19/10/2011 : Μια νέα ελπίδα
1. -Π.Α.Μ.Ε. για καφέ Αλέκα; -Μπα! Είναι αργά. Π.Α.Μ.Ε. για ουζάκι.
Είχα μια ελπίδα από την προηγούμενη. Στο γνωστό καφενεδάκι φίλος κομμουνιστής μου έλεγε με περηφάνεια «Αύριο θα μείνουμε».
Εντάξει, από το Δεκέμβρη του 2008 το ΚΚΕ ήταν ενάντια στα αυθόρμητα κινήματα που φαινόταν να γιγαντώνονται απροσδόκητα. «Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς το ΚΚΕ» ήταν παλιά το σύνθημα και έχει μετατραπεί σε «Αλλαγή θα γίνει μόνο από το ΚΚΕ».
Εν πάση περιπτώσει στις 19 του μηνός πήγα με την πορεία του Π.Α.Μ.Ε., όχι για πρώτη φορά.
Θα κάνω μια παρένθεση εδώ. Θεωρώ ότι στην εφιαλτική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα πρέπει να γίνει ότι είναι δυνατόν για να ανακουφιστούν οι άνθρωποι, που εν κατακλείδι είναι το ζητούμενο. Αυτό είναι πέρα από την κάθε ιδεολογική καθαρότητα ή τον σκοπό (που δεν αγιάζει, ούτε καθορίζει τα μέσα). Έτσι λοιπόν προσπαθώ να στηρίξω την μαζικότητα όλων όσων θα μπορούσαν να αλλάξουν το αστικό-καπιταλιστικό μοντέλο του φιλελευθερισμού προς την ανακούφιση της κοινωνίας. Τα άλλα θα τα βρούμε μετά. Τέλος παρένθεσης.
Έτσι λοιπόν χάρηκα που έμαθα ότι το Π.Α.Μ.Ε. θα έμενε. Η οργάνωσή του και η πειθαρχεία τους θα μπορούσε να μπει στην υπηρεσία κάθε διαδηλωτή, και για να τον προστατέψει από τις μονάδες καταστολής ή (αυτό που ήξερα ως πιο πιθανό) δεν θα υπήρχε επέμβαση όσο θα ήταν εκεί. Βασικά ήλπιζα ότι θα ανακοίνωναν, αιφνιδιαστικά, ότι θα μείνουν εκεί μέχρι να παραιτηθεί η κυβέρνηση και θα καλούσε άπαντες, ώστε να προκληθούν εκλογές. Ήλπιζα παραπάνω απ’ όσο θα μπορούσε να φτάσει η ηγεσία του ΚΚΕ.
Με ξένισε, με προβλημάτισε και με ενόχλησε (ευγενικά εκφραζόμενος) η στάση να καταλάβουν το χώρο με τρόπο τόσο απόλυτο ώστε να απαγορεύουν κάθε διέλευση. Αυτό προκάλεσε αρκετές τριβές με απλούς διερχόμενους διαδηλωτές και το καταλαβαίνω. Όμως υπήρχε ανοχή, μπροστά στην ελπίδα ενωμένης διαδήλωσης και σύμπραξη των διαφορετικοτήτων για πρώτη φορά. Παρόλα αυτά, τριγυρνώντας ανάμεσα στο Π.Α.Μ.Ε. και παρατηρώντας την οργάνωσή τους ένιωθα ότι δεν θα ήταν όπως τα περίμενα. Έτσι μόλις βγήκε από τα αριστερά η Αλέκα και άρχισε να απομακρύνεται το Π.Α.Μ.Ε. ακολούθησε. Ο κόσμος ο υπόλοιπος, ο ανένταχτος, υτός που κατά το ΚΚΕ δεν ανήκει στο λαϊκό κίνημα, φώναζε να μείνουν. Μην τους αφήσουν με το σύστημα καταστολής ξανά. Το λαϊκό κίνημα όμως κίνησε και πάει.
Την ώρα που κατηφόριζε η Παπαρήγα προς την έξοδο στην Αμαλίας διάφορες φωνές τα έχωναν για την στάση που κρατά το ΚΚΕ, για την ιδεολογία ή την πρακτική του. Οι περισσότεροι ήταν αναρχικοί και κάποιοι του μαύρου μπλοκ. Όμως δεν επιτέθηκαν και έμειναν σε φραστικά και κάποιες χειρονομίες. Καταλαβαίνω τις ιδεολογικές διαφοροποιήσεις μεταξύ μιας εντελώς συγκεντρωτικής εξουσίας και μιας εντελώς αντίθετης προσέγγισης που στηρίζεται σε επίπεδα αποκέντρωσης που φτάνει στο πρόσωπο.
Και έτσι το Π.Α.Μ.Ε. έφυγε την ώρα που ο κόσμος μπροστά τους φώναζε να μείνουν, να ενωθούν. Ταυτόχρονα οι μονάδες καταστολής κατέβηκαν μπροστά από τον άγνωστο στρατιώτη και εμείς μπήκαμε μπροστά στις ασπίδες τους. Το εμείς είναι το ετερόκλητο πλήθος που αντιπροσωπεύει ότι υπάρχει στην Ελληνική κοινωνία και από μόνο του αυτό γίνεται αρκετά σουρεάλ.
2. Υποστηριζόμενοι υπό γραιών
Ξεκίνησα να πάω μπροστά από την Αμαλίας όταν άρχισαν και οι πετροβολισμοί από το «Μαύρο Μπλοκ». Έζησα να το δω και αυτό. Σκάγαν οι μολότωφ – το νέο κοκταίηλ της Κερατέας είναι αυτό παιδιά; Εμφατική έκρηξη- και τα αγκωνάρια ενώ διέσχιζα το πλήθος που ζητωκραύγαζε σε κάθε επίθεση. Τρεις τέσσερεις ηλικιωμένες, από εξήντα έως εβδομήντα, φώναζαν σε έκσταση «Φάτε τους, ρίχτε τους!!!» υποστηρίζοντας τους κουκουλοφόρους. Όλη η κοινωνία ήλπιζε και το έλεγε να δημιουργηθεί ρήγμα και να περάσουν μέσα οι κουκουλοφόροι και πίσω οι υπόλοιποι. Αυτή είναι η πραγματικότητα και τα άλλα που λένε τα μέσα είναι μαλακίες και παραπληροφόρηση για όσους δεν είναι στους δρόμους εκείνες τις ώρες.
3.Προσωπικά δακρυγόνα
Πόσες ώρες πέρασαν δεν γνωρίζω. Ίσως τρεις ίσως παραπάνω. Από τα αριστερά η σύγκρουση μαινόταν χωρίς ύφεση κρατώντας τους γερμανοτσολιάδες, εμ… τους μπάτσους, εμ… τα γουρούνια, εμ… τους δολοφόνους, εμ… τους αστυνόμους. Το θυμήθηκα!!!
Όμως μια μάχη διέρχεται πολλά όπλα. Ίσως όπου δεν πίπτει ράβδος, λόγω στολής εξοπλισμού και κρατικής υποστήριξης, να πίπτει λόγος. Ένας δεκαοχτάχρονος αναρχικός, ένας εβδομηντάχρονος (με ότι συνεπάγεται από μόνο του αυτό) και ένας «ακραίος αστός». Μιλάγαμε ασταμάτητα καθένας με το ύφος του. Καθένας με το λόγο του. Όλοι με τον ίδιο σκοπό. Ένα ρήγμα μέσα στο ασυνείδητο του κλεισμένου διαβρωμένου μυαλού μπροστά μας.
Κάθε λίγο ο επικεφαλής ερχόταν από τα πίσω και έπιανε συμπονετικά το μπράτσο το κάθε ενός ΜΑΤατζή και τον υποστήριζε στο κατάπτυστο έργο του.
«Κρατάμε έτσι;» «Είμαστε εντάξει;» «Μην ακούτε».
Κλείστε τα αυτιά σας και τα μάτια σας στην Ελληνική κοινωνία μέχρι να σας αποβάλλει και βιολογικά διότι συνειδησιακά είστε αποκλεισμένοι ήδη. Για 1.000, για 700 και αύριο 400 ίσως ευρώ. Τόσο αξίζει μια συνείδηση; Η δική τους τουλάχιστον.
Και το χώσιμο, η εύρεση φιλότιμου και η προσπάθεια για ξύπνημα μιας κάποιας συνείδησης συνεχιζόταν. Πετροβολισμός από λέξεις. Μολότοφ από έννοιες. Και τότε άκουσα ένα χτύπο πίσω μου και τον γνωστό συριγμό του αερίου.
Ενώ δεν γινόταν τίποτα πετάξαν πίσω μας δακρυγόνο. Χωρίς να γίνει τίποτα. Απλώς για να σταματήσουμε να μιλάμε. Κάποιων το φρόνημα έσπαγε; Κινδύνευε να σπάσει; Ίσως. Ποιος ξέρει. Κανείς από μας που μιλάγαμε δεν είπε ούτε ένα ψέμα. Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει… και δακρυγόνα τρώει.
Έκλεισα τα μάτια και κράτησα την αναπνοή κινούμενος προς τα πίσω. Για να βάλω την μάσκα και τα γυαλιά. Παρόλα αυτά κάτι πέρασε. Τι το πετάς ρε καριόλη τσάμπα; Αυτό το πληρώνουμε εμείς. Και τσούζει στα μάτια το γαμημένο. Σαν να σε τρυπάει βελόνα.
Ευτυχώς βρέθηκε ένας (από τους πολλούς) με σπραίυ MALOX και μου έριξε πριν βάλω τη μάσκα.
Πρέπει να το βάζω και γω σε μπουκαλάκι ψεκασμού. Γυρίσαμε άμεσα. Ακόμη και ο παππούς που δεν είχε καν μάσκα. Και ξανά τα ίδια. Ακόμη και αν δεν έχει κανένα αποτέλεσμα τουλάχιστον τους σπάμε τα αρχίδια, αν μη τι άλλο, και κρατάμε εκεί τις συμμορίες, εχμ... διμοιρίες. Σε βαθμό που ο μπροστινός μου μπάτσος, που τον κοιτούσα στα μάτια διαρκώς όσο του μιλούσα, έβγαλε ένα καπνογόνο, τράβηξε την περόνη και το πέταξε στα πόδια του. Τον είδα όμως και την στιγμή που του έλεγα «Μην το κάνεις» έβαζα τη μάσκα μου και τα γυαλάκια.
Και μετά ξανά τα ίδια. Μέχρι που γενικεύτηκε το πράγμα. Παρόλο που κρατήσαμε δύο διμοιρίες εκεί δεν είχε πια νόημα να μένεις.
4. It takes two to tango.
Φασαρίες, πετροπόλεμος, περιπλάνηση τριγύρω. Στην Καραγιώργη Σερβίας οχύρωση από γλάστρες και πιτσιρικάδες να πετροβολούν. Με τι ταχύτητα μπορούν και σπάνε; Ούτε υδραυλικά σπαστήρια σε νταμάρι.
Έχει πλάκα όμως να κοιτάς τους παλικαράδες με τις ασπίδες να κάνουν χειρονομίες και ματιές στους πιτσιρικάδες. Και ντου ανάμεσα στις γλάστρες. Και ξανά. Και μέσα εκεί να ‘σου και μια ξανθούλα να μου λέει να μην ειρωνεύομαι τους μπάτσους και δεν είναι κατάσταση αυτή και να γίνεται η χώρα έτσι. Λερώνονται και οι δρόμοι κυράτσα μου. Μείνε στο σπιτάκι σου και στη Barbie γυάλινη φουσκίτσα σου και άσε την κοινωνία. Ίσως καταφέρουμε να εκθεμελειώσουμε τη σαπίλα του πάγκαλου ΠαΣοΚ κάποτε. Να καούμε μια ώρα αρχίτερα μπας και αναγεννηθούμε.
Έχει πλάκα όμως να κοιτάς τους παλικαράδες με τις ασπίδες να κάνουν χειρονομίες και ματιές στους πιτσιρικάδες. Και ντου ανάμεσα στις γλάστρες. Και ξανά. Και μέσα εκεί να ‘σου και μια ξανθούλα να μου λέει να μην ειρωνεύομαι τους μπάτσους και δεν είναι κατάσταση αυτή και να γίνεται η χώρα έτσι. Λερώνονται και οι δρόμοι κυράτσα μου. Μείνε στο σπιτάκι σου και στη Barbie γυάλινη φουσκίτσα σου και άσε την κοινωνία. Ίσως καταφέρουμε να εκθεμελειώσουμε τη σαπίλα του πάγκαλου ΠαΣοΚ κάποτε. Να καούμε μια ώρα αρχίτερα μπας και αναγεννηθούμε.
Στην Πανεπιστημίου μέχρι και ψυγεία παγωτών είχαν μπει στους δρόμους. Παγωτά στη φωτιά.
Συνάντησα τον Χρήστο λίγο πριν την πλατεία Συντάγματος. Ένας από τους ανθρώπους που ήρθαν με τιμιότητα στους αγανακτισμένους και κρατάμε επαφή. Η σχιζοφρένεια και το καψώνι του ηγεμόνα του πολιτεύματός μας συνεχιζόταν. Οι πεζοί απαγορευόταν να περάσουν αλλά «τα τροχοφόρα μας προσπερνούσαν».
Πήγαμε να πιάσουμε κουβέντα και πίσω ο φίλος του Χρήστου φώναζε ότι «με τα σίδερα και τα όπλα δεν μιλάμε». Ίσως. Ελπίζω ότι πίσω από το ξεχαρβαλωμένο συνειδητό λειτουργεί έστω και κολοβωμένο το ασυνείδητο. Ίσως πάλι το συναισθηματικό όργανο να έχει ευνουχιστεί εντελώς. Σε όλους όμως;
Πήγαμε από Ακαδημίας. Το τοπίο βομβαρδισμένο.
Πάλι διμοιρίες έκλειναν τον δρόμο Και πήραν και εντολή να μας πάνε πίσω. Ο Χρήστος είναι ευγενής περισσότερο από όσο πρέπει. Του το είπα.
Πάλι διμοιρίες έκλειναν τον δρόμο Και πήραν και εντολή να μας πάνε πίσω. Ο Χρήστος είναι ευγενής περισσότερο από όσο πρέπει. Του το είπα.
Εγώ ακουμπούσα τη μύτη μου στην ασπίδα αυτού που με πήγαινε πίσω και συντόνισα το βήμα μου ώστε να πηγαίνουμε αργά προς τα πίσω. Και του μιλούσα.
Να πω ότι με τα χρόνια έμαθα κανά δύο πράγματα για μένα, όχι απαραίτητα καλά χαρακτηριστικά. Απλώς ξέρω ότι τα έχω. Ένα από αυτά είναι ότι κερδίζω και τον Κάστρο σε λογοδιάρροια. Ξέρω δύο τρία πράγματα που μπορώ να κάνω και προσπαθώ να τα εκμεταλλευτώ στο έπακρο απέναντι στους κολλημένους, διότι γνωρίζω ότι με αυτόν τον τρόπο σκέφτονται. Αυτά τα κολλήματα έχουν και εκεί μπορείς να τους χτυπήσεις ψυχολογικά. Δεν γνωρίζω τα αποτελέσματα πάντως.
Δεν άργησε να έρθει ένας αξιωματικός από πίσω και μου απαντούσε για να σπάσει την προπαγάνδα μου στα όργανα.
«Στ’ αρχίδια μου» απάντησε για την κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία.
«Θα πτωχεύσουμε έτσι και αλλιώς» είπε όταν του είπα να σκεφτεί για πιο λόγο αγωνιζόμαστε.
«Ας γίνει εμφύλιος» απάντησε όταν του είπα αν έχει σκεφτεί που οδηγούμαστε.
«Σε όλα τα χρόνια της υπηρεσίας δεν θα μάθεις να χειρίζεσαι τα όπλα με τον τρόπο που έμαθα εγώ 20 μήνες στη θητεία μου στα αλεξίπτωτα» του απάντησα όσο πιο σοβαρά μπορούσα.
Κάτι τέτοια καταλαβαίνουν και με αυτά τρελαίνονται. Θέλω να ελπίζω, αλλά φοβάμαι μάταια, ότι δεν θα χρειαστεί να συμβεί αυτό.
Κατεβήκαμε στην πλατεία από κάτω πάλι. Στην Καραγιώργη Σερβίας εξελισσόταν πετροπόλεμος ένθεν κακείθεν. Τα ΜΑΤ στο Kinh George, οι πιτσιρικάδες από κάτω. Περάσαμε ανάμεσα και καθίσαμε από την απέναντι πλευρά της πλατείας.
Έκαναν ντου από το King George στους πιτσιρικάδες και αυτοί έτρεξαν προς την Ερμού. Τότε κινήθηκαν οι δύο διμοιρίες στο κέντρο για να τους αποκόψουν. Η διμοιρία που είχα μπροστά μου ήταν η μία που είχα και πάνω στον άγνωστο στρατιώτη και την 5η Οκτωβρίου στα σκαλιά της πλατείας. Τότε από το μπλα μπλα ένας έβγαλε την ασφυξιογόνα μάσκα και άναψε τσιγάρο. Έχω γίνει γνωστός πια. Τους ξέρω και με ξέρουν και αυτό δεν αποδείχτηκε καλό την επομένη μέσα στην πλατεία.
Η διμοιρία αυτή έφυγε ενώ οι συνάδελφοί τους περνούσαν απέναντι στην Ερμού. Τότε ακούστηκαν φωνές και κάποιος ούρλιαζε «Έναν γιατρό, έναν γιατρό».
Μέσα από την πλατεία πήγαν τα παιδιά του Ερυθρού. Ένα ζώο. Ένα κτήνος. Ένα ανθρωπόμορφο τέρας που δεν αξίζει να καταναλώνει το οξυγόνο των υπολοίπων, χτύπησε με το γκλομπ του μια διερχόμενη γυναίκα, άσχετη με ότι συνέβαινε, που επιπλέον φορούσε και κολάρο στο σβέρκο της.
Ενώ οι άνανδροι, με πρώτο και χειρότερο τον αξιωματικό τους, που υποκαθιστούν το μικρό πέος τους με το στυλιάρι που κρατούν, υποχωρούσαν στην πλατεία γρήγορα, η γυναίκα μεταφερόταν αναίσθητη σε φορείο. Ένας θηριώδης παλίκαρος, με το αριστερό χέρι του στο γύψο, όρμισε καταπάνω στη συμμορία, εμ διμοιρία, και ζητούσε τα στοιχεία του δολοφόνου ή τα στοιχεία του αξιωματικού. Βέβαια στα κράνη τα είχαν καλύψει. Ο διάλογος έγινε έντονος και εμπλακήκαμε ο Χρήστος, εγώ και άλλοι που ήμασταν εκεί. Αιφνιδιαστικά επιτέθηκε ένα ζώο (το ίδιο με πριν; Ίσως) εναντίον του κι ακολούθησε όλη η αγέλη, εχμ… η διμοιρία. Ευτυχώς ξέφυγε.
Ενώ οι άνανδροι, με πρώτο και χειρότερο τον αξιωματικό τους, που υποκαθιστούν το μικρό πέος τους με το στυλιάρι που κρατούν, υποχωρούσαν στην πλατεία γρήγορα, η γυναίκα μεταφερόταν αναίσθητη σε φορείο. Ένας θηριώδης παλίκαρος, με το αριστερό χέρι του στο γύψο, όρμισε καταπάνω στη συμμορία, εμ διμοιρία, και ζητούσε τα στοιχεία του δολοφόνου ή τα στοιχεία του αξιωματικού. Βέβαια στα κράνη τα είχαν καλύψει. Ο διάλογος έγινε έντονος και εμπλακήκαμε ο Χρήστος, εγώ και άλλοι που ήμασταν εκεί. Αιφνιδιαστικά επιτέθηκε ένα ζώο (το ίδιο με πριν; Ίσως) εναντίον του κι ακολούθησε όλη η αγέλη, εχμ… η διμοιρία. Ευτυχώς ξέφυγε.
«Μας έβρισε» είπε ο άνανδρος αξιωματικός τους, που ήταν και μεγάλος σε ηλικία. «Είπε για τη μάνα του».
«Ψέματα» φωνάξαμε όλοι οι παρόντες. «Ήμασταν μπροστά. Δεν είπε τίποτα προσβλητικό». Έφυγαν και φύγαμε. Μια καθαρή ανάσα και ένα χαμόγελο μπροστά από το ενυχειροδανειστήριο στη Φιλελλήνων. Οι αναρχικοί το είχαν ανοίξει και πέταξαν έξω όλα τα πράγματά του. Τέτοιες ουλές με πύον που εκμεταλλεύονται τη δυστυχία των ανθρώπων εξαπλώνονται παντού σαν πανούκλα. Το σύστημα τις προστατεύει από τους αναρχικούς. Η ηθική σύγκριση είναι αδυσώπητη.
5. ΧΥΤΑ Μοναστηρακίου
Πήγα τον Χρήστο προς το Μοναστηράκι και οι συγκρούσεις,- δεν είναι πια φασαρίες, δεν είναι καταστροφές – έχουμε πόλεμο, μη το γελάς μωρό μου,- είχαν πάει εκεί πιο γρήγορα. Πλησίασα και είδα το έργο της επί τόπου καύσης των απορριμμάτων. Θεάρεστο το έργο. Καλλίτεροι και πιο αποτελεσματικοί από τους Ατενίστας.
Αθήνα θα γίνεις καμίνι ή εμείς παίδες εν Καμίνη; Θα δείξει.
20/10/2011 : Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται
1. Περικύκλωση με είσοδο.
Εντάξει, το παραδέχομαι. Είναι αντιφατικό. Περικύκλωση αλλά με είσοδο. Όλα δουλεύουν εντελώς συμβολικά και στο υψηλότερο επίπεδο. Δεν ήταν εκεί το ΠΑΜΕ όταν προσπαθήσαμε να το κάνουμε 28 και 29 Ιουνίου, όχι συμβολικά αλλά πραγματικά. Να μας δουν αποφασισμένους. Να δουν το βλέμμα μας, την οργή και την απαξίωση. Να καταλάβουν ότι εμείς δεν θέλουμε να μας σώσουν. Να φοβηθούν το αφεντικό τους λίγο. Να την ακούσουν βρε σύντροφε. Δεν έχει σημασία σε αυτή την κατάσταση όμως. Όχι τώρα και όχι για μένα. Ίσως όχι και για άλλους, συλλογικότητες ή πρόσωπα. Στην παρουσία του ΠΑΜΕ πολλοί αναγνωρίζουν την ύπαρξη οργάνωσης, πειθαρχίας και εδώ που τα λέμε την ισχύ, παρά τις εντάσεις.
Εδώ θα ήθελα να δώσω τα συλλυπητήριά μου στην οικογένεια του νεκρού αγωνιστή του Π.Α.Μ.Ε. Ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι ένα τραγικό γεγονός για τα οικεία πρόσωπά του.
Σήμερα, μια μέρα μετά, έλεγα σε συζήτηση ότι σέβομαι τον εργάτη κομμουνιστή που ακόμη και αν δεν έχει μόρφωση ή παιδεία έχει αποκτήσει μια συνειδητότητα αξιών και έχει και την αποφασιστικότητα του αγώνα. Χάνεται μέσα στο σκοπό του μεγάλου ιδανικού όμως ως πρόσωπο, ως σκέψη, επινόηση και αυτόβουλη δράση; Δεν γνωρίζω.
Δεν αντιπαθώ τους κουμμουνιστές. Ήταν ο συνονόματος παππούς μου. Πέθανε λίγο πριν την απελευθέρωση από τους Γερμανούς. Είχα βρει κατά λάθος το παράσημο που είχε από την αντίσταση. Η γιαγιά μου τότε (1978 περίπου) το είδε και το ξανάκρυψε. "Έχουμε Καραμανλή παιδάκι μ''" είπε.
Η ηγεσία του ΚΚΕ όμως είναι άλλο θέμα, όπως και η άκριτη υιοθέτηση θέσεων από τα μέλη του. Αλλά αυτά ας τα βρούμε μετά, αν μπορούμε. Τουλάχιστον να δρομολογήσουμε κάποιου είδους συναίνεση ώστε να αρχίζουμε να ανακουφιζόμαστε ως κοινωνία. Δεν αντιλαμβάνονται πόσο επιτακτικό είναι; Πόσο πάνω από κομματικές δομές και πρακτικές; Περιμένω περισσότερα από την αριστερά.
Θα μπορούσαμε να συννενοηθούμε κάτω από συνθήκες και ως πρόσωπα περισσότερο μέχρι χθες. Μετά τα χθεσινά, και φοβάμαι με επιλογή της ηγεσίας του ΚΚΕ, δεν μπορούμε.
Δεν ήμουν από τη μεριά που έγινε η επίθεση στο ΠΑΜΕ και δεν μπορώ να μιλήσω. Ξέρω όμως ότι οι παρακρατικοί κάνουν υπερωρίες κάθε φορά που μαζεύεται ο κόσμος. Το διαπίστωσα ιδίοις όμμασι στις 15/6/2011 βλέποντας κρατικούς τραμπούκους να βγαίνουν από το τείχος στην Β. Σοφίας πίσωαπό τα ΜΑΤ και δέκα λεπτά μετά να φοράνε κουκούλα και να την πέφτουν στο τείχος βρίζοντας τους ένστολους συναδέλφους τους. Όμως ξέρω ότι είχαν εμπλακεί και αναρχικοί.
Αναρωτιέμαι όλοι μαζί που θα μπορούσαμε να φτάσουμε..!
2. Η Κοτούλα Παπανδρέου
Όμως η μέρα δεν ξεκίνησε καλά από το πρωί. Πήγα για καφέ εκεί που δουλεύει ο Χρήστος και άκουσα την Βασούλα να μιλά. Στην αρχή νόμιζα ότι ο ΣΚΑΪ έβαλε Μάρθα Κλάψα Βούρτση (ομοιότης και του προσώπου και του ύφους) αλλά κοιτώντας καλλίτερα ξεχώρισα την κοτούλα, εχμ! Βασούλα. Είπε, είπε και τι δεν είπε. "Ρε, δεν θα ψηφίσει" σκέφτηκα, και αυτή συνέχιζε να κατηγορεί την πολιτική της κυβέρνησης.
Τό 'χει το επίθετο όμως. Παπαριές και μαλακίες και μετά "Με διαβεβαίωσε ο πρωθυπουργός ότι αν δεν ψηφιστούν όλα τα άρθρα δεν θα πάρουμε την 6η δόση. Δεν μπορώ μια τέτοια ευθύνη στις πλάτες μου".
Μην την παίρνεις τότε μωρή κότα, άσε να την πάρουμε εμείς που θα ζήσουμε με αυτή. Ποιός σου ζήτησε να ψηφίσεις την αναστολή των κλαδικών συμβάσεων; Ποιος σου είπε να ψηφίσεις Μνημόνιο, μεσοπρόθεσμο και ότι άλλη προδοτική και παράνομη σύμβαση.
"Αλλά αυτή είναι ή τελευταία φορά". Η τελευταία τελευταία; Ταινία, ταινιάρα, υπερπαραγωγή "Έμεινα παρθένα για τα εφτά παιδιά μου".
Όμως μη μιλάμε μόνο για την κοτούλα Παπανδρέου. Όλη η Κ.Ο. (κο κο κο) του μΠΑτΣΟΚ είναι και γαμώ τα κουμάσια. ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ !!! ΚΑΜΙΑ ΑΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ. Χειροκροτούσατε τον Bennyζελο που έδειχνε την επιστολή που έστειλε στην Λαγκάρντ. Δεσμευόταν προσωπικά, ως άλλοι ηγεμόνες, ότι θα περάσουν τα μέτρα. Τι σας θέλουμε ρε; Για να σας ταΐζουμε ή για να παίρνετε μίζες; Γραβάτες χωρίς αυχένα και ταγέρ ξεσκισμένα είστε. Άκου προσωπική δέσμευση που να αφορά έναν ολόκληρο λαό σε δημοκρατία. Και δεν είχε ζητήσει να τη δει κανένας ποτέ από τα ασπόνδυλα του μΠΑτΣΟΚ. Μόνο πως θα πάρετε το μισθό που σας πληρώνουμε και πως θα διαχειριστείτε εναντίον μας την εξουσία που σας παραχωρήσαμε.
Κ.Ο. (κο κο κο) του μΠΑτΣΟΚ και παλικάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια.Απαξιώ να βάλω φωτογραφίες σας. Είστε εμετικοί.
Επίσης, για να μην ξεχνιόμαστε, η Λούκα η Κατσέλη ήταν και είναι μΠΑτΣΟΚ, και ως τέτοια θα δικαστεί όταν έρθει η ώρα.
3. Ρε που τον ξέρω, που τον ξέρω.
Μπήκαν εν τω μεταξύ και τα ΜΑΤ για να χωρίσουν τους κάτω από τους ΠΑΜΕ και την πλατεία στη μέση. Το κίνημα είχε ήδη χωριστεί.
Πέφτουν τα πρώτα πολλά και εκτεταμένως χημικά προς την Όθωνος την Φιλελλήνων και από την άλλη μεριά. Γυαλάκια, μασκούλα και προς την πλατεία (ήμουν Αμαλίας).
Μέσα στην πλατεία μπαίνει ασθενοφόρο και βλέπω δύο χτυπημένους στο κεφάλι να στέκονται στην πόρτα τους.
Το ότι υπήρχε νεκρός δεν το άκουσα στο ράδιο. Για την ακρίβεια ήταν πολύ εκτός ότι άκουγα από τα μέσα. Τελικά πρέπει να είσαι εκεί για να έχεις άποψη. Και πάλι όχι ολοκληρωμένη.
Και αργότερα στις φήμες που προέκυψαν υπήρχε διάψευση. Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν μαθευόταν όταν ο κόσμος ήταν ακόμη πολύς και είχε παλμό.Δεν θα μάθουμε ποτέ. Όπως δεν θα μάθουμε ποτέ τι θα γινόταν αν το ΠΑΜΕ ενωνόταν με όλους και στρεφόταν προς τη βουλή.
Φεύγει το ΠΑΜΕ λοιπόν και σε αντίθεση με τη χθεσινή μέρα ο κόσμος δυσανασχετεί και φωνάζει. Ακούγεται ευρέως το σύνθημα "Κάπα-Κάπα-Ε το κόμμα σου χαφιέ". Πρέπει να πω στην κα Παπαρήγα ότι αυτό το φώναζε ο περισσότερος κόσμος. Δεν ήταν όλοι εγκάθετοι, αντικομμουνιστές και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Ήταν λαός που δεν μπορεί να τους πείσει το ΚΚΕ ότι η στάση του δεν είναι υπέρ του συστήματος. Μάλλον για το αντίθετο έχουν πειστεί. Ειδικά αν σου δίνει συγχαρητήρια ο Άδωνις του ΛάΟΣ και ο Μανδραβέλης του ΣΚΑΪ. Προσωπικά θα ντρεπόμουν.
Με κάτι τέτοια καταλαβαίνω την απογοήτευση του κόσμου. Καταλαβαίνω την οργή της μη σύνταξης και που οδηγεί αυτή. Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν αντιλαμβάνεται που οδηγεί η μονομανία να μην αναγνωρίζει κίνημα εκτός των κόλπων του; Κρίμα γιατί πολλά θα μπορούσαν να επιτευχθούν. Κρίμα γιατί έχει χάσει πολλές ιστορικές στιγμές και τις αποκαθιστά αφού αλλάξει ο αιώνας.
Το γεγονός είναι ότι φεύγοντας έπαιρναν θέση τα ΜΑΤ. "Τώρα θα γίνει της πουτάνας" σκέφτηκα και επαληθεύτηκα. Ήμουν στην Όθωνος με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν συμφωνώ μαζί τους σε πολλά και εξηγώ και παραπάνω γιατί συντάσσομαι με όποιον δίνει παρών. Κατεβαίνω στην Πλατεία που είναι ακόμη χωρισμένη από τα ΜΑΤ.
Περνώ πίσω από τις εχθρικές γραμμές... εχμ! των ΜΑΤ και πάω στην άλλη άκρη. Παρατηρώ τους μπατσους και βλέπω έναν να κοιτά πίσω από μένα και να κάνει νοήματα, φιλάκια και κωλοδάχτυλα. Γυρνώ και βλέπω δυο πιτσιρίκια να τον κοιτάνε και να γελάνε. Γελοίο θέαμα όντως. Ένας μαντράχαλος με στολή, όπλο, πανοπλία να κάνει σαν κακομαθημένο παιδάκι.
"Μεγάλωσε ρε" του φώναξα και γύρισε η διμοιρία και με κοίταξαν. Κοίταξα τον επικεφαλής που με περιεργαζόταν.
"Ρε που τον ξέρω, που τον ξέρω".
Ήταν η διμοιρία που με είχε πιάσει με το αυτοκόλλητο.
"Τη γάμισα".
Φώναξε δυο με φυσούνα δίπλα του και άρχισαν να με δείχνουν. Τους έλεγε κάτι και αυτοί κοιτώντας με και αυτοί κουνούσαν το κεφάλι με πονηρό βλέμμα. Διακριτικά την έκανα προς τα πίσω αλλά είχε ήδη μια διμοιρία να κόβει και τις σκάλες. Γαμώ το..., αν με έπιαναν δεν τη γλίτωνα. Πήγα προς την καφετέρια. Ευτυχώς είχε κάποια τραπέζια κολλημένα στον τοίχο. Πήδηξα πάνω και σκαρφάλωσα σε ένα aircondition. Οι άγνωστοι σύντροφοι στην Όθωνος με τράβηξαν πάνω. Ευτυχώς με απεγκλώβισαν. Φτηνά τη γλίτωσα. Όντως, πια βρίσκω γνωστούς ΜΑΤατζήδες πολύ συχνά.
Προειδοποίηση: Στην φωτογραφία που ακολουθεί υπάρχει έμμεσο μήνυμα.
Κάτω έσκαγαν μολότοφ, αγκωνάρια μάρμαρα, δακρυγόνα και κρότου λάμψης. Η διμοιρίες αποσυρόταν προς το μέρος μας πριν ξαναεπιτεθούν. Σκαρφάλωσα στο σταθμαρχείο για να δω την πλήρη εικόνα.
"Τώρα που θα πάτε;" φώναξε ένα παλικάρι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εννοώντας ότι αν θα τρεπόταν σε φυγή δεν θα τους άφηναν να περάσουν. Μια διμοιρία γύρισε προς τα πάνω. Απλώθηκαν για να πιάσουν όλο το δρόμο, ετοίμασαν τα κοντάρια τους, εχμ... τις σημαίες τους και συντάχθηκα στις γραμμές τους.
Τότε ακούστηκε ότι το ΠΑΜΕ είχε αποχωρήσει εντελώς. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πήγε να πάρει τη θέση του πάνω στην Αμαλίας ενώ οι μάχες κάτω εντεινόταν. Και τότε ξεκίνησαν και πάνω τα καπνογόνα. Πως στο καλό τους ΄σπρωξαν προς την Αμαλίας και βγήκαν στα ανοιχτά δεν το κατάλαβα. Τα ΜΑΤ διαχώρισαν το μπλοκ του ΣυΡιζΑ στη μέση και οι συμπλοκές ξεκίνησαν στο μέρος που άφησα τη μοτοσυκλέτα μου.
Όταν έφτασα ένα παλικάρι προσπαθούσε να κόψει το λουρί του κράνους ώστε να το πάρει να το φορέσει. Κοιταχτήκαμε στα μάτια. Κάτω από την κουκούλα που φορούσε κατάλαβα ένα χαμόγελο που το ανταπέδωσα. Κατανοώ τις ανάγκες του αγώνα. Άλλωστε είναι φτηνό και παλιό το κράνος, αλλά δεν έχω να αγοράσω και άλλο. Μάρσαρα και πέρασα ανάμεσα από μια διμοιρία που με κοίταζε καχύποπτα.
4. Λάθος τακτική
Πεζόδρομος στο μουσείο της Μεσσηνίας, γκουχ... της Ακρόπολης, στου Μακρυγιάννη. Πάνω διμοιρίες, κάτω διμοιρίες και στη μέση πολλοί πιτσιρικάδες στον τοίχο του Μουσείου, δίκαια άδικα ποιός ξέρει. Τους έψαχναν και τους έβαζαν σε ένα άσπρο βαν. Πίσω και δεξιά οι δρόμοι ήταν κλεισμένοι με αστυνομικές μοτοσυκλέτες. ΔΙΑΣ ή ΔΕΛΤΑ, δεν έδωσα σημασία. Πάντως οι ΜΑΤατζήδες χαμογελούσαν ικανοποιημένοι μέχρι που ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται και να τα χώνει σε όλους τους τόνους. Σε όλους όμως.
"Ελάτε στις γειτονιές αν τολμάτε κότες, που τα βάζετε με παιδιά" έλεγε ένας. Βέβαια δεν έπρεπε να τα βάζουν με παιδιά μόνο αλλά και με μας τους μεγάλους. Μας υποχρεώνει και το Σύνταγμα.
Ο πρώτος από αριστερά ήταν αρκετά προκλητικός. Ειρωνικό χαμόγελο και ατακαδόρος.
"Είμαι Αλβανός" είπε όταν του είπε ένας ηλικιωμένος "Δεν είσαι Έλληνας".
Μετά έκανε κωλοδάχτυλο στον διπλανό μου που κάτι του έλεγε. Τότε φωνάξαμε για τις απρέπειες προς τους πολίτες, λέμε τώρα - τζέρτζελο να γίνει. Παρόλα αυτά πάγωσε. Με κοίταξε όπως του φώναζα.
"Αν έχεις αρχίδια πες, έκανα κωλοδάχτυλο;" έκανε φοβισμένος. Μου φάνηκε περίεργο που ήταν έτσι. Σαν παιδάκι που περίμενε τιμωρία. Ο επικεφαλής τον κοίταξε ενώ επιβεβαίωνα με όσους τον είδαν. Εν τω μεταξύ το βανάκι έφυγε και οι μπάτσοι αποσύρθηκαν κάτω από απειλές. Λίγα δευτερόλεπτα πριν έλεγα σε έναν στην άκρη "Χθες ο κόσμος, ακόμα και γριές επευφημούσαν τους κουκουλοφόρους που έριχναν μολότοφ και πέτρες στη Βουλή"
"Έχεις δίκιο είπε εκείνος".
Μαζεύτηκαν πάνω και παρατάχθηκαν αφ' ενός ζυγού και έδιναν high five μεταξύ τους. Δεν καταλαβαίνουν ότι αύριο θα τους πετάνε πέτρες οι γριές...
Τη φωτογραφία αυτή την έβγαλε ο pitsirikos, που ήταν από την άλλη μεριά την ίδια στιγμή. Την καλησπέρα μου και για χθες και σήμερα.
Συμπεράσματα.
Ακόμη ένα έντονο διήμερο. Ακόμη μια καταρρακωμένη ελπίδα για την πτώση των δωσιλόγων του μΠΑτΣΟΚ. Οψόμεθα.
Έγραφα χθες Φανταστείτε πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν υπήρχε η δυνατότητα ο Λαός να μπορεί να παρακάμψει την κοινοβουλευτική εξουσία και να αποσύρει την ψήφο εμπιστοσύνη του προκαλώντας εκλογές. Είναι η μοναδική δικλείδα ασφαλείας όταν το σύστημα φτάνει στο συγκεκριμένο αδιέξοδο όπου η αναντιστοιχία κοινωνικής γνώμης και της κυβερνητικής (όποιας, κομματικής ή συνασπισμένης) πρακτικής, είναι αβυσσαλέα.
Read more: http://kopria.blogspot.com/#ixzz1bRsJZQqA
Είναι ελάχιστο μπροστά σε προτάγματα όπως η άμεση Δημοκρατία ή αυτό ή άλλα, αλλά από μόνο είναι τεράστια ανατροπή.
Όσο αφορά το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ τα ολισθήματα είναι πολλά και η ηγεσία θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικότερη όταν κόβει τις γέφυρες επικοινωνίας και συνεργασίας. Τα μέλη του ΚΚΕ θα έπρεπε να στέκονται με πιο κριτική σκέψη απέναντι στην ηγεσία αλλιώς τα λάθη της θα συνεχίσουν να διορθώνονται 2-3 γενιές μετά.
Η κοινοβουλευτική αριστερά δεν έχει ρόλο στη κατοχική βουλή. Μπορεί να την καταγγείλει και να αποχωρήσει ακυρώνοντάς τη. Άλλωστε δεν είναι, όπως λένε τουλάχιστον, αστικά κόμματα. Οι ατέρμονες λεκτικές αντιπαραθέσεις με τα παπαγαλάκια του χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν έχει πια νόημα και το μόνο που καταφέρνουν είναι η νομιμοποίηση πάνω στην πείνα μας.
Οι αγωνιστές της αναρχίας έχουν πια όχι την ανοχή αλλά την υποστήριξη της κοινωνίας. Αναγνωρίζω την γενναιότητά τους όμως δεν μπορούν να τα βάλουν με το οργανωμένο κράτος που έχει επεξεργαστεί από πριν τα μύρια όσα σενάρια. Από στρατηγική μέχρι διαχείριση νεκρών. Ελπίζω ακόμη στο χαοτικό του ανθρώπινου νου Μπάμπη.
Εκεί που εγκλωβιστήκατε μάγκες σας οδήγησαν μεθοδικά και σταδιακά. Η επιχείρηση συντονιζόταν κεντρικά ενώ η λήψη πληροφοριών και αποστολή εντολών ήταν άμεση. Άλλη φορά θα πρέπει και το αντίπαλο δέος να έχει σχέδια απεμπλοκής και σύμπτυξης για να έχει ελπίδα.
Όπως είπε και ο Ιάσονας σήμερα και ένα παλικάρι στον άγνωστο στρατιώτη προχθές, αν παρακάμψουμε το τυράκι του συμβολισμού θα πάψουμε να μαζευόμαστε σε ένα ελέγξιμο μέρος όλοι μαζί και θα μοιραστούμε κάποιες δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι σε ομάδες των μερικών χιλιάδων. Ταυτόχρονα θα πάμε στα 154 σημεία που βρίσκονται τα σπίτια των κυβερνητικών βουλευτών συν του υπουργούς και τότε δεν θα υπάρχει αρκετή αστυνομία να καταστείλει την αγανάκτησή μας.
Hasta la victoria siempre.
Δείτε:
old boy
vanessa111
Αθήνα θα γίνεις καμίνι ή εμείς παίδες εν Καμίνη; Θα δείξει.
20/10/2011 : Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται
1. Περικύκλωση με είσοδο.
Εντάξει, το παραδέχομαι. Είναι αντιφατικό. Περικύκλωση αλλά με είσοδο. Όλα δουλεύουν εντελώς συμβολικά και στο υψηλότερο επίπεδο. Δεν ήταν εκεί το ΠΑΜΕ όταν προσπαθήσαμε να το κάνουμε 28 και 29 Ιουνίου, όχι συμβολικά αλλά πραγματικά. Να μας δουν αποφασισμένους. Να δουν το βλέμμα μας, την οργή και την απαξίωση. Να καταλάβουν ότι εμείς δεν θέλουμε να μας σώσουν. Να φοβηθούν το αφεντικό τους λίγο. Να την ακούσουν βρε σύντροφε. Δεν έχει σημασία σε αυτή την κατάσταση όμως. Όχι τώρα και όχι για μένα. Ίσως όχι και για άλλους, συλλογικότητες ή πρόσωπα. Στην παρουσία του ΠΑΜΕ πολλοί αναγνωρίζουν την ύπαρξη οργάνωσης, πειθαρχίας και εδώ που τα λέμε την ισχύ, παρά τις εντάσεις.
Εδώ θα ήθελα να δώσω τα συλλυπητήριά μου στην οικογένεια του νεκρού αγωνιστή του Π.Α.Μ.Ε. Ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι ένα τραγικό γεγονός για τα οικεία πρόσωπά του.
Δεν αντιπαθώ τους κουμμουνιστές. Ήταν ο συνονόματος παππούς μου. Πέθανε λίγο πριν την απελευθέρωση από τους Γερμανούς. Είχα βρει κατά λάθος το παράσημο που είχε από την αντίσταση. Η γιαγιά μου τότε (1978 περίπου) το είδε και το ξανάκρυψε. "Έχουμε Καραμανλή παιδάκι μ''" είπε.
Η ηγεσία του ΚΚΕ όμως είναι άλλο θέμα, όπως και η άκριτη υιοθέτηση θέσεων από τα μέλη του. Αλλά αυτά ας τα βρούμε μετά, αν μπορούμε. Τουλάχιστον να δρομολογήσουμε κάποιου είδους συναίνεση ώστε να αρχίζουμε να ανακουφιζόμαστε ως κοινωνία. Δεν αντιλαμβάνονται πόσο επιτακτικό είναι; Πόσο πάνω από κομματικές δομές και πρακτικές; Περιμένω περισσότερα από την αριστερά.
Θα μπορούσαμε να συννενοηθούμε κάτω από συνθήκες και ως πρόσωπα περισσότερο μέχρι χθες. Μετά τα χθεσινά, και φοβάμαι με επιλογή της ηγεσίας του ΚΚΕ, δεν μπορούμε.
Δεν ήμουν από τη μεριά που έγινε η επίθεση στο ΠΑΜΕ και δεν μπορώ να μιλήσω. Ξέρω όμως ότι οι παρακρατικοί κάνουν υπερωρίες κάθε φορά που μαζεύεται ο κόσμος. Το διαπίστωσα ιδίοις όμμασι στις 15/6/2011 βλέποντας κρατικούς τραμπούκους να βγαίνουν από το τείχος στην Β. Σοφίας πίσωαπό τα ΜΑΤ και δέκα λεπτά μετά να φοράνε κουκούλα και να την πέφτουν στο τείχος βρίζοντας τους ένστολους συναδέλφους τους. Όμως ξέρω ότι είχαν εμπλακεί και αναρχικοί.
Αναρωτιέμαι όλοι μαζί που θα μπορούσαμε να φτάσουμε..!
2. Η Κοτούλα Παπανδρέου
Όμως η μέρα δεν ξεκίνησε καλά από το πρωί. Πήγα για καφέ εκεί που δουλεύει ο Χρήστος και άκουσα την Βασούλα να μιλά. Στην αρχή νόμιζα ότι ο ΣΚΑΪ έβαλε Μάρθα Κλάψα Βούρτση (ομοιότης και του προσώπου και του ύφους) αλλά κοιτώντας καλλίτερα ξεχώρισα την κοτούλα, εχμ! Βασούλα. Είπε, είπε και τι δεν είπε. "Ρε, δεν θα ψηφίσει" σκέφτηκα, και αυτή συνέχιζε να κατηγορεί την πολιτική της κυβέρνησης.
Τό 'χει το επίθετο όμως. Παπαριές και μαλακίες και μετά "Με διαβεβαίωσε ο πρωθυπουργός ότι αν δεν ψηφιστούν όλα τα άρθρα δεν θα πάρουμε την 6η δόση. Δεν μπορώ μια τέτοια ευθύνη στις πλάτες μου".
Μην την παίρνεις τότε μωρή κότα, άσε να την πάρουμε εμείς που θα ζήσουμε με αυτή. Ποιός σου ζήτησε να ψηφίσεις την αναστολή των κλαδικών συμβάσεων; Ποιος σου είπε να ψηφίσεις Μνημόνιο, μεσοπρόθεσμο και ότι άλλη προδοτική και παράνομη σύμβαση.
"Αλλά αυτή είναι ή τελευταία φορά". Η τελευταία τελευταία; Ταινία, ταινιάρα, υπερπαραγωγή "Έμεινα παρθένα για τα εφτά παιδιά μου".
Όμως μη μιλάμε μόνο για την κοτούλα Παπανδρέου. Όλη η Κ.Ο. (κο κο κο) του μΠΑτΣΟΚ είναι και γαμώ τα κουμάσια. ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ !!! ΚΑΜΙΑ ΑΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ. Χειροκροτούσατε τον Bennyζελο που έδειχνε την επιστολή που έστειλε στην Λαγκάρντ. Δεσμευόταν προσωπικά, ως άλλοι ηγεμόνες, ότι θα περάσουν τα μέτρα. Τι σας θέλουμε ρε; Για να σας ταΐζουμε ή για να παίρνετε μίζες; Γραβάτες χωρίς αυχένα και ταγέρ ξεσκισμένα είστε. Άκου προσωπική δέσμευση που να αφορά έναν ολόκληρο λαό σε δημοκρατία. Και δεν είχε ζητήσει να τη δει κανένας ποτέ από τα ασπόνδυλα του μΠΑτΣΟΚ. Μόνο πως θα πάρετε το μισθό που σας πληρώνουμε και πως θα διαχειριστείτε εναντίον μας την εξουσία που σας παραχωρήσαμε.
Κ.Ο. (κο κο κο) του μΠΑτΣΟΚ και παλικάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια.Απαξιώ να βάλω φωτογραφίες σας. Είστε εμετικοί.
Επίσης, για να μην ξεχνιόμαστε, η Λούκα η Κατσέλη ήταν και είναι μΠΑτΣΟΚ, και ως τέτοια θα δικαστεί όταν έρθει η ώρα.
3. Ρε που τον ξέρω, που τον ξέρω.
Μπήκαν εν τω μεταξύ και τα ΜΑΤ για να χωρίσουν τους κάτω από τους ΠΑΜΕ και την πλατεία στη μέση. Το κίνημα είχε ήδη χωριστεί.
Πέφτουν τα πρώτα πολλά και εκτεταμένως χημικά προς την Όθωνος την Φιλελλήνων και από την άλλη μεριά. Γυαλάκια, μασκούλα και προς την πλατεία (ήμουν Αμαλίας).
Μέσα στην πλατεία μπαίνει ασθενοφόρο και βλέπω δύο χτυπημένους στο κεφάλι να στέκονται στην πόρτα τους.
Και αργότερα στις φήμες που προέκυψαν υπήρχε διάψευση. Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν μαθευόταν όταν ο κόσμος ήταν ακόμη πολύς και είχε παλμό.Δεν θα μάθουμε ποτέ. Όπως δεν θα μάθουμε ποτέ τι θα γινόταν αν το ΠΑΜΕ ενωνόταν με όλους και στρεφόταν προς τη βουλή.
Φεύγει το ΠΑΜΕ λοιπόν και σε αντίθεση με τη χθεσινή μέρα ο κόσμος δυσανασχετεί και φωνάζει. Ακούγεται ευρέως το σύνθημα "Κάπα-Κάπα-Ε το κόμμα σου χαφιέ". Πρέπει να πω στην κα Παπαρήγα ότι αυτό το φώναζε ο περισσότερος κόσμος. Δεν ήταν όλοι εγκάθετοι, αντικομμουνιστές και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Ήταν λαός που δεν μπορεί να τους πείσει το ΚΚΕ ότι η στάση του δεν είναι υπέρ του συστήματος. Μάλλον για το αντίθετο έχουν πειστεί. Ειδικά αν σου δίνει συγχαρητήρια ο Άδωνις του ΛάΟΣ και ο Μανδραβέλης του ΣΚΑΪ. Προσωπικά θα ντρεπόμουν.
Με κάτι τέτοια καταλαβαίνω την απογοήτευση του κόσμου. Καταλαβαίνω την οργή της μη σύνταξης και που οδηγεί αυτή. Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν αντιλαμβάνεται που οδηγεί η μονομανία να μην αναγνωρίζει κίνημα εκτός των κόλπων του; Κρίμα γιατί πολλά θα μπορούσαν να επιτευχθούν. Κρίμα γιατί έχει χάσει πολλές ιστορικές στιγμές και τις αποκαθιστά αφού αλλάξει ο αιώνας.
Το γεγονός είναι ότι φεύγοντας έπαιρναν θέση τα ΜΑΤ. "Τώρα θα γίνει της πουτάνας" σκέφτηκα και επαληθεύτηκα. Ήμουν στην Όθωνος με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν συμφωνώ μαζί τους σε πολλά και εξηγώ και παραπάνω γιατί συντάσσομαι με όποιον δίνει παρών. Κατεβαίνω στην Πλατεία που είναι ακόμη χωρισμένη από τα ΜΑΤ.
Περνώ πίσω από τις εχθρικές γραμμές... εχμ! των ΜΑΤ και πάω στην άλλη άκρη. Παρατηρώ τους μπατσους και βλέπω έναν να κοιτά πίσω από μένα και να κάνει νοήματα, φιλάκια και κωλοδάχτυλα. Γυρνώ και βλέπω δυο πιτσιρίκια να τον κοιτάνε και να γελάνε. Γελοίο θέαμα όντως. Ένας μαντράχαλος με στολή, όπλο, πανοπλία να κάνει σαν κακομαθημένο παιδάκι.
"Μεγάλωσε ρε" του φώναξα και γύρισε η διμοιρία και με κοίταξαν. Κοίταξα τον επικεφαλής που με περιεργαζόταν.
"Ρε που τον ξέρω, που τον ξέρω".
Ήταν η διμοιρία που με είχε πιάσει με το αυτοκόλλητο.
"Τη γάμισα".
Προειδοποίηση: Στην φωτογραφία που ακολουθεί υπάρχει έμμεσο μήνυμα.
"Τώρα που θα πάτε;" φώναξε ένα παλικάρι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εννοώντας ότι αν θα τρεπόταν σε φυγή δεν θα τους άφηναν να περάσουν. Μια διμοιρία γύρισε προς τα πάνω. Απλώθηκαν για να πιάσουν όλο το δρόμο, ετοίμασαν τα κοντάρια τους, εχμ... τις σημαίες τους και συντάχθηκα στις γραμμές τους.
Τότε ακούστηκε ότι το ΠΑΜΕ είχε αποχωρήσει εντελώς. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πήγε να πάρει τη θέση του πάνω στην Αμαλίας ενώ οι μάχες κάτω εντεινόταν. Και τότε ξεκίνησαν και πάνω τα καπνογόνα. Πως στο καλό τους ΄σπρωξαν προς την Αμαλίας και βγήκαν στα ανοιχτά δεν το κατάλαβα. Τα ΜΑΤ διαχώρισαν το μπλοκ του ΣυΡιζΑ στη μέση και οι συμπλοκές ξεκίνησαν στο μέρος που άφησα τη μοτοσυκλέτα μου.
Όταν έφτασα ένα παλικάρι προσπαθούσε να κόψει το λουρί του κράνους ώστε να το πάρει να το φορέσει. Κοιταχτήκαμε στα μάτια. Κάτω από την κουκούλα που φορούσε κατάλαβα ένα χαμόγελο που το ανταπέδωσα. Κατανοώ τις ανάγκες του αγώνα. Άλλωστε είναι φτηνό και παλιό το κράνος, αλλά δεν έχω να αγοράσω και άλλο. Μάρσαρα και πέρασα ανάμεσα από μια διμοιρία που με κοίταζε καχύποπτα.
4. Λάθος τακτική
Πεζόδρομος στο μουσείο της Μεσσηνίας, γκουχ... της Ακρόπολης, στου Μακρυγιάννη. Πάνω διμοιρίες, κάτω διμοιρίες και στη μέση πολλοί πιτσιρικάδες στον τοίχο του Μουσείου, δίκαια άδικα ποιός ξέρει. Τους έψαχναν και τους έβαζαν σε ένα άσπρο βαν. Πίσω και δεξιά οι δρόμοι ήταν κλεισμένοι με αστυνομικές μοτοσυκλέτες. ΔΙΑΣ ή ΔΕΛΤΑ, δεν έδωσα σημασία. Πάντως οι ΜΑΤατζήδες χαμογελούσαν ικανοποιημένοι μέχρι που ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται και να τα χώνει σε όλους τους τόνους. Σε όλους όμως.
"Ελάτε στις γειτονιές αν τολμάτε κότες, που τα βάζετε με παιδιά" έλεγε ένας. Βέβαια δεν έπρεπε να τα βάζουν με παιδιά μόνο αλλά και με μας τους μεγάλους. Μας υποχρεώνει και το Σύνταγμα.
"Είμαι Αλβανός" είπε όταν του είπε ένας ηλικιωμένος "Δεν είσαι Έλληνας".
Μετά έκανε κωλοδάχτυλο στον διπλανό μου που κάτι του έλεγε. Τότε φωνάξαμε για τις απρέπειες προς τους πολίτες, λέμε τώρα - τζέρτζελο να γίνει. Παρόλα αυτά πάγωσε. Με κοίταξε όπως του φώναζα.
"Αν έχεις αρχίδια πες, έκανα κωλοδάχτυλο;" έκανε φοβισμένος. Μου φάνηκε περίεργο που ήταν έτσι. Σαν παιδάκι που περίμενε τιμωρία. Ο επικεφαλής τον κοίταξε ενώ επιβεβαίωνα με όσους τον είδαν. Εν τω μεταξύ το βανάκι έφυγε και οι μπάτσοι αποσύρθηκαν κάτω από απειλές. Λίγα δευτερόλεπτα πριν έλεγα σε έναν στην άκρη "Χθες ο κόσμος, ακόμα και γριές επευφημούσαν τους κουκουλοφόρους που έριχναν μολότοφ και πέτρες στη Βουλή"
"Έχεις δίκιο είπε εκείνος".
Μαζεύτηκαν πάνω και παρατάχθηκαν αφ' ενός ζυγού και έδιναν high five μεταξύ τους. Δεν καταλαβαίνουν ότι αύριο θα τους πετάνε πέτρες οι γριές...
Συμπεράσματα.
Ακόμη ένα έντονο διήμερο. Ακόμη μια καταρρακωμένη ελπίδα για την πτώση των δωσιλόγων του μΠΑτΣΟΚ. Οψόμεθα.
Έγραφα χθες Φανταστείτε πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν υπήρχε η δυνατότητα ο Λαός να μπορεί να παρακάμψει την κοινοβουλευτική εξουσία και να αποσύρει την ψήφο εμπιστοσύνη του προκαλώντας εκλογές. Είναι η μοναδική δικλείδα ασφαλείας όταν το σύστημα φτάνει στο συγκεκριμένο αδιέξοδο όπου η αναντιστοιχία κοινωνικής γνώμης και της κυβερνητικής (όποιας, κομματικής ή συνασπισμένης) πρακτικής, είναι αβυσσαλέα.
Read more: http://kopria.blogspot.com/#ixzz1bRsJZQqA
Είναι ελάχιστο μπροστά σε προτάγματα όπως η άμεση Δημοκρατία ή αυτό ή άλλα, αλλά από μόνο είναι τεράστια ανατροπή.
Όσο αφορά το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ τα ολισθήματα είναι πολλά και η ηγεσία θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικότερη όταν κόβει τις γέφυρες επικοινωνίας και συνεργασίας. Τα μέλη του ΚΚΕ θα έπρεπε να στέκονται με πιο κριτική σκέψη απέναντι στην ηγεσία αλλιώς τα λάθη της θα συνεχίσουν να διορθώνονται 2-3 γενιές μετά.
Η κοινοβουλευτική αριστερά δεν έχει ρόλο στη κατοχική βουλή. Μπορεί να την καταγγείλει και να αποχωρήσει ακυρώνοντάς τη. Άλλωστε δεν είναι, όπως λένε τουλάχιστον, αστικά κόμματα. Οι ατέρμονες λεκτικές αντιπαραθέσεις με τα παπαγαλάκια του χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν έχει πια νόημα και το μόνο που καταφέρνουν είναι η νομιμοποίηση πάνω στην πείνα μας.
Οι αγωνιστές της αναρχίας έχουν πια όχι την ανοχή αλλά την υποστήριξη της κοινωνίας. Αναγνωρίζω την γενναιότητά τους όμως δεν μπορούν να τα βάλουν με το οργανωμένο κράτος που έχει επεξεργαστεί από πριν τα μύρια όσα σενάρια. Από στρατηγική μέχρι διαχείριση νεκρών. Ελπίζω ακόμη στο χαοτικό του ανθρώπινου νου Μπάμπη.
Εκεί που εγκλωβιστήκατε μάγκες σας οδήγησαν μεθοδικά και σταδιακά. Η επιχείρηση συντονιζόταν κεντρικά ενώ η λήψη πληροφοριών και αποστολή εντολών ήταν άμεση. Άλλη φορά θα πρέπει και το αντίπαλο δέος να έχει σχέδια απεμπλοκής και σύμπτυξης για να έχει ελπίδα.
Όπως είπε και ο Ιάσονας σήμερα και ένα παλικάρι στον άγνωστο στρατιώτη προχθές, αν παρακάμψουμε το τυράκι του συμβολισμού θα πάψουμε να μαζευόμαστε σε ένα ελέγξιμο μέρος όλοι μαζί και θα μοιραστούμε κάποιες δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι σε ομάδες των μερικών χιλιάδων. Ταυτόχρονα θα πάμε στα 154 σημεία που βρίσκονται τα σπίτια των κυβερνητικών βουλευτών συν του υπουργούς και τότε δεν θα υπάρχει αρκετή αστυνομία να καταστείλει την αγανάκτησή μας.
Hasta la victoria siempre.
Δείτε:
old boy
vanessa111
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου