Τα τελευταία μέτρα

Μην ανησυχείτε. Μετά από αυτά τα μέτρα δεν θα πάρουμε άλλα...

*γιατί είναι ο κόσμος δεκτικός και η αλλαγή εφικτή

Έβλεπα εχθές τη συνεδρίαση στη Βουλή και σκεφτόμουν πόσο άνετα μπορείς να νιώθεις όταν η Δημοκρατία περιορίζεται σε 4 τοίχους και 300 ανθρώπους που στο κάτω κάτω καλοπληρώνονται.

Όσο καλές και να είναι οι προθέσεις σου , το βράδυ θα γυρίσεις σπίτι και θα έχεις τα βασικά λυμένα. Θα έχεις να φας, να ζεσταθείς, γιατρό για τα παιδιά σου και για σένα όπως και ένα καλό σχολείο.

Όμως αν εκεί ήταν ο κάθε ένας από μας, αυτός που πρέπει να ζήσει με τα ελάχιστα ως καθόλου, που δεν έχει γιατρό, δουλειά. Που δεν βάζει πετρέλαιο θέρμανσης τότε να έβλεπα τον πολιτικό καθωσπρεπισμό απέναντι στην απρέπεια που ονομάζεται ΄Άδωνις. Τότε να δω πως θα ψηφίζονταν οτιδήποτε.

Ίσως τελικά πρέπει να δούμε την άσκηση πολιτικής εξουσίας με άλλο μάτι. Αυτό της πραγματικής Δημοκρατίας από αυτούς που τους αφορά.

Η σύμπτωση της κρίσης

και η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού

*γιατί είναι ο κόσμος δεκτικός και η αλλαγή εφικτή

Η σύμπτωση, το momentum, θα είναι ευνοϊκό γι’ αυτόν που θα νιώσει τον παλμό της εποχής.

Η κρίση έφερε αγανάκτηση και αποδεικνύεται από το πλήθος που την εκφράζει από την κίνηση των «αγανακτισμένων στις πλατείες».

Η αγανάκτηση στρέφετε εναντίον όλου του πολιτικού συστήματος, που όσο ρομαντικό και να είναι κάτω από συνθήκες μπορεί να γίνει από ακραία ανατρεπτικό προς το διεφθαρμένο σύστημα έως επικίνδυνα ισοπεδωτικό.

Κρίνοντας από την εμπειρία μου στην πλατεία, η συνέλευση είναι ένα ωραίο πρότυπο για ζύμωση και ανταλλαγή απόψεων. Είναι επίσης ένα πρακτικό μέσο όπου εκπαιδευόμαστε στην Δημοκρατία. Άποψή μου, και το θεωρώ προφανές, είναι ότι η συνέλευση αφορά αυτούς που συμμετέχουμε, που είμαστε τελικά ένα μικρό κλάσμα του συνολικού πληθυσμού. Αυτό περιορίζει και το εύρος και την ισχύ των αποφάσεων.

Οι προβληματισμοί είναι κοινοί αλλά οι προτάσεις και οι λύσεις για τα προβλήματα που έφεραν την κρίση δεν είναι. Ας μην ξεγελιόμαστε, η κρίση είναι πολιτική. Πάντα τέτοια ήταν και πάντα τέτοια θα είναι. Το υπάρχον πολιτικό σύστημα που είχε δομηθεί μετά τον εμφύλιο και συνέχισε μετά το διάλλειμα της δικτατορίας είναι υπεύθυνο για την κατάσταση της χώρας και το λογικό είναι να ανατραπεί.

Δεν είναι λογικό ούτε πρακτικό, βέβαια, να διαγραφούν όλες οι δομές διαχείρισης και γραφειοκρατίας αφού αυτό θα ακινητοποιούσε τα πάντα.

Δεν είναι επίσης δυνατό να κινηθούν με συνελεύσεις όλες οι λειτουργίες ενός κράτους διότι καμιά δομή δεν υπάρχει που να υποστηρίξει μια τόσο ευρεία ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης. Ως παράδειγμα αναφέρω το παράδοξο στις συνελεύσεις να ψηφίζεις για το αν θα ψηφίσεις για κάποιο θέμα, και τα θέματα όπως και τα προβλήματα είναι πολλά.

Έχουμε βέβαια καταλάβει ότι το πολιτικό σύστημα έφτασε τα όριά του. Αυτό πρέπει να γίνει κοινή παραδοχή στην Ελληνική κοινωνία που θα πρέπει να υποστηρίξει και την πρότασή μας για το νέο που θέλουμε να φέρουμε.

Για να προσεγγίσουμε αυτό το νέο και για να γίνει αποδεκτό από την κοινωνία πρέπει να εξετάσουμε τα προβλήματα που οδήγησαν το υπάρχον σύστημα να αποδομήσει τη χώρα, και πριν από αυτή τους πολίτες.

Κύριο ρόλο έπαιξαν η διαφθορά και η εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων, κυρίως μιας οικονομικής ολιγαρχίας –εγχώριας και του εξωτερικού -από την εξυπηρέτηση του συμφέροντος της χώρας και του πολίτη.

Πολλοί λόγοι είναι που οδήγησαν τα φαινόμενα αυτά να γίνουν κυρίαρχα όχι μόνο στο πολιτικό σύστημα αλλά και σε κομμάτι της κοινωνίας.

Το σύστημα εξουσίας και «αντιπροσώπευσης» με το χρόνο έχει δημιουργήσει στεγανά πολύ ισχυρά τα οποία ωθούν και προστατεύουν την διαφθορά από τα μάτια του πολίτη, του μόνου υπεύθυνου να ελέγχει το πολιτικό σύστημα.

Το τείχος που κρύβει την πολιτική από τον λαό δεν χτίστηκε σε μια μέρα. Η δια αντιπροσώπευσης κοινοβουλευτική «Δημοκρατία» δεν είναι δημοκρατία. Το ποσοστό αντιπροσώπευσης είναι 10.000.00 / 300 . Τραγικά μικρό για οποιουδήποτε είδους  αντιπροσώπευσης της κοινής γνώμης.

Άρα η αντιπροσώπευση εξυπηρετεί την εικόνα μιας ιδεολογικής παρουσίας επί ποσοστιαίας βάσης στον λαό. Όμως το πρόβλημα παραμένει ότι ο κάθε αντιπρόσωπος είναι απομονωμένος πίσω από το κάλυμμα του κόμματος και της βουλής.

Με την πάροδο του χρόνου η εξουσία, η ασυλία και η ατιμωρησία προάγουν κομμάτια από τη φύση του ανθρώπου που εξυπηρετούν προσωπικές φιλοδοξίες, απληστία και την παγίωση της αντίληψης ότι οι διαχειριστές της εξουσίας είναι στην κορυφή μιας κοινωνικής πυραμίδας που ξεκινά από τον πρωθυπουργό στην ακμή της και καταλήγει στη βάση του λαού. Αποτέλεσμα, τα φαινόμενα υπεροψίας και αλαζονείας (ακόμη και του αλάνθαστου) από τη μια μεριά και από την άλλη η μεταφορά των βαρών των τραγικών λαθών, της διαφθοράς και της συνειδητής εξυπηρέτησης συμφερόντων ξένων προς το συμφέρον του έθνους.

Τα παραδείγματα ανελέητα και συγκεκριμένα. Κορυφαίο η κατακόρυφη και ραγδαία πτώση του βιοτικού επιπέδου ενός ολόκληρου λαού που αποφασίστηκε. Οι υπεύθυνοι γι’ αυτό αποτελούν μια δεύτερη γενιά πολιτικών που είτε ανδρώθηκαν με την νοοτροπία της δικαιωματικής λήψης της εξουσίας μέσα από τη στρεβλή οπτική των κομμάτων εξουσίας είτε από ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με την Ελληνική κοινωνία. Δεν έχουν καμιά ιδέα πόσο δύσκολη γίνεται η διαβίωση των ανθρώπων αυτής της χώρας και βαυκαλίζονται να μιλούν για αριθμούς που αφορούν τους ελάχιστους που έχουν λύσει τα προβλήματα τους. Περαιτέρω, αφού τα χρήματα στην Ελλάδα είναι συγκεκριμένα όταν τα κερδίζουν κάποιοι λίγοι τα χάνουν οι πολλοί. Όπως ακριβώς ισχύει και μεταξύ των κρατών της ΕΕ.

Το κράτος, όντας αλωμένο από τα κόμματα – κυρίως της εξουσίας - εξυπηρετεί ως επί το πλείστον κομματικές-συνδικαλιστικές φιλοδοξίες. Οι θέσεις εξουσίας καταλαμβάνονται από μόνιμους και κληρονομούνται στα παιδιά τους. Ο πολίτης εκπαιδεύεται να μην είναι πολίτης αλλά ανεύθυνος-συνένοχος. Η διαφθορά γίνεται, η προσπαθεί να προωθηθεί ως - τρόπος συναλλαγής μεταξύ εξουσίας και πολιτών και κατ’ επέκταση μεταξύ των πολιτών.

Σε όλο αυτό το κύκλωμα εξουσίας οι θεματοφύλακες δημιούργησαν μέσα από την διαπλοκή των εξουσιών, θεσμοθετημένων ή αφανών, την νομική-δικαιακή ασυλίας τους. Η πορεία της παρακμής ολοκληρώνεται με την πλήρη αδιαφορία της κάλυψης των απολαβών της διαφθοράς από τη μια και την εξαθλίωση ενός λαού που δεν αντιδρά.

Το momentum  είναι ευνοϊκό διότι όλο και μεγαλύτερο ποσοστό ανθρώπων αντιλαμβάνεται ότι μόνη λύση ικανή να διαχειριστεί τα πράγματα είναι η ανατροπή του συστήματος. Πριν λίγο καιρό αυτό που ήταν taboo για τους περισσότερους Έλληνες έγινε τώρα αναγκαιότητα σε επίπεδο συλλογικής συνείδησης.

Μόνο το όραμα αποτελεί την ικανή και αναγκαία κινητήρια δύναμη για να γκρεμιστεί το τείχος του νοητού αδιεξόδου. Το όραμα δεν μπορεί παρά να είναι πρωτοπόρο, ρηξικέλευθο με δυναμική.

Το όραμα της εγκαθίδρυσης ενός νέου συστήματος όχι εξουσίας αλλά πολιτικής που θα βασίζεται σε γενικές αρχές της ίδιας της φύσης της Δημοκρατίας.

1^ον Η διάχυση της εξουσίας σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Όσο πιο πολύ διαχέεται η εξουσία τόσο θα μεγαλώνει η πιθανότητα ελέγχου και αποκάλυψης της διαφθοράς. Είναι πιο εύκολο να διαφθαρούν οι λίγοι παρά οι πολλοί.

2^ον Η εισαγωγή της τυχαιότητας στο σύστημα. Η τυχαιότητα δρα ως δικλείδα ασφαλείας στη δημιουργία των στεγανών της εξουσίας.

Για να επιτευχθούν τα παραπάνω πρέπει να εισέλθει στην πολιτική η νέα, και παλιά όσο και η επινόηση της Δημοκρατίας, έννοια του κληρωτού.

«δημοκρατικόν εστί κληρωτόν, το δε αιρετόν ολιγαρχικόν».

Πιο σαφές δεν γίνεται από αυτό.

Βασισμένοι σε αυτές τις απλές αρχές, συγκεκριμένα πράγματα που είναι άμεσα εφαρμόσιμα στην πράξη μπορούν να οδηγήσουν σε ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης, πιο ανοιχτό στην κοινωνία ώστε να ελέγχεται. Ένα σύστημα που θα είναι δίκαιο και θα προάγει την ισονομία. Απλοί πολίτες θα το διασφαλίζουν αυτό , θα μεταφέρουν το κοινό περί δικαίου αίσθημα, που είναι το ζητούμενο, στην εξουσία. Θα μεταφέρουν την εμπειρία της πραγματικής ζωής τους στον μηχανισμό λήψης αποφάσεων.

Επειδή δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα να θεωρήσουμε ότι γνωρίζουμε τους τρόπους για να συμβούν οι ανατροπές και ότι είμαστε ειδικοί σε όλα θα πρέπει να απευθυνθούμε και σε αυτούς που θα μπορέσουν να σχηματοποιήσουν το ζητούμενο.

Προτάσεις από έναν δεν έχουν νόημα. Δεν θα κυβερνούν οι ειδικοί ή τεχνοκράτες. Δικός τους ρόλος είναι να προτείνουν και να συγκεκριμενοποιούν τις προτάσεις τις δικές μας. . Προτάσεις από τον καθένα είναι τα πάντα, και αυτό είναι το πνεύμα που πρέπει να μας διέπει

---

Ποιό το ζητούμενο;

Δεν έχεις Όλυμπε θεούς,

μήτε λεβέντες η Όσσα,

ραγιάδες έχεις, μάνα Γη,

σκυφτούς για το χαράτσι,

κούφιοι κι οκνοί καταφρονούν

την θεία τραχιά σου γλώσσα,

των Ευρωπαίων περίγελα

και των αρχαίων παλιάτσοι!

--Κωστής Παλαμάς--

Δεν είναι απλώς μια κρίση αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας, στην Ευρώπη και στον κόσμο όλο. Είναι το φυσικό αποτέλεσμα μιας πορείας ενός συστήματος που έχει επαναλάβει τις διαδικασίες κρίσεως τα τελευταία εκατό χρόνια.

Δεν είναι μια κρίση οικονομική αυτό που συμβαίνει. Είναι μια βαθιά πολιτική κρίση. Μια κρίση που συνέβη επειδή πρώτα εξέπεσαν όλες οι αξίες που μας ένωναν σαν κοινωνία, επειδή σταμάτησε η δικαιοσύνη να υπηρετεί τον λαό και ο λαός δεν ενδιαφέρθηκε.

Υπάρχει ευθύνη σε όλους μας, είναι αλήθεια, αλλά υπάρχει και κλιμάκωση των ευθυνών. Μπορεί να πάψαμε να είμαστε πολίτες και να πέσαμε σε ένα λήθαργο ευδαιμονίας με δανεικά αλλά οι πολιτικές ηγεσίες έκαναν ότι μπορούσαν για να συμβεί αυτό. Εξαγόρασαν ψήφους και συνειδήσεις αφειδώς στις πλάτες όλων μας. Και ενώ τώρα καλούμαστε να πληρώσουμε τους υπερβολικούς τόκους της ζωής που κάναμε – αλλά και των μιζών που έκλεψαν για να κάνουν υποβρύχια βίλλες, off shore και λογαριασμούς στην Ελβετία.

Μην έχουμε όμως αυταπάτες. Δεν μπορούμε να ξαναγυρίσουμε στο 2008. Δεν υπάρχει ούτε χρόνος ούτε τα χρήματα – σε αυτό τουλάχιστον το σύστημα. Έτσι, αφού αποδεχτούμε αυτό το γεγονός, πρέπει να καταλάβουμε τι έγινε για να μη ξαναφτάσουμε εδώ που φτάσαμε.

Το κοινοβουλευτικό σύστημα από φύση του είναι κλειστό και με σκοτεινά μέρη στην άσκηση της εξουσίας. Ο ψηφοφόρος καλείται μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια να δώσει μια λευκή κόλλα με την υπογραφή του στο τέλος. Εκεί πάνω γράφονται οι όροι εκπροσώπησης όπως θέλει ο εκπρόσωπος. Ο εντολέας δεν μπορεί από κει και μετά να κάνει τίποτα. Μάλιστα αν αντιδράσει, διότι αυτά που πράττει ο εντολοδόχος του είναι αντίθετα από αυτά που θέλει ο εντολέας ή που έταξε ο πολιτευτής, τότε συναντά απέναντί του ολόκληρο το κρατικό σύστημα καταστολής το οποίο τον αντιμετωπίζει ως εν δυνάμει κίνδυνο για τη Δημοκρατία.

Στην Ελλάδα ειδικά υπάρχει και η ιδιότυπη διαπλοκή των εξουσιών πάνω στο πρόσωπο του βουλευτή. Αυτός είναι νομοθετική εξουσία και ταυτόχρονα εν δυνάμει εκτελεστική, αφού μπορεί να συμμετάσχει στην κυβέρνηση. Επίσης αυτό το ίδιο πρόσωπο διορίζει την ανώτατη δικαστική εξουσία ενώ δεν μπορεί να εκδοθεί προς αυτήν αν δεν το αποφασίσει το ίδιο.

Το πρόβλημα που θα οδηγεί το σύστημα ξανά και ξανά στο ίδιο αποτέλεσμα που βιώνουμε σήμερα είναι ότι δεν εκπροσωπείται ο πραγματικός άνθρωπος μέσα στα κέντρα εξουσίας. Αν αυτό συνέβαινε τότε 1^ον θα συμμετείχε ο πολίτης, με τις ανησυχίες του, τα προβλήματά του και την καθημερινότητά του – το κοινό περί δικαίου αίσθημα – ως πραγματικό πρόσωπο και ιδιότητα στις θεσπισμένες εξουσίες. 2^ον Θα έσπαγαν τα στεγανά της εξουσίας και θα άνοιγαν δίαυλοι επικοινωνίας με την κοινωνία, κάνοντας έτσι δυσκολότερη τη διαφθορά. Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι λίγοι διαφθείρονται πιο εύκολα από τους πολλούς.

Αυτό είναι το πρόταγμα που πρέπει να μας οδηγήσει για μια δίκαιη, κατ’ αρχάς, κοινωνία.

1.      Εθνοσυνέλευση και νέο Σύνταγμα ΤΩΡΑ. (Τα τέσσερα πρώτα άρθρα του συντάγματος είναι αυτά που οι συνταγματολόγοι ονομάζουν «σκληρό πυρήνα». Αν αλλάξουν αυτά τα άρθρα, ή για να αλλάξουν αυτά τα άρθρα, πρέπει να ανατραπεί το πολίτευμα.

2.      Απλή και μόνο αναλογική σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις.

3.      Πρέπει να εισαχθεί στην πολιτική η έννοια του κληρωτού, αυτού που θα κληρωθεί σε μια θέση, γιατί στη δημοκρατία οι πολίτες πρέπει να μπορούν να αναλάβουν οποιαδήποτε θέση διακυβέρνησης. Η θέσεις των κληρωτών θα είναι στην νομοθετική εξουσία, όπου θα εκφράζουν το κοινό περί δικαίου αίσθημα.

4.      Τα λευκά ψηφοδέλτια θα ακυρώνουν θέσεις από τους κομματικούς σχηματισμούς και θα τις δίνουν σε νέους κληρωτούς. Οι θέσεις θα αφαιρούνται ποσοστιαία. 10% λευκά τότε 10% αφαίρεση θέσεων.

5.      Η θέση του κληρωτού θα είναι περιορισμένης διάρκειας ώστε να εναλλάσσονται τα πρόσωπα. Ίσως εξάμηνο ή ετήσιο το πολύ.

6.      Η νομοθετική εξουσία θα αποκοπεί πλήρως από την εκτελεστική. Ο βουλευτής στη θητεία του δεν θα μπορεί να γίνει υπουργός. Αν κάνει σωστή δουλειά με τους νόμους ας βάλει υποψηφιότητα για εκτελεστικός (κυβέρνηση)

7.      Οποιοσδήποτε βουλευτής μπορεί να ανακληθεί σε κάθε έτος αν ζητηθεί από ορισμένο αριθμό πολιτών (τα 2/3 ίσως) της περιφέρειάς του. Αν κάποιος με ξεγέλασε και πήρε την ψήφο μου ή απλώς διαπίστωσα την ανεπάρκειά του τότε δεν είναι δυνατόν να τον λούζομαι για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, άσε που είναι επικίνδυνο.

8.      Η εκτελεστική εξουσία θα ψηφίζεται. Δεν καταλαβαίνω γιατί να μη γνωρίζω από πριν ποιος θα είναι ο υπουργός οικονομικών, ή οι υποψήφιοι υπουργοί οικονομικών. Δεν θέλω εκπλήξεις σε αυτούς που θα κυβερνήσουν. Υπάρχει κίνδυνος να μου λένε «Μαζί τα φάγαμε». Και εδώ μπορεί να ισχύσει η ανάκληση και πάλι το ποσοστό και ο χρόνος είναι συζητήσιμα.

9.      Παρόμοιες οι διαδικασίες και στην δικαστική εξουσία, δεν είναι δυνατόν να διορίζονται οι δικαστές και να είναι τσιράκια της αδιάσπαστης εκτελεστικής-νομοθετικής εξουσίας.

10.   Αποκομματικοποιήση του κράτους, πολύ βασικό. Στην Ελλάδα δεν έχουμε δημόσιο έχουμε κομματικό κράτος. Το ΑΣΕΠ που καταστρατηγήθηκε από παντού πρέπει να γίνει μόνη πηγή εισόδου στο δημόσιο χωρίς παρεκκλίσεις.Το πώς θα ισχυροποιηθεί και πως θα λειτουργήσει θα πρέπει να το πουν πιο ειδικοί.

11.   Δεν θα γίνεται αναθεώρηση του Συντάγματος χωρίς δημοψήφισμα

12.   Δεν θα περνά προϋπολογισμός χωρίς δημοψήφισμα

13.   Δεν είναι δυνατόν να υπογράφεται μνημόνιο χωρίς δημοψήφισμα

14.   Δεν θα υπάρχει καμία ασυλία για όλους του δημόσιους υπαλλήλους.

15.   Για κάποιον που μπαίνει στην πολιτική θα καταγράφεται η περιουσία του και βγαίνοντας θα ελέγχεται, μην έχει πολλά σπίτια και πολλές offshore.

16.   Η τεχνολογία επιτρέπει πια τη συμμετοχή των πολιτών στην άσκηση της εξουσίας ανεξαρτήτως του αριθμού τους.

17.   Ένας ικανός αριθμός πολιτών μπορεί να προκαλέσει δημοψήφισμα για οποιονδήποτε λόγο.

18.   Μπορεί, με συγκεκριμένες συνθήκες που δεν τις ξέρω, να ανακαλέσει κυβερνητικό ή βουλευτή ή συνδικαλιστή. Τα δικαστήρια, δεν ξέρω από ποιόν βαθμό, θα στελεχώνονται με σώμα ενόρκων για να μεταφέρουν την αίσθηση δικαίου της κοινωνίας.

19.   Η διάρκεια της κυβερνητικής, βουλευτικής, δικαστικής και συνδικαλιστικής θητείας θα είναι δύο τετραετίες μόνο. Ας ανανεωνόμαστε συνεχώς, κανείς δεν είναι αλάνθαστος και αυθεντία.

20.   Δύο ανακλήσεις από το αξίωμα στερεί το δικαίωμα στη συμμετοχή για να ξαναλάβει κάποιος αξίωμα, ίσως για δέκα χρόνια – να θυμίζει εξοστρακισμό.

21.   Στο τέλος κάθε θητείας γίνεται απολογισμός από σώμα ευθύνων (θα συγκροτείται προσωρινά, ίσως με κλήρωση ειδικών) και θα ελέγχει αν αυτά που ελέχθησαν προεκλογικά έγιναν και αν όχι για ποιόν λόγο. Θα πρέπει και εδώ να θεσμοθετηθούν ποινές με κάποιο τρόπο. Πρέπει να πάψουν τα προεκλογικά προγράμματα να είναι εκθέσεις ιδεών τρίτης δημοτικού και να λέει κάθε ένας ότι του έρθει για να βγει.

22.   Τα ίδια που ισχύουν για τους βουλευτές και τον τρόπο εκπροσώπησης θα ισχύουν και στην εκπροσώπηση στον συνδικαλισμό για να μην έχουμε εργατοπατέρες.
23. Σε διαδραστικότητα με τα κέντρα εξουσίας ο λαός (με ικανό αριθμό υπογραφών) θα μπορεί να προτείνει, κάτω από συνθήκες να επιβάλλει, και να καταργεί νόμους.
24. Κάθε ένας που προτείνει θα έχει την ευθύνη των λόγων και προτάσεών του και θα δίνει λόγο για το που οδήγησε η αποδοχή και εφαρμογή της. Δεν είναι δυνατόν να ακολουθείται ερήμην του Λαού οτιδήποτε και να είναι ανεύθυνος αυτός που χάραξε την πολιτική.

Ας απαιτηθεί από τον κόσμο ένα μοντέλο πολιτικής διακυβέρνησης όπου οι πολίτες θα έχουν την ευθύνη.
Τελικά ή το κράτος αυτό θα αφανίσει το Λαό ή ο Λαός αυτό το κράτος.

Στοχοπροσύλωση

Οι πιο πολλοί συμπατριώτες μας στέκονται άναυδοι μπροστά στην κατάσταση χωρίς να αντιδρούν, είτε ελπίζοντας σε κάτι που θα συμβεί, είτε φοβούμενοι δραστική αλλαγή του συστήματος θα επιφέρει χάος, είτε για οποιοδήποτε λόγο.

Αναρωτιέμαι αν ήξεραν που οδεύει το πράγμα, ή αν κάνους πως δεν βλέπουν που πάει το πράγμα τι θα έκαναν.

Πρώτο βήμα, και κυριότερο είναι να ξεκαθαρίσεις την πραγματικότητα και να αποδεχτείς που οδηγεί.

Η πραγματικότητα είναι ότι καταλύθηκε κάθε επίφαση Δημοκρατίας και εφαρμόζεται ένα σύστημα όπου κάθε είδος παραγόμενης υπεραξίας από οποιονδήποτε που εργάζεται, από τον ανειδίκευτο εργάτη μέχρι τον επιστήμονα θα καταλήγει στα χέρια πολύ λίγων ψηλά στην ιεραρχία.
Καταργείται επίσης η έννοια του δημόσιου χώρου και πλούτου.
Στην διεκδίκηση κάθε αιτήματος θα εφαρμόζεται στυγνή και βίαιη καταστολή.

Ο Δημόσιος χώρος παραδίδεται στην αγορά και ο πλούτος στην οικονομική ελίτ.

Η κυβέρνηση υπάρχει μόνο για επιβάλει με το κράτος και τη βία, ως άλλος Ζεύς στον Προμηθέα, την αναδιανομή των πραγμάτων.
Το μέλλον για όλους μας, πλην των ολιγαρχών, των υπαλληλίσκων κυβερνώντων και των σκυλιών που γαυγίζουν έξω από τη μάντρα της βουλής στον κόσμο θα είναι πρωτο βιομηχανική κατάσταση του εργάτη-δούλου όχι μόνο με υποτυπώση αμοιβή αλλά και χωρίς καμία κρατική/δημόσια προστασία  ή πρόνοια, οι οποίες παραχωρούνται και αυτές προς εκμετάλλευση στον ιδιώτη και θα έχουν πρόσβαση μόνο όσοι δύνανται.

Αυτό το κράτος που μετατρέπει το μέλλον μας και το μέλλον το παιδιών μας σε εφιάλτη ΔΕΝ έχει κανενός είδους νόημα ύπαρξης και όσο πιο γρήγορα καταργηθεί τόσο το καλλίτερο για όλους μας.

Toolbox που σας χρειάζεται...

Επιχαίρει κείνος ο σάλιαγκας ο Χατζηδάκης - ο δεν πίπτει ούτε λόγος, ούτε ράβδο νιώθει - ότι εφαρμόσαμε κατά 85% την εργαλειοθήκη - toolbox ελληνιστί -που μας έδωκε ο ΟΟΣΑ.

Βασικά κοίτα πως έχουν τα πράγματα. Κάποιοι μεγαλόσχημοι ολιγάρχες, καθίκια του κερατά, βρυκόλακες, μαζί με πολυεθνικές αποφάσισαν να τελειώνουν τα πράγματα εδώ στο Μπομπολιστάν. Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται... ή μάθαν πως γαμιόμαστε και πλάκωσαν και οι γύφτοι (σόρρυ από τους γύφτους κιόλας, αυτοί έχουν και έναν ηθικό κώδικα).

Πήγαν λοιπόν εκεί στα παλικάρια του ΟΟΣΑ και λένε "το και το, εμείς θέλουμε  τούτο και τ'άλλο"
Δηλαδή οι σουπερμαρκετάδες θέλαν τα φάρμακα, οι πολυεθνικές τα γάλατα και γαργάλατα, γαργάλατα βρήκαν τον πρόθυμο υπουργό - θα ήταν πολλοί αλλά θα πήγαν στον πιο μερακλή - και ζήτησαν τα ρέστα τους.

Έστυψε κείνος το μυαλό του πως θα το περάσει, αφού στο μνημόνιο που είχαν φτιάξει δεν τα είχαν βάλει.
"Ποιος δεν μας πήδηξε ακόμη;" σκέφτηκε η γκλάβα του και γουργούρισε η κοιλιά του. "Ο ΟΟΣΑ"
Μια και δυό σηκώνει το τηλέφωνο και καλεί.
-ΟΟΣΑς εκεί;
-Ο ίδιος τι θα θέλατε;
-Καλώ από την Ελλάδα και θα θέλαμε κάποια μέτρα που ξεχάσανε να μας πούνε να περάσουμε στα μνημόνια και πρέπει να έχουμε μια δικαιολογία να τα πάρουμε για τους ιθαγενείς
-Μάλιστα. Έχετε 500.000 ευρώ;\
-Επειδή είμαστε κιμπάρηδες και πληρώνουν οι μαλάκες θα σας δώσουμε 1.000.000 ευρώ να βγει κάτι και για μας.
-Άριστα. Στείλτε μας τι θέλετα να σας τα στείλουμε σε συσκευασία εργαλειοθήκης.
-Εργαλειοθήκης;
-Πως το λετέ εκεί στο Ελλαδιστάn-Μπομπολιστάν; Toolbox

Και έφτακε το toolboxιον και ανοίχτηκε με χαρές και πανηγύρια.
"Αυτό μας έλειπε για να έχουμε το success story πλήρες είπαν τα καθάρματα και το άνοιξαν.
Ω!ρε τι πούτσα είχε να πέσει..

Τελικά ο μόνος λόγος ύπαρξης της κυβέρνησης είναι να νομοθετεί ώστε να μπορεί να επιβάλει με όλη την κρατική βία τη μεταφορά του πλούτου από το δημόσιο, όλους μας, σε κάποιους...

...στο τέλος και τη βαζελίνη θα πληρώσεις

Ελευθερία ή Θάνατος

*μπάτσοι παρελαύνουν μπροστά από μπάτσους

Κάποιοι, μέρες που είναι, ανακινούν το θέμα της κατάργησης της παρέλασης...
Παρέλασης; Ποιας παρέλασης. Έχουμε πάψει να έχουμε παρελάσεις εδώ και 2 ολόκληρα χρόνια. Από την 25η Μαρτίου του 2012. Δύο χρόνια κλεισμένα σήμερα.

Η εξουσία αποφάσισε να μην ξανακάνει το λάθος και επιτρέψει να μαζευτεί πολύ πλήθος απέναντι από την πολυαγαπημένη ηγεσία του διότι την τελευταία φορά που συνέβη αυτό, την 28η Οκτωβρίου του 2011 ο Παπούλης ένιωσε να ξανανιώνει από το τρέξιμο και ο ΓΑΠ έπεσε.

Μαλάκας είναι ο Σαμαράς να επιτρέψει να κυνηγηθεί; Όχι, μαλάκας δεν είναι... χεσμένος είναι, όσο και δωσίλογος. Και οι δωσίλογοι είναι χεσμένοι στην πιθανότητα να βρεθούν απέναντι από το Λαό τους που ζει το success story (των τοκογλύφων).

Πρέπει όμως να στηθεί το πανηγυράκι. Να ταϊστεί ο κόσμος που θα δει τηλεόραση πατριωτισμό και περηφάνια μπας και ξεχάσει ότι δεν έχει φάρμακα, γιατρούς, σχολεία και λεφτά. Δεν απευθύνεται αυτός ο "άρτος και θεάματα" σε όλους προφανώς. Είναι γι αυτούς που κάπως, έστω και δύσκολα, τα βγάζουν πέρα και ελπίζουν ότι θα παίρνουν τη σύνταξή τους ακόμη σε ευρώ. Που έχουν κάποια άκρη να επιβιώσουν, απέναντι σε όλους τους άλους. Σε αυτούς που το σκουριασμένο μυαλό τους και η οστεοπωρωμένη ψυχή τους, η δειλία τους να αναζητήσουν λύση σε κάτι άλλο τους κρατά δέσμιους μπροστά από την τηλεόραση να φουσκώνουν τα στήθια τους, και την κοιλιά τους πιθανότητα, με αέρα κοπανιστό.

Φροντίζει η ΔΤ, ή ΝΕΡΙΤ, ή κρατική τηλεόραση - οι απατεώνες έχουν πολλά ονόματα άλλωστε. Αυτοί που εκπέμπουν από τα παλιά στούντιο MEGA του εθνικού μας εργολάβου που φτιάχνει τους δρόμους και του εθνικού μας πετρελαιά που δίνει μπεντζίνα στα άρματα και στα αεροπλανάκια. Για να προπαγανδίζεται σε ποιους οφείλουμε την ύπαρξή μας και την ευγνωμοσύνη μας. Σε ποιους οφείλουμε να δώσουμε οικειοθελώς το αίμα μας να το πιούνε μονορούφι με το μπουρί της σόμπας θέρμανσης.

Το MEGA, συγγνώμη, θα φταίει που ο υπουργός Μέσων Μαζικού Εκμαυλισμού είναι υπάλληλος των προαναφερθέντων ευεργετών-φιλανθρώπων, η ΔΤ λοιπόν πρέπει να προσέλαβε από το MEGA τον τύπο που στο βίντεο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου έβαλε ήχο από φασαρίες για να αθωώσει εκ προοιμίου τον μπάτσο. Δεν εξηγείται αλλιώς πως ακουγόταν χειροκροτήματα και ευφημισμοί στην παρέλαση που πέρναγε μπροστά από τους επισήμους, ενώ στη σιωπή θα έπρεπε να αντηχούν κανονιές οι πορδές του παππούλη.

Σκατά πάρτυ και φέτος η "παρέλαση". Κάτι φάτσες υπόκοσμες-απόκοσμες/κομματικές εν ολίγοις/ που χαίρονται να χαίρονται μπας και πείσουν από το γυαλί ότι υπάρχει χαρά. Κοίτα παππού, γιαγιά, κοίτα εσύ στο χωριό την επαρχία, στο διαμέρισμα στα Καμίνια, στα Ταμπούρια, στην Καλλιθέα. Υπάρχει στρατός και περνά και κόσμος που χειροκροτά. Νιώσε ασφαλής. Πεινασμένος μα ασφαλής. Περήφανος. Εξαθλιωμένος μα περήφανος. Μαλάκας.

Η Ελευθερία είναι πολύ σοβαρό πράγμα και το πρώτο που απαρνιέσαι για να το έχεις είναι η ασφάλεια. Όλοι αυτοί οι τυχάρπαστοι καιροσκόποι, από Ντινόπουλο, Βούλτεψη, Άδωνι έως τον Βενιζέλο και τον Σαμαρά θα είχαν προ πολλού πάρει τον Πούλογλου, κάθε κομματόσκυλο θα έπρεπε να λέγεται έτσι, και θα τιμωρούταν όπως αρμόζει το δίκιο που πνίγεται στο αίμα και στο βάσανο μιας ζωής συνθλιμμένης κάτω από την μπότα του εξουσιαστή και της πείνας. Αρκεί το σύνθημα να είναι τόσο απόλυτο όσο το "Ελευθερία ή Θάνατος".

Διότι ή παρακολουθείς τις γιορτές για επαναστάσεις που έγιναν ή επαναστατείς ο ίδιος.-

No news, good news... Κωλόχαρτο

Κλαψομούνιζε ο Σαμαράς ότι δεν αναγνωρίζουν τι πέτυχε... "Θα σας ανακουφίσουμε" είπε -αντί "θα σας εξαφανίσουμε" που σκεφτόταν- και άνοιξε ο οχετός του Γεωργιάδη "Κωλόχαρτο έχετε;"
Έχετε κωλόχαρτο αλήθεια; γιατί τα σκατά μας έχουν πνίξει.

Κλαίνε  οι δασκάλες και οι μπάτσοι ευτυχισμένοι περιμένουν να ξεπουλήσουν την ψυχή τους -αν έχουν τέτοια- ακόμη μια φορά για 500 ευρώ. Εκτάκτως αυτή τη φορά διότι το κάνουν καθημερινά για το μισθό τους. Έχω την εντύπωση ότι θα το έκαναν και από απλή διαστροφή αλλά μένει να αποδειχθεί.

Το κράτος που απολύει δασκάλους και δίνει λεφτά σε μπάτσους είναι τυραννία, τόσο απλά.
Η χώρα που απολύονται οι δάσκαλοι και αμείβονται οι μπάτσοι δεν έχει κανένα μέλλον, ούτε καν παρόν.
Ο Λαός που ανέχεται να απολύονται δάσκαλοι, γιατροί και να πληρώνονται οι μπάτσοι είναι τελειωμένος.

"Αντικομμουνιστής" δηλώνει εν έτη 2014 ο στενός συνεργάτης του φερόμενου ως πρωθυπουργού Μπαλτάκος ο μπαλτάς της λογικής και της αξιοπρέπειας και βρίσκεται ακόμη στη θέση του... "O tempora, o mores"

Γλείφοντας και έρποντας ....

Πως έφτασες γυμνοσάλιαγκα Ντινόπουλε στην κορυφή;

"Γλείφοντας και έρποντας και με τα κέρατά μου"

Που πάει αυτός ο κόσμος Κατερίνα Παναγοπούλου;

Υπάρχει, λέμε τώρα, μια Κατερίνα Παναγοπούλου που λυπήθηκε για το γκλομπ του μπάτσου ή λιμπίστηκε το γκλομπ του μπάτσου, και από την βολεμένη καρέκλα της και με ιδεολογία τσόλι έγραψε (τη μαλακία της)

Δέκα γυναίκες, καθαρίστριες βιοπαλαίστριες,  έχουν την αξιοπρέπεια να σταθούν απέναντι σε όλο τον κρατικό μηχανισμό όταν όλη η κοινωνία λουφάζει όσο εξαθλιώνεται από αδίστακτους οσφυοκάμπτες, ιδεολόγους του νεοφιλελεύθερου καρκίνου.

Και υπάρχουν άνθρωπες που οι αγώνες χαλάνε την αισθητική τους και την ησυχία τους. Που δεν μπορούν να απολαύσουν τον καφέ τους βρε αδερφέ, όπως ο μπουμπουκοπαπάρας στο Grande Bretagne (μεγάλη Βρετάνια).

"Μα να σταθεί απέναντι στον ευγενικό μπάτσο, που ποιος ξέρει πόσα κεφάλια έχει σπάσει, ένα tres banal δουλικό; Να κρατά ο μπάτσος-κράτος κουβά και σφουγγαρίστρα και η καθαρίστρια λαός το γκλομπ; Τι θα γίνει το Κολωνάκι; Που πάει αυτός ο κόσμος Κατερίνα Παναγοπούλου;"

ΥΓ Κάποια μυαλά δεν καθαρίζουν με τίποτα

Η εξουσία στο πετσί τους

από Jungle report

"Η εξουσία στο πετσί τους" (βιβλίο του Ζ. Σεγκελά

τάδε έφη SKY

13 Μαρ 2014 , 10:47 π.μ.

(....'η αλλιώς: "Επικοινωνιολόγοι"- Αυτοί που εγγυώνται την επιβίωση του συστήματος)

Στην δεκαετία του 1980, ο Φρανσουά Μιτεράν, αναδείχθηκε  πρόεδρος της Γαλλικής δημοκρατίας, κερδίζοντας τις εκλογές (του  1981). Νίκησε τον Ζισκάρ ντ' Εσταίν, συγκεντρώνοντας το 51,75% των  ψήφων. Το αξίωμα του προέδρου, το διατήρησε ως το 1994, ενώ και το 1988 είχε κερδίσει τις προεδρικές εκλογές στο δεύτερο γύρο, με 54,01%, με συνηποψήφιο τον Ζακ Σιράκ. Η force tranquille,  η "ήρεμη δύναμη" είχε επικρατήσει. 

Ο άνθρωπος του Μιτεράν, ο "άνθρωπος πίσω από τη σκηνή" ήταν ο Ζακ Σεγκελά. 

Σεπτέμβριος 2002 Βρετανία. Σύμφωνα με επιστολή -που περιήλθε αργότερα (2003) στην κατοχή του και δημοσίευσε Guardian - ο  Αλαστερ Κάμπελ, δεξί χέρι του Τ. Μπλαίρ  φέρεται πως εισηγήθηκε να προστεθεί σε σχετική έκθεση περί  της ύπαρξης όπλων μαζικής καταστροφής στο Ιράκ, η φράση ότι  "το Ιράκ δύναται να κάνει χρήση όπλων μαζικής καταστροφής σε διάστημα μόλις 45 λεπτών". 

Φυσικά τα επακόλoυθα αυτής της φράσης και το πως αξιοποιήθηκε, είναι γνωστά.

Ο Α. Κάμπελ, όντας το δεξί χέρι του βρετανού πρωθυπουργού, ήταν ο δικός του spin doctor. Ο άνθρωπος που απαντούσε (ή διαμόρφωνε τις συνθήκες προς τις απαραίτητες  απαντήσεις στο ερώτημα που έθετε ο Μπλαίρ "Ήθελα να ήξερα τι σκέφτεται ο κόσμος για μένα" 

Για την Ιστορία, ο Guardian δημοσίευσε την επιστολή  προς την κοινοβουλευτική επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων που καλούταν να εξακριβώσει κατά πόσο ευσταθούσαν οι κατηγορίες ότι η Ντάουνινγκ  Στριτ ανασκεύασε ορισμένες εκ των πληροφοριών των μυστικών υπηρεσιών ώστε να πείσει για τη αναγκαιότητα του πολέμου σε βάρος του Ιράκ. 

Ο επικεφαλής του γραφείου Τύπου του Βρετανού πρωθυπουργού αναγνωρίζει ότι εισηγήθηκε συνολικά έντεκα αλλαγές στο προσχέδιο του φακέλου που δόθηκε στη δημοσιότητα στην τελική του μορφή στις 22 Σεπτεμβρίου του 2002, έξι μήνες πριν από την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης. Δεκτές έγιναν έξι από τις αλλαγές που εισηγήθηκε ο Αλ.Κάμπελ· μεταξύ αυτών που απορρίφθηκαν ήταν η πρόταση να αντικατασταθεί με το ρήμα «είχαν» η φράση ότι οι γιοι του Σαντάμ Χουσεΐν «μπορεί να είχαν» την εξουσία να εξαπολύσουν χημικά όπλα. Ο ίδιος αναφέρει ακόμη στην επιστολή του ότι  μολονότι δεν υπήρχαν αρκετές πληροφορίες που να βεβαιώνουν ότι το Ιράκ κατείχε ουράνιο, είχε εισηγηθεί να διατηρηθεί στο κείμενο η φράση ότι «η Βαγδάτη προσπαθεί να το αποκτήσει». 

Ο άνθρωπος του Μπλαιρ, σε εκλογές και σε πολέμους ήταν κ Κάμπελ 

Η “πολιτική φιλοσοφία” του Σεγκελά την οποία ασπαζόταν και ο Κάμπελ, (δεν είναι τυχαίο το ότι έγραψε και μέρος του επιλόγου  του βιβλίου του Σεγκελά "Le pouvoir dans la peau (η εξουσία στο πετσί μου)  συνοψίζεται ως εξής: 

Ο μηχανισμός εκλογής είναι ταυτόσημος με τον ερωτικό. Ο νικητής των εκλογών  δηλαδή, προσδιορίζεται ως προτίμηση των ψηφοφόρων. Όπως ακριβώς το να ξανακερδίσεις την  προτίμηση του ή της συζύγου σου που έχει αρχίσει να κοιτάζει αλλού.

Στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, οι spin doctors εκμεταλλεύτηκαν έξυπνα (σατανικά θα το έλεγα εγώ) την χημική αντίδραση που συμβαίνει στον νωτιαίο μυελό των ανθρώπων, μήτρα των αντανακλαστικών  και των αυτομάτων αντιδράσεων και βέβαια το θυμικό, ολόκληρων λαών. Ο Σεγκελά εκμεταλλεύτηκε την ερωτική υπόσταση και έλξη του υποκειμένου του (Μιτεράν) ενώ ο Κάμπελ χρησιμοποίησε τον τρόμο παραφράζοντας εκθέσεις και κάνοντας παρεμβάσεις που θα οδηγούσαν την πληροφορία κατευθείαν στο  κέντρο του φόβου, παρακάμπτοντας τον μετωπιαίο φλοιό του εγκεφάλου, το μέρος δηλαδή που λαμβάνει χώρα η λογική πεπεξεργασία.

Πέρα από τον Ατλαντικό, οι περιπτώσεις αυτές είναι απειράριθμες -ως πρώτοι διδάξαντες- και ως εκ τούτου δεν θα αναφερθώ γιατί στο τέλος, αντί για ποστ θα προκύψει βιβλίο. 

Η δεκαετίες του 80, του 90 και η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, χαρακτηρίστηκαν από την υποχώρηση των ιδεολογιών ως προβαλλόμενο ιδεώδες και την επικράτηση των επικοινωνιακών μαγγανειών των spin  doctors. Αυτοί οι τύποι εκμεταλλεύτηκαν την μετάβαση του σκεπτόμενου ανθρώπου (κατά ορισμό αντίστοιχος του Homo sapiens) στον Homo TV. Δεν είχε σημασία "τι σκέπτεται ο κόσμος" για τον προβαλλόμενο. Αυτό θα το παρέκαμπτε ο spin doctor αν έκανε τον κόσμο να ερωτευτεί τον πελάτη του (δηλαδή το επικοινωνιακό υποκείμενο). Και δεν είχε σημασία γιατί, 

α. με τον διαφημιστικό βομβαρδισμό σταματούσε, ο ήδη υπολειτουργών εγκέφαλος του ανθρώπου, να σκέφτεται.

β. Τα καθάρματα μπορεί να είναι και πιο γοητευτικά

Την ίδια εποχή καλλιεργούνται και τα ιδεολογήματα και οι αφορισμοί περί "τέλους των ιδεολογιών" ή "τέλους της Ιστορίας". 

Αυτά λοιπόν συνέβαιναν την εποχή του τέλους των υποχωρήσεων του Κεφαλαίου και των παροχών  εκ μέρους του, μέρους του πλούτου, προκειμένου να προστατεύσει το μεγαλύτερο μέρος του, για τον  εαυτό του. Και συνέβαιναν μόνο στην Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική. Και στην Ωκεανία βέβαια, ως "ξασπρισμένο κομμάτι της πάλαι ποτέ Κοινοπολιτείας. 

Στον νοτιοαμερικάνικο κώνο, στο κέντρο της υπερατλαντικής ηπείρου, στην Ασία και την Αφρική, δεν έπρεπε να γίνουν τέτοιες υποχωρήσεις αφού εκεί ήταν η πηγές των πρώτων υλών και της εργατικής δύναμης. Εκεί δεν δούλευε ο spin doctor. Εκεί δούλευε ο στρατηγός και τα όπλα του, ο μεγαλέμπορος ναρκωτικών και το καρτέλ του.

Πως δούλεψαν οι spin doctors

Σύμφωνα με τον καθηγητή επικοινωνίας Norbert Bolz, η μετατροπή του πολιτικού υποκειμένου, μέσω  της προβολής σε ερωτικό "είδωλο",  οφείλεται στο γεγονός ότι «το κρίσιμο κοινό για την αυτοέκθεση  του πολιτικού ηγέτη δεν είναι πια το κοινοβούλιο», αλλά τα μαζικά μέσα. Το αποτέλεσμα είναι η  πολιτική επικοινωνία να διαμορφώνεται με όρους μαζικών μέσων, δηλαδή ως μία «ενότητα  ειδήσεων, διαφήμισης  και διασκέδασης» που ο Bolz αποκαλεί «politainement» (και δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι spin doctors, οι ορχηστρωτές του «politainment», προέρχονται, σχεδόν αποκλειστικά, από τους  χώρους τη δημοσιογραφίας, της διαφήμισης και της ψυχαγωγίας)*. 

Η διαπίστωση του καθηγητή είναι ακριβέστατη, σχεδόν ποιητική (ή ιατρική θα μπορούσε να πει κάποιος). Αυτό που δίνει όμως, πίσω από τις γραμμές της φράσης, είναι η διαπίστωση ενός όπλου του συστήματος  να διαιωνίζεται -κλωνοποιείται-  εσαεί. Σαν τους κλωνοποιημένους βατράχους του Ρόρβικ**  που σε εργαστηριακές συνθήκες, ο διακεκριμένος βιολόγος ισχυριζόταν ότι θα μπορούσε να  αναπαράγει αντίγραφα του αρχικού βατράχου, για πάντα, εξασφαλίζοντας έτσι την αναθασία του αρχικού μοντέλου. 

Έτσι, όπως το σύμπτωμα μπορεί και να αποκαλύψει την ασθένεια, έτσι και το σύμπτωμα των spin  doctors, αποκαλύπτει την κατάσταση ασθενείας στην οποία έχει περιπέσει η κοινωνία και η χώρα  πλην όμως, δεν μας προσδιορίζει επακριβώς την ασθένεια. Ίσως γιατί η ασθένεια είναι πολύ σύνθετη και με  τα χρόνια που ζούμε μαζί της έχει υποστεί άπειρες μεταλλάξεις η ίδια, αλλά και η αντιληπτική μας ικανότητα (ως κοινωνία). Βρισκόμαστε σε μία απολίτικη κατάσταση, όπου διαθέτουμε Σύνταγμα και  νόμους που διατυπώνουν ή υπονοούν προτάγματα ελευθερίας γνώμης και λόγου, που προϋποθέτουν  κριτική σκέψη από τον πολίτη. Μία κριτική σκέψη που απαιτεί πολιτική παιδεία, την οποία το δομημένο  από τις εξουσίες σύστημα μας, την έχει εξοβελίσει. Είναι ακόμα μία αντίφαση του συστήματος η οποία  όμως, είναι πολύ χρήσιμο -για το σύστημα- εργαλείο διακυβέρνησης. Ο πολίτης καλούμενος να κρίνει, αντιμετωπίζει το πρόβλημα της ανυπαρξίας βασικών δεδομένων, λόγω της ανεπάρκειας γνώσης αλλά και λόγω πληθωρισμού πληροφοριών. Οι πληροφορίες είναι σαν τον θόρυβο την ώρα που προσπαθείς  να ακούσεις ένα τραγούδι. Το αποτέλεσμα είναι στο τέλος, να έχεις ακούσει  όλο τον θόρυβο (τις πληροφορίες) και να μην έχεις καταφέρει να ακούσεςι το τραγούδι (τη γνώση ή την κρίσιμη πληροφορία που θα μπορούσες να επεξεργαστείς κριτικά ως πολίτης). Η καταιγίδα πληροφοριών, η "ηχορρύπανση"  αυτή, είναι άλλο ένα εργαλείο των spin doctors, στην διαδικασία παραγωγής υποκειμένων ευάλωτων στη σαγήνη που θα αποδώσουν με φτηνά τεχνάσματα, στον πελάτη τους. Ο παραζαλισμένος άνθρωπος  πιάνεται εύκολα και ακόμα ευκολότερα όταν αφεθεί να νομίζει, πως αποφασίζει μόνος του. 

Με όλα τα παραπάνω, αναρωτιέμαι πολύ συχνά, σχεδόν καθημερινά, αν η αριστερή προοπτική και οι  φορείς της έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τους spin doctows (ο όρος επικοινωνιολόγος είναι  ψευδεπίγραφος  γιατί υπονοοεί ακαδημαϊκή ιδιότητα για  κάτι που δεν είναι παρά επαγγελματική  εμπειρία). Η επικράτηση των επιτηδείων εις βάρος της γνώσης.

Η Αριστερά είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να ανακατευτούν "επικοινωνιολόγοι" στην προβολή της είτε  ακόμα χειρότερα στη διαμόρφωση του πολιτικού προτάγματος της. Όχι ως πολίτες αλλά ως επαγγελματίες. 

Η Αριστερά συζητάει με πολιτικά επιχειρήματα.  O spin doctor μιλάει με στατιστικά ευρήματα . 

Η Αριστερά ακούει. Ο spin doctor κάνει πως ακούει.

Η Αριστερά ζητάει ενεργούς πολίτες. Ο spin doctor ζητάει πρόθυμα και απονευρωμένα υποχείρια.

H Αριστερά αναλύει την πραγματική εικόνα. Ο spin doctor συνθέτει την πλαστή εικόνα.

Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στις ερχόμενες τριπλές εκλογές είναι η ριζοσπαστικοποίηση και η ωρίμανση του εκλογικού σώματος. 

-Ούτε το ένα ούτε το άλλο επιτυγχάνονται με "επικοινωνιολόγους" - διαφημιστές και τα ψέματα τους. 

-Και τα δύο  επιτυγχάνονται*** με την άμεση και αδιαμεσολάβητη  επικοινωνία του αριστερού προτάγματος. Και τα δύο ξεθωριάζουν αν ανατεθούν σε διαμεσολαβητές, που  συνήθως είναι διαφημιστικές εταιρείες και διάφοροι "επικοινωνιολόγοι". 

Πρώτοι που πρέπει να αξιώσουν την κατάργηση των διαμεσολαβητών αυτών, είναι οι πολίτες, εφόσον και η αριστερά τους πλησιάσει και μεταδώσει το μήνυμα της καθαρό και αδιαμεσολάβητο.

Εκλογές έρχονται και μάλιστα τριπλές. Ιδού η Ρόδος.

_________________________________

*    από εδώ άρθρο της Έλλης Τσιφόρου)

**  Σοβιετικός βιολόγος

***Λόγω της ειλικρίνειας που θα απαιτούσε ένας ενεργός πολίτης ή κάποιος ο οποίος προσδιορίζει  σοβαρά τον εαυτό του ως "δημοκρατικό" ή ως "αριστερό"

Το ΠΕΔΥ του Άδωνι

Το ΠΕΔΥ του Άδωνι γεννιέται. 

Είναι όμορφο σαν τον πατέρα του και διψάει για σάρκα και αίμα. 

Μπροστά του το μωρό της Ρόσμαρυ ήταν προσκοπάκι.