Που είναι το κωλοδάχτυλο; και ποιούς ψηφίζουμε να μας το βάζουν;

Στην αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία υπήρχαν δύο νόμοι κέρβεροι κι όσον κράτησε το πολίτευμα ήταν από εκείνους που το κράτησαν όρθιο.

Ο ένας προέβλεπε τη λογοδοσία κάθε αιρετού αξιωματούχου όταν παρέδιδε την εξουσία, τον απολογισμό. Με το νι και με το σίγμα για τα πάντα!

Ο άλλος νόμος προέβλεπε ότι αν η Εκκλησία του Δήμου διαπίστωνε δόλο στην πρόταση ενός πολίτη για οποιονδήποτε νέο νόμο, ο πολίτης αυτός ή ο πολιτικός εξοριζόταν αμέσως. Με άλλα λόγια αν ο συντεταγμένος λαός διαπίστωνε ότι κάποιος προσπάθησε να τον πιάσει κορόιδο, τον έτρωγε λάχανο επιτόπου.

Αντί τέτοιου νόμου, η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία διαθέτει τον νόμο περί Ευθύνης Υπουργών.

Οσο για τη λογοδοσία που αναφέραμε πιο πάνω, το ίδιο ανάποδα εφαρμόζεται κι αυτή. Οργανώνει φέρ' ειπείν το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου η κυβέρνηση Σημίτη; το κουκουλώνει η κυβέρνηση Καραμανλή.

Το ίδιο με τα ομόλογα. Το ίδιο με τη Ζήμενς. Το ίδιο με όλα. Το ίδιο και τώρα: ελέγχουν με αυτές τις κωμικοτραγικές εξεταστικές επιτροπές οι πρασινογάλαζοι τους γαλαζοπράσινους και οι γαλαζοπράσινοι του πρασινογάλαζους. Βράσε όρυζα...

Ως πότε όμως θα πηγαίνει έτσι η Ελλάδα;

Από σκάνδαλο σε σκάνδαλο, από δάνειο σε δάνειο, από κουτσονόμο σε κωλονόμο, από τους Πράσινους στους Βένετους και από τους Βένετους στους Πράσινους, από μέτρα σε μέτρα, από λιτότητα σε σταθεροποιητικό πρόγραμμα
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=23/02/2010&s=naytilos