όλο αφιερώσεις σήμερα

γουρουνάκι ... η θέση του στη γάστρα

http://www.efsyn.gr/arthro/gamiste-toys

Συντάκτης: 

Τάσος Κωστόπουλος

Ηταν ένα θέαμα άγριο και συνάμα πρωτόγνωρο: χωρίς να πέσει ούτε πέτρα, δίχως να έχει προηγηθεί η παραμικρή αψιμαχία, η Στουρνάρη γέμισε ξαφνικά με τα ποδοπατημένα κορμιά εκατοντάδων άοπλων νέων παιδιών, που από τη μια στιγμή στην άλλη μετατράπηκαν σε πεδίο εκτόνωσης για δεκάδες άνδρες των ΜΑΤ.

Ορμώντας ξαφνικά απ’ όλες τις παρόδους, με τη μυριόστομη ιαχή «γαμήστε τους! γαμήστε τους!», οι τελευταίοι οφθαλμοφανώς το γλεντούσαν: επί ένα τέταρτο της ώρας χτυπούσαν ανελέητα τους πεσμένους φοιτητές, τους ποδοπατούσαν, τους ψέκαζαν κατάμουτρα με τις φυσούνες, εκτόξευαν μέσα στον κόσμο χειροβομβίδες «κρότου-λάμψης», σταματώντας κάποιες στιγμές, μόνο και μόνο για να εκφράσουν με βρισιές τον ενθουσιασμό τους γι’ αυτό το μονόπλευρο ξεσάλωμα. Μοναδικοί τυχεροί, όσοι λιγοστοί πρόλαβαν να μπουν από την πύλη της Στουρνάρη στο ΕΜΠ, μέσα στο περίπου μισό λεπτό που μεσολάβησε ανάμεσα στο άνοιγμά της και την επίθεση της αστυνομίας στους περίπου 1.500 διαδηλωτές.

«Εγιναν μάχες σώμα με σώμα, σκληρές μάχες σώμα με σώμα, αλλά τελικά τους αποκρούσαμε», μετέδιδε με αγωνιστικό στόμφο στον ασύρματο ο επικεφαλής της διμοιρίας στη συμβολή Στουρνάρη και Κάνιγγος, λίγο μετά την ολοκληρωτική εκκαθάριση της περιμέτρου του ιδρύματος από τους φοιτητές. Σκληρές -πραγματικά- μάχες: οι μεν ανεβοκατέβαζαν ρόπαλα και... γαμοσταυρίδια, οι δε προσπαθούσαν απεγνωσμένα να ξεφύγουν. Ή έκλαιγαν, όπως εκείνα τα κοριτσάκια που, στριμωγμένα επί ώρα από μια διμοιρία στον τοίχο του Πολυτεχνείου, μάζευαν τη μια κλοτσιά ή φυσουνιά μετά την άλλη.

Εχοντας συμπληρώσει 30 χρόνια στο ρεπορτάζ αυτού του είδους, πρώτη φορά είδα τη βίαιη διάλυση μιας ειρηνικής πορείας να μετατρέπεται σε τέτοιο απροκάλυπτο «γλέντι». Συνήθως τα ΜΑΤ δέρνουν σιωπηλά ή, το πολύ πολύ, βγάζοντας κάποιες άναρθρες «πολεμικές» κραυγές. Μετά τη μαζική ψήφο της ΕΛ.ΑΣ. προς τους ναζί, φαίνεται πως ήρθε η ώρα να δούμε τις μάχιμες μονάδες της να γιορτάζουν -κυριολεκτικά- την επέτειο του δικού τους 1973...

Στίχοι:  

Σάτυρος

Μουσική:  

B.D Foxmoοr

1.

Βαβυλώνα

Βίζα σε μετανάστες Αλβανία
νταβαντζιλίκι σε πουτάνες Ουκρανία
βρήκα επιτέλους κάτι να σπάσω την ανία, 
θα πάω στην πολισμανία.
Κλήσεις σε εγκληματίες με παπάκια
ξύλο σε επικίνδυνα παιδάκια
έξτρα φράγκα από μπαράκια
καλό παιδί η μαμά το κάνει μάκια.
Αγκαζέ με οικοδόμους και με κνίτες σε πορεία
ντόβα σε μια πατρίδα με ιστορία
από ένα Astra θα υπακούω σε άστρα
χοιρινό με πατάτες στη γάστρα.
Σαν τον Zorro θα τιμωρώ με δερμάτινα και Ζ
ήμουν στο ζήτα μπροστά μου όλοι πίτα
έχω πιστόλι και στολή θα βρω γυναίκα
ένας πολισμάνος μύθος σαν τον Μπέκα.
Στο σώμα ασφαλείας κάποιου επισήμου
θα κρύβεται η gay ψυχοσύνθεσή μου
τη δασκάλα που με χτύπαγε δε θα κατηγορώ, 
αφού το γκλομπ μου τώρα θα ’ναι συνέχεια σκληρό.

Μανία! Είπα να σπάσω την ανία.
Μανία! Θα πάω στην πολισμανία.
Μανία! Να υπακούω σε άστρα.
Μανία! Γουρουνάκι στη γάστρα.
Ήμουνα βέρος Πειραιώτης μάγκας άντρας
και τώρα γάβρος στα κεντρικά της Αλεξάνδρας
Ω, μπαμπά πόσο μου λείπεις
κι ο παππούλης μου ο Χιτης που μισούσε όλους τους χίπις.
Κι ο θείος ο Ορέστης που ήταν χέστης
που μας ντρόπιασε όταν πήγε πυροσβέστης
εγώ θα σας τιμήσω, θα χαίρεται όλο μου το σόι
θα ’μαι καβλόμπατσος δυο μέτρα μπόι.
Θα κάνω βάρη, θα παίρνω τρεις και εξήντα
θα βγάλω το άχτι μου θα ’μαι συνέχεια στη σπήντα
θα αρχίσω σεμινάρια στα οικονομικά
θα δέρνω όποιον δεν λέει καλά τα Ελληνικά.
Θα χώνομαι σε γιάφκες θα αφανίσω τα πρεζόνια
θα παίρνω μεταθέσεις παρέα με γαλόνια
θέλω η μάνα μου να βγει παράθυρο στο ΣΚΑΪ
με τίτλο: «Μάνα μπάτσου που γαμάει».
Να σπάσουν τα τηλέφωνα οι βλάχοι απ’το χωριό
να λένε στη μανούλα μου για το λεβέντη γιο
δουλειές με φούντα, τα χρόνια που ’ν ’ τα
Γιατί δεν πρόλαβα γαμώτο μου τη χούντα

Μανία! Είπα να σπάσω την ανία.
Μανία! Θα πάω στην πολισμανία.
Μανία! Να υπακούω σε άστρα.
Μανία! Γουρουνάκι στη γάστρα...