορείτε να δείτε την ψυχολογική μου κούραση στις αναρτήσεις του blog που είναι πια πενιχρές.

Ελπίζω όμως ότι ένα ταξιδάκι αναψυχής στο Αιγαίο με ένα κότερο θα βοηθούσε να ανακάμψω. Και μη φοβού αγαπητή μου. Δεν είμαι τσίπης όπως οι πολιτικοί που νομίζουν ότι όλοι τους χρωστούν και τα θέλουν όλα τσάμπα. Εγώ θα φέρω τα πατατάκια μου, τα γαριδάκια μου και τα ποπ κόρν μου. Μπορεί να φέρω και καμιά κονσερβούλα. Θα βοηθήσω στην καθαριότητα και στις εργασίες του σκάφους και θα πιάσω και τη σκάφη αν δεν υπάρχει πλυντήριο. Αλήθεια θα αφήσω πίσω μου τα πάντα όπως τα παρέλαβα υπολογίζοντας την προσφορά σας και το εργαζόμενους.

Με αριστεροσύνη(όχι όση του πρωθυπουργού) και ναυτοσύνη(μάλλον περισσότερη αλλά δεν γνωρίζω πόσα κότερα του έχουν προσφέρει και δεν είμαι σίγουρος)

Το φιλικό blog

H kopria

Υ.Γ. Μην ανησυχείτε για τα συντροφικά habanos  πούρα σας. Έχω κόψει το κάπνισμα χρόνια