Μην συνηθίζετε

Μην συνηθίζετε,
μην συνηθίζετε.
ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΖΕΤΕ.

Αν συνηθίσουμε τελειώσαμε. Θα γίνουμε αυτό που θέλουνε. Ζώα individuals που κοιτάνε τον κώλο τους, άντε και την οικογένειά τους και είναι έτοιμα να τραφούν με τις σάρκες του κάθε διπλανου για να συνεχίζουν να ψωνίζουν τις λευκές σα σάβανο Κυριακές στα Mall του χρυσοκίτς Πατούλη.

Μη συνηθίζεις λοιπόν τον γέρο και την γριά που ψάχνει στον σκουπιδοτενεκέ κάτι να φάει, κάτι να φορέσει, κάτι να πουλήσει.

Μην συνηθίζεις τον άστεγο που κοιμάται μέσα στο κρύο, στη βροχή πάνω στο χαρτόκουτο παραιτημένος από τη ζωή του, την αξιοπρέπειά του.

Μην συνηθίζεις τον πένητα που απλώνει το χέρι για κανένα ψιλό, για λίγο καπνό.

Μην συνηθίζεις αυτόν που σέρνει τα πόδια του ντροπιασμένος στην ουρά του συσσιτίου της φιλανθρωπίας των απανθρώπων εξουσιαστών.

Μην συνηθίζεις τα παιδιά που πάνε στο σχολείο, όσο δεν υπάρχουν ακόμη δίδακτρα, και στο διάλειμμα ζηλεύουν το συμμαθητή τους που τρώει ένα κουλούρι ενώ αυτά δεν θα έχουν ούτε μεσημεριανό.

Μη συνηθίζεις αυτούς που γυρνάνε στους δρόμους με όλα τους τα υπάρχοντα σε ένα καρότσι σούπερ μάρκετ σέρνοντάς αργά τη ζωή τους στον καθημερινό τους θάνατο.

Και ο μόνος τρόπος για να μη συνηθίσεις είναι να μισήσεις. Να μισήσεις με όλο σου το είναι και όλη την ψυχή όλους αυτούς που μας κρατάνε δέσμιους μέσα σε τούτο το στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Τον γόνο Παπανδρέου που άνοιξε τις πόρτες.
Τον πατριωτάρα Σαμαρά που μας έσπρωξε μέσα.
Τον αριστεράντζα Τσίπρα που μας κλείδωσε.

Το κάθε ξεφτιλισμένο πολιτικό με το μεγάλο μισθό που του πληρώνεις εσύ ο ίδιος για λέει ότι θέλει να μας σώσει μεταρυθμίζοντας την κοινωνία σε σφαγείο και τους ανθρώπους σε σαρκοφάγα ζόμπυ.

Να μισήσεις τον κάθε πάμπλουτο δημοσιογράφο που σε πείθει ότι φταις για ότι συμβαίνει και ότι σου συμβαίνει για συνεχίζει το αφεντικό του να πίνει το αίμα σου και το αίμα των παιδιών σου.

Να μισήσεις τον τραπεζίτη και πιο πολύ τον τραπεζοϋπάλληλο που σου κουνά το δάχτυλο γιατί πήρες το δάνειο και την κάρτα -που σου είχε εγκρίνει και στείλει η τράπεζα χωρίς να το ζητήσεις, χωρίς να σε ρωτήσει.

Αυτόν που πάει να δουλέψει τη δουλεία του χαζοχαρούμενος την Κυριακή, αυτόν που πάει να ψωνίσει χαζοχαρούμενος την Κυριακή, αυτόν που διαφημίζει την δουλεία της Κυριακής.

Να μισήσεις τον μικροαστό που ακόμη ονειρεύεται ότι το σύστημα θα του δώσει την ευκαιρία να γίνει εικόνα από διαφήμιση με το γυαλιστερό αυτοκίνητο και τη βυζάτη γκόμενα, ή αυτή που ονειρεύεται να γίνει βυζάτη γκόμενα.

Να μισήσεις το κομματόσκυλο, που γαβγίζει στην είσοδο του κόμματος για το πόσο καλός είναι ο αρχηγός και πόσο θα σε σώσει το κόμμα. Αυτουνού ρίξτου φόλα αμέσως.

Να μισήσεις την τάξη την αντίπαλη, την εχθρική. Αυτή που παρασιτεί σε βάρος σου.

Να μισήσεις την τάξη σου. Όχι για να πας στην άλλη, αλλά για να μη τη συνηθίσεις. Για να την καταργήσεις, αφού ξεπαστρέψεις την άλλη.

Να μισήσεις τους σωτήρες που έχουν ήδη τον εαυτό τους σωσμένους.

Να μισήσεις για να μη συνηθίσεις. -Να μη συνηθίσεις ότι οι θάνατοι και οι αυτοκτονίες είναι νούμερο, ένας ακόμη αριθμός. Δεν είναι. Είναι ο παππούς σου, η γυναίκα σου, το παιδί σου.

Μίσησε τους για τον καθημερινό θάνατο που σου προσφέρουν απλόχερα.

Αλλά να αγαπήσεις όσους σταθούν δίπλα σου για να ρίξουν τα συρματοπλέγματα που σήκωσαν τριγύρω μας.
Να σταθείς μαζί τους όρθιος για να λιώσεις αυτόν που κρατά το μαστίγιο και αυτόν που τον πληρώνει για να κρατά το μαστίγιο.
Να σταθείς μαζί τους όρθιος για να λιώσεις αυτόν που κρατά το καρότο και αυτόν που τον πληρώνει για να κρατά το καρότο. Όχι να φύγεις όταν σου δώσουν μια μπουκιά από το καρότο.

Να μείνεις εκεί. Ακόμη και αν είναι να πεθάνεις, μπορούν να σε σκοτώσουν μόνο μία φορά. Ελεύθερος όμως μπορείς να είσαι για πάντα.