Επείγουσα Ανακοίνωση: Πολίτη, δεν έχεις χρήμα αρά δεν έχεις δικαιώματα

πηγή  "ελεύθερος να σκέφτεσαι"

Η ενημέρωση αυτή έρχεται από το  μέλλον μας. Σε λίγους μήνες ή χρόνια ο κόσμος μας θα είναι εντελώς διαφορετικός από ότι σήμερα, και μάλλον  αυτό το μέλλον θα το έχουμε επιλέξει ως κοινωνία…

 Σε ένα τέτοιο μέλλον οι πολυεθνικές θα έχουν το πρώτο ρόλο στην διακυβέρνηση της χώρας μας . Η Ελλάδα δεν θα υπάρχει ως οντότητα ανεξάρτητη αλλά ως τμήμα παραγωγής και κατανάλωσης σε ένα παγκόσμιο  δίκτυο που θα καθοδηγείται από μια παγκοσμία επιτροπή που θα αποτελείται από διευθυντικά μέλη εταιριών.

Ο πληθυσμός  θα έχει  χωριστεί  σε τρείς κατηγορίες. Αυτούς που θα έχουν την διαχείριση του πλούτου και θα ζουν στην πολυτέλεια, αυτοί που θα έχουν  πρόσβαση  κοντά στα απαραίτητα δουλεύοντας με λίγες ή ελάχιστες απολαβές και αυτούς  που απλά δεν θα έχουν τίποτα και θα  υπάρχουν στο περιθώριο. Μαντέψτε, η τελευταία κατηγορία θα είναι η μεγαλύτερη κατηγορία από τις άλλες, και  άρα  αναφερόμαστε σε κοινωνία του ενός τρίτου…

Μπορούμε να υποπτευθούμε πως περίπου θα είναι η ζωή  για εμάς και τα παιδία μας, με αυτούς τους όρους. Άλλωστε ήδη   παίρνουμε μια πρώτη γεύση από το μας επιφυλάσσει το μέλλον.

Η υγεία , η παιδεία και άλλες βασικές  παροχές δεν θα είναι διαθέσιμες μέσω του κράτους ή ενός συστήματος κοινωνικών παροχών, αλλά μέσω εταιριών.

Αυτή που θα βρίσκονται στην μεσαία κατηγορία θα έχουν δικαιώματα που θα αντιστοιχούν μόνο στα απολύτως απαραίτητα και ανάλογα με τα εισοδήματα τους.

Η κατηγορία που θα τα έχει όλα και σε ότι ποσότητα και ποιότητα επιθυμεί θα είναι απλά οι διαχειριστές του πλούτου.

Σε ένα τέτοιο κόσμο  δεν υπάρχει λόγος για πολίτες χωρίς χρήμα. Πολίτες σημαίνει δικαιώματα και υποχρεώσεις. Μόνο οι διαχειριστές του πλούτου και ένα τμήμα των «εργαζόμενων» θα  έχουν αυτή την δυνατότητα.

Η καταστολή σε μια τέτοια χώρα είναι πανίσχυρη και βασίζεται στην εξαθλίωση. Φυσικά κάθε προσπάθεια αυτοόργανωσης και αυτονομίας θα αντιμετωπίζεται με άγρια καταστολή και θα απαγορεύεται.  

Τα ανθρώπινα δικαιώματα θα ισχύουν μόνο για τους έχοντες ενώ οι υπόλοιποι θα πρέπει μόνο να υπακούν. Σε ένα τέτοιο κόσμο η δημοκρατία , η αξιοπρέπεια , η ελευθερία θα είναι λέξεις άνευ νοήματος. Η ζωή δε, θα είναι εξαιρετικά «φτηνή».

Κάποια στιγμή στο μέλλον , από κάποιο «υπουργείο» ή μια κατά συνθήκη κυβέρνηση θα βγει μια ανακοίνωση που απλά θα ανακοινώνει  επισήμως το ήδη γνωστό σε όλους: άνευ χρήματος δεν θα αναγνωρίζεσαι ως πολίτης.

Αν νομίζεται ότι τα παραπάνω είναι αποκύημα επιστημονικής φαντασίας, αν νομίζεται ότι σας είμαι καταστροφολόγος , συνωμοσιολόγος  ή κάποιος «κολλημένος» ιδεολογικά ή πολιτικά και πάω να σας τρομάξω ή ακόμα χειρότερα να σας «καθοδηγήσω» να σας πληροφορήσω ότι αυτό που διαβάζεται ήδη έχει αρχίσει να εφαρμόζεται.

Και για να το τεκμηριώσω θα σας φέρω μερικά απτά παραδείγματα από το σήμερα:

Υγεία: Πρακτικά το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης έχει καταρρεύσει και οι παρεχόμενες  υπηρεσίες υγείας είναι χαμηλού επιπέδου. Παρόλο που ιατροί και  προσωπικό κάνουν ότι μπορούν υπάρχουν ελλείψεις και σε φάρμακα και σε υγειονομικό υλικό. Σε αυτά προσθέστε και ότι θέλουν να «ανασυγκροτήσουν» το σύστημα υγείας και να πληρώνει ο ασθενής αντίτιμο για να έχει πρόσβασης σε αυτό. Πρακτικά οδηγούν το πληθυσμό στην ιδιωτική ασφάλιση και περίθαλψη, αφού είτε είσαι ασφαλισμένος είτε όχι , έχει αρχίσει να έχει μικρή ως ανύπαρκτη αξία.

Παιδεία: Βασικά υποβαθμίζεται καθημερινά με αποτέλεσμα να έχουμε ή ένα άσχημο ποιοτικά δημόσιο σχολείο χωρίς εποπτικά μέσα , δασκάλους- καθηγητές, ακόμα και χωρίς  βιβλία με ουσιαστικές γνώσεις. Όσοι έχουν απευθύνονται ή  στο εξωτερικό ή  στην ιδιωτική εκπαίδευση. Όσοι δεν έχουν είναι αναγκασμένοι να παλέψουν για το αυτονόητο δικαίωμα στην μόρφωση.

Εργασία:  Καταστρατήγηση βασικών εργατικών δικαιωμάτων με την ταυτόχρονη απαξίωση του συνδικαλισμού. Δεν  έχουμε φτάσει σε αυτή την εξέλιξη, μόνο από τα μέτρα που εφαρμόζει η κυβέρνηση και η τρόικα. Έχει  συμμετοχή και ο κοινωνικός αυτοματισμός που στρέφει την μια κοινωνική ομάδα εναντίον  της άλλης.  Έχει παίξει ρόλο  και η μη αλλαγή ρόλου που θα έπρεπε να έχει ο συνδικαλισμός, από το διεκδικεί αυξήσεις θα έπρεπε να είναι στοχευόμενος στο να κρατήσει και διατηρήσει στην καλύτερη περίπτωση τα εργατικά δικαιώματα.

Δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα: Η φυλάκιση ενός ανθρώπου χωρίς να έχει απαγγελθεί καμία κατηγορία (περίπτωση Σακκά), η άγρια καταστολή σε  διαμαρτυρίες ή πορείες , η παράβλεψη του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης (Σκουριές), η φίμωση όποιας διαφορετικής φωνής ή άποψης από τα «επίσημα» ΜΜΕ είναι δείγμα τι σκεπτικό έχουν κατά νου  να εφαρμόσουν.  Ο κοινωνικός αυτοματισμός είναι ένα όπλο που ξέρουν άριστα να χρησιμοποιεί το σύστημα , κατά οποιονδήποτε  πρόσωπο  ή συλλογικότητα τολμά να «παρεκκλίνει» από το «πολιτικά ορθό». Η υπερπληροφόρηση και η προπαγάνδα θριαμβεύει και έχει ένα μοναδικό στόχο: «δεν υπάρχει άλλη λύση από αυτή που σας λέμε»

Ανεργία, φτώχεια, εξαθλίωση. Η σημερινή κατάσταση είναι απογοητευτική. Η υποτιθέμενη «αναδιοργάνωση» της οικονομίας , έχει καταστρέψει μεγάλο τμήμα του ιδιωτικού τομέα, πλήττοντας σε μεγάλο βαθμό, ελεύθερους επαγγελματίες, οικογενειακές και γενικότερα μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Οι απολύσεις στο δημόσιο τομέα δεν θα ωφελήσουν σε τίποτα τον ιδιωτικό, γιατί απλά κάθε δυο απολύσεις δημοσιών υπαλλήλων συνεπάγονται άλλη μια στο ιδιωτικό τομέα.  Ως φυσικό επακόλουθο κάθετη αύξηση της ανεργίας και φτωχοποίηση μεγάλου τμήματος του πληθυσμού. Η εξαθλίωση που γεννιέται από την φτώχεια  φέρνει κατάθλιψη, παραίτηση, και είναι η αιτία για πολλές αυτοκτονίες, για άνοδο του φασισμού θεσμοί απαξιώνονται , κυρίως όμως διαλύει τον κοινωνικό ιστό.

Εν τω μεταξύ βασικά αγαθά και υπηρεσίες  που κατατάσσονται  στα κοινωνικά, όπως το νερό , η ενέργεια, οι επικοινωνίες, έχουν ήδη ιδιωτικοποιηθεί ή ιδιωτικοποιούνται. Αγαθά που εξασφαλίζουν ένα επίπεδο ζωής και θεωρούνται απαραίτητα και που είναι συνάρτηση με αξιοπρεπή διαβίωση.

Αν το σήμερα σας φαίνεται να σκοτεινιάζει πως θα σας φαίνεται ένα αύριο όπου η ζωή σας, η ζωή των παιδιών σας θα ήταν στα χέρια ολίγων και δεν θα είμαστε τίποτα παραπάνω από ένα αριθμό σε κάποιο σύστημα ;

Και το ερώτημα που αφορά όλους μας: τι κάνει ο καθένας από εμάς ως πρόσωπο και ως κοινωνία;

ΕτικέτεςΕλλάδα,κοινωνία,μέλλον,πολίτες,Σταμάτης Στεφανάκος