Κλείσατε το κέντρο της πόλης μας. Βάλατε ελεύθερους σκοπευτές να μας σημαδεύουν.
Γυρίσατε τους τροφαντούς σας κώλους στον άγνωστο μαλάκα που πήγε και σκοτώθηκε για να μας πίνετε το αίμα.
Βάλατε τα σκυλιά σας να βαράνε τους πολίτες για να μην πλησιάσουν. Θα κορωθείτε μπροστά από το στρατό που θα στρέφει το κεφάλι αντι να το αποστρεφει. Και τα σκυλιά θα φοράνε τις γουρουνίσιες μουσούδες τους για να ρίξουν τον καρκίνο στους Έλληνες.
Μπορεί μετά να τους βραβεύσει με τίποτα ψιλά η Deutsche Bank για την οποία δουλεύουν και δουλεύεται.
Θα ψελλίσετε τις γνωστές μαλακίες που σας γράφουν οι επικοινωνιολόγοι σας.
Θα πείτε μετά ότι κάποιοι λίγοι δεν τιμούν την επέτειο, εννοώντας ότι δεν τιμούν εσάς. Βέβαια οι πολλοί αν τιμούσαν πραγματικά την ιστορία τους και τους ήρωές τους, για τους οποίους περηφανεύονται θα τους μιμούνταν, όπως τον Κολοκοτρώνη με το "Τσεκούρι και φωτιά στους προσκυνημένους.
Αλλά και μπροστά σας να τους είχατε αυτούς που τάχατες τιμάτε θα βάζατε τα σκυλιά σας να τα μπουκώσουν στα χημικά.
Πολλά θα έδειχναν στα αφεντικά τους την Goldman Sachs ότι αξίζουν λίγα ευρούλια παραπάνω και θα βάραγαν τον Ανδρούτσο και τον Διάκο με λύσσα.
Ο Κολοκοτρώνης, λόγω περίεργου ντυσίματος, και ομοιότητας με το άγαλμα, θα προσάγονταν προληπτικά, όπως έκαναν οι ναζί. Σε λίγο θα μας σκοτώνετε προληπτικά.
Αλλά όπως θα έλεγε και ο Καραϊσκάκης αν σας αντάμωνε "Βάλτε την παρέλαση στον κώλο σας καθήκια. Στν μπούτσαμ'. Έρχεται όμως η ώρα τ΄Κίτσου μ' του λεβέντ' ζαγάρια"
(Το τραγούδι δεν είναι για σας που θα στέκεστε αύριο στους βόθρους των επισήμων, τότε θα λέγοταν οι κλεφταράδες, ότι τα κλεφτόπουλα. Και όχι φίλε μπάτσε. Το να είσαι γερμανοτσολιά δεν σε κάνει και λεβέντη και τσολιά!)
Μάνα μου, τα- μάνα μου, τα κλεφτόπουλα
Τρώνε και τραγουδάνε, άιντε, πίνουν και γλεντάνε
Μα ΄(έ)να μικρό, μα ΄να μικρό κλεφτόπουλο
Δεν παίζει, δε γελάει, ούτε πίνιε ούτε γλεντάει
Μόν΄ τ΄ άρματα, μον΄τ άρματα του κοίταζε
Του ντουφεκιού του λέει, γειά σου, Κίτσο μου λεβέντη
Ντουφέκι μου, ντουφέκι μου περήφανο
σπάθι, σπαθί ξεγυμνωμένο
γειά χαρά σου το καημένο
Πολλές φορές, πολλές φορές με γλίτωσες
απ΄του εχθρου τα χέρια τα σπαθιά και τα μαχαίρια
Γυρίσατε τους τροφαντούς σας κώλους στον άγνωστο μαλάκα που πήγε και σκοτώθηκε για να μας πίνετε το αίμα.
Βάλατε τα σκυλιά σας να βαράνε τους πολίτες για να μην πλησιάσουν. Θα κορωθείτε μπροστά από το στρατό που θα στρέφει το κεφάλι αντι να το αποστρεφει. Και τα σκυλιά θα φοράνε τις γουρουνίσιες μουσούδες τους για να ρίξουν τον καρκίνο στους Έλληνες.
Μπορεί μετά να τους βραβεύσει με τίποτα ψιλά η Deutsche Bank για την οποία δουλεύουν και δουλεύεται.
Θα ψελλίσετε τις γνωστές μαλακίες που σας γράφουν οι επικοινωνιολόγοι σας.
Θα πείτε μετά ότι κάποιοι λίγοι δεν τιμούν την επέτειο, εννοώντας ότι δεν τιμούν εσάς. Βέβαια οι πολλοί αν τιμούσαν πραγματικά την ιστορία τους και τους ήρωές τους, για τους οποίους περηφανεύονται θα τους μιμούνταν, όπως τον Κολοκοτρώνη με το "Τσεκούρι και φωτιά στους προσκυνημένους.
Αλλά και μπροστά σας να τους είχατε αυτούς που τάχατες τιμάτε θα βάζατε τα σκυλιά σας να τα μπουκώσουν στα χημικά.
Πολλά θα έδειχναν στα αφεντικά τους την Goldman Sachs ότι αξίζουν λίγα ευρούλια παραπάνω και θα βάραγαν τον Ανδρούτσο και τον Διάκο με λύσσα.
Ο Κολοκοτρώνης, λόγω περίεργου ντυσίματος, και ομοιότητας με το άγαλμα, θα προσάγονταν προληπτικά, όπως έκαναν οι ναζί. Σε λίγο θα μας σκοτώνετε προληπτικά.
Αλλά όπως θα έλεγε και ο Καραϊσκάκης αν σας αντάμωνε "Βάλτε την παρέλαση στον κώλο σας καθήκια. Στν μπούτσαμ'. Έρχεται όμως η ώρα τ΄Κίτσου μ' του λεβέντ' ζαγάρια"
(Το τραγούδι δεν είναι για σας που θα στέκεστε αύριο στους βόθρους των επισήμων, τότε θα λέγοταν οι κλεφταράδες, ότι τα κλεφτόπουλα. Και όχι φίλε μπάτσε. Το να είσαι γερμανοτσολιά δεν σε κάνει και λεβέντη και τσολιά!)
Μάνα μου, τα- μάνα μου, τα κλεφτόπουλα
Τρώνε και τραγουδάνε, άιντε, πίνουν και γλεντάνε
Μα ΄(έ)να μικρό, μα ΄να μικρό κλεφτόπουλο
Δεν παίζει, δε γελάει, ούτε πίνιε ούτε γλεντάει
Μόν΄ τ΄ άρματα, μον΄τ άρματα του κοίταζε
Του ντουφεκιού του λέει, γειά σου, Κίτσο μου λεβέντη
Ντουφέκι μου, ντουφέκι μου περήφανο
σπάθι, σπαθί ξεγυμνωμένο
γειά χαρά σου το καημένο
Πολλές φορές, πολλές φορές με γλίτωσες
απ΄του εχθρου τα χέρια τα σπαθιά και τα μαχαίρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου