...λουλούδια

Ο Παπαδήμος είναι διορισμένος ως αυτός που μιλά Ελληνικά αλλά δεν είναι με το μέρος των Ελλήνων.
Ο Παπανδρέου πήγε στη συνάντηση και την κάνει μετά για Κόστα Ρίκα (συνέδριο διεθνούς σοσιαληστρικής). Μοχίτο, Ήλιος, παραλίες. Porca miseria!
Ο Σαμαράς ψηφίζει σαν κυβέρνηση και μιλά σαν αντιπολίτευση περιμένοντας στην ουρά να μπει στο Μαξίμου ως πρωθυπουργός.
Ο Καρατζαφέρης ξέρει ότι έφτασε στην ακμή όπου μπορούσε να πάει και αρχίζει η πτώση. Προσπαθεί να κερδίσει χρόνο αλλά όλα είναι προδιαγεγραμμένα. Αν του κάτσει επόμενη συγκυβέρνηση να κολλήσει ως τσιμπούρι πίνοντας το αίμα του Λαού και όχι ως συγκόλληση στους άλλους.

Και μαθαίνουμε ότι οι συνομιλίες με τους δανειστές διακόπηκαν όχι γιατί πιέζαμε εμείς για χαμηλότερα επιτόκια αλλά ΔΝΤ και Γερμανοί.

Όσο για τους δικούς μας... έσωσαν τη χώρα, δηλαδή την καρέκλα και τη μάσα τους.
Ακόμη ένας άστεγος νεκρός
Όσο για τους δικούς μας... στον πούτσο τους λουλούδια!

Διαβάζουμε στη Ναυτεμπορική (16.1): “Σύμφωνα με γαλλικές εφημερίδες, η ελληνική πλευρά προτείνει επιτόκιο 3%, το ΔΝΤ πιέζει για 2%...Στα υψηλά επιτόκια αντιδρούν και χώρες της ευρωζώνης, όπως η Γερμανία … οι πιέσεις της οποίας φέρεται να προκάλεσαν την “παύση” των συνομιλιών”. H Καθημερινή (14.1), εφημερίδα στενότατα συνδεόμενη με την κυβέρνηση και στηρίζουσα μετά μανίας τα μνημόνια, δημοσιεύει ένα επίσης εντυπωσιακό ρεπορτάζ στην πρώτη σελίδα. “Οι πιστωτές”, γράφει, “φέρεται να ζήτησαν επιτόκιο άνω του 5%, η δε ελληνική κυβέρνηση αντιπρότεινε επιτόκιο κάτω του 4%. Μάλιστα πληροφορίες αναφέρουν ότι η Γερμανία ζήτησε επιτόκιο 2%”. Η Καθημερινή και η Ναυτεμπορική θεωρούναι από τις σοβαρότερες εφημερίδες της χώρας. Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε σωρεία άλλων διεθνών δημοσιευμάτων, με συγκλίνουσες πληροφορίες. 

Μόνο ως παγκόσμιο ρεκόρ μπορούν να θεωρηθούν τέτοια πράγματα. Με εξαίρεση την ηγεσία του ΕΑΜ, στις αρχές του 1945, που υπέγραψε μια συμφωνία αφοπλισμού της προτού πάει στον πόλεμο, ή του Γκορμπατσώφ, λίγα παραδείγματα παρόμοιας διαπραγματευτικής τακτικής υπάρχουν στα παγκόσμια χρονικά. Στα μέλλοντα να εκδοθούν εγχειρίδια διαπραγμάτευσης παγκοσμίως, οι Παπανδρέου και Παπαδήμος θα αναφέρονται ως κεντρικό παράδειγμα στο κεφάλαιο “Τι πρέπει να μην κάνει ο διαπραγματευτής”. 
πηγή εδώ