Είναι η οικολογία υπουργείο παρά τη κυβέρνηση;

Το έχω γράψει πολλές φορές. Το παρών σύστημα είναι ασύμβατο με την έννοια της οικολογίας, το έχω γράψει πολλάκις και εξηγήσει του λόγους που το πιστεύω αυτό.

*Η οικολογική συνείδηση (που θεωρώ αστεία έκφραση στη δική μας μεγάπολη) θεωρεί τον άνθρωπο αναπόσπαστο τμήμα του φυσικού περιβάλλοντος και μέρος της φυσική διαδικασίας. Η λογική της αγοράς (ή αγοραία λογική) θεωρεί τη φύση σύνολο από πόρους διαθέσιμους προς εκμετάλευση που το μόνο που ορίζει τους πόρους αυτούς είναι η τιμή τους, που δείχνει την επάρκεια ή έλλειψή τους.

Ξέρουμε ότι το Πα.Σο.Κ. πρεσβεύει ότι και η Ν.Δ. σε σχέση με το πρώτυπο που ασπάζονται, το μοντέλο της ελεύθερης αγοράς. Οπότε δεν μπορείς να περιμένεις κάτι ιδιαίτερο, ίσως το Πα.Σο.Κ. να δώσει παραπάνω εργολαβίες-επιδοτήσεις. Στην πραγματικότητα όμως η αγορά θα εκπορνεύει το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής μας.

Το Κ.Κ.Ε. ακόμη μελετά για το πόσο καλός ήταν ο σύντροφος Στάλιν οπότε μέχρι να φτάσουν στα οικολογικά προβλήματα έχουν καιρό.

Το Λα.Ο.Σ. θα πάρει όποια θέση τον βολεύει για να μαζέψει κανένα ψήφο και ο διακής του πόθος να κολλήσει πάλί στην μητρική Ν.Δ. δεν σου δίνει καμία ελπίδα ότι είναι διαθετιμένο να κάνει κάτι.

Η αλήθεια είναι ότι μόνο ο Συ.Ριζ.Α. μιλά εδώ και καιρό για την ανάγκη οικολογικής σκέψης και μάλιστα μέσα από ένα γενικότερο τρόπο αλλαγής σκέψης πολίτη και δομής κοινωνίας.

Δεν μπορώ να συμπεριλάβω τους άρτι αφιχθέντες από τις δημοσκοπήσεις Οικολόγους Πράσινους. Δυστυχώς οι Οικολόγοι-Πράσινοι ανά την Ευρώπη μέσα από την παγίδα της συγκυβέρνησης (άρα και του ελέγχου της εξουσίας) έφαγαν (με τις καλλίτερες των προθέσεων ίσως, δεν το αρνούμαι) το δόλωμα της εξουσίας και απλώς έγιναν υποστηρικτές, ακόμη και άλοθι, για την κραταιά νοοτροπία της αγοράς.

Θεωρώ ότι το λάθος που έκαναν οι Οικολόγοι-Πράσινοι ήταν να μην καταφέρουν να συνειδητοποιήσουν την ασυμβατότητα του συστήματος με την οικολογική συνείδηση και προσπάθησαν να ενώσουν δυο πόλους αντίθετους, που απωθούνται από τη φύση τους.
Θα έπρεπε η αγωνία τους για την οικολογία να πηγαίνει στα πιο βαθιά αίτια της σημερινής κατάστασης που πάντα είναι πολιτικά, δηλαδή τρόπου σκέψης και δόμησης κοινωνίας και να αναζητήσουν συμμάχους που έχουν αντιληφθεί το ασύμβατο του συστήματος με το περιβάλλον.

Θα έπρεπε να λειτουργούν ως συνιστώσα σε μια συστεμική-δομική αλλαγή και όχι να αναλαμβάνουν τα μερεμέτια ενός συστήματος που η αποδόμηση και η εμπορία των πάντων είναι ο πυρήνας του.