Της πατρίδος μου η σημαία... δεν έχει χρώμα

Ήθελα να γράψω ένα άρθρο για το θέμα από χθες. Με αφορμή την απάντηση ενός φίλου στο facebook για την φωτογραφία πιο κάτω του απάντησα με το άρθρο που ήθελα να γράψω και έτσι το μεταφέρω εδώ.

*Η ερώτηση ήταν τι θα έλεγαν για τη φωτογραφία γερόντια που πολέμησαν το '40

Και οι δυο παππούδες μου πολέμησαν το '40. Τι σημασία έχει όμως. Το πως αντιλαμβάνονταν τον κόσμο οι άλλες γενιές, οι άλλοι λαοί ή ακόμη οι διπλανοί μς μπορεί να μην έχει σχέση με την πραγματικότητα ή την αλήθεια. Άλλωστε ειδικά σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη για το εχθρικό, προς τον άνθρωπο και πολίτη, κράτος να δημιουργήσει μια συγκεχυμένη κυρίαρχη άποψη όσο αφορά τους συμβολισμούς και την ουσία τους. Συμβολισμούς όπως η σημαία.

Τι είναι όμως η σημαία; προφανώς δεν είναι θέσφατο (λόγος ή έργο θεού/μεταφυσικό). Υποτίθεται ότι είναι συμβολισμός στο συλλογικό ασυνείδητο του λαού. Συμβολίζει αυτά τα οποία καθορίζουν τον ιδιαίτερο τρόπο του βίου μας. Αν ο λαός θέλει, προφανώς, αλλάζει σημαία. Άλλωστε δεν είχαμε μόνο μία στην ιστορία μας. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι δεν είχαν καν σημαίες. Αυτοί όμως συμβόλιζαν την συλλογική έκφρασή τους στην συμμετοχή τους στην διακυβέρνηση της πόλης. Σήμερα, και σε άλλες εποχές, η σημαία συμβολίζει το κράτος. Όχι το λαό, το κράτος που επιβάλλει και που προσπαθεί να εξάρει μια συγκινησιακή φόρτιση ώστε α.να συσπειρώνει κάποιους  γύρω από μια αφηρημένη έννοια που την ταυτίζει με τον εαυτό του (πχ ο Βενιζέλος που ωρυόταν άλλο να πτωχεύσει η Ελλάδα άλλο οι Έλληνες και β. να θέσει όσους τραβήξει στην σύγχυση αυτή απέναντι σε όσους μάχονται/αντιστέκονται σε αυτό το κράτος που δεν έχει καμιά σχέση με την κοινωνία και τον πολίτη και που τώρα που έπεσαν οι μάσκες αποδεικνύεται ξένο και δωσιλογικό.

Τι είναι όμως η πατρίδα που (θα έπρεπε) να συμβολίζει η σημαία;
Εδώ η πληρέστερη όσο και αληθινή απάντηση έρχεται από τον ίδιο τον Θεμιστοκλή, νικητή της Σαλαμίνας.
Όταν οι Σπαρτιάτες επέμειναν να στήσουν άμυνα στα τείχη του Ισθμού απέναντι στους Πέρσες του Ξέρξη, και ενώ ήδη η Αθήνα είχε πέσει και κατακαεί, ο Θεμιστοκλής διαφωνούσε σφόδρα. Στη συνέλευση αυτή ο αρχηγός των Σπαρτιατικών δυνάμεων, και των πανελλήνων, σήκωσε τη βακτηρία για να χτυπήσει τον Θεμιστοκλή. Τότε αυτός είπε το περίφημο (που σώζεται ως τις μέρες μας) "πάταξον μεν, άκουσον δε!" (χτύπα με αλλά άκουσέ με).
Ο Θεμιστοκλής λοιπόν έθεσε το θέμα ως εξής: Αν δεν δεχόταν οι Σπαρτιάτες να δώσουν την ναυμαχία στην Σαλαμίνα ώστε να απελευθερωθεί η Αθήνα τότε θα έπαιρνε τους Αθηναίους που είχαν καταφύγει στην Σαλαμίνα με την κινητή περιουσία τους και θα πήγαινε να κάνει πόλη αποικία στη Σικελία ή στη Νότια Ιταλία. και κατέληξε "Αθήνα είναι εκεί που είναι η Αθηναίοι" συνδέοντας με τον πλέον σαφή τρόπο την λέξη πατρίδα με τη λέξη Λαός/Δήμος.
Άλλωστε μόνο η ύπαρξη ενός Δήμου/Λαού μπορεί να νοηματοδοτήσει έννοιες όπως πατρίδα ή/και η σημαία - αν θέλει, όπως θέλει και για όσο θέλει. Τα φασιστικά/ναζιστικά και αντιδημοκρατικά καθεστώτα (όπως στην Ελλάδα) διαχωρίζουν αυτές τις έννοιες με σκοπό να ταυτίσουν το κράτος (ρίζα κρ- κρέας/ωμότητα (βλ. Κρέοντας στην Αντιγόνη) ώστε να γίνεται σεβαστή η ανομία-νομιμότητα (βλ. Δένδιας/Σαμαράς) απέναντι στη Δικαιοσύνη/Δίκιο/Ηθική (βλ. το δίδυμο της σύγκρουσης Κρέων (κράτος/βία, νομιμότητα) Αντιγόνης (Λαός/Δήμος, δίκιο, ηθική). Δεν είναι αναρχική ή αντιπατριωτική, είναι βαθιά πατριωτική με ρίζες στο ακραία δημοκρατικό έως αναρχικό καθεστώς ειδικά της Αθήνας του 5ου αι. με τα καλά και τα κακά του αλλά με το κολοσσιαίο νοητικό άλμα της επινόησης της Δημοκρατίας όπου ο Δήμος δεν άρχει απλώς, αλλά κρατεί!

Όποια και αν είναι η προσπάθεια του ξευτελισμένου,  ξένου και προδοτικού κράτους πρέπει να κατανοήσουμε ότι χωρίς Λαό/Δήμο δεν έχουν νόημα ούτε η λέξη πατρίδα, ούτε η λέξη σημαία. Στην παγκόσμια ιστορία υπήρχαν λαοί χωρίς πατρίδα και σημαία  (μεγαλύτερο παράδειγμα οι Εβραίοι) που επιβίωσαν στους αιώνες και ποτέ το αντίθετο.
Εμείς, ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί μπορούμε να τις νοηματοδοτήσουμε αυτές τις λέξεις για να έχουν κάποια υπόσταση και όχι άλλοι για εμάς.
Της πατρίδος μου η σημαία... δεν έχει χρώμα όσο δεν υπηρετεί ως σύμβολο το Λαό.

Υ.Γ. Να μην ξεχνάμε ότι η συγκεκριμένη σημαία στη φωτογραφία έγινε επίσημη του Ελληνικού κράτους (κράτους!!!) τη δεκαετία του '80. Μέχρι τότε ήταν εκείνη με τον μεγάλο ισοσκελή σταυρό. Αυτή ήταν που είχαν στα βουνά της Αλβανίας. Στην Επανάσταση του '21 κάθε μέρος είχε τη δική του σημαία και μάλλον κάθε οπλαρχηγός που σήμερα σώζονται μόνο ως κειμήλια. Άλλωστε ένας Λαός είναι ζωντανός υπεροργανισμός και ως τέτοιος αλλάζει κάποια πράγματα στη διάρκεια του χρόνου. Αρκεί να το κάνει αυτοβούλως και αυτεξούσια.