Νέα (;) αρχή

... πρέπει να συμπληρώσω τις τελευταίες γραμμές πριν βγω έξω. Για μένα και για αυτούς που θα μελετήσουν τι ακριβώς συνέβη αυτή τη μέρα.
Βέβαια πολλοί θα καταγράψουν με τον τρόπο τους και μάλιστα καλλίτερα αλλά το οφείλω στο ημερολόγιο που κρατώ τόσα χρόνια.

Όλα ξεκίνησαν το πρωί όταν ο διορισμένος πρωθυπουργός Παπαδήμος (aka Robobankster) έβγαλε διάγγελμα, ένα από τα πολλά, και δήλωσε ότι κάνουμε την ύστατη προσπάθεια να κρατηθούμε στο ευρώ. Ο κόσμος μουρμούραγε, αλλά εδώ και καιρό κανείς δεν έκανε κάτι.
Όταν ο εκλεκτός των δανειστών τελείωσε το διάβασμα του autocue και η ψυχρή φωνή του έσβησε σαν ηχώ η κάμερα γύρισε προς τον υπουργό οικονομικών.

Ο Βενιζέλος (aka Benny the comedian) άρχισε να μιλά με αυστηρότητα και στόμφο, ως να μίλαγε σε υποτακτικούς. Κουνούσε τη χοντροδαχτυλάρα του κατηγορώντας τους πολίτες και την κοινωνία λέγοντας ότι η μη επιτυχία (ποτέ δεν έλεγε αποτυχία, οι image makers του είχαν πει να λέει τη λέξη με τη θετική έννοια βάζοντας κάποιο στερητικό ή αρνητικό προσδιορισμό).

"Τώρα είμαστε υποχρεωμένοι" κατέληξε επί λέξη, "να δεσμεύσουμε τις καταθέσεις. Δεν είναι μόνιμο μέτρο και θα πρέπει να ξέρετε ότι εσείς το προκαλέσατε. Είμαστε πραγματικά συντετριμμένοι ως άτομα  και ως κυβέρνηση αλλά πρέπει να δείτε τη θετική πλευρά. Είναι ένα αναγκαίο μέτρο που θα σας ασφαλίσει τελικώς την αξία των καταθέσεων.
Περαιτέρω, για τη φύλαξη θα χρεώσουμε 15% επί του ποσού που δεσμεύουμε-φυλάττουμε και οι πολίτες πρέπει να έρθουν στις κατά τόπους εφορίες να πληρώσουν τα φύλαχτρα".

Είπε και άλλα ψεύδη και φανφάρες και στη χώρα έπεσε μια σιωπή ακατανόητη. Ακόμα και η Αργεντινή επαναστάτησε σε αυτό το μέτρο!!!

Λίγες ώρες μετά ο Πάγκαλος, αφού πέταξε ένα "Δεν γαμιέσαι απογευματιάτικα" σε έναν δημοσιογράφο πήγε και μίλησε στο MEGA, στους Καψήδο-Χασαπόπουλους έξω από τη Βουλή.

"Εγώ δεν έχω λεφτά στην Ελλάδα να μου κατάσχουν" είπε. "Όσα έχω είναι από κληρονομιά και τα έχω στην Ελβετία. Ήταν η τελευταία επιθυμία της θείας μου που μου τα άφησε. Ήθελε να θαφτούν στο εξωτερικό".

"Και ο Βενιζέλος τι λέει;" είπε ο Καψής με αγωνία.

"Ο Βαγγέλης ας έρθει να με βάλει φυλακή" απάντησε κάνοντας πλακίτσα εκείνος.

Ήταν τα τελευταία λόγια του. Γύρισε έντρομος προς τον πυροβολισμό που ακούστηκε και άνοιξε διάπλατα τα μάτια του αντικρίζοντας ένα δίκαννο που κάπνιζε η μία του κάννη.

Ο Μήτσος ήταν άνεργος εδώ και καιρό. Δεν πήρε επίδομα γιατί τα κριτήρια που είχαν μπει του το στερούσαν και ας μην είχε άλλο εισόδημα αυτός και η γυναίκα του. Τα δύο παιδιά του ήταν ανασφάλιστα και είχαν αρχίσει να υποσιτίζονται. Η οργή έβραζε μέσα του αλλά δεν έβρισκε δρόμο να βγει. Μόλις σήμερα έλαβε και ένα κατασχετήριο από την τράπεζα για το σπίτι του. Δεν το είχε ξοφλήσει ακόμη και θα του το έπαιρναν. Ήταν το μόνο περιουσιακό στοιχείο που είχε όχι μόνο αξία χρηματική αλλά και πραγματική.

Πήρε το δίκαννό του που είχε από παλιά για κυνήγι και πριόνισε τις κάννες. Το έβαλε κάτω από την καμπαρτίνα του και κίνησε για τη βουλή. Είδε ότι οι δρόμοι ήταν αδειανοί και η ησυχία εκκωφαντική.  Είδε τον Πάγκαλο που είχε σταματήσει λίγα μέτρα από την είσοδο της βουλής και πλησίασε. Χαμογέλασε στον ΜΑΤατζή που τον κοίταζε καχύποπτα και έκανε πως απλώς σταμάτησε να ακούσει από περιέργεια. Όταν άκουσε τι είπε ο Πάγκαλος τράβηξε την καμπαρτίνα του και σήκωσε το όπλο.

Το αμούστακο παιδάκι που το κράτος-βία είχε ντύσει στα χακί των μονάδων καταστολής έκανε να κινηθεί καταπάνω του. Τότε ακούστηκε ο πρώτος κρότος και η μυρουδιά του μπαρουτιού  ακολούθησε την λάμψη. Το μάγουλο του παιδιού που είχε φάει την προπαγάνδα για την εξουσία που του είχαν δώσει, για το κράτος που εκπροσωπεί, για την έννομη τάξη που στηρίζει, λύθηκε πριν τα οστά του προσώπου και τα δόντια του σπάσουν στα πλακάκια του πεζοδρομίου. Το άδειο βλέμμα του έσβησε στο βλέμμα του Πάγκαλου που τον κοίταξε πριν γυρίσει προς το όπλο του Μήτσου.

Είδε τη λάμψη αλλά δεν άκουσε το θόρυβο της έκρηξης του φυσιγγιού. Έπιασε την τεράστια κοιλιά του ενώ στα μάτια του είχε ένα βλέμμα απορίας. Βλέποντας την σκηνή ζωντανά στην τηλεόραση, φαντάστηκα ότι δεν πίστευε πως κάτι ή κάποιος μπορεί να τον αγγίξει. Περίμενα να ξεπεταχτούν ντομάτες από το στομάχι του αλλά έτρεχε μόνο αίμα. Κόκκινο, πηχτό σαν όλων εμάς.

Το σήμα χάθηκε καθώς έπεσαν παράσιτα και μετά το σήμα βλάβης. Κανένα κανάλι ή ράδιο δεν δούλευε. Είχαν πέσει και οι επικοινωνίες. Υποθέτω ότι το σύστημα έβαζε σε εφαρμογή κάποιο από τα σενάρια που θεωρούσαν πιθανό.

Πετάχτηκα πάνω και πήρα τα δύο δίκαννα που είχα κληρονομήσει από τον παππού μου. Ήταν πια διακοσμητικά αλλά πρόσφατα τα είχα καθαρίσει και είχα πάρει φυσίγγια και περίμενα. Ήξερα που θα οδηγούσε η απληστία και αλαζονεία τους.
Φόρτωσα ένα σακίδιο στην πλάτη και καβάλησα την μοτοσυκλέτα μου.Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι και πυροβολισμοί ακούγοταν σποραδικά. Το κοντινό αστυνομικό τμήμα ήταν περικυκλωμένο με την κλούβα των ΜΑΤ απ'έξω να καίγεται. Οι αστυνομικοί είχαν παραδοθεί αμέσως αφού αιφνιδιάστηκαν από το πλήθος που βγήκε αστραπιαία στους δρόμους οπλισμένος ο καθένας με ότι είχε.

Έφτασα στο Σύνταγμα με δυσκολία και από στενά ώστε να περιορίσω τον κίνδυνο να με βρει καμιά αδέσποτη ή κανένας από τους πραίτορες που έμεναν πιστοί στο καθεστώς.

Έφτασα στο Σύνταγμα. Εκεί πήγαιναν όλοι με κάθε τρόπο. Τα χημικά κάτω και το τσούξιμο στα μάτια έδειχναν ότι είχαν γίνει συμπλοκές και είχαν πέσει  χημικά.  Πλήθος ήταν πάνω από πτώματα ένστολων και ασφαλιτών που ψυχορραγούσαν. Ο κόσμος ξεσπούσε τη μανία πάνω τους με τρόπους ανείπωτους. Γι' αυτό  πληρωνόταν και υπήρχαν άλλωστε από το κράτος και με αυτό τον τρόπο τελείωσαν τη μικρή ζωή τους. Απέναντι στην κοινωνία μέχρι το τέλος τους.

Στο Μεγάλη Βρεττάνια ο Άδωνις ούρλιαζε να πιει την τελευταία τζούρα από τον καφέ που είχε αφήσει πριν ανεβεί στο ικρίωμα. Ο κόσμος γελούσε.

Λίγο πιο κει μια διαφορετική σκηνή. Ο κόσμος στεκόταν παγωμένος σε κύκλο και στη μέση στεκόταν ο Βενιζέλος που δεν είχε προλάβει να την κάνει από το πολυτελές ξενοδοχείο που είχε πάει να χαλαρώσει με σπα, αφού ένιωθε εξουθενωμένος με το τελευταίο(κυριολεκτικά) μέτρο που πήρε.

"Εγώ" φώναζε, "το έκανα για το καλό σας". Ακόμα και την ύστατη ώρα η φωνή του ήταν σταθερή και το βλέμμα του αγέρωχο. Το ύφος του είχε παγώσει τους πολίτες που είχαν συνηθίσει στην αυθεντία και την εξουσία του. Τότε έκανε το μοιραίο λάθος. Σήκωσε το δάχτυλό του επιτιμητικά.
Κάποιος από το πλήθος πετάχτηκε και του άρπαξε το χέρι. Δάγκωσε με λύσσα το δάχτυλο και μέσα από τα ουρλιαχτά πανικού του υπουργού το έκοψε και άρχισε να το μασάει. Σαν πεινασμένο κοπάδι λύκων το πλήθος έπεσε πάνω του και όταν πια άνοιξε δεν είχε μείνει παρά ένας κρεάτινος όγκος.

Έτρεξα λίγο πιο κάτω, προς το άκουσμα των σειρήνων ενός ασθενοφόρου. Πάνω σε ένα φορείο χτυπιόταν σαν ψάρι ο υπουργός υγείας, Λοβέρδος. Άναρθρα βογγητά έβγαιναν από το κλεισμένο με λευκοπλάστ στόμα του αλλά ήταν καλά δεμένος πάνω στο φορείο. Ο νοσηλευτής είχε ανάψει τσιγάρο.

"Τον περιμένουν γιατροί και ασθενείς στον Ευαγγελισμό. Έχουν μοιραστεί νυστέρια σε όλους". Ο υπουργός σταμάτησε να χτυπιέται και συνειδητοποιούσε τι τον περιμένει. "Εγώ θα του πάρω τα 5 ευρώ από την τσέπη καθώς θα τον βάζω μέσα" συμπλήρωσε ο οδηγός και εξαφάνισε τον 'ασθενή' κλείνοντας τις πόρτες του ασθενοφόρου.

Πήγα μπροστά στην Αμαλίας. Ο κόσμος έκανε σειρές που απλώς έστεκαν σαν να περιμένουν κάτι. Τότε ακούστηκε η ο ήχος από τα ελικόπτερα που ερχόταν. Κοιτάζαμε όλοι μαζί πάνω προσπαθώντας να καταλάβουμε από που θα ερχόταν.

Φάνηκαν σε λίγο ξεκάθαρα πάνω από τη στέγη της βουλής. Ήταν δύο μεγάλα στρατιωτικά Σινούκ. Πυροβολισμοί τα υποδέχτηκαν. Αυτοί που είχαν στρατιωτικού τύπου όπλα ήταν περισσότεροι απ'ότι νόμιζα. Όπως τα ελικόπτερα προσγειωνόταν μια πύρινη ουρά έσκισε τον ουρανό ξεκινώντας από πίσω από την πλατεία και κατέληξε πάνω στο πρώτο ελικόπτερο. Μια πύρινη λαίλαπα το τύλιξε και ο κόσμος ζητωκραύγασε εκστασιασμένος. Το άλλο έφυγε χωρίς να προσγειωθεί. Δεν ήταν μαλάκας ο πιλότος.

Αμέσως από τις τάξεις των αστυνομικών άρχισαν να αυτομολούν δεκάδες μπάτσοι. πετούσαν ασπίδες και όπλα και τρέχοντας προς το μέρος μας είχαν ψηλά τα χέρια. Αυτοί που έμεναν ήταν οι ιδεολόγοι την βίας και της εξουσίας. Ήταν αυτοί που θα πέθαιναν απλώς και μόνο για να μπορούν να βαράνε κανέναν κακομοίρη ώστε να νιώθουν κάποια αξία.

"Τον Γιωργάκη μην τον φάτε" φώναξε κάποιος. "Θα τον βάλουμε να τρέξει από εδώ ως το Φάληρο ανάμεσα στο πλήθος. Αν φτάσει εκεί θα τον περιμένει κανώ". Ιαχές ακούστηκαν.

Γράφω τώρα τις τελευταίες γραμμές στο netbook και θα το κλείσω παίρνοντας στα χέρια το οπλισμένο όπλο μου.

Νέος χρόνος, νέα αρχή.

Καλή λευτεριά και Δημοκρατία..

Χρόνια πολλά...

Υ.Γ.1. Στο διάγγελμά του ο Παπαδήμ(ι)ος εμφανίστηκε σίγουρος για την σωτηρία των δανειστών και προέβλεψε ότι μετά από μερικές δύσκολες δεκαετίες ίσως οι τοκογλύφοι βαρεθούν να μας πηδάνε. Ίσως.

Υ.Γ.2. Οι Αυστριακοί σπάνε χοντρή πλάκα εις βάρος μας ανακηρύσσοντας τον Γ.Α.Π. πρόσωπο της χρονιάς ενώ έπρεπε να τον ανακηρύξουν προσωπείο της χιλιετίας.

Υ.Γ.3. Ο Γ.Α.Π. δεν είναι μαλάκας... επειδή λέει αυτά που λέει, αλλά επειδή νομίζει ότι κάποιος τον πιστεύει.

Υ.Γ.4 Κάτι που διάβασα στον πιτσιρίκο και με εκφράζει απόλυτα και μου συνέβη ακριβώς έτσι
Προσωπικά, το Σύνταγμα μου έκανε μεγάλο καλό. Έβγαλα από τη ζωή μου ανθρώπους που έχουν παραιτηθεί και έχουν αποφασίσει πως θα ζήσουν σαν σκλάβοι, αλλά είχα την τύχη να μπουν στη ζωή μου πολλοί ωραίοι άνθρωποι που γνώρισα στο Σύνταγμα και στις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας. Είμαι κερδισμένος.

Υ.Γ.5. Αν μαζευτούν πάνω από 2 στο Σύνταγμα να γιορτάσουν να γνωρίζουν ότι θα τους περιλάβουν τα ΜΑΤ της δημοκρατίας των τραπεζών. Μην ανησυχούν. Κατά το ξύλο θα λέγονται τα καθιερωμένα "Χρόνια πολλά" και "Καλή χρονιά" ενώ κατά την προσαγωγή θ ακεραστούν κουραμπιέδες και μελομακάρονα.

Υ.Γ. τελικό Ο Μητσοτάκης τώρα δικαιώνεται.

Αγαπητοί κυβερνώντες κύριε Παπαδήμο... Stick your Christmas up your arse